°彡★ ~*·°°ஐ แสดเอ๊ยยยยยยย …………..งงใช่ม๊า.....มันคือไรหว่า...... ஐ *~ ．·°°∴☆ °彡 ♡
เรื่องยาวหน่อยนะคะ แต่ไม่ได้เล่าเสียดายแย่ เพราะช่วงนี้ห่างเหินจากการเจออะไรแว้นๆ ไปนาน เจอเข้าทีแทบจะต้องเขียนลง Diary เลยทีเดียว.....เรื่องมีอยู่ว่าตอนนี้พายมีแพลนจะชวนผู้ชายไปค้างอ้างแรมเมืองนอก แต่ผู้ชายเนี่ยสมถะมากคือไม่ใช่คนขี้เหนียวเลยนะ ก็ตามใจพายตลอด แต่เรื่องเมืองนอกเนี่ยเค้าบอกว่ากลางปีหน้าจะพาไป ช่วงนี้อยากเก็บเงินๆๆๆๆๆ .........ก็เข้าใจเค้านะ แต่ทำไงได้อ่ะอยากไปสิ้นปีนี้มากมาย และก็มุ่งมั่นที่จะชวนไปให้ได้ แต่ต้องอาศัยกลยุทธ์เชิงรุกที่ดี วาทะศิลป์งามๆ บรรยากาศเป็นใจ......<---- เหนื่อยไปมั้ยฟระตรู ><’’
วางแผนก่อการร้ายดิบดี ก็โทรชวนเค้าไปทานข้าวเย็นด้วยกัน เลือกร้านอาหารบรรยากาศดีร้านนึงที่เคยไปมาแล้ว และติดใจในบรรยากาศ, รสชาตอาหาร และบริการ พูดง่ายๆ คือ งานนี้เห็นถ้วยรางวัลรำไรอ่ะ........................แต่..........แต่ว่า..........มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกอิเรียมเอ๊ยยยยยย......หึหึ...........
พายเลือกนั่งโต๊ะที่สงบหน่อย เวลาเกลี้ยกล่อมอะไรเค้าจะได้ฟังแต่เราคนเดียว สะกดจิตง่ายขึ้นนิดนุง .....ส่วนพนักงานที่ดูแลโต๊ะพายวันนี้ เป็นหญิงสาวมาดแมนคนนึง (เธอเป็นทอมเต็มตัว พูดครับผมทุกคำ) ซึ่งเมื่อคราวก่อนที่มาไม่เคยเจอ ต่อไปนี้ขอตั้งชื่อเธอผู้นี้ว่า “แสด” ละกันนะคะ เหมาะสุดรับรอง............และต่อไปนี้คือบทสนทนาล้วนๆ (ข้อความในวงเล็บคือความคิดที่มิได้พูดออกไปนะคะ)
พาย: บลา บลา บลา....สั่งอาหาร......เอาตามนี้ละกันค่ะ
ผู้ชาย: (......เล่นเกมส์)
แสด: โอเคครับผม ตามนี้นะครับผม..... (เดินจากไป)
พาย: (เริ่มตีวงเข้ากลางจุด ไม่รอช้า)......เอ่อตัวเอง.......คือว่าเนี่ยพี่ที่ทำงานเค้าเอาแพจเกจเที่ยวมาให้ดู น่าไปมากเลย...เนี่ยถ้าไปช่วงนี้ได้ลดเท่านั้นเท่านี้....แล้วก็จะได้เลยไปหาพี่สาวตัวด้วยไง อยากเจอจัง ตั้งแต่คลอดยังไม่ได้ไปหาเลย....บลา บลา บลา
ผู้ชาย: (วางเกมส์....หันมาฟัง).....อืมๆ.....แต่อากาศมันหนาวมากนะไปช่วงนี้ แล้วเค้าก็กะว่าจะเก็บเงินด้วย เคยบอกแล้วนี่นาว่าไปกลางปีหน้าชัวร์......
พาย: (ไม่หวั่นไหวเฟร้ย ตรูเตรียมตัวมาดี เค้ารู้ว่าตัวเองจะมาแนวไหน..หุหุ).....อืม....ก็เข้าใจนะ แต่ที่อยากให้ไปปีนี้จริงๆ เพราะว่า.......
------------ยังพูดไม่จบประโยค อาหารอย่างแรกมาเสริฟ์......ต้มยำหม้อไฟ.......
พาย: (.....เงียบ.......รอให้แสดไปก่อนค่อยพูดต่อก็ได้ฟระ)
ผู้ชาย: (เล่นเกมส์ต่อ....)
แสด: ต้มยำครับผม เด๋วผมจุดไฟให้นะครับผม....(ว่าแล้วก็จุดไฟ).....พรึ่บ......แสดตกใจกระเด้งถอยหลังไปเพราะไฟลุกพรวด และอุทานว่า เย้ยย!!!! เกือบไปแล้ว.....
พาย: เอ่อ.......><’’
แสด: เกือบไปนะครับผม ดีนะครับผมที่หลบทัน....เด๋วผมตักให้นะครับ
พาย: อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ ตักเองได้ค่ะ (ตรูอยากเอาใจแฟนตรู ตรูตักเอง เข้าใจแมะ แสดดดดดด)
แสด: อ๋อ ไม่เป็นไรเหมือนกันครับผม ผมอยากทำให้ครับผม...
พาย: อ...อะ....อือ.....ก็ได้........... (ฮ่วย ไรฟระ)
ผู้ชาย: (หัวเราะหึๆ แล้วเล่นเกมส์ต่อ)
แสด: (ตักต้มยำอย่างละเมียดละไม ด้วยความเร็ว 0.005 KB ต่อชั่วโมง เสร็จแล้วก็ถอยออกไปรอห่างจากโต๊ะสองก้าว กุมมือยืนมองเงียบๆ)
พาย: (เอิ่ม...ตรูอยากอยู่สองต่อสองได้แมะวะคะ ที่ตรูเลือกนั่งตรงนี้ เพราะตรูมีแผน มีภารกิจ แสดเข้าใจตรูหน่อยได้แมะคะ ไปดูลูกค้าโต๊ะอื่นเรยได้แมะคะ ตรูไม่น้อยใจ ตรูไม่งอนแสดแน่ๆ ไปเถอะ ไปชิ่วววว)
------------เกือบ 10 นาทีผ่านไปด้วยความเงียบ เพราะไม่อยากพูดอะไรทั้งๆ ที่มีคนยืนค้ำหัว หูกางแอบฟังอย่างตั้งใจขนาดนั้น ><’’
แสด: พูดทำลายความเงียบมาว่า ....เอ.....ไฟมันแรงไปมั้ยครับผม เด๋วน้ำต้มยำมันจะแห้งหมดซะก่อน ขออนุญาตดับไฟ (ในใจเธอ) ให้นะครับผม...ว่าแล้วไม่รอคำอนุญาต แสดลงมือนั่งยองๆ พร้อมเป่าปู๊ดๆ ด้วยพลังลมมหาศาล....ปู๊ดดดดดดดดดดด....แป่ว....ไฟไม่ดับ.....
พาย: (แสดดดดดดดดดดดดดดดดดด เอ๊ยยยยย) เอ่อ...ไม่เป็นไรมั้งคะ ถ้ามันแห้ง ก็ให้พ่อครัวเติมให้ก็ได้นี่คะ
แสด: ทำหูทวนลม พร้อมกับตั้งหน้าตั้งตาเป่าต่อไป ปู๊ดดด ปุ๊ด ปู๊ดดดดดดดดดดดด
พาย: (แม่มเอ๊ยยย ใครมาลากไอ้นี่ไปพ้นๆ จากโต๊ะตรูที้).........
ผู้ชาย: ตักต้มยำในถ้วยจิ๋วของตัวเองกินเงียบๆ หัวเราหึหึ (..อีกแล้ว.......)
------------อาหารที่เหลือมาเสริ์ฟจนครบ พร้อมกับเสียงลมหายใจของแสดดดด ฟู้ววว ฟู่ววววว
แสด: เอ....ทำไมไม่ดับ แปลกจังนะครับผม .....เด๋วลองวิธีใหม่ครับผม...(ว่าแล้วแสดก็ใช้มือ...ขอย้ำว่าใช้มือ จกน้ำแข็งจากกระติก) จกเสร็จสะดุ้งตกใจรีบปล่อยน้ำแข็ง แล้วพูดว่า.....เย้ยยย ลืมใช้ที่คีบบ ซวยแล้ว...พี่เอ (คาดว่าอิคุณเอคงเป็นผจก.ร้าน) เห็นป่าววะเนี่ยยยย (หันซ้ายหันขวา) เฮ่อ เอาใหม่ๆ (คราวนี้ใช้ที่คีบ) แล้วมันก็เล่นอยู่อย่างนั้น คีบน้ำแข็งลงไปทางปล่องหม้อต้มยำ....4 ก้อนถ้วน.....แล้วไอ้ที่คีบวางไปน่ะ ก้อนใหญ่ๆทั้งนั้น วางลงไปมันก็ไปจุกอยู่ตรงปากปล่อง....เออ...สนุกมันละงานนี้
พาย: (ตะลึง!! อึ้ง 3 วิ ....อ่าว....ไอ้คุณแสดคะ....น้ำแข็งตรู .....ฮือๆๆๆๆ เพิ่งรู้ตัวเร๊อะว่าเอ็งจกน้ำแข็งเค้าหน้าตาเฉยน่ะ...กรี๊ดดดดด)
ผู้ชาย: มองแสดเล่นน้ำแข็ง....หัวเราะหึหึ......
แสด: (ตัดสินใจเป่าอีกรอบ หลังจากซิวน้ำแข็งตรูไป 4 ก้อน.....ปู๊ดดดด ไฟดับ สมใจญาติมานแล้ว....พูดต่อว่า...) โย่ว...เรียบร้อยครับผม สบายแล้วครับผม
พาย: (อยากลงไปแทะขาโต๊ะ....อนาคตเมืองนอกตรู ท่าจะเหลือแค่บุรีรัมย์แล้ว)
------------15 นาทีผ่านไปแบบโคตรเงียบ....ยังดีนะที่ยังได้ตักข้าวป้อนผู้ชาย และส่งสายตาหวานๆ บ้าง....ชิส์
แสด: ทำลายความเงียบ (อีกแล้ว) อาหารรสชาตดีไหมครับผม
พาย: ก็ดีค่ะ (ติดที่เมิงนั่นแหร่ะ)...แต่ปลาทอดกรอบไปไหมคะ กรอบวาระสุดท้ายแล้วน่ะค่ะ....
แสด: อ้าวเหรอครับผม ....ไว้ผมจะแจ้งพ่อครัวให้ปรับปรุงครับผม
พาย: (ปรับปรุงตัวเองก่อนดีมั้ย.....คิดแล้วก้มหน้ากินต่อเงียบๆ ไม่อยากต่อบทสทนาอะไรทั้งนั้น จะไม่เปิดช่องให้แสดเข้ามาแจมได้เด็ดขาด)
แสด: (ไม่ยอมง่ายๆ) พูดแหวกอากาศขึ้นมาลอยๆ .....เฮ้อ ช่วงนี้อากาศแปลกๆ นะครับผม จะร้อนก็ไม่เชิง มีฝนตกด้วย...ไม่รู้เมื่อไหร่จะหนาวนะครับผม.....งงจังครับผม พี่ว่ามั้ยครับผม
พาย: อ ...อือ....เหรอ...อือ ....แปลกจริงๆ ด้วยเน๊อะ (ตรูหมายถึงเมิงอ่ะ)
------------แสดเดินไปโต๊ะอื่น-------------
พาย: (เฮ้ออออ เหนื่อยว่ะ โอกาสสุดท้ายแล้วเว๊ยยย กับข้าวหมดแระด้วย ดึกแล้วอีกตะหาก) อืมตัวเอง ตกลงว่าเรื่องไปเมืองนอกสิ้นปี พาเค้าไปเหอะนะ แล้วปีหน้าเค้าเปลี่ยนเป็นเที่ยวทั่วไทยไม่ไปไม่รู้ก็ได้อ่ะ...นะนะ...(ตรรกะที่สะสม คำพูดพร้อมเหตุผลร้อยแปด หายตามหลังคุณแสดไปเรียบร้อย) เหลือแค่มุขอ้อนเอาดื้อๆ นี่แหล่ะฟระ
ผู้ชาย: เงียบ......
------------แสดมานกลับมาแว้วววว-------------
แสด: โทษทีนะครับผม ไปโต๊ะอื่นมาครับผม
พาย: YY (ตรูอยากรู้ไหมคะ ตรูโอเคกับตรงจุดนี้ค่ะ จุดที่ไม่มีเมิงอ่ะค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ตรูอิ่มเอมกะมื้อนี้เกินบรรยายค่ะ)
แสด: เนี่ยพี่เชื่อมั้ยครับผม มีคนเค้าชมแฟนพี่ด้วยนะครับผม ชมว่าแฟนพี่หล่อมากๆ ครับผม เนี่ยผมไม่เคยเห็นเค้าชมใครเลยนะครับผม
พาย: (ตรูอ้วกได้ไหมคะ ตรูอิ่มคำว่า ครับผม ของเมิงมากเรยว่ะค่ะ....แล้วไอ้ที่พูดมานี่ ปีนเกลียวไปมั้ยวะคะ ตรูส่องหน้าแฟนตรูอยู่ทุกวัน รู้ค่ะว่าเป็นไง ไม่ต้องให้ใครมาตอกย้ำ ไม่ได้ปลื้ม....) พูดไปมือก็จิกชายเสื้อผู้ชายไว้ ไม่ให้เคลิ้มลอยไป....แสรดดดดดดดดดด
พาย: เหอะๆ .....เปลี่ยนคำชมเป็นส่วนลดค่าอาหารไปเรยดีกว่าไหมคะ ซัก 50% ไรงี้ (โทษฐานที่ตรูต้องมานั่งเป็นของเล่นให้เมิงแบบเนี้ยยย)
แสด: ฮะฮะฮะฮะ ไม่ได้หรอกครับผม ผมไม่ใช่เจ้าของร้านน่ะครับผม
พาย: (อ้าววว นี่ตรูนึกว่าเจ้าของร้านมายืนรับรองตรูอยู่เป็นชั่วโมงนะเนี่ย เล่นตรูจนจะอิ่มไปอีกสามวันเรย).....
พาย: เช็คบิลเลยค่ะ (หมายถึงเมิงกะตรูน่ะค่ะ หน้าร้านเรยค่ะ ตรูเคืองและเหวี่ยงสุดแล้วค่ะ)
------------แสดเดินไปเอาบิล-------------
ผู้ชาย: (หันมามองหน้าที่เหมือนจะร้องไห้ของเรา ลูบหัวเบาๆ แล้วพูดว่า) เอาเถอะ ไปก็ไป คงอยากไปมากจริงๆ นะเนี่ย แล้วปีหน้าไปอีกก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก .....อืม......แล้วเด็กเสริฟ์คนนั้น เค้าคงเขิลมั้งที่ยืนเงียบๆ เลยต้องชวนคุยตลอด
พาย: (โอววววววววว.....คุณพระ.....นี่ตรูได้ไปแล้วใช่ม๊ายยยยยยย) จิงหรออ ไปได้จริงนะ...ดีใจๆๆๆ (ลืมเรื่องแสดไปเลย หายเหวี่ยงเป็นปลิดทิ้ง)
------------แสดเดินกลับมา พร้อมบิลค่าอาหาร-------------
แสด: ค่าอาหารทั้งหมด......บาท ....ครับผม.........
ผู้ชาย: ควักเงิน....พอดีเด๊ะ....ซึ่งผิดวิสัยมากๆๆ ไม่มีขาดไม่มีเกินแม้แต่บาทเดียว.......
แสด: มองตาปริบๆ ....ขอบคุณครับผม.......ไม่น่ารีบกลับเลยนะครับผม วันนี้มีเล่นสดของวง...ด้วยครับผม.....ยังไงโอกาสหน้าเชิญอีกนะครับผม
พาย: (ขืนอยู่ต่อ เมิงกะตรูได้เล่นสดหน้าร้านแน่ๆ แสดดดดดดดดดดดดดดดดด เอ้ยยยยยยยย.....ดีนะเนี่ยที่ตรูได้ไปเมืองนอก......ชริส์)
ปล. พายไม่เคยมีปูมหลังขัดแย้งกับเพศที่สาม สี่ ห้าเลยนะคะ ที่ผ่านมาก็เจอแบบน่ารักๆ มาตลอด รอบตัวคนรู้จักที่เป็นทอมก็มีแต่น่ารักน่าเอ็นดู เพิ่งเคยได้สัมผัสของแว้นตัวเป็นๆ ก็คราวนี้ค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบนะคะ .....นอนหลับสบายแล้วคืนนี้ ได้ระบาย.....55555
