4 เรื่องดีๆที่อยากให้อ่านไม่ว่าคุณจะอยู่ในบทบาทไหน พ่อ,เเม่ หรือลูก
เรื่องจากมติชนสุดสัปดาห์ค่ะ คอลัมน์ของคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
ตั้งใจจะตัดเก็บไว้ให้ลูกอ่านตอนโต เห็นว่าเป็นเรื่องที่ดี เลยนำมาแบ่ง
ให้เพื่อนๆได้อ่านกันค่ะ
เรื่องแรก แม่หมาป่าติดกับดักของนายพราน สะบัดเท่าไหร่ก็ไม่
หลุดจนจะมืดค่ำเป็นห่วงลูกเล็กยังไม่ลืมตา 3-4ตัวที่ทิ้งไว้ในถ้ำ คงหิว
นมและอาหารที่เคยล่ามาฝาก แม่หมาป่าตัดสินใจกระชากขาข้างที่ติดกับ จนขาข้างนั้นขาดมันวิ่งกระโผลกกระเผลกกลับถ้ำ นอนให้ลูกดูดนมและดูดเลือดจากขาที่ขาดนั้น
รุ่งเช้าแม่หมาป่าตายด้วยหมดเลือและหมดลม เรื่องจบแค่นี้
เรื่องนี้แม้เป็นสัญชาตญาณของสัตว์เดรัจฉานแต่ก็บอกเราว่าลูกรักตัวเองมากกว่ารักแม่
เรื่องที่2 ชายหมุ่มรักหญิงสาวมากมาย สัญญาว่าจะนำทุกอย่างมาให้ เพียงแต่ขอให้สาวเจ้ารับรักเท่านั้น
เพื่อพิสูจน์รักจริง หญิงสาวบอกเธอไปเอาหัวใจแม่มาให้ฉันซิ ชายหนุ่มผู้หน้ามืดตามัวด้วยความรัก จึงไปฆ่าแม่ของตนแล้วควักหัวใจแม่ประคองไว้ในมือวิ่งกลับไปหาหญิงสาวทันที ระหว่างทางวิ่งได้สะดุดล้มลง
พลันได้ยินหัวใจแม่พูดว่า "ลูกเอ๋ยเจ็บตรงไหนบ้าง" เรื่องจบแค่นี้เช่นกัน
เรื่องที่2 บอกเราว่าลูกรักคนอื่นมากกว่ารักแม่ ตรงข้ามกับแม่ ความรักที่มีให้กับลูกเป็นความรักที่ไม่มีวันหมด แม้จนหมดชีวิต
เรื่องที่3 ลูกเล็กๆเฝ้ามองเมฆขาวที่ลอยฟ่องอยู่บนฟ้าใส พลางจินตนาการถึงความอ่อนนุ่มของปุยเมฆ
ทันใดนั้นมีขนนกสีขาวหล่นลงมา เด็กน้อยดีใจคิดว่าเป็นเศษเมฆตกลงมา จึงเก็บมาปัดแก้มเพื่อสัมผัสถึงความนุ่มนวลของเมฆนั้น "อ้อ!! เมฆอ่อนนุ่มอย่างนี้นี่เอง" ด้วยดีใจพลันนึกอยากให้แม่ได้รับรู้บ้างย่องไปข้างหลังแม่ที่กำลังทำงาน เหงื่อไหลไคลย้อย ลูกค่อยเอาขนนกสีขาวปัดแก้มแม่เบาๆ ทันใดแม่หันมาคว้าขนนกจากมือลูก โยนทิ้งแล้วดุลูก "ไปเก็บขนนกสกปรกจากไหนมานี่" เรื่องนี้จบลงด้วยประโยคว่า จากนั้นเด็กน้อยคนนี้ได้พบอะไรดีๆเค้าก็จะไม่ไปบอกแม่อีกเลย
เรื่องนี้คงเตือนใจถึงผู้ใหญ่ทุกคน ว่าเราทอดทิ้งเด็กของเราแค่ไหนแม้ในอ้อมกอดของเราเอง
เรื่องที่4 พ่อซื้อรถคันใหม่คลั่งรถมาก วันหนึ่งขณะล้างรถเช็ดรถ ขัดมันวาว ไขน็อตสกรูอยู่นั้น ลูกชายวัยซนแอบมาขีดข้างรถเป็นรอย พ่อโกรธจนลืมตัว กระชากมือลูกมาหวดกระหน่ำไม่ยั้ง โดยลืมไปว่าไอ้ที่หวดลงไปบนมือลูกนั้นคือกุญแจเลื่อนเหล็กอันโต
ที่โรงพยาบาล หมอต้องตัดนิ้วทั้งหมดจากมือข้างนั้นออก เมื่อลูกฟื้นได้ถามพ่อว่า "พ่อครับ เมื่อไรนิ้วผมจะงอก" พ่อสะอึกพูดไม่ออก เมื่อกลับบ้าน พ่อไปดูรอยขีดข้างรถที่ลูกทำไว้ รอยขีดนั้นเป็นตัวหนังสือเขียนว่า"รักพ่อครับ" รุ่งขึ้นพ่อคนนี้ฆ่าตัวตาย
เรื่องนี้มีข้อเตือนใจเพียงว่า ความรักอย่างเดียวนั้นไม่พอ ต้องมีความอาทรถึงความรู้สึกของคนที่เรารักอย่างลึกซึ้งด้วย โดยเฉพาะลูกของเรา
thanks SBN
