ธุรกิจเครือข่ายน่าทำไม (Amway, Agel, Unicity, Herbal life etc)

หวัดดีครับพี่ๆน้องๆเพื่อนๆ SBN พอดีตอนนี้คนรู้จักกำลังตื่นเต้นกับการทำ ธุรกิจเครือข่าย
มากมาย เลยอยากถามเพื่อนๆในนี้ว่ามีใครเคยทำธุรกิจเครือข่ายหรือว่ายังทำอยู่ ไม่ว่าจะยี่ห้ออะไรก็ได้ พอจะมาแบ่งปันประสบการณ์ ไม่ว่าจะดี หรือร้ายให้ฟังหน่อยได้ไมครับ เพื่อการตัดสินใจและจะได้พิจารณาครับ โดยส่วนตัว ผมเฉียดเข้าวงการนี้มาหลายครั้งหลายคราวแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยทำเลย เลยอยากรู้ว่าคนที่เค้าได้เงินเดือนเป็นล้าน และมีรถเบนซ์ขับนี้มีจริงไมครับ เพราะจริงๆแล้ว แบบแผนธุรกิจมันดูเป็นไปได้มาก แต่ไม่รู้ว่าจะหนึ่งในร้อยรึเปล่าที่จะประสบความสำเร็จ ข้อเด่นของธุรกิจแบบนี้มันดึงความสนใจของเราเป็นอย่างยิ่ง

ปล ไม่ได้ตั้งใจจะโจมตีหรือว่าร้ายธุรกิจนี้นะครับ ผมมีความสนใจอยากลองทำดู
เลยขอคำแนะนำ เผื่อจะได้ทำบ้าง แล้วมีตังค์ซื้อกระเป๋าโดยไม่ต้องรบกวนคุณแม่

แต่ก็มีคนแนะนำให้ขายประกันดีกว่าถ้าจะทำธุรกิจแบบนี้ ผมก็เลยสนใจอันนี้ด้วย
มีใครเป็นคนขายประกันบ้างไมครับ แบ่งปันความคิดเห็นกันหน่อยนะครับ

ยังไงไม่รู้นะ แต่ที่เราเจอพวกที่ทำออกแนวเห็นแก่เงินตัวเดียวทั้งนั้น เหมือนโดนล้างสมองด้วยอะไรๆก็ต้องสินค้าเค้าเท่านั้นถึงจะดี อุวะ!ถ้าดีขนาดนั้นคนอื่นมิต้องทำกินแล้วสิ ก็ซื้อแต่ของเค้าตัวเดียวตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบ

ตั้งใจเขียน และเขียนยาวมาก
กรุณาอ่านให้สมกับที่มาถาม
และความตั้งใจของผู้ตอบด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ตอบตรงๆ นะคะ

ธุรกิจดังกล่าวทั้งหมดที่เรียกว่า direct sales เริ่มต้นจากเจตนาดี คือต้องการตัดพ่อค้าคนกลางออก
เพื่อให้สินค้า ไปถึงมือผู้บริโภค ได้ในราคาที่ถูกกว่า โดยทางผู้จำหน่าย จะเป็นผู้แบกรับการโฆษณาและขนส่งเอง

บริษัทแม่ จะให้บรรดาเครือข่ายออกค่าใช้จ่ายเอง โดยการนำส่วนแบ่งมาล่อ
คือหากคุณขายได้มาก ส่วนแบ่งก็จะมากขึ้นด้วย ทั้งนี้ เพื่อกระตุ้นให้เกิดการพยายามขายให้มากขึ้น
และถ้าคุณหาคนมาช่วยขายมากขึ้น ก็จะได้ส่วนแบ่งจากคนเหล่านั้นตามลำดับ ตามลักษณะปิรามิด

แต่

เจตนาดังกล่าวได้ถูกแปรไป เพราะตัวเงินที่มาล่อว่า ส่วนแบ่งที่มากขึ้น downline มากขึ้นย่อมเกิดจากการขายที่มากขึ้น
คนก็ขี้เกียจซิคะ เรื่องอะไรจะออกไปขายให้เหนื่อย หา downline อย่างเดียวดีกว่า หาคนทำแทน
หลังๆ จึงกลายเป็นว่า ไม่มีใครขาย เพราะใช้วิธีหา downline หมด โดยให้ downline ซื้อต่อไปเป็นทอดๆ
เมื่อซื้อถึงยอดก็จะได้เลื่อนระดับ ได้ % ส่วนแบ่งการขายที่มากขึ้น

ทางลัดก็คือ ซื้อมาทั้ง lot เลยเพื่อให้ส่วนแบ่งมากขึ้น ออกไปหาเหยื่อ (ขอเรียกว่าเหยื่อนะคะ เพราะบางท่านไม่มีความรู้ด้านนี้มาก่อนเลย)
เมื่อได้เหยื่อแล้ว ก็บอกให้เค้าทำแบบเดียวกัน โดยซื้อสินค้าจากคุณ เพื่อยกระดับตัวเอง แล้วไปขายให้ลำดับต่อไป

สินค้าก็ไม่ได้ออกไปสู้ผู้บริโภคจริงๆ และถูกใช้เป็นกลยุทธในการหาเหยื่อคนต่อไป ผู้ที่เคยกลายเป็นเหยื่อก็มาเป็นผู้ล่าแทน และก็มีคนโชคร้ายมาเป็นเหยื่ออีกทอดหนึ่ง


ส่วนการจะอยู่ในตำแหน่งสูงๆ นั้น ก็ต้องมียอดที่คงที่ และสูงตามตำแหน่ง

วิธีก็คือ ใช้การขายความเกรงใจ ความรำคาญ ขายความเป็นเพื่อน เป็นญาติ คือขายจากความเป็นคนดีของคนอื่น
จริงอยู่ มีคนใช้คนซื้อของจริงๆ แต่ คนขายอยากได้ยอดนี่ แล้วคุณจะทำยังงัย คุณก็ซื้อมาเก็บไว้ที่บ้านก่อน
แล้วค่อยๆ ระบายออก

วิธีระบายก็อย่างที่บอก
1. ขายความเกรงใจ ใช้ว่าเคยมีบุญคุณกันมาก่อน เคยช่วยเหลือกันในชาติปางไหนไม่รู้ ทำให้ต้องซื้อเครื่องกรองน้ำราคาเป็นแสน
คนซื้อถ้าเค้าอยากได้เค้าก็ซื้อแล้ว แต่ไม่ใช่ บางที คนที่ซื้อยังไม่ทราบเลยว่าจะเอาไปทำอะไร

2. ขายความรำคาญ มานั่งคุยนั่งเล่นตั้งแต่เช้าจนมืด เจ้าของบ้านจะนอนแล้วก็ยังไม่กลับ คือจะไม่กลับจนกว่าจะซื้ออะไรซักอย่าง หรือหลายอย่าง
หลายๆ ท่านตัดความรำคาญด้วยการเหมาๆ อะไรซักหน่อย มันจะได้เลิกมาตอแย อย่างน้อยก็ระยะหนึ่ง จนถึงวันตัดยอดอาจจะโผล่มาให้เซงใหม่

3. ขายความเป็นเพื่อน เป็นมิตร เป็นญาติ ... ไม่ช่วยเพื่อน ช่วยมิตรสหาย ช่วยญาติ แล้วจะไปช่วยใคร ยังเป็นหลักการขายที่มั่นคงมานาน
คนที่ขายไม่รู้หรอกว่า เมื่อคนเหล่านั้นซื้อไป ความเป็นอะไรทั้งหลายแหล่มันก็ไปพร้อมกับเงินด้วย อย่ามาได้บอกว่าเป็นคนรู้จักกันอีก

วิธีการขายเหล่านี้มีเขียนเป็น script ในบางเจ้า ถึงกับบอกเลยว่าให้เริ่มขายจากคนใกล้ตัวก่อน เพราะจะไม่เขิน
คือสรุปเห็นคนเหล่านั้นเป็นที่กอบโกย จะโกยจนเป็นระดับทอง ระดับเพชร ระดับลิ่มเพชร หรือโคตรเพชรก็แล้วแต่

แต่นี่ใช่เจตนาแรกของบริษัทเหล่านี่หรือ
คนที่ซื้อสินค้าไปเป็นคนที่ต้องการ และอยากใช้สินค้าเหล่านั้นจริงๆ หรือ
จรรยาบรรณของการซื้อขายน่ะมีมั้ย ไม่ซื้อก็แทบจะกลายเป็นอาชญากร คนใจร้าย ไม่รักเพื่อน ไม่ช่วยเพื่อน

จะบ้าหรอ!!!


ทั้งนี้ ถ้าคุณคิดด้วยเจตนาว่าอยากกระจายสินค้า ลดพ่อค้าคนกลาง
จะทำมาค้าขายด้วยสุจริต บรรยายสรรพคุณเพื่อมั่นใจว่าคนที่ซื้อไปจะได้ประโยชน์จริงๆ
โก้ก็โมทนาสาธุด้วย

แต่เท่าที่อ่าน ถ้าคิดอยากรวยทางลัดด้วยวิธีนี้

ก็เลือกเอาค่ะ จะมีความสุขบนกองเงินของความทุกข์ของผู้อื่นก็ตามใจ
เคยเห็นคนโดนล่อให้ up ระดับไปหมดเนื้อหมดตัว จนต้องไปหลอกคนอื่นมาเป็น donwline เยอะแล้วค่ะ

เคยเข้าฟังการอบรมแบบนี้ด้วยค่ะ
เพราะตอนแรกเพื่อนมาชวน พูดอ้างโน้น อ้างนี้ ดูดีและน่าสนใจมาก
ที่สำคัญเกรงใจเพื่อนด้วยค่ะ
แต่พอฟังแล้วรู้สึกว่าธุรกิจนี้คนทำโดนล้างสมองให้เห็นแก่เงินอย่างเดียวจริงๆค่ะ
พูดอะไรก็มีแต่สินค้าๆ อะไรมากมายก็ไม่รู้
เพื่อนเราเองก็เปลี่ยนไปมาก
เจอกันทีไรก็เอาแต่พูดเร่ืองธุรกิจนี้จนเราเอือมเลย
และจากประสบการณ์ที่ฟังมาเองกับตัว
ขอบอกตรงน้ีเลยนะคะ
ว่าไม่ชอบ และไม่เห็นด้วยอย่างแรง

:D

เฉียด และ เจอเข้าจริง ๆ มาหลาย brand แล้ว ประกันก็เคยคะ
บอกได้คำเดียวว่า ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ คะ แม้ดูแผนธุรกิจมันดูน่าจูงใจ และไม่ยาก
และขอสนับสนุนความเห็นของคุณ cocoa คะ
ทำไปก็วนเวียนหากันแต่ downline (โดยเฉพาะคนใกล้ ๆ ตัวก่อน) สินค้าก็ต้องใช้กันเอง

Quote:

---

Originally Posted by cocoa

ตั้งใจเขียน และเขียนยาวมาก
กรุณาอ่านให้สมกับที่มาถาม
และความตั้งใจของผู้ตอบด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ตอบตรงๆ นะคะ

ธุรกิจดังกล่าวทั้งหมดที่เรียกว่า direct sales เริ่มต้นจากเจตนาดี คือต้องการตัดพ่อค้าคนกลางออก
เพื่อให้สินค้า ไปถึงมือผู้บริโภค ได้ในราคาที่ถูกกว่า โดยทางผู้จำหน่าย จะเป็นผู้แบกรับการโฆษณาและขนส่งเอง

บริษัทแม่ จะให้บรรดาเครือข่ายออกค่าใช้จ่ายเอง โดยการนำส่วนแบ่งมาล่อ
คือหากคุณขายได้มาก ส่วนแบ่งก็จะมากขึ้นด้วย ทั้งนี้ เพื่อกระตุ้นให้เกิดการพยายามขายให้มากขึ้น
และถ้าคุณหาคนมาช่วยขายมากขึ้น ก็จะได้ส่วนแบ่งจากคนเหล่านั้นตามลำดับ ตามลักษณะปิรามิด

แต่

เจตนาดังกล่าวได้ถูกแปรไป เพราะตัวเงินที่มาล่อว่า ส่วนแบ่งที่มากขึ้น downline มากขึ้นย่อมเกิดจากการขายที่มากขึ้น
คนก็ขี้เกียจซิคะ เรื่องอะไรจะออกไปขายให้เหนื่อย หา downline อย่างเดียวดีกว่า หาคนทำแทน
หลังๆ จึงกลายเป็นว่า ไม่มีใครขาย เพราะใช้วิธีหา downline หมด โดยให้ downline ซื้อต่อไปเป็นทอดๆ
เมื่อซื้อถึงยอดก็จะได้เลื่อนระดับ ได้ % ส่วนแบ่งการขายที่มากขึ้น

ทางลัดก็คือ ซื้อมาทั้ง lot เลยเพื่อให้ส่วนแบ่งมากขึ้น ออกไปหาเหยื่อ (ขอเรียกว่าเหยื่อนะคะ เพราะบางท่านไม่มีความรู้ด้านนี้มาก่อนเลย)
เมื่อได้เหยื่อแล้ว ก็บอกให้เค้าทำแบบเดียวกัน โดยซื้อสินค้าจากคุณ เพื่อยกระดับตัวเอง แล้วไปขายให้ลำดับต่อไป

สินค้าก็ไม่ได้ออกไปสู้ผู้บริโภคจริงๆ และถูกใช้เป็นกลยุทธในการหาเหยื่อคนต่อไป ผู้ที่เคยกลายเป็นเหยื่อก็มาเป็นผู้ล่าแทน และก็มีคนโชคร้ายมาเป็นเหยื่ออีกทอดหนึ่ง


ส่วนการจะอยู่ในตำแหน่งสูงๆ นั้น ก็ต้องมียอดที่คงที่ และสูงตามตำแหน่ง

วิธีก็คือ ใช้การขายความเกรงใจ ความรำคาญ ขายความเป็นเพื่อน เป็นญาติ คือขายจากความเป็นคนดีของคนอื่น
จริงอยู่ มีคนใช้คนซื้อของจริงๆ แต่ คนขายอยากได้ยอดนี่ แล้วคุณจะทำยังงัย คุณก็ซื้อมาเก็บไว้ที่บ้านก่อน
แล้วค่อยๆ ระบายออก

วิธีระบายก็อย่างที่บอก
1. ขายความเกรงใจ ใช้ว่าเคยมีบุญคุณกันมาก่อน เคยช่วยเหลือกันในชาติปางไหนไม่รู้ ทำให้ต้องซื้อเครื่องกรองน้ำราคาเป็นแสน
คนซื้อถ้าเค้าอยากได้เค้าก็ซื้อแล้ว แต่ไม่ใช่ บางที คนที่ซื้อยังไม่ทราบเลยว่าจะเอาไปทำอะไร

2. ขายความรำคาญ มานั่งคุยนั่งเล่นตั้งแต่เช้าจนมืด เจ้าของบ้านจะนอนแล้วก็ยังไม่กลับ คือจะไม่กลับจนกว่าจะซื้ออะไรซักอย่าง หรือหลายอย่าง
หลายๆ ท่านตัดความรำคาญด้วยการเหมาๆ อะไรซักหน่อย มันจะได้เลิกมาตอแย อย่างน้อยก็ระยะหนึ่ง จนถึงวันตัดยอดอาจจะโผล่มาให้เซงใหม่

3. ขายความเป็นเพื่อน เป็นมิตร เป็นญาติ ... ไม่ช่วยเพื่อน ช่วยมิตรสหาย ช่วยญาติ แล้วจะไปช่วยใคร ยังเป็นหลักการขายที่มั่นคงมานาน
คนที่ขายไม่รู้หรอกว่า เมื่อคนเหล่านั้นซื้อไป ความเป็นอะไรทั้งหลายแหล่มันก็ไปพร้อมกับเงินด้วย อย่ามาได้บอกว่าเป็นคนรู้จักกันอีก

วิธีการขายเหล่านี้มีเขียนเป็น script ในบางเจ้า ถึงกับบอกเลยว่าให้เริ่มขายจากคนใกล้ตัวก่อน เพราะจะไม่เขิน
คือสรุปเห็นคนเหล่านั้นเป็นที่กอบโกย จะโกยจนเป็นระดับทอง ระดับเพชร ระดับลิ่มเพชร หรือโคตรเพชรก็แล้วแต่

แต่นี่ใช่เจตนาแรกของบริษัทเหล่านี่หรือ
คนที่ซื้อสินค้าไปเป็นคนที่ต้องการ และอยากใช้สินค้าเหล่านั้นจริงๆ หรือ
จรรยาบรรณของการซื้อขายน่ะมีมั้ย ไม่ซื้อก็แทบจะกลายเป็นอาชญากร คนใจร้าย ไม่รักเพื่อน ไม่ช่วยเพื่อน

จะบ้าหรอ!!!


ทั้งนี้ ถ้าคุณคิดด้วยเจตนาว่าอยากกระจายสินค้า ลดพ่อค้าคนกลาง
จะทำมาค้าขายด้วยสุจริต บรรยายสรรพคุณเพื่อมั่นใจว่าคนที่ซื้อไปจะได้ประโยชน์จริงๆ
โก้ก็โมทนาสาธุด้วย

แต่เท่าที่อ่าน ถ้าคิดอยากรวยทางลัดด้วยวิธีนี้

ก็เลือกเอาค่ะ จะมีความสุขบนกองเงินของความทุกข์ของผู้อื่นก็ตามใจ
เคยเห็นคนโดนล่อให้ up ระดับไปหมดเนื้อหมดตัว จนต้องไปหลอกคนอื่นมาเป็น donwline เยอะแล้วค่ะ

---

ขอบคุณสำหรับข้อมูลมาก ๆ ค่ะ ละเอียด และเป็นประโยชน์มากจริง ๆ

ตัวเองเพิ่งเจอกับตัวเลย ขนาดอยู่ต่างประเทศ คนที่มาชวนเป็นพี่ที่เคยรู้จักกันตอนอยู่ไทย ตอนนั้นแกยังทำแอมเวย์ เคยหลอกเรากับพี่สาวไปฟังบรรยาย (แกใช้คำว่า อบรมอะไรซักอย่าง ไม่บอกว่าเป็นอะไร บอกแต่ว่าเออ ไปเหอะ) ก็ด้วยความเกรงใจก็ไป สุดท้ายเป็นแอมเวย์ พี่สาวเราก็สมัครเพราะเกรงใจเค้า แต่เราไม่เอา แค่มานี่ก็อแล้ว ได้คืบอย่าเอาศอกกับเรา แล้วก็ห่าง ๆ กันไป

หลายปีผ่านไป จนเรามาอยู่เมกา ก็ไม่ได้ติดต่อกัน แต่อยู่มาวันนึงก็ได้รับโทรศัพท์จากพี่คนนี้ โทรมาคุยมาถามว่าเป็นยังไง สบายดีมั้ย บลา บลา คิดถึง (โอ้ว น่ากลัวแล้ว) และแกก็ถามว่ารู้จัก agel มั้ย เราก็งงว่าไร ไม่รู้จัก แล้วเค้าก็บรรยายมา พูดคุยกันเกือบช.ม. จะชวนเราเป็นดาวน์ไลน์ ที่ชวนเราเพราะเราเป็นน้องที่เค้ารัก อยากให้รวย ไม่เอาเหรอ ทำเล่น ๆ มีเงินกินเดือนละ สามสี่พันเหรียญ และทำง่ายมากเลย ไม่ยากเหมือนแอมเวย์ แนะ มีไปโจมตียี่ห้อเก่าที่ตัวเองเคยทำอีกนะ เราก็อืม ๆ ค่ะ ๆ ไม่ได้ตอบรับและปฏิเสธ แต่ในใจก็บอกคำเดียวว่าไม่เอา ไม่ใช่แนวเรา ทีนี้ พี่เค้าคงเห็นว่า ขุดเราไม่ขึ้นแน่ ๆ ก็เลยหายไปแล้วตอนนี้

ปล. ตอนนี้เรายังระวังตัวจากเบอร์โทรศัพท์แปลก ๆ อยู่ ถ้าเป็นเบอร์ที่คาดว่าโทรมาจากไทยนี่ตอนนี้จะไม่รับเลย กลัวมากว่าจะเป็นพี่คนนี้อีก เหอ เหอ

เราเคยโดนหลอกให้เข้าไปฟังอบรมธุรกิจแบบนี้ครั้งนึงค่ะ ที่แสบมากคือตอนนั้นเค้าลงประกาศหนังสือพิมพ์ว่ารับสมัครงานเลขาฯ ขอระบุชื่อเลยว่า Herballife ที่ตึก United Tower สีลมอะค่ะ เค้าให้ส่งใบสมัคร attention ชื่อฝรั่งด้วย ตอนนั้นเราเรียนจบใหม่ ๆ (เอกภาษาอังกฤษธุรกิจ) ก็เออ...งานตรงกับที่เรียนมามาก ๆ จะได้ทำงานบริษัทฝรั่ง ส่งไปสักพักเค้าติดต่อกลับมาเรียกตัวไป

เรานั่งรถจากราชบุรีขึ้นมากรุงเทพฯ คิดว่าจะสัมภาษณ์งาน เตรียมตัวเต็มที่ พอไปถึง เฮ้ย..ทำไมคนมันเยอะจังวะ แล้วมีผู้ชายวัยกลาง ๆ คนด้วย เราก็เอ...ทำไมเค้าเรียกผู้ชายมาสอบเป็นเลขาฯ (ยัง...ยังไม่รู้ตัว) จากนั้นเรียกเข้าห้องอบรม มีฝรั่งมากล่าวเปิดนิดหน่อย จากนั้นเป็นทีมคนไทยเริ่มสาธิตนั่นนี่ สุดท้ายจะให้เราซื้อชุดกิฟท์เซ็ตเพื่อเริ่มจำหน่าย (ในนั้นมีพวกแคตตาล็อก ตัวอย่างนมผง ฯลฯ) มีคนซื้อด้วยนะคะ ไม่รู้หน้าม้าเปล่า ช่วงนั้นเรายังงง จะกลับดีไหม (คือตอนนั้นยังเด็ก ๆ หน่อยอะค่ะ เรียนหนังสืออย่างเดียว ไม่รู้ว่าข้างนอกมันมีแบบนี้ด้วย) พอดีมีนายตำรวจท่านนึงโทรเข้ามา (เคยฝึกงานที่ บก.ตำรวจท่องเที่ยวน่ะคะ ก็เลยนัด ๆ กับพี่ ๆ ตำรวจที่เคยเป็นพี่เลี้ยงไว้ว่าเนี่ยจะเข้ากรุงเทพฯ ไปทานข้าวกันหน่อย) ก็เลยเล่าให้เค้าฟังว่าเนี่ยยังไม่เสร็จเลย มันเป็นงี้ ๆ ๆ พี่เค้าก็เออ..น้องกลับออกมาเถอะ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง

เราเลยแอบหลบออกมาเลย ไปถึงร้านทานข้าวพวกพี่ ๆ เค้าก็เลยบอกให้ฟังว่ามันมีแบบนี้ด้วย ตอนนั้นโมโหมากเลย บริษัทมันก็รู้ทั้งรู้นะว่าเราอยู่ต่างจังหวัด ยังหลอกให้เราเข้ามาฟังมันขายของ เลวจริง ๆ ยังแค้นอยู่จนทุกวันนี้

Quote:

---

Originally Posted by cocoa

ตั้งใจเขียน และเขียนยาวมาก
กรุณาอ่านให้สมกับที่มาถาม
และความตั้งใจของผู้ตอบด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ตอบตรงๆ นะคะ

ธุรกิจดังกล่าวทั้งหมดที่เรียกว่า direct sales เริ่มต้นจากเจตนาดี คือต้องการตัดพ่อค้าคนกลางออก
เพื่อให้สินค้า ไปถึงมือผู้บริโภค ได้ในราคาที่ถูกกว่า โดยทางผู้จำหน่าย จะเป็นผู้แบกรับการโฆษณาและขนส่งเอง

บริษัทแม่ จะให้บรรดาเครือข่ายออกค่าใช้จ่ายเอง โดยการนำส่วนแบ่งมาล่อ
คือหากคุณขายได้มาก ส่วนแบ่งก็จะมากขึ้นด้วย ทั้งนี้ เพื่อกระตุ้นให้เกิดการพยายามขายให้มากขึ้น
และถ้าคุณหาคนมาช่วยขายมากขึ้น ก็จะได้ส่วนแบ่งจากคนเหล่านั้นตามลำดับ ตามลักษณะปิรามิด

แต่

เจตนาดังกล่าวได้ถูกแปรไป เพราะตัวเงินที่มาล่อว่า ส่วนแบ่งที่มากขึ้น downline มากขึ้นย่อมเกิดจากการขายที่มากขึ้น
คนก็ขี้เกียจซิคะ เรื่องอะไรจะออกไปขายให้เหนื่อย หา downline อย่างเดียวดีกว่า หาคนทำแทน
หลังๆ จึงกลายเป็นว่า ไม่มีใครขาย เพราะใช้วิธีหา downline หมด โดยให้ downline ซื้อต่อไปเป็นทอดๆ
เมื่อซื้อถึงยอดก็จะได้เลื่อนระดับ ได้ % ส่วนแบ่งการขายที่มากขึ้น

ทางลัดก็คือ ซื้อมาทั้ง lot เลยเพื่อให้ส่วนแบ่งมากขึ้น ออกไปหาเหยื่อ (ขอเรียกว่าเหยื่อนะคะ เพราะบางท่านไม่มีความรู้ด้านนี้มาก่อนเลย)
เมื่อได้เหยื่อแล้ว ก็บอกให้เค้าทำแบบเดียวกัน โดยซื้อสินค้าจากคุณ เพื่อยกระดับตัวเอง แล้วไปขายให้ลำดับต่อไป

สินค้าก็ไม่ได้ออกไปสู้ผู้บริโภคจริงๆ และถูกใช้เป็นกลยุทธในการหาเหยื่อคนต่อไป ผู้ที่เคยกลายเป็นเหยื่อก็มาเป็นผู้ล่าแทน และก็มีคนโชคร้ายมาเป็นเหยื่ออีกทอดหนึ่ง


ส่วนการจะอยู่ในตำแหน่งสูงๆ นั้น ก็ต้องมียอดที่คงที่ และสูงตามตำแหน่ง

วิธีก็คือ ใช้การขายความเกรงใจ ความรำคาญ ขายความเป็นเพื่อน เป็นญาติ คือขายจากความเป็นคนดีของคนอื่น
จริงอยู่ มีคนใช้คนซื้อของจริงๆ แต่ คนขายอยากได้ยอดนี่ แล้วคุณจะทำยังงัย คุณก็ซื้อมาเก็บไว้ที่บ้านก่อน
แล้วค่อยๆ ระบายออก

วิธีระบายก็อย่างที่บอก
1. ขายความเกรงใจ ใช้ว่าเคยมีบุญคุณกันมาก่อน เคยช่วยเหลือกันในชาติปางไหนไม่รู้ ทำให้ต้องซื้อเครื่องกรองน้ำราคาเป็นแสน
คนซื้อถ้าเค้าอยากได้เค้าก็ซื้อแล้ว แต่ไม่ใช่ บางที คนที่ซื้อยังไม่ทราบเลยว่าจะเอาไปทำอะไร

2. ขายความรำคาญ มานั่งคุยนั่งเล่นตั้งแต่เช้าจนมืด เจ้าของบ้านจะนอนแล้วก็ยังไม่กลับ คือจะไม่กลับจนกว่าจะซื้ออะไรซักอย่าง หรือหลายอย่าง
หลายๆ ท่านตัดความรำคาญด้วยการเหมาๆ อะไรซักหน่อย มันจะได้เลิกมาตอแย อย่างน้อยก็ระยะหนึ่ง จนถึงวันตัดยอดอาจจะโผล่มาให้เซงใหม่

3. ขายความเป็นเพื่อน เป็นมิตร เป็นญาติ ... ไม่ช่วยเพื่อน ช่วยมิตรสหาย ช่วยญาติ แล้วจะไปช่วยใคร ยังเป็นหลักการขายที่มั่นคงมานาน
คนที่ขายไม่รู้หรอกว่า เมื่อคนเหล่านั้นซื้อไป ความเป็นอะไรทั้งหลายแหล่มันก็ไปพร้อมกับเงินด้วย อย่ามาได้บอกว่าเป็นคนรู้จักกันอีก

วิธีการขายเหล่านี้มีเขียนเป็น script ในบางเจ้า ถึงกับบอกเลยว่าให้เริ่มขายจากคนใกล้ตัวก่อน เพราะจะไม่เขิน
คือสรุปเห็นคนเหล่านั้นเป็นที่กอบโกย จะโกยจนเป็นระดับทอง ระดับเพชร ระดับลิ่มเพชร หรือโคตรเพชรก็แล้วแต่

แต่นี่ใช่เจตนาแรกของบริษัทเหล่านี่หรือ
คนที่ซื้อสินค้าไปเป็นคนที่ต้องการ และอยากใช้สินค้าเหล่านั้นจริงๆ หรือ
จรรยาบรรณของการซื้อขายน่ะมีมั้ย ไม่ซื้อก็แทบจะกลายเป็นอาชญากร คนใจร้าย ไม่รักเพื่อน ไม่ช่วยเพื่อน

จะบ้าหรอ!!!


ทั้งนี้ ถ้าคุณคิดด้วยเจตนาว่าอยากกระจายสินค้า ลดพ่อค้าคนกลาง
จะทำมาค้าขายด้วยสุจริต บรรยายสรรพคุณเพื่อมั่นใจว่าคนที่ซื้อไปจะได้ประโยชน์จริงๆ
โก้ก็โมทนาสาธุด้วย

แต่เท่าที่อ่าน ถ้าคิดอยากรวยทางลัดด้วยวิธีนี้

ก็เลือกเอาค่ะ จะมีความสุขบนกองเงินของความทุกข์ของผู้อื่นก็ตามใจ
เคยเห็นคนโดนล่อให้ up ระดับไปหมดเนื้อหมดตัว จนต้องไปหลอกคนอื่นมาเป็น donwline เยอะแล้วค่ะ

---

เป็นประโยชน์อย่างยิ่งครับ ...........:D

พี่ว่าธุรกิจพวกนี้ อาศัยความโลภของคนในการเจริญเติบโตค่ะ:(

เคยนั่งทาข้าวที่ UCC ยูเนี่ยนมอลล์ แล้วมีคนของ agel มาชวนเราไปทำค่ะ แบบเรามาคนเดียวก็มานั่งข้างๆพูดนั่นพูดนี่ น่าเบื่อมาก ขอเบอร์ติดต่อแต่เราไม่ให้ค่ะ เดี๋ยวต้องโทรมาวุ่นวายกับเราอีก นี่เพื่อนสนิทเราก็โดน agel ล้างสมองไปแล้ว ไม่รู้จะบอกให้เพื่อนเลิกยังไง เพราะมีเพื่อนเราอีกคนทำแอมเวย์แล้วเที่ยวชวนคนนู้นคนนี่ไปฟังบรรยายจนเพื่อนๆเบื่อ "เลิกคบ" ไปแล้วค่ะ เราอึดอัดนะเวลาเพื่อนเริ่มขายของหรือโทรมาชวนให้ฟังลัทธิเค้าอ่ะ แต่เพื่อนสนิทนะ ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่บอกปัดๆไปไม่ว่าง

ปล.เราไม่เคยเชื่อในลัทธิพวกนี้เลย ยอมจนแต่มีเพื่อนดีกว่าค่ะ

จริงอย่างที่พี่โก้ว่าเลยค่ะ เคยมีเพื่อนที่มาทำขายตรงนี่แหละ god น่ากลัวมากกกกกกกกกก คุยแต่เรื่องขาย ๆๆๆ บังคับให้เราสมัคร เราก็ต้องสมัครเพราะเกรงใจ สุดท้ายแรงได้อีกนะ พาหัวหน้าline เค้าอ่ะค่ะ เรียกว่าไรไม่รู้จำไม่ได้ มาอธิบายกันถึงที่บ้านเรามาตอน 4-5 ทุ่ม เฮ้อ คนเรา เอ้าเข้าไป สรุปตอนนั้นกลัวเพื่อนคนนั้นมากกกกกกกกกก

ยังไงไม่รู้นะ แต่ที่เราเจอพวกที่ทำออกแนวเห็นแก่เงินตัวเดียวทั้งนั้น เหมือนโดนล้างสมองด้วยอะไรๆก็ต้องสินค้าเค้าเท่านั้นถึงจะดี อุวะ!ถ้าดีขนาดนั้นคนอื่นมิต้องทำกินแล้วสิ ก็ซื้อแต่ของเค้าตัวเดียวตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบ

คิดเหมือนกันเลยครับ ว่าเหมือนโดนล้างสมอง เหมือนเป็นลัทธิๆนึงเลย
ใครว่าอะไรก็ไม่ได้เลยใส่แหลก



ขอบคุณข้อความของคุณ Cocoa ครับ ผมตั้งใจอ่านอย่างละเอียดถี่ถ้วนสุดๆครับ ต้องบอกหน่อยเดียวคนตอบจะเสียน้ำใจ อิอิ คงเสียเวลาในการเขียนไปเยอะเลย แต่ผมว่าก็คุ่มกับเวลาที่คุณเสียไปน่ะครับ เพราะทำให้หลายๆคนได้ประโยชน์มากๆเลย มีน้ำใจมากๆเลย ข้อความก็อ่านง่าย เข้าใจง่าย สมแล้วที่เป็นผู้อยู่ในธรรมของเว็บเรา


เคยเข้าฟังการอบรมแบบนี้ด้วยค่ะ
เพราะตอนแรกเพื่อนมาชวน พูดอ้างโน้น อ้างนี้ ดูดีและน่าสนใจมาก
ที่สำคัญเกรงใจเพื่อนด้วยค่ะ
แต่พอฟังแล้วรู้สึกว่าธุรกิจนี้คนทำโดนล้างสมองให้เห็นแก่เงินอย่างเดียวจริงๆค่ะ
พูดอะไรก็มีแต่สินค้าๆ อะไรมากมายก็ไม่รู้
เพื่อนเราเองก็เปลี่ยนไปมาก
เจอกันทีไรก็เอาแต่พูดเร่ืองธุรกิจนี้จนเราเอือมเลย
และจากประสบการณ์ที่ฟังมาเองกับตัว
ขอบอกตรงน้ีเลยนะคะ
ว่าไม่ชอบ และไม่เห็นด้วยอย่างแรง

เงิน เงิน เงิน ห้าๆๆๆ เรื่องจริงครับ เห็นมาบอกผมว่าเดือนเดียวรับประกัน หนึ่งแสน


เฉียด และ เจอเข้าจริง ๆ มาหลาย brand แล้ว ประกันก็เคยคะ
บอกได้คำเดียวว่า ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ คะ แม้ดูแผนธุรกิจมันดูน่าจูงใจ และไม่ยากและขอสนับสนุนความเห็นของคุณ cocoa คะ
ทำไปก็วนเวียนหากันแต่ downline (โดยเฉพาะคนใกล้ ๆ ตัวก่อน) สินค้าก็ต้องใช้กันเอง

คนใกล้ตัวเราคงลำบากใจแย่เลยนะครับ


ขอบคุณสำหรับข้อมูลมาก ๆ ค่ะ ละเอียด และเป็นประโยชน์มากจริง ๆ

ตัวเองเพิ่งเจอกับตัวเลย ขนาดอยู่ต่างประเทศ คนที่มาชวนเป็นพี่ที่เคยรู้จักกันตอนอยู่ไทย ตอนนั้นแกยังทำแอมเวย์ เคยหลอกเรากับพี่สาวไปฟังบรรยาย (แกใช้คำว่า อบรมอะไรซักอย่าง ไม่บอกว่าเป็นอะไร บอกแต่ว่าเออ ไปเหอะ) ก็ด้วยความเกรงใจก็ไป สุดท้ายเป็นแอมเวย์ พี่สาวเราก็สมัครเพราะเกรงใจเค้า แต่เราไม่เอา แค่มานี่ก็อแล้ว ได้คืบอย่าเอาศอกกับเรา แล้วก็ห่าง ๆ กันไป

หลายปีผ่านไป จนเรามาอยู่เมกา ก็ไม่ได้ติดต่อกัน แต่อยู่มาวันนึงก็ได้รับโทรศัพท์จากพี่คนนี้ โทรมาคุยมาถามว่าเป็นยังไง สบายดีมั้ย บลา บลา คิดถึง (โอ้ว น่ากลัวแล้ว) และแกก็ถามว่ารู้จัก agel มั้ย เราก็งงว่าไร ไม่รู้จัก แล้วเค้าก็บรรยายมา พูดคุยกันเกือบช.ม. จะชวนเราเป็นดาวน์ไลน์ ที่ชวนเราเพราะเราเป็นน้องที่เค้ารัก อยากให้รวย ไม่เอาเหรอ ทำเล่น ๆ มีเงินกินเดือนละ สามสี่พันเหรียญ และทำง่ายมากเลย ไม่ยากเหมือนแอมเวย์ แนะ มีไปโจมตียี่ห้อเก่าที่ตัวเองเคยทำอีกนะ เราก็อืม ๆ ค่ะ ๆ ไม่ได้ตอบรับและปฏิเสธ แต่ในใจก็บอกคำเดียวว่าไม่เอา ไม่ใช่แนวเรา ทีนี้ พี่เค้าคงเห็นว่า ขุดเราไม่ขึ้นแน่ ๆ ก็เลยหายไปแล้วตอนนี้

ปล. ตอนนี้เรายังระวังตัวจากเบอร์โทรศัพท์แปลก ๆ อยู่ ถ้าเป็นเบอร์ที่คาดว่าโทรมาจากไทยนี่ตอนนี้จะไม่รับเลย กลัวมากว่าจะเป็นพี่คนนี้อีก เหอ เหอ

มันคงจะรู้สึกแย่พึลึกนะครับ ถ้าเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมาตั้งนาน แล้วชวนเราไปกินข้าวแล้วสุดท้ายก็มาขายสินค้าพวกนี้ให้เรา เหมือนมีอะไรแอบแฝงตั้งแต่แรก

เราเคยโดนหลอกให้เข้าไปฟังอบรมธุรกิจแบบนี้ครั้งนึงค่ะ ที่แสบมากคือตอนนั้นเค้าลงประกาศหนังสือพิมพ์ว่ารับสมัครงานเลขาฯ ขอระบุชื่อเลยว่า Herballife ที่ตึก United Tower สีลมอะค่ะ เค้าให้ส่งใบสมัคร attention ชื่อฝรั่งด้วย ตอนนั้นเราเรียนจบใหม่ ๆ (เอกภาษาอังกฤษธุรกิจ) ก็เออ...งานตรงกับที่เรียนมามาก ๆ จะได้ทำงานบริษัทฝรั่ง ส่งไปสักพักเค้าติดต่อกลับมาเรียกตัวไป

เรานั่งรถจากราชบุรีขึ้นมากรุงเทพฯ คิดว่าจะสัมภาษณ์งาน เตรียมตัวเต็มที่ พอไปถึง เฮ้ย..ทำไมคนมันเยอะจังวะ แล้วมีผู้ชายวัยกลาง ๆ คนด้วย เราก็เอ...ทำไมเค้าเรียกผู้ชายมาสอบเป็นเลขาฯ (ยัง...ยังไม่รู้ตัว) จากนั้นเรียกเข้าห้องอบรม มีฝรั่งมากล่าวเปิดนิดหน่อย จากนั้นเป็นทีมคนไทยเริ่มสาธิตนั่นนี่ สุดท้ายจะให้เราซื้อชุดกิฟท์เซ็ตเพื่อเริ่มจำหน่าย (ในนั้นมีพวกแคตตาล็อก ตัวอย่างนมผง ฯลฯ) มีคนซื้อด้วยนะคะ ไม่รู้หน้าม้าเปล่า ช่วงนั้นเรายังงง จะกลับดีไหม (คือตอนนั้นยังเด็ก ๆ หน่อยอะค่ะ เรียนหนังสืออย่างเดียว ไม่รู้ว่าข้างนอกมันมีแบบนี้ด้วย) พอดีมีนายตำรวจท่านนึงโทรเข้ามา (เคยฝึกงานที่ บก.ตำรวจท่องเที่ยวน่ะคะ ก็เลยนัด ๆ กับพี่ ๆ ตำรวจที่เคยเป็นพี่เลี้ยงไว้ว่าเนี่ยจะเข้ากรุงเทพฯ ไปทานข้าวกันหน่อย) ก็เลยเล่าให้เค้าฟังว่าเนี่ยยังไม่เสร็จเลย มันเป็นงี้ ๆ ๆ พี่เค้าก็เออ..น้องกลับออกมาเถอะ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง

เราเลยแอบหลบออกมาเลย ไปถึงร้านทานข้าวพวกพี่ ๆ เค้าก็เลยบอกให้ฟังว่ามันมีแบบนี้ด้วย ตอนนั้นโมโหมากเลย บริษัทมันก็รู้ทั้งรู้นะว่าเราอยู่ต่างจังหวัด ยังหลอกให้เราเข้ามาฟังมันขายของ เลวจริง ๆ ยังแค้นอยู่จนทุกวันนี้

เพื่อนผมก็เคยโดนหลอก แบบว่าจบกันมาใหม่ๆ ไม่บอกน่ะว่าตำแหน่ง และลักษณะงานยังไง แต่พอไปสัมภาษณ์ค่อยบอก แย่มากๆเลย เหมือนหลอกก็ว่าได้

Quote:

---

Originally Posted by due

พี่ว่าธุรกิจพวกนี้ อาศัยความโลภของคนในการเจริญเติบโตค่ะ:(

---

พูดอีกก็ถูกอีกครับ

พี่ว่าถ้าน้องSummer ชอบขาย
ไปเป็นmarketingดีกว่าค่ะ
อยู่ที่ว่าเราสนใจผลิตภันณ์ประเภทไหน
เคยมีคนรู้จักเป็นsaleขายเหล็กอยู่กับบริษัทฝรั่ง
รายได้เดือนนึงเป็นแสน(อันนี้หลายปีแล้วนะคะ)
แล้วยังมีงบentertain อีกต่างหาก ทั้งกิน+เที่ยวฟรีด้วยค่ะ
ตอนนี้ออกมาทำเองแล้ว รวยไปเลย :D:D

พี่ว่าถ้าน้องSummer ชอบขาย
ไปเป็นmarketingดีกว่าค่ะ
อยู่ที่ว่าเราสนใจผลิตภันณ์ประเภทไหน
เคยมีคนรู้จักเป็นsaleขายเหล็กอยู่กับบริษัทฝรั่ง
รายได้เดือนนึงเป็นแสน(อันนี้หลายปีแล้วนะคะ)
แล้วยังมีงบentertain อีกต่างหาก ทั้งกิน+เที่ยวฟรีด้วยค่ะ
ตอนนี้ออกมาทำเองแล้ว รวยไปเลย :D:D[/quote]

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำน่ะครับ ผมก็อยากลองไปทำงานด้านนี้บ้างนะครับ
ตั้งแต่จบมายังไม่ได้ทำงานหรือฝึกงานกับบริษัทเลยครับ แม่ให้ช่วยธุรกิจที่บ้านอ่าครับ ผมเลยมองหางานที่สามารถทำไปด้วยกันได้กับธุรกิจที่บ้าน

ตัวเราเองเคยไปฟังของบริษัทหนึ่ง นั่งฟังจนจบยังไม่รู้เลยว่าสรุปแล้วจะให้ไปทำอะไร
มีแก๊งค์ชุดดำมายืนปรบมือๆ พี่คนนั้น น้องคนนี้ ได้เงินเดือนเป็นหมื่น เป็นแสน เป็นล้าน
แต่ยังไม่รู้เลยว่าจะให้ไปทำอะไร
หลังจากนั้น ก็จะให้ซื้อของอีกชุดนึง 5000 ได้มั้งคะ
เราเลยพอ ขอบาย

แต่คนที่เค้าทำได้ก็มีค่ะ เพื่อนเราเอง ขายจนได้ไปทัวร์ยุโรปอ่ะ
นี่ยังจะมาขายชุด กาแฟดีท๊อกซ์ ฯลฯ
แต่เราไม่เคยซื้อเลยค่ะ เค้าเลยไม่ค่อยคุยกับเรา 55

ข้อความตัวหนาเรา copy มาจาก pantip อ่ะคะ
อ่านแล้วรู้สึกตรงกับที่ตัวเองคิด เลย copy เก็บไว้เลย
ยังไงลองพิจารณาดูแล้วกันค่ะ
ขออนุญาตละชื่อธุรกิจนี้เป็น xxx นะคะ

ส่วนตัวที่ไม่สนใจธุรกิจพวกนี้คือ
1. สินค้าบางอย่าง ไม่ว่าจะระดับxxx หรือ ระดับตามซุปเปอร์ทั่วไปก็ให้ความพึงพอใจที่เท่ากัน ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นต้องจ่ายแพงกว่า

2. เคยถูกลากไปฟังสัมมนามาแล้ว สำหรับเรา รุ้สึกว่าการสัมมนาของxxxที่เราได้พบ ไม่มีอะไรมากไปกว่า เอาเรื่องราวของคนที่ประสบความสำเร็จมาให้ดู หรือ เอารูปคนไปเที่ยวที่นั่นที่นี่มาให้ดู แถมด้วยการสะกดจิตหมู่ ถามอะไรทุกคนในฮอลล์ (โดยเฉพาะคนที่เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ก็จะตะโกน "เห็นด้วย" "ถูกต้อง") พอเราเฉยๆ พิธีกร ก็ถามเราว่า เรารู้สึกอย่างไรกะการสัมมนา เราตอบไปว่า "เฉยๆครับ" "ผมอยากรู้เรื่องคุณภาพสินค้ามากกว่า" พิธีกรก็หน้าเจื่อนๆ ไปถามคนอื่นต่อ
สิ่งที่เราสนใจอยากฟังคือ สินค้าดีอย่างไร น่าจะมีการให้ทดลองใช้ หรือ วิธีอื่นเพื่อให้ผู้มาฟังเชื่อมั่นในตัวสินค้า มากกว่า เอารายได้มาหลอก ถ้าเราไม่เชื่อมั่นสินค้าแล้วเราจะเชื่อมั่นไปขายคนอื่นได้ยังไง

3. สินค้ามีร้อยแปดพันเก้า ถามจริงๆเหอะ คนขายอ่ะ เคยใช้ทุกตัวมั้ย ว่ามันดีหรือไม่ดี คุณมั่นใจในสินค้าทุกตัวขนาดไหนก่อนจะมาแนะนำคนอื่น ถ้าบริษัทมุ่งเน้นให้ตัวสินค้ามีคุณภาพ เพื่อให้สินค้าขายตัวเองได้ ทำไมถึงไม่ทำ (อันนี้เป็นความคลางแคลงใจ ส่วนตัวของผมเองนะ)

4. คนขายบางคนนะครับ (จริงๆก็เพื่อนๆผม แหละ) การที่เค้ามาขาย บางครั้งทำให้ผมรู้สึกว่า การที่เค้ามาแนะนำเนี่ย ไม่ได้เป็นห่วงเป็นใยอะไรเราหรอก บอกตรงๆ บางที มันรู้สึกเหมือนว่า "เอาคำว่าน้ำใจ เอาความเกรงใจ เอาความเป็นเพื่อนของตัวเอง มาแลกกะเงินอ่ะ" (ขอโทษจริงๆนะครับ ถ้าแรงไป ความคิดเห็นส่วนตัว) ในขณะที่สินค้าทั่วไป ผมเลือก ผมตัดสินใจเอง ไม่ต้องมีแรงอย่างอื่นมาชักจูง

5. พอเราอธิบายเหตุผล เราไปแบบนี้กับผู้ชักจูง จะเหมือนโดนดูถูกตลอดว่า "โง่" มีเงินตรงหน้าแต่ไม่ทำ ไม่ได้พูดตรงๆกันหรอกครับ แต่ทำให้เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ

ตอนนี้คิดออกแค่นี้อ่ะครับ

พ่อกับแม่ผม ก็เคยทำนะครับ ขายตรงอ่ะ (แต่ผลิตภัณท์อื่น) ยอมรับว่าถ้าทำสำเร็จก็จะได้รายได้เยอะมาก ขนาดเป็นหมอ เงินเดือนยังสู้ไม่ได้เลย เพื่อนผมที่เป็นระดับนั้นก็มีครับ จริงๆการขายตรง ก็เป็นการทำให้คนมีอาชีพอ่ะครับ แต่ผมมองว่า บริษัทนั้นค่อนข้างจะเห็นแก่ตัวที่ออกแบบให้การขายและการสร้างลูกนั้น เป็นเรื่องของผลประโชน์เกินไป ในขณะที่สังคมของไทยเรานั้นเป็นแบบ เกื้อกูล และ น้ำใจอะครับ

ผมขออยู่แบบสบายใจ ไม่เสียเพื่อน ไม่เสียความรู้สึก สินค้าอะไรในชีวิตก็ไม่ต้องการคุณภาพระดับอะไรนั่นหรอกครับ ผมแค่คนธรรมดาอ่ะ แค่ชิวิตมีความสุขก็พอแล้ว

ปล. ขอโทษมา ณ ที่นี้นะครับ ถ้าพูดไปกระทบผู้ขายตรงท่านใด เพราะที่พิมพ์มามันเป็นความรู้สึกส่วนตัวของผมอ่ะครับ

จากคุณ : Jazzmo - [ 10 ม.ค. 52 06:55:04 ]

ปล. งงเปลี่ยนสีตัวอักษรไม่ได้ T-T

เคยมีเพื่อนชวนเราซื้อของเขา บอกว่า ใช้แล้วดี กินแล้วดี
พอจะชวนเราทำ ก็บอกว่า อนาคตรวยเห็นๆ
สารพัดที่เขาจะหาเหตุผลจะหว่านล้อมเรา

เราก็เลยบอกเพื่อนไป (แบบเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด) ว่า
ถ้าคิดจะคบเป็นเพื่อนกันยาวๆ อย่าคุยเรื่องนี้เลย
เราฟังแล้วปวดหัวตัวร้อน (มันวูบวาบๆ ไงไม่รู้)

เอาเป็นว่า ถ้าเราสนใจซื้อของใช้ /ของกิน เราจะเอ่ยปากขอซื้อของเขาเอง
หรือ ถ้าหากเราอยากรวย เราจะคิดถึงเขาเป็นคนแรก
แล้วจะขอเป็นดาวน์ไลน์ของเขาเองแหละ ไม่ต้องห่วง

แต่ตอนนี้ ถ้าหวังดีต่อกันจริงๆ ขอร้อง อย่าพูดเยอะ เปลืองน้ำลาย เปลืองเวลาเปล่าๆ

คือว่า เราไม่ได้รังเกียจนะคะ แต่เรายังไม่พร้อม ไม่อยากรับรู้ และไม่อยากรับฟังค่ะ
.
ก็ไม่เห็นจะแร่งงงงงงง เลยเนอะ
.

เข้ามาอ่านด้วยค่ะ

ล่าสุด เพิ่งโดนมาค่ะ
ขอชมว่าเดี่ยวนี้ Amwayหลอกล่อหาเครือข่ายได้เก่งมากกกกกกกกกกกก....
เค้ารวมตัวกันเปิดบริษัทขึ้นมาใหม่
เป็นบริษัทที่เอาสัมมนาเชิงธุรกิจมาล่อ ซึ่งเราก็ไม่รู้เลยว่าเป็นAmway
มีสัมมนาฟรีมั่ง สัมมนาเป็นคอร์สจ่ายตังค์มั่ง
มีพี่ที่รู้จักโดยบังเอิญ มาชวนไปฟัง ก็ไปฟังฟรีๆ เห็นเป็นประโยชน์
แล้วสุดท้ายก็มาเห็นแววอะไรของเรา ที่เราไม่เห็นว่าจะมี
ทำเป็นชวนเราจะให้เรารับJobพิเศษ ชวนมาคุยจิบกาแฟเล่นๆชิวๆ
สุดท้ายก็เอาผู้ชายอีกคนมาจากไหนไม่รู้ มาเปิดlaptopอธิบายนู้นนี่ให้เราฟัง
สุดท้ายก็เป็นAmway.... เราก็เลยรีบขอตัวกลับเลย

อีกวันนึงทำเป็นโทรมาหาเรา ถามไถ่สารทุกสุขดิบ...(เป็นญาติเราหรอเนี่ยะ คุยดีจังเลย)
แล้วก็วกมาชวนเราทำอีก...เซงมาก
แต่ก็มีโอกาสได้พูดกับเค้าไปตรงๆนะ ว่าที่บ้านเราไม่ชอบ ไม่ชอบลักษณะการขายแบบนี้
เมื่อเค้ารู้ว่าเราคิดอย่างงี้ เค้าก้เลิกขายเลยค่ะ ก็มาทำเป็นชวนคุยเป็นเพื่อนแทน...
หึหึ...อย่าได้เจออีกเลยย

กำลังจะเลิกกับแฟนเพราะ unicity นี่แล่ะค่ะ

Quote:

---

Originally Posted by cocoa

ตั้งใจเขียน และเขียนยาวมาก
กรุณาอ่านให้สมกับที่มาถาม
และความตั้งใจของผู้ตอบด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ตอบตรงๆ นะคะ

ธุรกิจดังกล่าวทั้งหมดที่เรียกว่า direct sales เริ่มต้นจากเจตนาดี คือต้องการตัดพ่อค้าคนกลางออก
เพื่อให้สินค้า ไปถึงมือผู้บริโภค ได้ในราคาที่ถูกกว่า โดยทางผู้จำหน่าย จะเป็นผู้แบกรับการโฆษณาและขนส่งเอง

บริษัทแม่ จะให้บรรดาเครือข่ายออกค่าใช้จ่ายเอง โดยการนำส่วนแบ่งมาล่อ
คือหากคุณขายได้มาก ส่วนแบ่งก็จะมากขึ้นด้วย ทั้งนี้ เพื่อกระตุ้นให้เกิดการพยายามขายให้มากขึ้น
และถ้าคุณหาคนมาช่วยขายมากขึ้น ก็จะได้ส่วนแบ่งจากคนเหล่านั้นตามลำดับ ตามลักษณะปิรามิด

แต่

เจตนาดังกล่าวได้ถูกแปรไป เพราะตัวเงินที่มาล่อว่า ส่วนแบ่งที่มากขึ้น downline มากขึ้นย่อมเกิดจากการขายที่มากขึ้น
คนก็ขี้เกียจซิคะ เรื่องอะไรจะออกไปขายให้เหนื่อย หา downline อย่างเดียวดีกว่า หาคนทำแทน
หลังๆ จึงกลายเป็นว่า ไม่มีใครขาย เพราะใช้วิธีหา downline หมด โดยให้ downline ซื้อต่อไปเป็นทอดๆ
เมื่อซื้อถึงยอดก็จะได้เลื่อนระดับ ได้ % ส่วนแบ่งการขายที่มากขึ้น

ทางลัดก็คือ ซื้อมาทั้ง lot เลยเพื่อให้ส่วนแบ่งมากขึ้น ออกไปหาเหยื่อ (ขอเรียกว่าเหยื่อนะคะ เพราะบางท่านไม่มีความรู้ด้านนี้มาก่อนเลย)
เมื่อได้เหยื่อแล้ว ก็บอกให้เค้าทำแบบเดียวกัน โดยซื้อสินค้าจากคุณ เพื่อยกระดับตัวเอง แล้วไปขายให้ลำดับต่อไป

สินค้าก็ไม่ได้ออกไปสู้ผู้บริโภคจริงๆ และถูกใช้เป็นกลยุทธในการหาเหยื่อคนต่อไป ผู้ที่เคยกลายเป็นเหยื่อก็มาเป็นผู้ล่าแทน และก็มีคนโชคร้ายมาเป็นเหยื่ออีกทอดหนึ่ง


ส่วนการจะอยู่ในตำแหน่งสูงๆ นั้น ก็ต้องมียอดที่คงที่ และสูงตามตำแหน่ง

วิธีก็คือ ใช้การขายความเกรงใจ ความรำคาญ ขายความเป็นเพื่อน เป็นญาติ คือขายจากความเป็นคนดีของคนอื่น
จริงอยู่ มีคนใช้คนซื้อของจริงๆ แต่ คนขายอยากได้ยอดนี่ แล้วคุณจะทำยังงัย คุณก็ซื้อมาเก็บไว้ที่บ้านก่อน
แล้วค่อยๆ ระบายออก

วิธีระบายก็อย่างที่บอก
1. ขายความเกรงใจ ใช้ว่าเคยมีบุญคุณกันมาก่อน เคยช่วยเหลือกันในชาติปางไหนไม่รู้ ทำให้ต้องซื้อเครื่องกรองน้ำราคาเป็นแสน
คนซื้อถ้าเค้าอยากได้เค้าก็ซื้อแล้ว แต่ไม่ใช่ บางที คนที่ซื้อยังไม่ทราบเลยว่าจะเอาไปทำอะไร

2. ขายความรำคาญ มานั่งคุยนั่งเล่นตั้งแต่เช้าจนมืด เจ้าของบ้านจะนอนแล้วก็ยังไม่กลับ คือจะไม่กลับจนกว่าจะซื้ออะไรซักอย่าง หรือหลายอย่าง
หลายๆ ท่านตัดความรำคาญด้วยการเหมาๆ อะไรซักหน่อย มันจะได้เลิกมาตอแย อย่างน้อยก็ระยะหนึ่ง จนถึงวันตัดยอดอาจจะโผล่มาให้เซงใหม่

3. ขายความเป็นเพื่อน เป็นมิตร เป็นญาติ ... ไม่ช่วยเพื่อน ช่วยมิตรสหาย ช่วยญาติ แล้วจะไปช่วยใคร ยังเป็นหลักการขายที่มั่นคงมานาน
คนที่ขายไม่รู้หรอกว่า เมื่อคนเหล่านั้นซื้อไป ความเป็นอะไรทั้งหลายแหล่มันก็ไปพร้อมกับเงินด้วย อย่ามาได้บอกว่าเป็นคนรู้จักกันอีก

วิธีการขายเหล่านี้มีเขียนเป็น script ในบางเจ้า ถึงกับบอกเลยว่าให้เริ่มขายจากคนใกล้ตัวก่อน เพราะจะไม่เขิน
คือสรุปเห็นคนเหล่านั้นเป็นที่กอบโกย จะโกยจนเป็นระดับทอง ระดับเพชร ระดับลิ่มเพชร หรือโคตรเพชรก็แล้วแต่

แต่นี่ใช่เจตนาแรกของบริษัทเหล่านี่หรือ
คนที่ซื้อสินค้าไปเป็นคนที่ต้องการ และอยากใช้สินค้าเหล่านั้นจริงๆ หรือ
จรรยาบรรณของการซื้อขายน่ะมีมั้ย ไม่ซื้อก็แทบจะกลายเป็นอาชญากร คนใจร้าย ไม่รักเพื่อน ไม่ช่วยเพื่อน

จะบ้าหรอ!!!


ทั้งนี้ ถ้าคุณคิดด้วยเจตนาว่าอยากกระจายสินค้า ลดพ่อค้าคนกลาง
จะทำมาค้าขายด้วยสุจริต บรรยายสรรพคุณเพื่อมั่นใจว่าคนที่ซื้อไปจะได้ประโยชน์จริงๆ
โก้ก็โมทนาสาธุด้วย

แต่เท่าที่อ่าน ถ้าคิดอยากรวยทางลัดด้วยวิธีนี้

ก็เลือกเอาค่ะ จะมีความสุขบนกองเงินของความทุกข์ของผู้อื่นก็ตามใจ
เคยเห็นคนโดนล่อให้ up ระดับไปหมดเนื้อหมดตัว จนต้องไปหลอกคนอื่นมาเป็น donwline เยอะแล้วค่ะ

---

ขอบคุณมากครับ