เราจะรู้ได้ไงค่ะว่าผู้ชายคนนี้ใช่สำหรับเราหรือเปล่า ถ้าที่แรกเราคิดว่าใช่แต่พอคบไปเริ่มสับสน จะเอาอะไรมาตัดสินดีเอ่ย สับสนมากมายเลยค่ะ พี่ท่านใดเคยเจอแบบนี้มาแชร์ประสบการณ์กันหน่อยนะค่ะ
ขอบคุณพื้นที่ดีๆ SBNในการแลกเปลี่ยนค่ะ
Printable View
เราจะรู้ได้ไงค่ะว่าผู้ชายคนนี้ใช่สำหรับเราหรือเปล่า ถ้าที่แรกเราคิดว่าใช่แต่พอคบไปเริ่มสับสน จะเอาอะไรมาตัดสินดีเอ่ย สับสนมากมายเลยค่ะ พี่ท่านใดเคยเจอแบบนี้มาแชร์ประสบการณ์กันหน่อยนะค่ะ
ขอบคุณพื้นที่ดีๆ SBNในการแลกเปลี่ยนค่ะ
ใช้เวลาเป็นเครื่องตัดสินค่ะ ใจเย็น ๆ ดูกันไปนาน ๆ นะคะ
สุว่า... หลายๆคน เมื่อมีแฟนใหม่ หรือเริ่มคบคนใหม่ ก็จะคิดกันทุกคนแหล่ะค่ะ ว่า..
"คนนี้แหล่ะ ใช่สำหรับเรา"
ไม่ว่าจะมองอะไร เค้าก็เป็นบวกไปหมด ไม่ว่าจะดีจะเลว ไรอย่างงี้อ่ะเนอะ
ถึงขั้นอยากแต่งงานด้วยก็อาจจะมี...
แต่ว่า ถ้าคบไปนานๆแล้ว เราเริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่ คงเป็นเพราะว่าเราเริ่มโตขึ้น มองอะไรหลายๆอย่างมากขึ้น มุมมองก็เลยเปลี่ยนไปค่ะ
ลองคิดดูดีๆว่า เราเองที่เปลี่ยนไป หรือว่าเค้าเปลี่ยนไป อะไรทำให้เปลี่ยน อะไรอย่างงี้ค่ะ
หรือว่า เจ๊อะกับหนุ่มใหม่ๆก็ไม่รุ อิอิอิ :D
ยังไงก็ สู้ๆนะคะ ^___^
ถ้าจะหาคนที่ใช่สำหรับเรา
กิ๊ฟว่า หาคนที่เค้ารับเราได้ดีกว่า อิอิ แสดงตัวตนของเราออกไปเลยคะ
เพราะถ้าเค้ารับเราได้ในทุกอย่างของเรา ยังไงๆเค้าก็ไม่ไปไหนคะ
:D:D:D:D:D
น่าจะดูจากlifestyle นิสัยใจคออ่ะค่ะ ว่าเข้ากันได้รึป่าว เพราะพอคบกันไปนานๆหรือแต่งงานกัน มันจะต้องอยู่ใกล้ชิดกันมากและทำกิจกรรมอะไรด้วยกันหลายอย่าง
ถ้าวิถีชีวิตไม่แตกต่างกันมากนักก็น่าจะดีกว่านะคะเราว่า และอีกอย่างคือคนที่ใช่เราคิดว่าต้องเป็นคนที่รักเรามากๆด้วยค่ะ รักแบบมาจากใจจริงๆของเค้าอ่ะค่ะ เราบอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่เราว่าทุกคนมีเซ้นส์นะ..
เลือกคนที่อยู่ด้วยกันแล้วสบายตัวสบายใจ ไม่ต้อง "พยายาม" อะไรให้เหนื่อยค่ะ
เลือกคนที่รักเราอย่างที่เราเป็น และเราก็รักเค้าอย่างที่เค้าเป็นค่ะ ไม่ต้องให้เราเปลี่ยนอะไรมาก และไม่ต้องให้เค้าเปลี่ยนอะไรมาก
แต่ต้องระวัง ช่วงแรกๆ อาจจะรับกันได้ทุกอย่าง นานๆ ไป ไอ้ที่เคยรับได้ ก็กลายเป็นรับไม่ได้ซะแล้ว นั่นอาจเป็นเพราะช่วงแรก "พยายาม" รับให้ได้
ที่น่ากลัวก็คือว่า มีนิสัยบางอย่างของเค้าที่เราไม่ชอบ และรับไม่ได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่ก็ตกลงเป็นแฟนกันไป เพราะ"คาดหวัง" ว่าเมื่อเป็นแฟนกันไปแล้วเค้าจะเปลี่ยนไปเป็นแบบที่เราชอบ แบบนี้ความเสี่ยงต่อการผิดหวังสูงมากๆ ค่ะ
ใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ค่ะ อะไรๆก็ไม่แน่นอนเสมอไป
ดูกันไปนานเดี๋ยวก็จะรู้ได้เองค่ะ ว่าเราอยากจะใช้ชีวิตไว้กับผู้ชายคนนี้ตลอดไปมั้ย
เลือกคนที่ต้องคุยกันได้ทุกเรื่องค่ะ และเวลาที่เราอยู่กับเค้า เราต้องสามารถเป็นตัวของตัวเองได้จ้ะ
อาจจะมีนิสัยบางอย่างที่เราต้องเปลี่ยนบ้าง แต่ต้องไม่เยอะหรือขัดความเป็นตัวของเราเองมากเกินไปจ้ะ
เอาใจช่วยนะ
ส่วนตัวถ้ารู้สึกว่าไม่ใช่แล้วจะเลิกเลยค่ะ
หรือแค่สับสนก็ไม่เอาแล้วค่ะ
ไม่ใช่สวยเลือกได้นะคะ
แต่คิดว่าคนที่จะต้องอยู่กับเราไปตลอดชีวิต
มันต้องรู้สึกดีต่อกันตลอดในช่วงปีแรกๆ อ่ะค่ะ
ถ้ามีอะไรมาทำให้จิตประหวั่นก็เลิกเลยดีก่า
ไม่อยากเสียเวลาค่า
เลือกคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ
โกรธกัน ก็ไม่เคยโกรธ จริงๆจังๆได้
เวลาโมโห ก็วีนแตกได้แบบไม่ยั้ง
โดยที่คนๆนั้น รับเราได้
คนที่เราเป็นตัวของตัวเองที่สุด
ไม่ต้องปกปิด
ประมาณนี้อ่า
ปีแรกๆ อาจยังมองไม่ออกมั้ง
ต้องซักพักใหญ่ๆ เรียนรู้กันไป
ปรับตัวกันไปอ่ะ
เพราะเราเองก็ต้องเรียนรู้ที่จะรู้จักตัวตนของเค้าด้วย ว่าเราก็รับได้เช่นกัน
โชคดีน้า
เอ่อ จะบอกว่า
เท่าที่เห็นก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้นน่ะค่ะ "แรกๆ ใช่ คบต่อมาก็ไม่ใช่"
เป็นธรรมดาน่ะค่ะ ไม่ใช่เรื่องผิดปกติ รักเริ่มแรกอะไรๆก็ดูดีไปหมดเพราะทั้งสองคนไม่ค่อยแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา แต่พอหลังก็จะค่อยๆแสดงออกมาค่ะ ไม่ใช่ว่าสิ่งที่เราหรือคู่เราแสดงออกมาภายหลังอาจจะเป็นสิ่งที่แย่เสมอไปแต่อาจจะเป็นเรื่องที่ดีของเราซึ่งคู่ของเราอาจจะรับไม่ได้ก็ได้เช่น ใจดีเกินนไป ชอบช่วยคนอื่นอะไรก็ยอมเขาหมด ไม่มีเวลาให้คู่ตนเอง ขยันเกินไปไม่ดูแลเรา อะไรแบบนี้ค่ะ
สิ่งเดียวที่จะบอกได้คือ " เวลา " เท่านั้นค่ะ
เรื่องแบบนี้ ต้องให้เวลาค่ะ
เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เอง ว่าเราเข้ากันได้ไหมอ่า
แรกๆ คบกันก้อดีทุกอย่าง พอนานๆเข้าก้อจะเห็นนิสัยไม่ดีของแต่ละคนออกมา
จุดนั้นแหละ เราจะรับเค๊าได้ไหม หรือ รับไม่ได้ ก้อต้องอยู่ที่เราแล้วหล่ะค่ะ
จะบอกว่าไม่มีใคร perfect ที่สุดอ่า อยู่ที่ว่าเรามีความสุขหรือป่าวอ่ะ อิอิอิ
เรื่องก็มีอยู่ว่าเราคบกันมา3ปีกว่าและตกลงจะแต่งงานกันในปีนี้ หรือต้นปีหน้าค่ะ แต่ช่วงนี้ไม่ทราบเป็นอะไรรู้สึกสับสนมากๆ มั้กถามตัวเองบ่อยๆ ว่าใช่แล้วหรือ และก็ทะเลอะกันบ่อยๆกับเรื่องไม่เป็นเรื่องคือไม่ไว้ใจระแวงมากเกินค่ะ ก็พยายามคุยกันแต่เหมือนจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ค่ะ เพราะเขาเอื้อมกับนิสัยแย่ๆแบบนี้ค่ะ เขาบอกว่าจะไม่พูดเรื่องนี้อีกแล้วเพราะมันเสียเวลาเปล่าปล่อยให้เราคิดไปเองแล้วกัน เราก็เอื้อมกับคำพูดตัดพ้อแบบนี้จัง ก็คือสับสนกังวล เยอะแยะอะค่ะ
แต่ก็ขอบคุณ พี่ๆ ใน SBN ทุกคนค่ะ
Quote:
Originally Posted by jung_july
แหะ แหะ มันเคยมีสุภาษิตฝรั่งว่า " When Doubt ,then Don't "
ไม่ได้ยุยงให้แตกแยกนะคะ แต่เราเห็นว่าถ้าจะแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่อยู่ค่ะ
ต้องพิจารณาดีๆ ว่าเป็นแค่ความเครียดก่อนแต่งงาน หรือว่า มีอะไรมากกว่านั้น
เวลา และ ... เวลาค่ะ
เปิดใจให้กว้าง มองดูตัวเรา ตัวเค้า ความเป็นไปได้ เข้ากันได้มั๊ย เข้าใจกันรึเปล่า
เพราะถ้าแต่งงานไปแล้ว .. ทีนี้ก็ไม่ใช่เรื่องความรักอย่างเดียวแล้วค่ะ มีปัจจัยอื่นอีกหลายๆอย่าง