ตัดกรรมได้... จริงหรือ ?

การตัดกรรมก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่มีผู้กล่าวคัดค้านว่ากรรมเป็นเรื่องที่ไม่มีใครจะเอาอะไรไปตัดได้ ทั้งๆที่พระพุทธองค์ทรงสอนให้ละกรรมชั่วหันมาทำแต่กรรมดี หมายถึง ตัดการกระทำความชั่วและอกุศลทั้งปวง มุ่งทำแต่กรรมดี ปาณา – อะทินนา – กาเม – มุสา – สุราเม ฯ ล้วนเป็นคำสอนที่พระพุทธองค์ทรงสอนให้ตัดกรรมทั้งสิ้น แล้วด้วยเหตุใดจึงมีผู้กล่าวกันว่า กรรมตัดไม่ได้

หรือว่าผู้ที่กล่าวเช่นนั้นดวงตาไม่เห็นธรรม จึงไม่รู้ว่าพระพุทธองค์ทรงสอนให้ตัดกรรมกัน

เวรระงับได้ด้วยการไม่จองเวรฉันใด กรรมย่อมระงับได้ ตัดได้ ด้วยการไม่กระทำฉันนั้น หากมนุษย์ตัดกรรมหรือตัดการกระทำความชั่วและอกุศลไม่ได้ ก็ไม่สมควรเรียกมนุษย์นั้นว่าสัตว์ประเสริฐ

อดีตกรรมทำแล้วย่อมตัดไม่ได้ แต่ปัจจุบันกรรมเป็นกรรมเฉพาะหน้า กรรมเร่งด่วนที่ควรตัดก่อน ตัดกรรมชั่วกรรมไม่ดีให้ได้ โดยเฉพาะกรรมหรือการกระทำของเยาวชนที่ยกพวกตีกันฆ่ากัน เสพยาบ้า ยาม้า มั่วสุมทางกามทำแท้งให้เกร่อ หากตัดกรรมในปัจจุบันเสียได้ กรรมในอนาคต หรือชาติหน้าก็จะไม่เกิดขึ้น

ในเรื่องของการตัดกรรมช่วยคนได้หรือไม่ได้นี้ อาจารย์วัลลภท่านยืนยันตามมุมมองและความเข้าใจของท่านว่า ท่านสามารถตัดกรรมช่วยคนได้จริงๆ ส่วนจะตัดได้ทุกคนหรือไม่นั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งขึ้นอยู่ที่บุญกุศลและเวรกรรมของแต่ละคน ใครมีบุญกุศลอยู่บ้าง ถึงคราวที่จะหมดเวรหมดกรรมพ้นทุกข์พ้นเคราะห์ คนพวกนี้จะพูดและอธิบายกันเข้าใจง่าย สมัยพระพุทธเจ้าเรียกบุค คลประเภทที่พูดกันรู้เรื่องและเข้าใจง่ายนี้ว่า ( ตรัสรู้ ) หมายถึงพูดกันรู้เรื่อง เมื่อพูดและอธิบายกันรู้เรื่องและเข้าใจง่าย เขาก็พากันประพฤติและปฏิบัติตาม ทำตามกันจนเขาเจริญรุ่งเรือง พ้นทุกข์ พ้นเคราะห์ พ้นจากความเดือดร้อน อยู่ดีมีความสุขกันไป

ส่วนคนที่สร้างกรรมทำเวรกันมามาก คนพวกนี้จะมีมิจฉาทิฐิและกิเลสตัณหาบังตาบังใจไม่ ให้เชื่อและปฏิบัติตัวตามอย่างคนดีๆเขาทำกัน จะดื้อรั้นดันทุรังจนเดือดร้อน ร้อนกาย ร้อนใจ ร้อนที่อยู่อาศัย ไปไม่มีวันหยุด

เอาละ… จะเชื่อกันหรือไม่เชื่อ ก็ลองมาฟังความคิดเห็นการตัดกรรมในมุมมองของอาจารย์วัลลภกันดู ก่อนอื่นก็ลองมาทำความเข้าใจความหมายของคำว่า “กรรม” เขาแปลว่าอะไรกันก่อนคำว่ากรรม เขาแปลว่า การกระทำ และการกระทำนั้นก็ยังจำแนกออกไปตามคุณภาพหรือตามธรรมที่เป็นเหตุทำให้เกิดขึ้นได้เป็น 2 ประการคือ อกุศลกรรมและกุศลกรรม

อกุศลกรรม หมายถึงกรรมที่เกิดจากการทำชั่วหรือทำไม่ดีต่างๆ
กุศลกรรม หมายถึงการกระทำความดี ทั้งอกุศลกรรมและกุศลกรรมนี้ มีทางที่จะทำให้เกิดได้ 3 ทาง คือ ทางกายกรรม วจีกรรม และมโนกรรม
กายกรรม หมายถึง การกระทำทางกาย
วจีกรรม หมายถึง การกระทำทางวาจา
มโนกรรม หมายถึง การกระทำทางความคิดหรือจิตใจ

กรรมหรือการกระทำที่แสดงออกทางกายก็ดี ทางวาจาคำพูดก็ดี ทางมโนกรรมความคิดก็ดี หากเป็นไปในทางที่ดี ก็มีผลทางกุศลกรรม นำพาให้ผู้กระทำความดีนั้นมีเสน่ห์แก่ผู้พบเห็น ทำมาหากินเจริญรุ่งเรือง ไม่นำพาความเดือดร้อนมาสู่ตนเองและครอบครัว

ที่อาจารย์วัลลภท่านยืนยันว่า ท่านตัดกรรมช่วยคนได้จริง ตัดกรรมในความหมายของท่านหมายถึงท่านสอนให้คน ตัดการกระทำ ความชั่วและความไม่ดีต่างๆ หากคนเราตัดการกระทำความชั่วไม่ได้ ก็ไม่สามารถที่จะเป็นคนดีตามหลักทางพระพุทธศาสนาได้

วิธีที่ท่านนำมาใช้ทำพิธีตัดกรรมชั่วและกรรมไม่ดี ของผู้ที่เข้ามาขอความช่วยเหลือจากท่านก็คือ เอาศีลห้ามาสอนให้รู้ถึงผลดีผลเสียในการกระทำของเขา เพราะในศีลห้านั้นมีข้อห้ามและข้อควรประพฤติปฏิบัติเน้นให้คนตัดกรรม คือ ตัดการกระทำความชั่วและความไม่ดีไว้ชัดเจนเป็นข้อ ๆอยู่แล้ว

ศีล คือ กฎหมายธรรมสำหรับมนุษย์ที่มีความเป็นมนุษย์สมบูรณ์ควรจะประพฤติปฏิบัติตาม ถ้าทำตามได้จริงก็เท่ากับบุคคลผู้นั้นได้ตัดกรรมของเขาแล้ว

เกี่ยวกับเรื่องของศีลห้านี้ ความจริงที่ไหนๆเขาก็สอนกันอยู่ทั่วไป พระท่านก็สอน ครูบาอาจารย์หรือท่านผู้รู้ในทางธรรมทั่วไปท่านก็สอน แม้แต่ในหนังสือธรรมะที่พิมพ์ขายตามที่ต่างๆก็มีให้อ่าน ดูๆแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องใหม่ของใหม่ที่ชวนให้น่าสนใจอะไรเลย หากจะเปรียบกับเสื้อผ้ามันก็เหมือนกับเสื้อโหลกางเกงโหลธรรมดาๆนั่นเอง คนฟังเขาก็ฟังจากที่อื่นมากันจนรู้และเข้าใจเรื่องของศีลห้ากันดีทุกคนแล้ว แต่เขาได้นำเอาคำสอนของพระหรือครูบาอาจารย์และหนังสือนั้นๆไปประพฤติปฏิบัติตามกันหรือไม่นั่นซิสำคัญ หากเขาฟังกันแล้วอ่านกันแล้วไม่นำพาไปประพฤติปฏิบัติตาม คำสอนจากพระหรือครูบาอาจารย์นั้นก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรแก่ใครเลย

ด้วยเหตุผลดังกล่าว อาจารย์วัลลภท่านจึงเป็นต้องนำเอาการปฏิบัติธรรมขั้นโลกิยธรรมมาทำให้ผู้ปฏิบัติ มีปฏิกิริยาอาการแสดงออกมาให้สัมผัสและศรัทธากันเสียก่อน เพราะท่านเห็นว่าการจะนำเอาเรื่องของศีลมาสอนให้คนประพฤติปฏิบัติตามอย่างจริงจังและได้ผลนั้น ต้องนำเอาสิ่งที่ผู้ปฏิบัติเชื่อและศรัทธา มาทำให้สัมผัสจนเห็นภาพว่าเวรกรรมมีจริง นรกสวรรค์มีจริง บาปบุญมีจริง กฎแห่งกรรมมีจริงเสียก่อน ผู้ปฏิบัตินั้นก็จะพากันเกรงกลัวต่อเวรกรรม ไม่กล้าที่จะกระทำอะไรให้ผิดศีลผิดธรรมตามที่สอนไปอย่างจริงจัง

เพื่อความเข้าใจของท่านผู้อ่าน จึงอยากที่จะอธิบายขยายความในเรื่องของศีลห้าให้เข้าใจกันอีกครั้ง

ศีลข้อที่ 1 ปาณาติปาตา เวระมะณีฯ ศีลข้อนี้เขาห้ามไม่ให้ฆ่าสัตว์ ฆ่าคน หรือเบียดเบียนซึ่งกันและกัน ถ้าใครฆ่าสัตว์ ฆ่าคน หรือทำแท้ง บุคคลผู้นั้นจะมีอันเป็นไปต่างๆนานาทำมาหากินไม่ขึ้น สุขภาพเจ็บป่วยเป็นประจำ หรือไม่ก็ทำให้ประสบอุบัติเหตุหรือถูกผู้อื่นฆ่าตายก่อนวัยอันสมควร บางรายมีบุตรพิการไปก็มี

ศีลข้อที่ 2 อะทินนาทานา เวระมะณีฯ ศีลข้อนี้เขาห้ามไม่ให้ลักขโมยปล้นจี้ คดโกงหยิบฉวยเอาสิ่งของๆผู้อื่นมาเป็นของตน ถ้าใครไปลักขโมย หรือคดโกง ปล้นจี้ หรือเอาศาสนาบังหน้าหาผลประโยชน์ เอาอำนาจหน้าที่ไปข่มขู่เอาทรัพย์สินสิ่งของเขามาเป็นของตน บุคคลผู้นั้นจะมีอันเป็นไปในทางทำมาหากินไม่ขึ้น ครอบครัวไม่สงบสุข หรือไม่ก็ไปถูกคนอื่นปล้นจี้ คดโกง ไร้ที่อยู่ที่อาศัย ลำบากไปจนตาย

ศีลข้อที่ 3 กาเมสุมิจฉาจารา เวระมะณีฯ ศีลข้อนี้เขาห้ามไม่ให้ไปล่วงเกินสามีภรรยาและพรากลูกหญิง - ลูกชาย ที่ยังอยู่ในการอุปการะเลี้ยงดูของพ่อแม่โดยไม่ได้รับการยินยอม จากพ่อแม่หากผู้ใดไปล่วงเกินสามี - ภรรยาและพรากลูกหญิงลูกชายจากพ่อแม่ บุคคลผู้นั้นจะได้พบเจอแต่คนที่ไม่จริงใจ คอยจ้องแต่จะต้มตุ๋นหลอกลวง หรือไม่ก็มีเหตุทำให้พลัดพรากจากคนรัก ลูกรัก บางรายก็ไปถูกเขาฆ่าตายหรือไม่ก็เจ็บป่วยด้วยโรคร้ายอย่างเช่นเอดส์นั้นเป็นต้น

ศีลข้อที่ 4 มุสาวาทา เวระมะณีฯ ศีลข้อนี้เขาห้ามไม่ให้พูดโกหกหลอกลวงหรือพูดให้ผู้ อื่นเดือดร้อนเสียหาย ถ้าใครไปพูดโกหกหลอกลวงหรือเอาศาสนาบังหน้า พูดจาหว่านล้อมให้ผู้อื่นหลงเชื่อไปในสิ่งผิด บุคคลผู้นั้นจะไม่ได้รับความรักและความจริงใจจากใคร จะถูกหลอกลวงและเป็นที่รังเกียจแก่ผู้ที่พบเห็นทั่วไป

ศีลข้อที่ 5 สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา เวระมณีฯ ศีลข้อนี้เขาห้ามไม่ให้ดื่มสุราและสิ่งเสพย์ติดทุกอย่าง รวมไปถึงการลุ่มหลงมัวเมาในทางชั่วร้ายหรือทางไม่ดีทุกอย่าง ถ้าใครดื่มสุรา เมรัย เครื่องดองของเมารวมไปถึงสิ่งเสพย์ติด เช่นกัญชา ยาฝิ่น เฮโรอีน ยาม้า ยาบ้า ยาอีหรือ ลุ่มหลงมัวเมาอยู่กับอบายมุขทั้งปวง บุคคลผู้นั้นจะเป็นคนอายุสั้น ตลอดทั้งมีโรคภัยเบียดเบียนขาดสติ บ้าคลั่ง ติดคุกติดตะรางหรือไม่ก็ไปถูกเขาฆ่าตาย

เห็นไหมครับว่า ศีล 5 เป็นกฎหมายของสังคมมนุษย์จริงๆ ถ้าใครละเมิดไปประพฤติปฏิ บัติตามศีลทั้งห้าข้อนี้ ผู้นั้นก็จะได้รับความทุกข์ความเดือดร้อนและอายุสั้น ทำมาหากินไม่ขึ้นเป็นสิ่งตอบแทน ถ้าใครประพฤติปฏิบัติตามศีลทั้งห้าข้อนี้ได้ บุคคลผู้นั้นก็จะเจริญรุ่งเรืองมีโชคมีลาภมีเสน่ห์เมตตามหานิยมเป็นที่รักใคร่แก่ผู้ที่พบเห็น มีสุขภาพแข็งแรง ผิวพรรณผุดผ่อง มีสง่าราศรีอายุยืน อย่างที่พระพุทธองค์ทรงชี้ทางไว้ให้ตัดกรรมดังนี้

สีเลนะ สุคะติงยันติ คนจะพบความสุขได้ก็ต้องรักษาศีล
สีเลนะ โภคะสัมปะทา คนจะร่ำรวยมีทรัพย์ได้ก็ต้องรักษาศีล
สีเลนะ นิพพุติงยันติ คนจะถึงนิพพานได้ก็ต้องรักษาศีล
สัตมาสีลังวิโสทะเย ดังนั้นคนเราต้องรักษาศีลให้บริสุทธิ์ให้ได้

ท่านผู้อ่านคงพอจะเข้าใจความหมายการตัดกรรมของอาจารย์วัลลภกันไปบ้างแล้วเรื่องของ กรรมเรื่องเดียวกันแท้ๆ ถ้ามองต่างมุมกัน มันก็ทำให้พูดกันไปออกความเห็นกันไปได้หลายอย่าง สุดแต่ว่าใครจะมองเห็นเป็นอย่างไร เข้าใจอย่างไร เรื่องของการตัดกรรมช่วยคนได้หรือไม่ได้ ในสายตาของพระสงฆ์องค์เณรหรือท่านผู้รู้ธรรมะอื่นๆ ท่านก็ว่ากรรมเป็นเรื่องที่ไม่มีใครจะเอาอะไรไปตัดได้ แต่ในสายตาของผู้ปฏิบัติธรรมทางโลกธรรมอย่างอาจารย์วัลลภ ท่านก็ยืนยันว่าท่านสามารถตัดกรรมช่วยคนได้ ตามเหตุผลที่ได้อธิบายขยายความให้อ่านผ่านกันมาแล้ว

พิจารณาให้ดี ต่างคนต่างก็มีเหตุผลควรแก่การรับฟังได้ทั้งสิ้น พระสงฆ์และผู้รู้ธรรมะบางท่านก็มองเรื่องของกรรมไปอีกมุมหนึ่ง คือ มุมของนามธรรม การหลุดพ้นนิพพาน เป็นกรรมประเภท อนัตตา คือมองไม่เห็นผลของกรรมหรือการกระทำด้วยตาในชาตินี้

ส่วนอาจารย์วัลลภท่านก็มองเรื่องของกรรมไปอีกมุมหนึ่งคือ มุมของรูปธรรม เป็นกรรมประเภท อัตตา สามารถเห็นผลของกรรมหรือการกระทำได้ด้วยตาในชาตินี้ อาจารย์วัลลภท่านบอกว่ากรรมในปัจจุบันเป็นกรรมเร่งด่วนที่ควรจะตัดให้ได้ก่อน ถ้าตัดกรรมในปัจจุบันเสียได้ กรรมในอนาคตหรือชาติหน้าก็จะไม่เกิด
จะมองกันมุมไหน เข้าใจกันอย่างไร ในที่สุดมันก็มีผลออกมาอย่างเดียวกัน คือ มุ่งสอนให้คนประพฤติปฏิบัติแต่ในสิ่งที่ดีงาม ตามคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์เดียวกันทั้งนั้น

สรุปว่า ตัดกรรม ตามวิธีของอาจารย์วัลลภ ธรรมบันดาล คือแนะนำให้ผู้ที่มาขอความช่วย เหลือตัดการกระทำความชั่วและอกุศลด้วยตนเอง ไม่ใช่ใช้เวทมนต์คาถามาตัดเวรตัดกรรมให้ใคร

กัมมุนา วัตตีโลโก สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ท่านผู้เจริญแล้วทุกท่าน เคยคิดกันบ้างไหมว่า อะไรทำให้ไปเกิดเป็นมนุษย์และอะไรทำให้ไปเกิดเป็นสัตว์นานาพันธุ์ แม้มนุษย์ก็มีมาก มายหลายประเภท สัตว์ทั้งหลายในโลกจะมีอย่างเดียวไม่ได้หรือ เพราะอะไร? นั่นเป็นเพราะสัตว์ทุกชนิดทุกจำพวก มีกรรมหรือการกระทำที่แตกต่างกัน เกิดเป็นมนุษย์ก็เพราะกรรม เกิดเป็นสัตว์ก็เพราะกรรม คือการกระทำของตนเอง

ต้นเหตุของกรรมนี้เอง ที่ทำให้สัตว์แตกต่างกันไป จนมนุษย์เอามาเรียกกันติดปากว่า สัตว์เดียรัจฉาน เดียรัจฉาน แปลว่า แตก แยก ขยาย กระจายออก เมื่อนำเอาคำว่าสัตว์มากล่าวนำหน้า เดียรัจฉาน ก็หมายถึงสัตว์ที่แตกแยกขยายกระจายเผ่าพันธุ์ไปเป็น สัตว์น้ำ สัตว์บก สัตว์มีปีก สัตว์ ไม่มีปีก สัตว์เลื้อยคลาน สัตว์มีเท้า สัตว์ไม่มีเท้าเป็นต้น มนุษย์เราก็จัดอยู่ในจำพวกสัตว์ที่แตกแยกขยายกระจายเผ่าพันธุ์ออกมาเช่นกัน ทั้งมนุษย์และสัตว์อื่นในโลกนี้ จึงเป็นไปตามกรรม มีกรรมเป็นผู้จำแนกให้ดีเลวต่างกัน

ฉะนั้นทั้งสัตว์และมนุษย์ที่เกิดแล้ว ก็มีชีวิตและการเป็นอยู่ด้วยกรรม คือ ต้องรับผลของกรรมเก่าบ้าง สร้างกรรมใหม่ที่จะต้องเป็นเหตุให้เกิดผลต่อไปอีกบ้าง ตายแล้วจะเป็นอย่างไรต่อ ไปก็เพราะกรรม มิใช่เพราะพรหมลิขิตหรือผู้อื่นดลบันดาลให้เป็นไป แต่เป็นกรรมที่เราเคยสร้างและสะสมเอาไว้นั่นเอง ที่เป็นผู้ลิขิตชีวิตของเราให้เป็นไปต่างๆ ซึ่งเราท่านทั้งหลายมิอาจเลี่ยงหนี กรรมที่เราทำไว้ได้พ้น นอกจากเราได้ทำลายเหตุที่จะทำให้เราเกิด อกุศล ด้วยการรักษาศีลกันอย่างจริงจังตลอดไป

ตามปกติแล้ว คนเราไม่มีใครเลยที่เคยทำแต่ความดีหรือความชั่วแค่เพียงอย่างเดียว ทุกคนล้วนทำดีบ้าง ชั่วบ้าง บางคนทำดีมากทำชั่วน้อย แต่บางคนทำดีน้อยทำชั่วมาก และก็ไม่ได้ทำกันมาเพียงชาตินี้ชาติเดียวในอดีตชาติก็ทำกันมาแล้วจนนับไม่ถ้วน ดังนั้นทั้งสัตว์และมนุษย์ที่เกิดมา แล้วในโลกนี้จึงมีชีวิตการเป็นอยู่ที่แตกต่างกันมีดี มีเลว มีทุกข์ มีสุข เคล้ากันไปตามกระแสวิบากกรรมที่แต่ละคนเคยได้กระทำเอาไว้ กรรม คือ บุญและบาป เป็นเครื่องจำแนกสัตว์ให้ดีเลวประณีตต่างกัน

ขึ้นชื่อว่าบุญ คือความดีนั้น จะให้ผลชั่วย่อมไม่มี และตรงกันข้ามขึ้นชื่อว่าบาปนั้นจะให้ผลดีย่อมไม่มีเช่นกัน ท่านผู้เจริญทั้งหลาย การที่เราท่านได้เกิดมาเป็นมนุษย์นี้แสนจะยากนักเพราะการเกิดเป็นมนุษย์นั้น ต้องอาศัยได้เคยสร้างบุญสร้างกุศลไว้มากในชาติปางก่อน และชาตินี้เราได้เกิดเป็นมนุษย์แล้ว โอกาสที่ได้สร้างกรรมดีนั้นมีไม่มากนัก เราท่านจึงควรเร่งรีบสร้างกุศลไว้ให้มากๆ เท่าที่เราพอจะมีเวลาและโอกาสที่จะกระทำได้ เพราะบุญบารมีที่เราสร้างสมไว้ดีแล้วนั้น ย่อมนำความสุขมาให้ทั้งชาติปัจจุบันและชาติหน้า ทรัพย์สมบัติอย่างอื่นสูญหายได้ ไฟไหม้ได้ โจรลักขโมยได้ แต่อริยทรัพย์คือบุญหรือกรรมดีนั้น โจรลักขโมยเอาไปไม่ได้ ไฟไหม้ไม่ได้ สูญหายไม่ได้ กุศลกรรมยังเป็นมิตรที่ดีคอยติดตามเราไปทุกภพทุกชาติ ทั้งจะเป็นที่พึ่งแก่ตนเองและผู้อื่นอีกด้วย

คนเราจะสะอาดบริสุทธิ์หมดจดปราศจากบาปได้นั้น ก็เพราะการประพฤติทางกาย ทางวา จาและทางใจให้สะอาดเท่านั้น ท่านที่เคารพครับ ท่านทั้งหลายคงเคยเรียกร้องขอความเป็นธรรมโดยต้องการให้ทุกคนเสมอภาคกัน อยากให้ทุกคนมีความเป็นอยู่เท่าเทียมกัน แต่ท่านทั้งหลายเคยคิดกันบ้างไหมว่าจะมีทางเป็นไปได้หรือ ? ในเมื่อทุกคนมิได้กระทำกรรมเอาไว้ให้เท่าเทียมกันหรือเสมอภาคกัน แล้วเราจะหวังให้คนทั้งโลกที่ต่างกรรมมีความเป็นอยู่เท่าเทียมกันและเสมอภาคกันได้ อย่างไร บุคคลที่เสมอภาคกันได้นั้น ได้แก่ ผู้ที่ไม่ต้องมาเกิดเพื่อรับทุกข์ สุข ในโลกนี้อีกแล้ว ท่านผู้นั้นก็คือ พระอรหันต์ ที่นิพพานแล้วเท่านั้น
ท่านผู้อ่านที่เคารพ ชีวิตนี้สั้นนัก หากประมาทเพียงนิดเดียว เราก็อาจจะไปเกิดในที่ชั่วได้และถ้าลงไปเกิดในที่ชั่วแล้ว โอกาสที่เราจะได้กลับชาติมาเกิดในที่ดีๆนั้นดูจะยากแสนยากนัก

ท่านทั้งหลายจึงควรดำเนินชีวิตของเราให้อยู่ในกรอบขอบข่ายของศีลธรรมและความถูกต้อง เราคบ หากับบัณฑิตท่านผู้รู้ หมั่นฟังธรรมของท่านเพื่อน้อมนำมาพิจารณาวิเคราะห์ค้นหาความจริงให้รู้ว่าอะไรเหมาะอะไรควร และถูกต้อง แล้วก็นำมาประพฤติปฏิบัติเฉพาะแต่สิ่งที่ดีงาม บุญและบาปนั้นมีจริงและก็ให้ผลได้จริง ชีวิตของเราทั้งหลาย ความสุข ความทุกข์ ที่เราทั้งหลายได้รับอยู่ในปัจจุบันนี้เกิดจากผลกรรม คือ การกระทำของเราเอง ไม่มีใครลิขิตให้เรา

ผู้ที่ลิขิตชีวิตเราทั้งในอดีตที่ผ่านมาและปัจจุบันที่กำลังเป็นอยู่ ในอนาคตที่จะตามมานั้น คือกรรม ด้วยการกระทำของเราเอง มิใช่ใครอื่นเลย คนส่วนมากที่ยังเข้าไม่ถึงธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มักมีความสงสัยเรื่องกรรม พอไปทำความดีอะไรเข้านิดหน่อย ก็อยากได้รับผลของการกระทำความดีนั้น เป็นโชคเป็นลาภ เป็นทรัพย์สินเงินทอง หรือไม่ก็ขอให้สมหวังดังที่ตนต้องการกันเลย พอไม่ได้อะไรสมหวังดังต้องการ ก็พาลน้อยอกน้อยใจว่าตนทำดีแล้วไม่ได้ดี บางคนก็เอาคนทำกรรมชั่วและกรรมไม่ดี ที่ยังเจริญรุ่งเรืองร่ำรวยมีคนเคารพนับหน้าถือตามาเปรียบเทียบเป็นตัวอย่าง บางคนก็บ่นว่า ตนทำบุญไหว้พระสวดมนต์ปฏิบัติธรรมทำสมาธิเป็นประจำ ทำไมยังลำบากเดือดร้อนตลอดทั้งมีหนี้สินอยู่ ไม่มีใครคิดหรือถามตัวเองเลยว่า หนี้สินเหล่านั้นใครเป็นคนสร้างใครเป็นคนก่อขึ้นมา ปีหนึ่งมีสามร้อยหกสิบห้าวัน สร้างบุญทำกุศลกันมากี่วัน สมดุลกันดีแล้วหรือ

ความจริงการปฏิบัติธรรมทำสมาธินั้น เขาปฏิบัติกันเพื่อสงบสติอารมณ์ เพื่อพ้นทุกข์พ้นจากวัฏสงสารสู่มรรคผลนิพพาน ไม่ใช่ปฏิบัติเพื่อหวังความร่ำรวยหรือขอให้ช่วยสิ่งหนึ่งสิ่งใด ที่เราเห็นผู้ปฏิบัติบางท่าน ปฏิบัติแล้วมีโชคมีลาภขึ้นมาได้นั้น มันเกิดขึ้นเอง ดูตัวอย่างจากหลวงปู่หลวงพ่อบางรูป ท่านสร้างวัดสร้างวาราคาเป็นสิบล้านร้อยล้านได้ โดยท่านไม่ต้องไปทำอะไรมากเพียงแค่ท่านเคร่งครัดปฏิบัติธรรมของท่านอย่างจริงจังอย่างเดียว แล้วคนก็ไปศรัทธาเอาเงินเอาทอง ไปบริจาคท่านเอง หลวงปู่หลวงพ่อท่านไม่ได้ไปดิ้นรนอะไรให้ลำบากเดือดร้อนตัวท่านและผู้อื่นเลย ท่านไม่ได้สนใจด้วยว่าลาภที่เกิดขึ้นจะมากหรือน้อยแค่ไหน ท่านไม่จำเป็นต้องสร้างภาพสร้างศรัทธาหาเด็ก หาคนตกงาน มาสงเคราะห์หาผลประโยชน์แต่อย่างใด

ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะท่านเชื่อกรรม เชื่อการเกิดและการดับ เมื่อสิ่งใดจะเกิดมันก็เกิดขึ้นเพราะกรรม จะดับก็ดับเพราะกรรม สิ่งดีย่อมเกิดจากกรรมดี สิ่งชั่วย่อมเกิดจากกรรมชั่ว การนับถือพระพุทธศาสนาจะต้องเชื่อกรรมว่า ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว และต้องเชื่อวิบากกรรม คือเศษของกรรมเก่าที่ทำไว้ยังไม่หมด และต้องเชื่อเวลาการให้ผลของกรรมว่า กรรมดีหรือกรรมชั่วก็ตาม จะ ส่งผลตามลำดับก่อนหลังโดยไม่แทรกแซงกัน และจงเชื่อว่าแต่ละคนได้ทำกรรมดีหรือกรรมชั่วกันไว้แล้วทั้งในอดีตชาติและปัจจุบันชาติ เมื่อใครก็ตามเชื่อการให้ผลของกรรมในอดีตหรือปัจจุบันว่า เป็นไปตามลำดับก่อนหลัง บุคคลคนนั้นก็จะไม่เดือดร้อน ร้อนใจ เมื่อใดที่ได้รับผลดีก็ถือว่ากรรมดีให้ผล แต่ถ้าเมื่อใดรับผลชั่วหรือผลไม่ดีทำให้เดือดร้อน ก็ถือว่า กรรมชั่วกรรมไม่ดีให้ผลซึ่งอาจเป็นกรรมเก่าในอดีตชาติหรือกรรมใหม่ในปัจจุบันส่งผลอยู่

คนที่ทำกรรมดีแต่ได้รับผลกรรมไม่ดี ก็ถือว่ากรรมชั่วกรรมไม่ดีในอดีตชาติของเรายังให้ผลอยู่ แต่ถ้าเห็นคนอื่นทำกรรมชั่วหรือกรรมไม่ดีแล้วได้รับผลดีมีความสุข ก็ถือเสียว่ากรรมดีในอดีตชาติของเขากำลังให้ผลอยู่ ถ้าคิดกันอย่างนี้ได้ก็จะไม่เดือดร้อนหรือร้อนใจอะไร จะปรงตกและยอมรับชะตากรรมกันไปได้

เมื่อเรารู้เวรรู้กรรมกันแล้ว ก็อย่าสร้างกรรมทำเวรกันขึ้นมาใหม่อีก เพราะการกระทำทุกอย่างจะมีผลตอบแทนทุกชาติไป เว้นแต่จะบรรลุมรรคผลเข้าสู่นิพพานเท่านั้น เกิด แก่ เจ็บ ตายเป็นสิ่งที่ไม่มีใครจะหนีพ้น ถ้าทุกคนไม่แสวงหาหนทาง จะมีใครตอบได้บ้างว่า ตายแล้วไปไหน คำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ว่า อย่าประมาท ควรค่ายิ่งที่จะต้องนำมานึกถึงอยู่เสมอ เพราะทุกสิ่งในโลกนี้ล้วนอนิจจัง หมายถึงไม่เที่ยงหรือไม่แน่นอน จึงอยากที่จะฝากไว้ให้คิด ใครยังไม่เคยหาหนทางที่จะไปสู่จุดหมายให้รู้ว่า ตายแล้วไปไหน? ก็รีบๆกันหน่อยเพราะเราไม่รู้ล่วงหน้าว่าพรุ่งนี้เรายังจะมีลมหายใจกันอยู่หรือเปล่า

พระพุทธองค์ก็ทรงบอกทางไว้หลายวิธี อยู่ที่ตัวเราเท่านั้นที่จะแสวงหาและฝึกฝนปฏิบัติกันได้มากแค่ไหน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ซึ่งรวมกันแล้ว คือ พระรัตนตรัย เป็นที่พึ่งอันยิ่งใหญ่ของชาวพุทธ ถ้าเรายังทำตนเป็นคนไม่รู้ ไม่ดู ไม่ศึกษา ไม่สร้าง และไม่ปฏิบัติ ก็จะไม่มีวันรู้ได้หรอกว่า ตายแล้วไปไหนจึงดี

การเกิดไม่สำคัญเท่าการตาย เพราะการเกิด เกิดตามกรรมเกิดมาใช้กรรม เกิดมาทำกรรมดีกรรมชั่ว ก็เป็นไปตามวาสนาบารมีของตนว่า เคยสะสมไว้อย่าง ไร แต่การตายสำคัญมาก จะไปนรก ไปสวรรค์ ไปนิพพาน สำคัญอยู่ตรงที่การตายนี่แหละป่วยตายหรือตายไปเฉยๆคนโบราณเรียกการตายนี้ว่า ตายตามปกติธรรม ตายเพราะอุบัติเหตุ ตายเพราะถูกฆ่า คนโบราณเรียกการตายนี้ว่า ตายชดใช้กรรม อย่างเช่นชาตินี้ฆ่าคนอื่น ชาติหน้าคนอื่น ก็จะมาฆ่ากลับคืน กรณีนี้คนโบราณกล่าวถึงคนทำแท้งว่า หญิงใดทำแท้งหญิงนั้นตกนรกอเวจีไม่ ได้ผุดไม่ได้เกิดเป็นมนุษย์อีก

พระพุทธองค์ทรงทราบจึงตรัสสอนไว้ว่า เวรจะระงับได้ด้วยการไม่จองเวร ส่วนคนที่ตายเพราะฆ่าตัวตาย คนโบราณเรียกการตายนี้ว่า ตายเพราะกรรมตัดรอนทอนอายุให้สั้น เพื่อไปรับทุกข์เวทนาในร่างของสัตว์อื่น

คนฆ่าตัวตายเพื่อประชดชีวิตหรือสังเวยความรัก คนโบราณเรียกการตายนี้ว่า ตายตามความประสงค์ การตายลักษณะนี้หากกลับชาติมาเกิดเป็น มนุษย์ ก็จะเกิดมาสมประสงค์ อย่างเช่นเกิดมาตัวติดกันจนแยกไม่ออก เกิดมาสองตัวหัวเดียวกัน เกิดมาสองตัวหัวใจดวงเดียวกันเป็นต้น