เคยรู้สึกเหมือนชีวิตถูกก๊อปไปเวลาเราเล่าอะไรให้ใครฟังมากๆมั้ยคะ ><
บ่นๆ ปน เซ็งๆ ค่ะ
ขอระบายหน่อยนะคะ..เหมือนว่าเราพอเวลาสนิทกับใครก็จะเล่าๆสิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราแพลนไว้ในอนาคตให้เพื่อนฟังโดยไม่ได้ระวังอะไรอ่ะค่ะ
อย่างเช่นว่า อีกกี่ปีอยากทำอะไร อยากเรียนอะไรต่อ แล้วสนใจทำอะไรบ้าง
แล้วเพื่อนคนนึง..ซึ่งก็มีวิถีชีวิตต่างจากเราอ่ะค่ะ
ตอนแรกก็เหมือนเค้าจะไปเรียนโทอะไรก็ได้ซักอย่างนึงเพื่อเป็นเกียรติประวัติของที่บ้าน แต่เนื่องจากเค้าไม่เคยทำงานอะไรเลยหลังเรียนจบเค้าก็เลยยังไม่ชัวร์ว่าจะเรียนอะไร ก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาแปดร้อยตลบ
แต่เราก็บอกไปว่า เรามุ่งมั่นที่จะไปทางนี้ๆๆๆ นะ ก็แค่แชร์ไอเดีย แล้วเค้าก็ยังเคยพูดเองเลยว่า เออ เราไม่เหมาะกะแบบที่เธอจะทำหรอก
ปรากฏว่าหลังจากนั้นมา คุณเธอก็พลิกโผบอกว่าอยากทำสิ่งเดียวกับที่เราแพลนไว้ ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่าไม่ใช่ตัวเธอ แต่ก็อ้างไปร้อยแปดว่าไอ้ที่คิดว่าถนัด เก็บไว้เรียนทีหลังก็ได้ ...แน๊ะ.. ถ้ารู้ว่าถนัดอะไรแล้วไมไม่ไปเรียนอย่างนั้นหละเจ๊
นอกจากนี้ก็ยังเริ่มมาสวมรอบความคิดหลายๆอย่างของเราที่เราเคยบอกๆเล่าๆไปอ่ะค่ะ แต่แบบเค้าก็เคยไม่เห็นด้วย หรือว่าไม่สนใจมาก่อน
มาวันนี้กลับทำท่าสนใจเต็มที่ แล้วทุกคำก็จะอ้างว่า ที่บ้านอยากให้ทำ ที่บ้านสั่ง
แล้วพอเราถามดีเทลก็แบบอ้ำอึ้งตอบไม่ได้อ่ะค่ะ ได้แต่ปัดๆว่าพ่อแม่สั่งให้เรียนตามนี้ ทำตามนี้
คือเค้าเข้าใจไปเองอ่ะค่ะ ว่าทำตามคนอื่นแล้วจะดี
เอาเถอะค่ะ .. เราเซ็งมากไปเลย เหมือนโดนถอดวิญญาณไปใส่ร่างอื่น ความรู้สึกนี้คือเซ็งสุดๆๆๆเลยค่ะ แล้วแบบหลายๆอย่างที่เค้าค่อยๆคืบคลานเข้ามาเป็นตัวเรา ก็เพราะเราเห็นว่าสนิทกันแล้วก็เลยเปิดเผยมากไปเท่าันั้นจริงๆ..อยากร้องไห้จังค่ะ
แค่เข้ามาระบายเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นสดๆร้อนๆกะตัวเราเลยค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามารับฟังนะคะ
><
______________________
ไว้ใจใคร..ได้อีกบ้างไหม?
