ไปอ่านเจอมา...อ่านแล้ว ได้เตือนสติตัวเองในเวลานี้ จริงๆ เลยอยากให้น้องๆ พี่ ๆ ในห้องนี้ เผื่อกำลังรักคนรอบข้างมาก..จนลืมนึกถึงตัวเองไป ....แบบ เรา...
หากเราหาเหตุผลให้กับตัวเอง ว่าทำไมเราถึงรักคนๆ นี้นัก แล้วเหตุผลที่ได้
มีแค่เพียง. . .รักเพราะรัก ฟังดูอาจเลื่อนลอยไร้จุดหมายเกินไป
แต่สำหรับคนที่รักกัน เหตุผลเพียงแค่นี้
ก็เพียงพอที่จะสานต่อความรักให้อยู่ต่อไป แต่กับคนที่เรารักเขา
แล้วเขาไม่รักเรา ไม่เคยจะมองเห็นแม้แต่คุณค่าในตัวเรา
ต่อให้เราหยิบยื่นสิ่งดีๆ ให้เขาเพียงไหน
หรือให้เหตุผลมากมายในคำว่ารักที่เรามีให้
เขาก็คงมองไม่เห็นมันเหมือนกัน และกับคนประเภทนี้
ยิ่งเราเรียกร้องมากแค่ไหน ก็จะยิ่งสร้างความเหนื่อยใจให้กับเราเท่านั้น
ถ้าคุณมีความสุขกับมันก็ดีไป แต่สุข. แล้วเหนื่อยใจก็น่าคิด
เหมือนกันคนเราเหนื่อยแล้วก็ต้องพัก ต้องหาทางออกที่ทำให้เราดีขึ้น
กับเรื่องของความรักก็เช่นกัน
เมื่อเราต้องเหนื่อยล้าเพราะมัน คงต้องพักซะบ้าง
ลองหยุดวิ่งตามเขาซักครั้ง แล้วมาเดิน(แค่เดิน) ตามตัวเองดูสักหน
คุณอาจรู้สึกดีกว่าการต้องวิ่งตามใครคนนั้น อย่างน้อยๆ คุณจะพบว่า . ..
การเรียนรู้ที่จะรักตัวเองนั้นไม่ทำให้เราเหนื่อยใจเลย
รักตัวเองไม่ยากเลยนะคะ ถ้ายังไขว่คว้าหารัก
แต่ยังไม่พบเจอคนที่รักเราจริง ก็อย่าฝืนนะคะ
เดี๋ยวจะเสียใจทีหลัง ถ้าเสียใจก็ขอให้คิดถึงตัวเองให้มากๆ
แล้วบางทีสิ่งดีๆก็อาจรอเราอยู่ในวันข้างหน้านะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ