ขอเพิ่มอีกทู้นะคะ เพราะเป็นเรื่องด่วน! ขอมาเตือนภัยหน่อยค่ะ ผู้ชายก็ต้องระวังตัวด้วยนะคะ
เพิ่งได้รับForward mailมาค่ะ อ่านแล้วน่ากลัวมาก ใครที่ทำงานหรือไปแถวชิดลม สุขุมวิทย์ สยาม บ่อยๆต้องระวังมากกกกแล้วนะคะ (มีที่พิมพ์ผิดหลายที่เลย แต่ไม่ได้แก้ให้นะคะ อยากให้เห็นว่าคนพิมพ์เค้ายังเบลอๆไม่หายเลยค่ะ)
>>แก้งค์ป้ายยา ข้างล่างสถานีรถไฟฟ้าชิดลม ฝากมาบอกว่า
> ... เกิดขึ้นกับตัวเองโดนแกงค์ป้ายยา ที่ ข้างล่างสถานี รถไฟฟ้าชิดลม เรื่อง
> ที่ จะเล่าเป็นเรื่องที่
> เกิดขึ้นกับตัวผมเอง เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานี้เอง จนตัวเองจ้องไปนอนที่โรง
> พยาบาลตำรวจที่ตึกฉุกเฉิน
> ในความคิดของ คนเราเรื่อง ของแกงค์ป้ายยาเราได้กิตติศัพท์มาบ้างแล้ว ในใจผมบอก
> ได้เลยว่าไม่
> เชื่อ เรื่องแกงค์ป้ายย้าจะมี และแล้ววันที่โชคร้ายที่สุดสำหรับผมก็มา
> บรรจบกัน ผมไปธุระที่
> สีลม ช่วงสายของวัน เสาร์ที่ผ่านมาโดยการนั่งรถแท็กซี่เพื่อขึ้นตึก ๆ หนึ่ง
> ที่หน้าสถานี รถไฟฟ้าชิดลม
> จนลงมาจากตึก ด้วยเป้นวันเสาร์เวลาบ่ายนิดๆ ทำให้อากาศร้อนมาก คนแทบไม่มีเดิน
> ตามท้อง ถนน
> โดยตัวผมได้เดินแบกเป้สะพายหลัง 1 ใบพร้อมอุปกรณ์ทำมาหากิน เต็มเป้ ช่วงที่
> กำลังเดินมาขึ้น รถไฟฟ้าที่อยู่ติดกันหน้าตึก ผมได้เห็น ชาย 2 คน
> >> ซึ่งคาดได้ว่าเป้ นชาวต่างชาติชาวอาหรับ 2 คน กำลังยืนรอใครอยู่แน่ๆ
> >> ผมไม่สนใจ จึงเดินผ่าน ไป แต่แล้ว ชาวอาหรับ 2 คนนั้นกลับเรียกผมให้หยุดเพื่อ
> ที่เขาจะจับมดที่หลังผมให้ ซึ่งเขาพูดเป็นภาษาไทยแต่เป็นสำเนียงของชาวอาหรับ
> >> ช่วงเวลานี้เอง ที่เขาทำอะไรกับหลังผม ซึ่งเขาบอกว่า จะจับมดให้โดยการเอานิ้วมือมา
> สะกิดที่ข้างลำคอแล้วไล่มาเรื่อยๆ จนถึงหัวไหล่ เขาปล่อยมือออกจากตัวผม
> >> แล้วก็สอบถามเรื่องเส้นทางที่จะไป ถนนข้าวสาร หลังจากนั้นไม่ถึง 30 วินาที แทบไม่น่าเชื่อเลย
> ว่า ตัวผมเองเหมือนโดนบีบตาให้หลับ และ ตัว เราล่องลอยไปเรื่อย ๆ ผมมารู้ทีหลังว่า
> >> ได้เดินทางไปกับ ชาวอาหรับ
> 2 คน นั้นโดยทางแท็กซี่ ซึ่งเขาพาผมนั่งไปในรถแท็กซี่นั้นด้วย เขาได้
> ถือเป้ของผม และได้
> เอาของทุกอย่างที่อยู่ในเป้ ซึ่งมี ของสำคัญหลายชิ้นซึ่ง สูญหายไป ไม่ว่าจะ
> เป็นสมุดบัญชีต่าง ๆ
> รวมถึงกระเป๋าสตางค์ของผม ช่วงเวลา ที่ผมอยู่ใน รถับแกงค์นี้ ผมบอกตรงๆ ว่า
> ผมจำอะไรไม่ได> อีกเลย จนมารู้สึกตัวทีหลังว่า ผมกำลังเดินอยู่ที่ สถานีรถไฟฟ้า สยาม เดิน
> เข้าไป ในสบาม โดยที่
> หาทางออกไม่เจอเป้นเวลานาน เหงื่อแตกเต็มตัว และเวลาต่อมา ร่างกายเกิด
> อาการชาไปทั้งหน้า ปาก แขน และ ขา
> ผมออกมาจาก สยามดิส แล้วเดินมาทางนั้นเดินมา
> เรื่อยๆ (ที่ผมรู้ว่ามาจากทางสยามดิสเพราะกลับไปสอบถาม ร้านค้าเล็กๆ ข้าง
> ทางว่า ผมเดินมา
> จาก ทางไหน เพื่อรวบรวมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ผมเดินแบบ
> ไม่รุ้จุดหมาย จน
> เกิดอาการหน้ามืดอย่างแรง อาเจียน และ ไม่มีแรง จน สุดท้ายต้องพึ่ง
> มอเตอร์ไซด์รับจ้างที่ใกล้
> วัน ปทุมวนาราม ให้หาตำรวจ และ ตำรวจก็มาถึง
> >> พร้อใกบแจ้ง เจ้าหน้าที่ทาง ร.พ ตำรวจ เพื่อนำตัวผมเข้าห้องไอซียู
> >> ในช่วง เวลา
> บ่าย 2 โมง ผมเองไปรุ้สึกตัว อีกทีหลังจากทางแม่ และภรรยา พร้อมลูกมาหาผมที่
> โรงพยาบาลแล้ว แทบไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างผมอยุ่ในโลกแห่งวิทยาการที่ได้รับ
> >> ทราบข้อมูลข่าวสารก่อนใครผ่านทางหน้าจอคอมพิวเอตร์แต่ผมกลับ ไม่สามารถเอาตัวเองให้
> รอดพ้นจาก มิจฉาชีพ ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
>
