อย่าลืมความรัก.. เราสามารถสร้าง..และทำลาย.. ในเวลาเดียวกันได้...
ฉันเดินชนคนแปลกหน้า ฉันเอ่ยขอโทษไม่ตั้งใจ
เขากลับตอบขออภัย ผมเอง..ไม่ ทันเห็นคุณ เราต่างสุภาพ ถ้อยที ถ้อยอาศัยแสดงน้ำใจ แม้ไม่รู้จักกัน
แต่ที่บ้านเย็นวันนั้นฉันทำอาหารอยู่ในครัว ลูกสาวตัวน้อยแอบมายืนข้างหลังไม่ทันระวังฉันหันกลับมาชนเธอล้มลง
....อย่ามายืนเกะกะ.... ฉันดุใส่ลูกสาว หลังจากนั้นเธอก็เดินจากไป หัวใจเธอปวดร้าว
คืนนั้นฉันได้ยินเสียงกระซิบ จากเบื้องลึกของหัวใจกับคนแปลกหน้าเจ้าสุภาพได้ กับลูกรักชิดใกล้ทำไมทำได้ลงคอ
ดูที่พื้นครัวซิ...ดอกไม้หลากสีที่ลูกอุตส่าห์เก็บมา หวังให้เจ้าแปลกใจตกเกลื่อนอยู่ทั่วไปน้ำตาเธอใหล เหตุใดไม่แลเห็น"
ฉันเพิ่งรู้ตัวเลยค่อยๆย่องเข้าไปนั่ง คุกเข่าข้างเตียงลูก
...ตื่นเถิด คนดีดอกไม้นี่ลูกเก็บมาให้แม่หรือ...
ลูกตอบ ใช่ค่ะ หนูเห็นดอกไม้บานสวยงามเหมือนคุณแม่ หนูรู้ว่าคุณแม่ต้องชอบโดยเฉพาะดอกสีน้ำเงิน
ฉันตื้นตันใจนัก...ลูกรักแม่ขอโทษจริงๆที่เอ็ดหนู...แม่จ๋า..ไม่เป็นไรหรอกค่ะหนูรักแม่ ++++
"แม่ก็รักลูกจ้ะ แม่ชอบดอกไม้ของหนูมาก โดยเฉพาะสีน้ำเงินจ้ะ "
หากเราตายจากไปในวันพรุ่งนี้>>>>>
อีกไม่กี่วันนายจ้าง ก็หาคนใหม่มาทำงานแทนได้
แต่ครอบครัวที่อยู่ข้างหลังอาจโศกเศร้าไปชั่วชีวิต..........
ลองคิดดูว่าคุ้มไหมหากเราจะทุ่มเท ตัวเองให้ กับงานมากกว่าครอบครัว
รู้ไหมคำว่า FAMILY ย่อมาจาก
FATHER
AND
MOTHER
I
LOVE
YOU.
ให้เวลา กับพ่อ-แม่ของ คุณมากขึ้น ยามท่านแก่ตัวลง
รู้จักแบ่ง เวลาให้กับงาน และคนที่บ้านให้สมดุลกัน
หากมีใครมาบอกให้จัดความสำคัญเสียใหม่.....จงย้อนถามกลับไปว่าครอบครัวสำคัญน้อยกว่าหรือไร?
จาก FW.MAIL ค่ะ เลยนำมาฝากเพื่อนๆ ถ้าเคยเห็นหรืออ่านมาแล้วก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ
