ทู้ขนหัวลุก.... ถ้าเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นกับกระเป๋าของคุณ

:oops: :oops: :oops: :oops:

แฮะๆๆ ไม่มีไรมากหรอกค่ะ แบบว่าว่างจัด เลยจะมาเล่าให้ฟังเล่นๆ เพื่อนๆลองคิดดูก็ได้เผื่อจะเกิดกับเพื่อนบ้าง...

เรื่องนี้เป็นเรื่องของพี่ที่รู้จักคนนึงค่ะ

เริ่มเล่าเลยน๊า...

พี่คนนี้เค้าค่อนข้างมีฐานะอะค่ะ เค้าจะเป็นคนใช้ของแบรนด์พวก Hi-end นะคะ แต่เค้าเป็นคนที่ติดดินด้วยค่ะ เค้าก็สามารถทานอาหารร้านธรรมดาข้างทางกับหมวยได้ ทีนี้เรื่องเกิดขึ้นตอนไป ตจว. พี่เค้าต้องไปหาดใหญ่เรื่องงานกับทางที่ทำงานอะค่ะ

ที่ทำงานพาไปทานอาหารร้านดังของหาดใหญ่แต่เป็นเพียงร้านห้องแถวติดแอร์นะคะ โต๊ะเก้าอี้ก็แบบเก่าๆเลยอะค่ะ... ไม่มีผ้าปูใดๆทั้งสิ้น วันนั้นพี่เค้าใช้เป๋าแบรนด์ดังแบรนด์นึงไม่ขอเอ่ยนาม ข้างในกระเป๋าก็มี เป๋าตังค์ เป๋าคสอ. keyholder ทุกอย่างก็แบรนด์หมดค่ะ

เรื่องตื่นเต้นเกิดขึ้นเมื่อพี่เค้าหยิบของออกจากเป๋าและไม่ได้รูดซิบกลับเพราะลืม แล้วก็วางเป๋าไว้แนบตัว จังหวะที่มีคนมาเสริฟอาหารนั้นเอง เป็นอาซิ่มแก่ๆ อายุเกิน 70 อะค่ะ เดินแบบกะย่องกะแย่งเลย ผมขาว หลังค่อมๆหน่อย พูดไทยสำเนียงจีนค่ะ แกเสิรฟกับข้าวแต่มือปัดไปโดนขวด pepsi ที่เปิดแล้วบนโต๊ะ ขวดตกลงไปหน้าคว่ำใส่กระเป๋าพี่เค้าพอดี น้ำก็หกลงไปในเป๋าเยอะพอควรเลยค่ะ แบบเปื้อนหมดทุกอย่างอะค่ะ ทั้งเป๋าและของในเป๋า

อาซิ่มคนนั้นงงอะค่ะ แล้วก็พูดอย่างช้าๆ ว่า ขอโทษฮะๆ แล้วก็เอื้อมไปหยิบทิชชู่ด้วยอาการงกๆ เงิ่นๆ แล้วเอามากดๆๆ ซับๆๆ น้ำในเป๋า คนทีอยู่ในเหตุการณ์ก็มองหน้าพี่เค้ากัน แล้วเค้าก็หน้าเสียจริงๆ ดังว่าค่ะ แต่ไม่ได้พูดไร ก็ยิ้มแหยๆ ให้ซิ่ม แล้วก็พยายามซับน้ำออกให้หมด (เป็นน้ำดำด้วยจิ) หมวยคิดว่าที่พี่เค้าไม่ต่อว่าเป็นเพราะซิ่มแก่แล้วอะค่ะ...

เหตุการณ์นี้ทำให้หมวยหวนนึกถึงตัวเองและเพื่อนๆที่รักกระเป๋าหลายคน ว่าถ้า pepsi หกลงไปขนาดนั้นจะทำกันยังไงค่ะ...

มีช้อยๆ ให้คิดเล่นๆ หรือจะตอบเองก็ได้น๊า.....

ก. ไม่แสดงอาการแต่จะเอาเรื่องให้ได้โดยจะขอให้เจ้าของร้านชดใช้ค่าเสียหายให้
ข. กรีดร้องด้วยความตกใจและรีบขอตัวกลับที่พักเพื่อสงบสติอารมณ์
ค. ร้องไห้ทันที และเมื่อกินเสร็จแล้วก็รีบไปห้างเพื่อหาอุปกรณ์ทำความสะอาดให้เร็วที่สุด
ง. โกรธและตกใจอย่างหนักจนหน้าแดงเป็นลมไปเลย รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ รพ แล้วเพือนๆหามมา

-------------------------------

แง่มๆๆๆๆๆๆ ตอบไรกันบ้างเอ่ย

ของหมวยคือ ข้อ ค. อะค่ะ คงร้องไห้แน่นอน อดไม่ได้อะค่ะ น้ำตาไหลๆๆๆๆ แน่นอนค่ะ

อึ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง และคงจ๋อยๆ ไปซักพักอ่าค่ะ

ถ้าเค้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ก้อคงไม่ว่าอะไรอ่ะค่ะ 8) ของมันพังไปแระ แต่รักษาน้ำใจไว้ดีกว่า แต่ว่าย้ำ ต้องไม่ตั้งใจและรู้สึกผิดจริงๆ นะ ไม่งั้น แม่เอาตาย กร๊ากกกกกก

คงนั่งร้องไห้ ทำอะไรไ่ม่ถูกอ่า :cry: :cry:

ถ้าเป็นเราคงตกใจช็อกค่ะ 8O แล้วก็จะรีบออกไปทำความสะอาดกระเป๋าตอนนั้นเลย

ทิ้งเพื่อนไว้ที่ร้านก่อน แล้วก็คงจะไม่ต่อว่า หรือ แสดงอาการค่ะเพราะเค้าไม่ได้ตั้งใจ
นึกถึงถ้าเป็นคุณยายเราๆก็คงไม่อยากให้ใครมาต่อว่าอ่ะค่ะ อาซิ่มแกไม่ได้ตั้งใจด้วยอ่ะ

แต่ฉงฉานน้องเป๋าอ่ะ ตอนนั้นคงกินไรไม่ลงแน่ๆ :cry:

ไม่อยากคิดอ่าาาาาา เครียดดดดดดด แค่คิดก็เครียดแร้ววววววววว

เอ่อ..... ถ้าเจอจริงๆ (คิดว่าเป็นน้องบาลอง)

วิ่งหาพื้นที่ด่วนนนนนนน เอาของเทออกมาก่อน แล้วรีบปลิ้นผ้าซับในออกทันที
จากนั้นหาทางซับน้ำที่ผ้าและกระเป๋าออกก่อนึคับ ไม่ต้องฟังใคร หรือแสดงอารมณ์ไรแร้วอ่ะ ไม่มีเวลาแระ ผายปอดช่วยชีวิตน้องกระเป๋าก่อน เหอๆๆๆๆ

จากนั้นก็มาดูอาการน้องกระเป๋าว่าจะเอาอย่างไรดี แต่ที่แน่ๆ คงทานไม่ลงแร้วอ่ะครับ คงต้องหาทางทำความสะอาดน้องเป๋าก่อนอ่ะครับ

คงจะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดลั่นร้าน

และจากไปจากร้านนั้นอย่างสงบ

อ่านจินตนาการของทุกคนแล้วสนุกจังเลยค่ะ...

คงตกใจค่ะ คงหน้าเสียเหมือนกัน แล้วก้อหาวิธีรักษาน้องเป๋าให้เร็วที่สุด

แต่ถ้าคนที่ทำเค้าไม่ได้ตั้งใจก้อว่าอะไรเค้าไม่ได้อ่ะ
เดี๋ยวเสียน้ำใจกันเปล่าๆ
เน้นว่าไม่ได้ตั้งใจริงๆ เหมือนที่พี่แป้งบอก หุหุ

ได้แต่ทำใจ ถือซะว่าฟาดเคราะห์ไป แล้วก้อไปทำบุญสะเดาะเคราะห์ซะ
แต่ก้อคงใช้เวลานานน่าดูกว่าจะทำใจได้

------------------------------
อารมณ์เหมือนที่เคยโดนกรีดกระเป๋าเลย แล้วขโมยมือถือหนูไป
โชคดีเปงแค่แฮรอด ต่างกันแค่ ไอ่คนทำมันตั้งใจ -*-

อันนั้นก็ขอสารภาพว่าช็อกค่ะ -*- อึ้งไปเลย เป๋าพัง มือถือหาย
มึนไปเลย ทำได้แค่ขอยืมมือถือคนอื่นโทรไปบอกพ่อว่าโดนกรีดเป๋า+ขโมยมือถือ
แล้วก้อซื้อมือถือใหม่ แค่นั้นอ่ะ -*- ไปทำบุญด้วย บริจาคโลงศพ ว่ากันไป
แต่ก้อแค้นคนที่มากรีดจัด นั่งแช่งกันเปงเดือน 5555+

อืม....อ่านทู้คุณหมวยแล้วจินตนาการตาม....

ถ้าเปนเราอย่างแรกคืออึ้งกิมกี่ นิ่งเป็นก้อนหิน (ก้อนยักษ์) หัวคิ้วชนกัน ปากเบะจะร้องไห้ (อาการทั้งหมดจะเกิดในระยะเวลาไม่เกิน 5 วินาที 555555555+)

จากนั้นก้อจะรีบแปลงร่างเป็นทศกัณฑ์ เทของออก คว้าทุกอย่างที่สามารถซับน้ำได้ ถอนหายใจระบายความเครียดไปซับน้ำไป...อิอิ

แต่จะไม่มีคำบ่นว่าอาซิ่มคนนั้นเรย....แบบว่าเป็นโรครักคนแก่อ่ะคร่าาา..อิอิ (แต่ถ้าเป็นพนักงานเสริฟท์สาวสวย - กว่าเรา คงมีวีนอ่ะค่ะ 55555)

ขำๆ นะคะ

ไม่มีเวลากรี๊ดแล้วอ่ะ วินาทีนั้นคงไม่สนใจใครแล้วล่ะค่ะ ต้องหาวิธีทำความสะอาดกระเป๋าและของอย่างอื่นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ พอปฐมพยาบาลเบื้องต้นเสร็จแล้ว ค่อยขอตัวกลับเลยค่ะ ไปหาวิธีรักษาแบบอื่นต่อ เพราะคิดว่ากระเป๋าเรายังคงต้องการการรักษาอยู่อีกแน่ๆ

ขั้นแรกคงตกใจ
ขั้นที่สอง หาค่ะ.....หาสติ
ขั้นที่สาม หาอีก.....หาทิชชู่มาเพิ่ม เพื่อซับน้ำออก
ขั้นที่สี่ หาสุดท้าย.....หาทางกลับบ้านค่ะ รีบกลับไปเอาของข้างในออกมาเยียวยา
แง๊ :cry:

งือ เหมือนหลายๆ คนค่ะ คงไม่ทันได้คิดเพราะต้องหาทางช่วยชีวิตน้องกระเป่าก่อนเลย แต่อาจจะนั่งเช็ดกระเป๋าไป น้ำตาไหลไปโดยไม่รู้ตัวก็เป็นได้ คงกรี๊ดไม่ออก มันช็อกจนกล่องเสียงตีบตันไปหมดแล้ว


ถามว่าโกรธมั้ย ก็คงจะโกรธ แต่ถ้าในสถานการณ์แบบนั้น อาซิ่มแกก็ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ง่ะ จะให้ไปเอาเรื่องอะไรแกก็ นะ คงรู้สึกผิดบาปที่จะทำเพราะถึงยังไงของมันก็เสียหายไปแล้ว แต่คงถือเป็นบทเรียนราคาแพงเลยค่ะว่าห้ามประมาทอีก


เขียนเหมือนเป็นคนดี จริงๆ คือหลังๆ นี้ขันติสูงขึ้นเยอะค่ะ ตั้งแต่น้องสาวขอยืมกระเป๋าและมือถือไปใช้ แล้วโดนคนหิ้วไปทั้งใบ (เหตุเกิดในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง คนนั่งอยู่เต็มไปหมดแต่ไม่มีใครทันได้สนใจมองอย่างจริงจัง เลยเป็นโอกาสของพวกมิจฉาชีพไป) ตอนนั้นแทบกรี๊ด ไม่สิ กรี๊ดไปแล้ว โกรธมากๆ เพราะมือถือเครื่องนั้น แม้จะไม่ได้ใช้แล้วเพราะมีเครื่องใหม่ แต่ก็มีเบอร์คนที่ไม่ได้ถ่ายโอนมาเครืองใหม่อยู่เพียบ เท่ากับหายหมดเลย :cry: ต่อจากเหตุการณ์นั้นเลยเริ่มปลงชีวิตได้ ขนาดถูกน้องกระต่ายตัวซนแอบแทะหวายของกระเป๋า Katespade ไปนิดนึง (วางไว้บนโซฟา ไม่ทันนึกว่ากระต่ายที่มานั่งคลอเคลียจะงาบเข้าให้ด้วย) ก็ยังทำใจได้ว่า อืม ก็มันไม่รู้เรื่องนี่ เราไม่ดีเองที่วางไม่ระวัง - -'''

คงหันไปยิ้มให้อาซิ่มแล้วบอกว่าไม่เป็นรัยค่ะ
แล้วก็จัดการสังคายนากระเป๋า เอาของออกแล้วจัดการอย่างเร็วที่สุด
คงขำอ่ะ ประมาณว่า รักแท้ดูแลไม่ได้ ฮ่าๆๆๆๆ คงไม่โวยวายอ่ะ เครียดในใจก็พอ

ไม่ได้นางเอก แต่ว่า ชินอ่ะ เกิดบ่อย จนรู้สึกว่าบ่นไปมันก็เกิดไปแล้ว ปลงนั่นเอง



ขอบอกว่าอ่านแล้วแอบกร๊ากกกกกก เพราะว่า

น้อง Brief ใบนี้ รับมาสามวัน หม่ำ SB tall 2 brown cappuccino มาแร้ว
ลงไปในกระเป๋าเลย ถืออยู่แล้วโดนชน แบบกระแทก แก้วตกพรวดลงไปในเป่าเลย ดีว่าใส่ cap อยู่
และกระเป๋าแคบแก้วไม่กลิ้งเลยไม่ได้หกหมด แต่ก็เป็นแก้วที่เพิ่งซื้อมาจาก SB อีกตะหาก ... เต็มๆ งานนี้

ที่ทำคือ รีบเอาแก้วขึ้นมาก่อน แล้วหันไปค้อนไอ้คนนั้นที่ไปไหนแล้วไม่รู้ พร้อมกับโยนกระดาษทั้งหมดที่หาได้ลงไปซับ
พร้อมทำใจว่า ... เยี่ยมมมม ยังไม่ถึงอาทิตย์ ... อีกแล้ว ... ดีว่าข้างในผ้าบุเป็นสีดำ
รีบกลับไปออฟฟิส เอาผ้าชุบน้ำซับจนไม่มีสีกาแฟออกมาอีก

แต่กระเป๋าก็หอมกลิ่นกาแฟไปหลายวัน

และก็ทำให้รักน้อง Brief ขึ้นอีกเยอะ โดนขนาดนี้ยังสวยอยู่เลย รักจัง รักจัง




ปล. ถ้าเป็นน้อง LV สงสัยต้องส่งฌาปนกิจสถานเดียว...

เอ่อ...ไม่อยากจะคิด น่ากลัวมาก ๆๆๆ แต่ถ้าโดนจริง ๆ ดูก่อนว่าใครทำ ถ้าวัยสะรุ่น ที่ทำเอิด (soundtrack ภาษาใต้แปลว่า "ซ๋า") ก็กรี๊ดก่อนและด่ามัน (ใช้เวลาไม่เกิน 3 วินาที) แต่ถ้าเป็นคนแก่ ๆ จะไม่ว่าอะไรทั้งสิ้น เพราะสงสารเค้า โวยวายไปก็ไม่มีไรดีขึ้น รีบวิ่งไปจัดการกับกระเป๋าตัวเองดีกว่า :cry: :cry:

เหตุการณ์จริง....ซื้อ Speedy mono มาได้ไม่เกิน 2 สัปดาห์ ขณะกำลังขับรถอยู่ ป้าอ้วน ๆ (แม่) นั่งกินข้าวเหนียวปิ้งอยู่ข้าง ๆ (ไฮโซมาก กรุณาจินตนาการตาม) แล้วก็เอามือมาจับหูกระเป๋า cowhide เพื่อย้ายที่กระเป๋า กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :evil: :evil:

เอาทิชชู่ชุบน้ำเช็ดๆๆๆๆ เป่าแอร์ เป่าๆๆๆๆๆ ทำทุกไฟแดงเลยคร๊า (เยียวยาได้นะคะ มีรอยจาง ๆ เหลืออยู่นิดเดียวเอง)

แม่คงหมั่นไส้แล้วพูดว่า "แหม ไม่ต้องเช็ดหรอก เดี๋ยวกลับบ้าน (ตอนเย็น) ค่อยเอาแป้งโรยก็ซับความมันออกได้" โอ้ววววววววววววววววว แม่ช๊าน ไม่รู้จัก cowhide คิดว่าเป็นผ้าโดนน้ำมันรึ ที่จะเอาแป้งโรยเพื่อดูดความมันแล้วซักออกอ่ะ

คิดอีกที.....ขนาดรองเท้าหนัง กระเป๋าหนัง ยังจับซักแฟ๊บมาแล้วเร้ย เป๋ากุชชี่ตัดสาย อืม cowhide โรยแป้งและซักแฟ๊บ เจ๋งมาก แม่ :? :?

^
^
กร๊ากสุดยอดคุณแม่

ไม่แปลกใจที่มีสุดยอดคุณลูกแบบคุณน้องเด่น และคุณพี่ดาว ฮ่าๆ

แค่คิดก็เครียดแล้วอ่ะ :?

อืม.... แต่ถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจริงๆ กับตัวเอง
ต้องปฐมพยาบาลก่อน ด้วยการหากระดาษมาซับน้ำออกให้มากที่สุดอ่ะค่ะ ....

แล้วก็วิ่งเข้าห้องน้ำ ไปสำรวจของในกระเป๋า ว่าเสียหายไปมากน้อยแค่ไหน
แล้วก็จะเอาออกมาเช็ดๆๆๆๆๆๆๆ น้ำออกให้มากที่สุด

ไม่กงไม่กินมันแล้วอาหาร ไม่จ่ายด้วย ไม่ทิปด้วย :evil: ( โหดไปป่ะ )
แล้วจะรีบกลับบ้าน ไปรักษาอาการน้องเป๋าต่อที่บ้าน

เคาะ 3 ที เพี้ยงขออย่าให้เจอะกับตัวเองเล้ยยยยยยย....

------------------------------------------------------------------------------

คงตกใจมากคะ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้สงสารอาซิ่มด้วยงะแกแก่แล้ว คงทำได้แค่วิ่งไปทำความสะอาดโดยด่วนเท่าที่ทำได้ แล้วหลังจากนั้นคงส่งเข้า shop ไปทำความสะอาดอีกที ของนอกกายไม่ตายก็คงไม่ยากที่จะหาใหม่ สงสารซิ่มงะคงไม่รู้และไม่ตั้งใจจริงๆ แต่ถ้าเด็กซนๆซิมีแผดแล้วตบกะโหลกแหะๆ :oops:

คงตกใจและก็ทำใจไปพร้อมกันเลยค่ะ แล้วก็เคลียร์ของในเป๋าออกอย่างใจเย็นเพราะกำลังทำใจไปด้วย พยายามบอกตัวเองว่า ทุกอย่างในโลกล้วน เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป ไม่มีอะไรจีรัง เหลือแค่ไหนก็แค่นั้นช่างมันไม่ตายหาใหม่ได้ ถ้าใช้ไม่ได้แล้วก็เอาไปบริจาคได้บุญอีกด้วย

ค.ควายเลยคับ

แล้วก็คงชักดิ้นชักงอ ไม่พูดไม่จากับใครทั้งสิ้น T^T

อ่านแล้วนึกภาพตามออกเป็นฉากๆๆเลยค่ะ

ถ้าเป็นพีทคงอึ้งเหมือนพี่เค้า ด้วยความที่เราเป็นคนไม่พูดมาก สงสัยคงได้แต่นอนร้องไห้ เครียดทั้งคืนแน่เลยยยย

อ่านข้อความของคุณพี่โกโก้ (ขออนุญาตทำเนียนนับพี่ไปเลยนะคะ แหะๆ) แล้วนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองก็ทำมาก่อนเหมือนกันนี่...


ทั้งๆ ที่คิดว่าตัวเองเป็นคนระวังรักษากระเป๋าแบบสุดๆ ของสุดๆ แล้ว (คิดดู ถ้าวันไหนใช้กระเป๋าขาว ถึงกับยอมลงทุนเอาถุงผ้ามาด้วยเชียวนะ ก่อนยัดลงเก๊ะที่ทำงานก็เอาใส่ถุงก่อน จนพี่ที่ทำงานถึงกับอึ้ง) แต่ก็ทำทารุณกรรมกับน้องพราดาใบขาวสุดเลิฟไปถึง 2 ครั้ง 2 คราด้วยกัน ...ครั้งแรกเกิดขึ้นในวันเกิดของตัวเองแท้ๆ เลยด้วย ปากกาหมึกเจลสีดำที่พกอยู่ในกระเป๋าฝาหลุดค่ะ มารู้ตัวอีกทีวันต่อมา ตอนที่จะเปลี่ยนกระเป๋า ทันทีหยิบปลอกปากกาขึ้นมาได้โดยไม่มีตัวด้ามติดขึ้นมาด้วยถึงกับหน้าซีด บอกตัวเองว่า "อย่ามองลงไปๆๆๆๆๆ" แต่ในที่สุดก็ต้องยอมเปิดตาทีละข้างเหลือบลงไปดูจนได้ กะรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มีรอยจริงด้วย โชคดีมากที่มันไม่ซึมเยอะและเลอะแค่ตรงกัน ไมได้ซึมมาถึงด้านนอก แต่แค่เห็นรอยสีดำบนกระเป๋าก็น้ำตาแทบตกแล้วค่ะ :cry:

หนต่อมา เหตุเกิดกับใบเดิมอีกเช่นกันค่ะ เป็นอายแชโดว์สีหมึกดำที่วางอยู่บนโต๊ะ ปกติแล้วจะค่อยๆ หยิบเครื่องสำอางใส่กระเป๋าเครื่องสำอางเป็นอย่างดีก่อนที่จะใส่ลงกระเป๋า วันนั้นบังเอิญรีบมากเลยคว้าได้ก็หยิบใส่กระเป๋าแล้ววิ่งออกจากบ้านเลยโดยลืมไปว่าเคยทำมันหล่นเมื่อนานมาแล้วและไม่ได้เปิดเช็กดูว่าแคกหรือเปล่า ผลคือเละค่ะ แตกละเอียดเป็นผงสีดำทองกระจายทั่วไปหมด โชคดีที่ยังมีสติพอจะใส่ของลงไปในช่องซิปข้างและรูดซิปปิดเรียบร้อย เลยจำกัดความเสียหายไว้แค่บริเวณนั้นบริเวณเดียว


สรุปว่าน้องพราด้าใบนี้เลยน่าสงสารที่สุดในบรรดากระเป๋าทุกใบ ไหนจะโดนทั้งปากกา นี่มาโดนอายแชโวือีก และที่สำคัญคือสิ่งที่เป็นต้นเหตุเป็นสีดำๆ ทั้งหมดเลย - -'''


ทุกวันนี้หลับหูหลับตาใช้ไปค่ะ เพราะเดชะบุญที่ด้านนอกไม่มีร่องรอยความเสียหายเลย เวลาใช้ก็พยายามคิดว่า มันอยู่ข้างในน่า... มองข้างนอกไม่เห็นหรอก อย่าคิดมาก...

555....อ่านทู้คุณดาวแล้วขำ ทำให้นึกถึงแม่ที่บ้าน(นครศรีฯ)
ถ้าไรโดนน้ำเปียกๆก็จะใช้แป้งโรยๆ

อืมม..เจอเหตุการณ์แบบนี้ก็จี๊ด เครียด แต่ต้องมีสติ ว่าต้องหาไร
มาซับน้ำออกก่อน แล้วกลับไปกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
คือว่าอารมณ์ที่ร้านมันจุก มันแน่น อยู่ในอก (เป็นกันมั๊ย)

ตอนแรกต้องดูก่อนค่ะว่าเป็นเป๋าไร อิอิ จะได้ทำใจถูก ย้ำนะคะว่าทำใจ :cry:

อ่านของคุณดาวแล้วทำให้นึกถึงอาม่าตัวเองขึ้นมาเลยอ่าค่ะ... ชอบทำไรขำๆ อยู่เรื่อยเลยอะ

อ่านจินตนาการและเรื่องจริงของเพื่อนๆ อยู่หน้าจอคอม พี่ที่ทำงานถามว่าเป็นไร..นั่งหัวเราะคนเดียว :lol: แบบว่าฉากการปฐมพยาบาลช่วยชีวิตน้องเป๋าของแต่ละท่านมันมันส์ระทึกปนฮาได้ใจจริงๆค่ะ

แต่ในสถานการณ์จริงมันคงเป็นสุดยอด tragedy เลยล่ะเนอะ :(

อ่า แค่นึกก็อยากจะร้องไหค่ะ ก็ขอตอบ ค. ค่ะเพราะว่าส่วนตัวไม่ค่อยแสดงอารมณ์โกรธใคร ยกเว้นสามี ลูกและครอบครัว คิกๆๆ ก็คงไม่ว่าอะไรค่ะ คงอึ้ง เสียดาย นอนไม่หลับไปหลายวัน ทำไงดีๆๆๆๆ สุดท้ายปลง ใช้ต่อไปไหนๆก็เปื้อนแล้ว ช่างมันเถอะ แล้วพอเก่ามากๆก็ เอาไปทำไรดี เพื่อนๆ เอากระเป๋าที่เก่ามากๆมาทำไรค่ะ งง เอาเป็นว่าคงขายทิ้ง เก็บไว้ก็ทำไรไม่ได้ค่ะ ถือว่าใช้จนคุ้มราคาแย้วแล้วกัน น่าสงสารจริงๆ มานึกดูของเราก็เคยเกิด รีบเอามาเช็ดๆๆๆ แล้วก็ทำใจใช้ไปต่อ จนกว่าจะไม่ไหวจริงๆค่ะ น่าสงสารพี่คนนั้นจัง...

อ่าคุณ Charoonluck หมวยอะเอาเป๋าที่เก่ามากๆไปให้คนทำงานที่บ้านอะค่ะ (ส่วนใหญ่พวก Hi street) แล้วถ้าเก่าแต่ไม่ถึงกับรับไม่ได้จะขายแบบหั่นราคาไปเลยอะค่ะ แต่ถ้าเก่าแบบรับไม่ไหวจริงๆ ก็ตัดใจทิ้งเลยค่ะ เก็บไว้ก็เปลืองที่เปล่าๆน๊า

8O 8O 8O 8O 8O

shock!!!!!!!! อึ้ง ช้อนส้อมตกกระทบจานอ่า หันไปมองหน้าคนทำทันที

ถ้าเปงซิ้มแก่ๆ..........ก้อทำจายคร๊า เค้าไม่รู้เรื่องหรอกเนอะ แก่ขนาดนี้ยังต้องมายกของหนักใครจะไปทนหว๋าย :cry: :cry: :cry:

จากนั้น

ลากคนที่ไปด้วยแบบว่าไม่กงไม่กินมันแระ กลับขึ้นรถ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆเช็ดๆๆซับๆๆตลอดทางอ่า
หาทางบำบัดด่วนๆๆๆๆณ.บัด now เยยคร๊า

ถ้าไม่ไหวจิงจิง เป้คงลงขายที่นี่แบบว่าประมูลเอาไปบริจาคศิริราชซะเยย 55555 สิ้นสติไปแระ

แหม น้องเป้ พี่หมวยก็นึกว่าน้องเป้จะเป็นลมไปฟื้นที่ รพ. ซะอีก แฮะๆๆ

ฆ่าอาซิ่มทิ้งเลยค่ะ :evil:

แหะ แหะ เป้ก้อคงเกือบๆสลบอ่าคร๊า 5555 ยิ่งถ้าหกใส่น้อง magenta สุด love
โอ้ยยยยย ไม่อยากจาคิดภาพเยยคร๊า

ถ้าเป็นพี่นะนู๋หมวย กรี้ดสนั่น ร้องให้ หยุดกิน รีบเทข้าวของออกแล้วพยายามทำความสะอาด ก่อนที่จะ เป็นลม เมื่อพบว่ากระเป๋าทำความสะอาดไม่ได้แล้วววว :cry: พอฟื้นแล้วกลับมาบีบคออาซิ้ม :twisted: ฮ่าๆๆๆ

ถ้าเกิดขึ้นกะตัวเองคงอึ้งไปเรย

ถ้าเป็นอาซิ่มแบบในเรื่องคงไม่นิ่งๆเหมือนกันอะคับ

เพราะเค้าคงไม่ได้ตั้งใจ

แต่จะรีบขอตัวกลับที่พักด่วน

อิอิ เพราะเป็นอาซิ่มชิมิส์ ถึงได้ใจดีกัน...

นี่ถ้าเป็นสาวเชียร์เบียร์ ขาว หมวยร่างเล็กแต่สัดส่วนนั้นอวบอัด อารายจะเกิดขึ้น ไม่อยากจิคิดเย้ย... :lol:

คงโกรธ แต่ทำได้แค่เพียงร้องไห้ เด๋วนั้นแน่ๆ เลยค่ะ

Quote:

---

น้องหมวย
อิอิ เพราะเป็นอาซิ่มชิมิส์ ถึงได้ใจดีกัน...

นี่ถ้าเป็นสาวเชียร์เบียร์ ขาว หมวยร่างเล็กแต่สัดส่วนนั้นอวบอัด อารายจะเกิดขึ้น ไม่อยากจิคิดเย้ย... :lol:

---

ถะ ถะ ถะ ถูกต้องแล้วคร๊าบบบบบบบบบบบ

มีเพื่อนคนนึงเคยเล่าให้ฟังเหมือนกันค่ะ เค้าไปตรวจคนไข้ในห้องicu แล้วเลยวางกระเป๋าซุกไว้ใต้เคาเตอร์พยาบาล speedymc ขาวน่ะค่ะ โดนน้ำยาbetadine ซัดไปทั้งขวดเลยค่ะ นองเต็มพื่้นกระเป๋าเลย แทบจะต้องCPRตัวเอง :oops: แต่ก็พยายามเอาน้ำล้างกับน้ำยานะคะ เคยเจอกันหลังจากนั้นรอยก็จางลงมากแล้วค่ะ

โอวว คงร้องโหยหวนเลยล่ะค่ะ T______________________T

แบบว่าคงเศร้ามาก เพราะเราโรคจิต กลัวกระเป๋าเปื้อนที่สุด

แต่คงไม่ทำอะไรอาซิ่มหรอกค่ะ เพราะแกแก่แล้ว แถมยังไม่ได้ตั้งใจอะ

ดังนั้น อาจจะกรีดร้อง แล้วก็ร้องไห้ ตามด้วยปลงกับชีวิต ฮือฮือ

อ้อๆ ไม่ลืมทำความสะอาดกระเป๋าโดยด่วนๆๆที่สุดด้วยค่ะ

ว่าแต่ ตอนนั้นเราไปทานอาหารที่สามย่านค่ะ ร้านธรรมดาๆเหมือนกัน เอากุชชี่ไปเป็นผ้าเลยแหละ วางบนตักก็ไม่ได้เพราะใบใหญ่มากมาย ที่นี้คนก็เยอะ แล้วคนเสริฟอาหารต้องเดินทางนั้นอ่ะค่ะ เราก็เสียวว่าเค้าจะเดินสะดุดทำอาหารหกใส่กระเป๋าเราเปล่าหว่า

เลยหลอนๆแล้วรีบย้ายของค่ะ

กันไว้ดีกว่าแก้อ่า แหะๆๆ ถ้าเลอะไปคงบ้าแน่ ใบนึงไม่ใช่ถูกๆนี่นา

เป็นเราคงอึ้งไปเลย หันไปมองหน้าอาซิ่มแล้วบอกว่าไม่เปนไรทั้งที่หน้าวีด ตาเริ่มแดงๆ

แล้วรีบไปเข้าห้องน้ำหาทางเยียวยาด่วนๆ แล้วก็กลับที่พักปฐมพยาบาลเลย

แต่ถ้าเป็นสาวเชียร์เบียร์นี่ ไม่อยากจะคิด ยิ่งถ้าไปกับคุณแฟน สมมติว่าหล่อล่ำมั่กๆ แล้วสาวคนนั้นพยายามมาเชียร์เบียร์ตลอดเวลา :twisted: อันนี้ล้อเล่นค่ะ

________________________________________________________

แต่เหตุการณ์จริงที่เคยเกิด คือ ไปทานข้าวร้านแถวบ้าน แบบเป็นร้านข้าวธรรมดา พอตอนจะกลับ คุณพ่อมือปัดไปโดนเป๊ปซี่แก้วใหญ่มากๆหกใส่น้องบาลองและกางเกงแบบเต็มๆ เราไม่เช็ดแล้วกางเกงเรา แต่ช็อกแล้วลงมือเอาทิชชู่เช็ดน้องเป๋าอย่างเดียว พ่อก็ยิ้มแหย แล้วช่วยดึงทิชชู่มาเช็ดกันยกใหญ่ โชคดีที่เป็นน้องบาลอง แล้วหกโดนด้านนอกไม่โดนของในเป๋า แถมน้องสีเข้ม เลยรักษาไว้ทันอ่ะค่ะ แต่เห็นคนที่นั่งโต๊ะรอบๆและเด็กเสิร์ฟยืนมองๆทำหน้างงๆกันใหญ่ แต่นาทีนั้นไม่สนใจไรแล้ว กลับมาบ้านนึกๆดูคิดว่า คนทั้งร้านต้องคิดว่า สองพ่อลูกนี้มันบ้าอ๊ะเปล่า น้ำหกราดตัวขนาดนั้นมันไม่เช็ดกันเลย มารุมๆๆๆช่วยกันซับน้องเป๋าทรงเซอร์ๆกันใหญ่ สรุปกลับบ้านกันแบบกางเกงเปียกโชก แต่น้องเป๋าแห้งสนิทค่ะ เฮ้อ ใจหายหมดเลย ไม่อยากคิดว่าถ้าเป็น speedy หรือ alma White Mc จะเป็นยังไง นี่เป็นเหตุผลนึงที่บาลองเป็นกระเป๋าที่ใช้บ่อยมั่กๆและไม่อาจเลิกใช้ได้ค่ะ มีแต่จะเพิ่มอ่ะ

Quote:

---

แต่ถ้าเป็นสาวเชียร์เบียร์นี่ ไม่อยากจะคิด ยิ่งถ้าไปกับคุณแฟน สมมติว่าหล่อล่ำมั่กๆ แล้วสาวคนนั้นพยายามมาเชียร์เบียร์ตลอดเวลา

---

อิอิ ถ้าเป็นแบบนั้นเก๊าะดีสิคะ จะได้ถือโอกาสใช้เป็นข้ออ้างพาคุณแฟนกลับไงคะ แถมต้องเล่นบทนางเอ๊ก นางเอก ด้วยนะ ออกปากว่า ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร พลางซับกระเป๋าทั้งน้ำตา กรีดน้ำตาสะอื้นเบาๆ ด้วยท่วงท่าเหมือนนางเอกที่ถูกทำร้าย เผื่อคุณแฟนจะสงสาร พาไปซื้อกระเป๋าใหม่ในวันรุ่งขึ้น ฮา...


แต่นึกออกเลยค่ะ เคยมีเหมือนกัน ยอมตัวเปียกฝนแต่ไม่ยอมให้ผมกับกระเป๋าเปียก!! เคยเจอฝนตกระหว่างเดินสยามในก่อนถึงรถอ่ะค่ะ เดินกลางถนนฝนก็ตกจั้กๆ เลย ตอนนั้นรีบด้วยเพราะมีนัดต่อ ทีแรกก็วิ่งไปที่ที่ใกล้สุดที่หลบได้คือศูนย์หนังสือจุฬาฯ ยืนหลบอยู่นานฝนก็ไม่หยุดเสียที แถมตกหนักขึ้นด้วย เลยตัดสินใจ เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ซื้อร่มละกัน แต่มองดูแล้วลมแรงมาก ร่มคันเดียวเอาไม่อยู่แน่ๆ เลยขอถุงก๊อปแก๊ปเขามาอีกใบค่ะ แล้วก็เอาผ้าเช็ดหน้า ทิชชู่ ฯลฯ เท่าที่หาได้ห่อกระเป๋าสองชั้นแล้วยัดลงไปในถุงก๊อปแก๊ป ถือด้วยมือข้างที่ถือร่ม ส่วนอีกข้างนั้นเอาไว้จับถุงก๊อปแก๊ปที่คลุมผมส่วนที่เหลือไว้อยู่ (ผมยาวและต้องไดร์ตรงกริบตลอดเวลา กลัวผมเละมากถึงขนาดยัดผมเข้าไปในคอเสื้อแล้วเอาถุงก๊อปแก๊ปคลุมอีกที) สภาพนั้น...อนาถเกินบรรยายเลยค่ะ - - '' ถ้าใครมาเห็นเข้าคงอายน่าดู :oops: แต่ก็คุ้มนะคะ พอเข้ามาในรถ ถึงตัวจะชื้นละอองฝนไปบ้าง แต่กระเป๋าแห้งสะอาดสวยงามเหมือนเดิม ผมก็ยังดีอยู่ทุกกระเบียดนิ้ว พอไปถึงที่หมายก็เดินเข้าไปได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

ทำไปด๊าย.... :oops: