ปาฏิหาริย์จากการเห็นความคิด........
ปาฏิหาริย์จากการเห็นความคิด
ใครจะไปคิดบ้าง ว่าสิ่งที่นำความทุกข์มาให้ตลอดชีวิตของเรา
มีจุดเริ่มต้นมาจากเจ้าความคิดนี่เอง
เราใช้ความคิด นำความสำเร็จทางด้านการศึกษา หรือหน้าที่การงานมาให้เรา
นั่นเป็นสิ่งที่ดี เพราะเป็นการคิดด้วยปัญญา
แต่บ่อยครั้งเหลือเกินที่เราปล่อยให้ความคิดนำความทุกข์มาให้ไม่รู้จักจบสิ้น
เศร้า เพราะคิดถึงแฟนเก่า เศร้า เพราะคิดถึงอดีตอันขมขื่น
กลัว เพราะคิดกังวลในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง ฟุ้งซ่านเพราะคิดไม่มีระเบียบ
ความทุกข์ทุกชนิด ที่เจอๆกันอยู่ แล้วมักจะเป็นทุกข์อย่างแสนสาหัส
ทำให้ต้องเสียน้ำตา กินไม่ได้ นอนไม่หลับ หรือแม้กระทั่งฆ่าตัวตาย
จุดเริ่มต้นของมันคืออะไรเล่า ถ้าไม่ใช่ความคิด
เราลองมายอมรับความจริงกันดีไหม
ว่าบ่อยครั้ง ที่ความคิดมันเกิดขึ้นมาเองโดยเราไม่ได้เชื้อเชิญมัน
นำพาให้เราเข้าไปในความคิด ปรุงแต่งต่อไม่รู้จักจบสิ้น กลายเป็นทุกข์ในที่สุด
มันแสดงความจริงให้เห็นอยู่ตรงหน้า ว่าจิตมันทำงานได้เอง
ลองบังคับไม่ให้มันคิด ไม่ให้มันเหม่อสิ ว่าทำได้ไหม คนที่ลองทำส่วนใหญ่ต้องปวดหัวทุกราย
เพราะว่าเราบังคับมันไม่ได้ ยิ่งบังคับมันก็จะยิ่งดิ้น
แต่เจ้าความคิดที่เราไม่ได้จงใจคิดนั้น แม้จะเป็นศัตรูที่ไร้เทียมทานมาตลอดชีวิตของเรา
แต่เราก็มีเพื่อนที่รักเรา และพร้อมจะช่วยเราทุกเมื่ออยู่ คือ "สติ"
ขอเพียงเรามีสติอยู่ ขณะที่ความคิดเกิดขึ้นมา เราจะรู้ทันมันอย่างเป็นกลาง
หากเราเห็นว่ามันเป็นความคิดไร้สาระ ที่ถ้าเราเข้าไปร่วมผสมโรง เล่นละครกับมัน เข้าไปช่วยมันคิด
มันจะต้องนำความทุกข์มาให้เราแน่ๆ เราก็สามารถวางมันลงได้อย่างง่ายดาย
แต่ถ้าสติยังไม่เข้มแข็ง หรือเรื่องที่คิดนั้น มันรุนแรงมาก เช่น อกหัก รักคุด ไม่สมหวัง
ขณะที่มันคิดขึ้นมา อารมณ์เศร้าย่อมตามมาอย่างรุนแรง เป็นเรื่องธรรมดา
แต่สิ่งที่เราทำมาตลอดชีวิต คือไปช่วยมันคิด ทำไมเขาต้องทิ้งเรา ทำไมเขาไม่ทำอย่างนั้น
ทำไมเขาไม่ทำอย่างนี้ แล้วก็ทุกข์ซ้อนทุกข์ ไปเรื่อยๆ ไม่มีใครช่วยได้เลย
ขอเพียงเรามีสติรู้ว่า เจ้าความคิดมันกำลังมาเล่นงานเราอีกแล้ว
เราก็จะไม่ไปช่วยมันคิดต่อ แม้อารมณ์เศร้าได้เกิดขึ้นมาแล้ว แต่มันก็จะจางหายลงไปเอง
ถ้าใครได้เคยสัมผัสประสบการณ์เช่นนี้ เขาก็จะรู้ซึ้งถึงใจเลยว่า
ความทุกข์ที่เกิดขึ้นมานั้น มันไม่จีรัง ขอเพียงไม่สร้างเหตุเพิ่มให้มัน มันก็พร้อมที่จะหายไปเองอยู่แล้ว
ไม่ต้องพยายามหนี ไม่ต้องพยายามหาอะไร มาเพื่อแก้ไขมันเลย
ขอเพียงดูอยู่อย่างเป็นกลาง ไม่เข้าไปช่วยคิด ซ้ำเติมให้ตัวเองทุกข์เพิ่ม แค่นั้นเอง
แล้วคุณจะมีศรัทธาในคำสอนขององค์ปฐมศาสดา และพระอริยเจ้าทั้งหลาย ผู้สอนวิธีดับทุกข์ให้อย่างสิ้นเชิง
มาเถิดเพื่อน มาหมั่นเจริญสติ สร้างกำลังให้เพื่อนรักกล้าแข็งพอ
ที่จะช่วยกำจัดทุกข์อันเกิดจากความคิด ออกไปจากเราทุกคน
แรกเริ่มเดิมที เราคิดต้องการสิ่งใด มากกว่าใจก็ไขว่คว้า
พอได้มาด้วยใจอวิชชา ก็สรรหาวิธี รักษามัน
แต่อนิจจา จิตอวิชชาน่าสงสาร
ในสักวันสิ่งที่รักษานั้น ก็ตั้งอยู่ เสื่อมลง และดับไป
ขอบคุณข้อมูลดี ๆ จาก : http://dekchaiboy.spaces.live.com/bl...3B8!1914.entry
