เคยเป็นเหมือนกัน ตอนนั้นแย่สุดๆ เหงาสุดๆ เหมือนโลกนี้ไม่มีใคร อยู่คนเดียวในโลก
ใครไม่เคยเหงา...จะไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างไร เรื่องแบบนี้กานต์ว่าต้องคุยกันดีที่สุดด้วยเหตุ
ด้วยผล ทุกอย่างต้องเดิน สายกลาง ค่ะไม่มาก และ ไม่น้อยไป คุณ จขกท. ยังดีที่แม่และ
น้องเค้าไม่ได้รังเกลียดเรา ของอิฉันถึงขั้น เมิงเลิกกับมังได้มะ อันนี้หนักก่านะ แต่เราก้อ
ยังอดทนได้ เพราะเราคิดว่าแม่เค้า ก้อเหมือนแม่เรา รักเค้าให้เหมือนกับรักแม่เรา.....
ทุกวันนี้ก้อดีขึ้นเพราะคิดและทำมา 10 ก่าปีแล้ว อะไรๆ มันก้อดีขึ้นเลื่อย ๆ ถึงมันจะไม่ดี
ที่สุดแต่เราก้อพอใจ และ พอเพียงค่ะ...ทำใจให้สะบายคนทีเค้าแย่ก่าเราก้อยังมีค่ะ