ถ้าแฟนเปน..คนพูดจาแย่**จะอยู่ หรือ ไป**

คบกะแฟนมา 4 ปีแล้วค่ะ แต่เค้าพูดจาแย่ ถึงแย่มากๆ ในบางครั้ง แล้วเราก้อเปนคนอ่อนไหว คิดมาก.. ล่าสุด เมื่อกี้นี่เอง แค่บอกว่า ขอวางโทสับก่อนนะ ขอไปคุยกับพ่อแป๊บนึง (คือตั้งแต่กลับมาบ้าน ยังไม่ได้ไปคุยกะพ่อเลยค่ะ) แล้วเค้าก้อบอกว่า
" รู้นะว่าเทอรักพ่อมาก แต่นี่มันมากไปป่ะ จะรักอะไรกันมากมาย ถามจิงๆเหอะ ถ้าวันนึงพ่อเทอเปนไรไป แล้วเทอจะอยู่ยังไง จะใช้ชีวิตอยู่ได้ยังไง " .. อึ้งเลยค่ะ
คือเราเปนคนรักพ่อมากจิงๆ และsensitive กับเรื่องครอบครัวมาก ซึ่งเค้าก้อรู้ แล้วก้อยังมาพูดแบบนี้อีก มันเหมือนแช่งกันเลยอ่ะ ไม่ชอบเลย

ก่อนหน้านี้ เคยมีครั้งนึง ทะเลาะกัน เรื่องเค้าไม่ยอมโทรมาหา เราก้อเลยบอกไปว่า ยิงมาก้อได้ เดี๋ยวโทรกลับ แล้วเค้าก้อบอกว่า
" รวยมากนักหรอ รวยมาจากไหน พ่อก้อเปนแค่ตำรวจ " .. แรงมากค่ะ เลยตอบเค้าไปว่า

" ก้อเพราะตำรวจคนนี้แหละที่เลี้ยงชั้นมา จนมานั่งทะเลาะกะแกอยู่อย่างนี้ไง และเพราะตำรวจคนนี้แหละ ที่จ่ายค่าโทรศัพท์ให้ชั้น เพื่อให้ชั้นโทรมาหาแก และ เพื่อให้แก มาด่าเค้าไง "

หลายๆอย่าง เค้าดีมาก มากๆเลยนะคะ แต่ก้อมีเรื่องคำพูดนี่แหละค่ะ ที่พูดแรงทีไร มันเเรงไม่เหมือนมนุษย์มนา ( คือมันแรงเกินไปน่ะค่ะ )

** จะทนอยู่ หรือ ไป ดีคะ ** บอกตรงๆค่ะ ว่าเหนื่อยมากกกก..กก แต่ก้อรักมากนะคะ

-- ขอโทษด้วยนะคะ มันสุดๆแล้วอ่ะ อยากระบายมากๆเลย -- :cry:

เหมือนเราเลยค่ะ ทุกอย่างก็ดีหมด ยกเว้นคำพูด เราก็เจอเหมือนกัน รักก็รักมาก แต่ก็เบื่อมากๆๆ ไม่รู้จะทำไงแล้ว เครียดเหมือนกัน อยากเลิกแต่ก้กัวกับการอยู่คนเดียว ไม่รู้จะทำงัยค่ะ เช่นกัน เอาเป็นว่า ไตร่ตรอง และคิดกันดีกว่าค่ะ ว่าเราจะทนกันอีกต่อไปไหม หรือจะคุยกับเขาให้รู้เรื่องดี

เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ

โบว่าควรจะคุยกันนะคะว่าจะทำยังงัยกะเรื่องคำพูดของเค้า

รักยังงัยก้อคือรักอะค่ะ ใช้ใจพูดกันนะคะ

เอาใจช่วยค่ะ

เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ

โบว่าควรจะคุยกันนะคะว่าจะทำยังงัยกะเรื่องคำพูดของเค้า

รักยังงัยก้อคือรักอะค่ะ ใช้ใจพูดกันนะคะ

เอาใจช่วยค่ะ

มีเพื่อนมีปัญหาแบบนี้เหมือนกันอ่ะค่ะ (อ้าว เอามาขายกันซะงั้น :D )
แต่คือเป็นวัยเด็กมหาลัยน่ะค่ะ ยังดูง้องแง้งกันอยู่
(ไม่แน่ใจว่า จขกท เป็นวัยเดียวกันป่าวเอ่ย?)

คือบางทีเวลาแฟนเค้าโมโหก็พูดหยาบคายน่ะค่ะ บางทีเราฟังยังแบบ 8O 8O 8O
เพราะปกติเค้าเป็นคนพูดจาเพราะมากๆ แต่ก็เข้าใจว่าคงเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบน่ะค่ะที่เผลอหลุดอะไรออกมา
คือเพื่อนเราก็ค่อนข้างเอาแต่ใจนิดนึงอ่ะค่ะ


เราก็เลยได้แต่ปลอบประโลมไปว่าใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกันนน

แต่เราว่าปัญหาแบบ จขกท ควรคุยกันจิงๆจังๆซักครั้งดีมั๊ยคะ
แบบเปิดยอมรับคนละครึ่งน่ะค่ะ
เพราะดูจากที่เล่าแล้วแฟนคุณ จขกท ไม่น่าจะเป็นประจำ แต่อาจจะเป็นเพราะชั่ววูบบางเหตุการณ์ไรงี้
มั่นใจค่ะว่าถ้าเค้าทราบว่าทำให้ จขกท รู้สึกแย่ และคิดมาก เค้าจะต้องทำอะไรให้ดีขึ้นได้ค่ะ

ลองคุยๆๆกันดูนะคะ 4 ปีแล้วน่า เอาใจช่วยค่ะ

:D :D

อายุ 21 ค่า เรียนอยู่ปี 4 แร้ววว คงจะวัยเดียวกัน..เนอะ

เหนื่อยนักก็พักก่อน ลองถอยออกมาสัก 1 ก้าว แล้วมองกลับเข้าไป บางทีวิธีแก้ปัญหาอาจเป็นแค่เส้นผมบังภูเขาก็ได้ค่ะ :wink:

ท่าทางกระทู้นี้เราแก่สุดแหะ

ตามมาเป็นเพื่อนคุณโบว์ (ไม่ใช่อายุเท่ากัน แต่น่าจะแก่กว่ามั้ง ฮ่าๆ)

ขอมองอย่างผู้ใหญ่นิดนึงนะคะ คิดว่าน้องผู้ชาย attitude ไม่ค่อยดีอะค่ะ
คือ ปกติเพื่อนๆ จะค่อนข้างให้ความสำคัญกับครอบครัว และครอบครัวของคนที่รู้จักกัน
ถ้าบอกว่า จะ ... กับครอบครัว ทุกคนจะกุลีกุจอมากๆ และไม่มีการว่ากล่าวครอบครัวให้กันฟัง
มีแต่จะคอยให้กำลังใจเมื่อมีปัญหา และให้มุมมองที่ดีต่างๆ

เท่าที่เห็นเดาเอาว่า น้องผู้ชายอาจมีปมอะไรในใจในเรื่องครอบครัว
รวมไปถึงเรื่องการเงิน จึงแสดงออกมาในแนะประชดประชัน

จริงๆ คงไม่ได้จะว่าน้อง แต่คิดว่า เหมือนจะพยายามบอกกับตัวเอง
ผ่านทางน้อง ว่าเรื่องครอบครัวและเงินทองมันไม่สำคัญ (กับตัวน้องผู้ชายเองหรอก)

ลองคิดดูนะคะ ถ้าเป็นแค่ช่วงอายุก็ดีค่ะ แต่ถ้าเป็นตลอดเนี่ย... สงสัยไม่เวิร์กอ่ะค่ะ



รักกัน อยู่ด้วยกัน ก็น่าจะถนอมน้ำใจกันหน่อยน้า



ให้ความเห็นซะแก่เลยแฮะ แหะๆ

รักกันมากก็ต้องทนและปรับตัวเข้าหากันไปค่ะ

แต่ด้วยประสบการณ์พี่นะ พี่ว่าถ้าว่ากันถึงครอบครัวนี่ ต่อไปในอนาคต ถ้าหากเราต้องเป็นครอบครัวเดียวกันนี่ลำบาก เพราะขนาดพ่อเราเค้ายังไม่ให้เกียรติ แล้วต่อไปตัวเราเค้าจะให้เกียรติเหรอคะ เพราะถ้าคบยาวคงต้องอยู่ด้วยกันไปทั้งชีวิต อีกตั้ง 50 ปีขึ้นไปแน่ะ (แค่เฉพาะเวลาโมโหก็เถอะ) พี่ขอเล่าจากประสบการณ์นะ พี่คบกับแฟนมาตั้งแต่อายุ 23 ตอนนี้จะ 30 แล้ว และคิดมาตลอดว่าที่เค้าทำกับเราไม่ดีบางครั้ง เช่น ไม่สนใจ ไม่ห่วง ไม่ดูแล บางทีพูดแรงเวลาเค้าโมโห แต่เพราะเค้ารักเรามากก็เลยมองข้ามไป แต่มาถึงตอนนี้ยังคิดว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะรีบถอยออกมาก่อนที่จะรักเค้ามากขนาดนี้ เพราะความรักมันทำลายสุขภาพจิต และกำลังใจเราทุกวัน และโอกาสในการจะเจอคนที่เค้าดีกับเรามันก็ลดลงไปมากอ่ะค่ะ ยิ่งยื้อเราก็ยิ่งเสียดายเวลาเลยไม่กล้าจะเลิกกับเค้า พี่ว่าถ้ายังมีโอกาสก็ลองเปิดใจดูคนที่เค้าดีกับเราและเหมาะกับเราด้วยจะดีกว่านะคะ เพราะเวลาเราโตขึ้น เราก็มองความรักไปอีกแบบนึงค่ะ ถ้าเพื่อหลีกเลี่ยงอาการเจ็บปวด น่าจะเลือกคนที่เหมาะสมกับเรา และเข้าใจเรา รักเรามากกว่าที่เรารักเค้า จะดีกว่านะ ดูๆกันไป เดี๋ยวเราก็จะรักเค้ามากขึ้นเอง แต่ถ้ารักไม่ได้ก็มองคนต่อไปค่ะ ดีกว่าคบๆเพราะรักแต่ว่าเค้าไม่ใช่นี่มันก็ทรมานน่ะค่ะ

เฮ้อ พร่ามมาซะยาว ตกลงจะช่วยอะไรน้องได้มั้ยเนี่ย ตัวเองยังเอาไม่รอดเลย กรรมจริงๆ อิอิ

แต่ที่แนะนำแบบนี้เพราะเหมือนสอนน้องสาวน่ะค่ะ กลัวอนาคตจะเป็นแบบเราตอนนี้ มีความสุขเวลาเจอกันครึ่งชั่วโมง มีความทุกข์เพราะทะเลาะกัน หรือ น้อยใจเค้าไปอีก 10 วัน ทรมานจริงๆค่ะ แต่ตอนนี้ก็ยังไปไหนไม่พ้น เพียงแค่เค้าพูดว่าเค้ารักเรา เค้าไม่ได้มีใคร แค่นั้นจริงๆน่ะค่ะ เศร้า

พี่ Earth คะ .. อ่านคำตอบของพี่แล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ :cry: เพราะมันใช่มากๆๆๆๆๆๆๆ
และเปนสิ่งที่หนูไม่เคยคิดถึงเลย (หมายถึงอนาคตนะคะ) เพราะมักจะคิดแค่ว่า
พรุ่งนี้จะเปนยังไงก้อช่าง วันนี้เรารักกันก้อพอแล้ว.. เส้าจังเลย

** ขอบคุณทุกคน ทุกคำตอบ ทุกข้อแนะนำนะคะ **

** และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ **

ถ้าเป็นจิ้บนะคะ แฟนเรา เราก็รัก แต่พ่อเราก็รักมากๆเช่นกัน ถ้าไม่มีพ่อ แม่ เราคงไม่มีทุกๆวันนี้ ความรู้สึกจิ้บนะคะ ถ้าแฟนเรามาว่าพ่อ แม่เรา ก็เหมือนเค้าไม่ให้เกียติเราเลยนะคะ นี่ขนาดเป็นแฟนกันยังพูดจาขนาดนี้แล้วถ้าต้องแต่งงานเป็นสามี-ภรรยากันล่ะคะ เค้าจะพูดจาหรือกระทำอะไรรึป่าวคะ (นี่จิ้บคิดเว่อร์ไปป่าวคะ) แต่คุณจขกท ก็บอกว่าเค้าดีมากๆเลย แต่เสียที่ตรงคำพูด ถ้ายังงั้น คุณ จขกท ต้องชั่งใจแล้วล่ะค่ะ ว่าความดีของเค้า กับ เรื่องนี้ เราจะมองข้ามได้มั้ย การที่เค้าจะรักเรา เค้าก็ควรจะรักและเคารพ พ่อ แม่ เราด้วยนะคะ เพราะจิ้บคิดว่า การที่แฟรเรารักครอบครัวก็เป็นอะไรที่ดีต่ออนาคตของเรา2คนอ่ะค่ะ (ต้องขออภัยด้วยนะคะถ้าพูดรัยผิดไปหรือแรงไปนะคะ)
ยังงัยก็ขอให้ จขกท โชคดี มีความสุขกับการตัดสินใจนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

8O คำพูดมาจากความคิดคะ รักแค่ไหน แต่ถ้าไม่ให้เกียรติตัวเราและครอบครัว มันแย่มากๆๆคะ อย่าให้กว่าจะรู้เมื่อสายนะคะ คิดทบทวนดีๆ ความคิดในใจและความเป็นตัวของเราจริงๆจะแสดงออกเวลาโกรธนะคะ

ขอเล่าจากประสบการณ์ส่วนตัว ว่าเคยคบกับแฟน A 5 ปีพูดจาดี อารมณ์เย็นเป็นผู้ใหญ่ แต่เบื่อไม่มีรสชาติเลยไปคบกับคุณ B พูดคะขากับเราแต่นานวันเข้าพูดจา กดขี่ข่มเหง ทำกิริยาไม่มีมารยาท คล้ายคุณ Sorunya ช่วงนั้นเรียนปีสุดท้ายใกล้จบ เขาไม่เข้าใจเราว่าต้องอ่านหนังสือมากๆๆๆ ก็ใช้มึงกูเป็นบางครั้ง เวลาแม่โทรมาช่วงอยู่กับเขาก็โกรธ
ที่โกรธจะบอกเลิกประมาณเปิดประตูรถลงเลยก็เช้าวันนึงเขามารับที่บ้านไปส่งมหาลัย ก็ทำข้าวกล่องไว้ทานระหว่างรถติดตั้งแต่กลางคืน แต่สงสัยว่าอุ่นไม่ดีเลยมีบางเม็ดแข็ง
พอเข้าทานไปก็เปิดกระจกรถพ่นเข้าทิ้งแล้วพูดว่า " อี_่า _ึงทำข้าวอะไรมาให้กิน"
ก็ขอโทษเขา แต่ก็ด่าไม่เลิก ตัดสินใจบอกเลิกตรงนั้นแล้วเปิดประตูรถลง แต่เขาง้อ ว่าจะไม่พูดแบบนี้แล้ว เป็นได้ 2 week นิสัยสันดานกลับมาเป็นเหมือนเดิม เลยพยายามเริ่มห่างๆ อดทนคบมา ครึ่งปี ก็หลุดพ้น (ลืมบอกว่าเคยคบมาก่อนแฟน A แล้วเลิกไป กลับมาคบใหม่)
ปัจจุบันกลับมาคบกับแฟน A เขาให้อภัยที่นอกใจ และไม่เคยซักครั้งที่พูดจาให้เรารู้สึกแย่
พ่อแม่ญาติทุกคนรักเขาหมด ประมาณถ้าเลิกกัน A จะไม่ยกมรดกให้ ปีหน้าก็จะแต่งงานกันแล้ว
ที่เล่ามายาวยืดเพื่อบอกน้องว่า รัก กับ เข้าใจ มันคนละอย่าง
นาย B รักแต่ไม่เข้าใจความรู้สึกผู้หญิง ทนอยู่ไปก็มีแต่จะต้องเลิกกัน สู้คนที่รักและเข้าใจเราไม่ได้เพราะเขาจะทั้งรักเรา เข้าใจ ร่วมทุกข์ ร่วมสุขจริงๆ ให้กำลังใจเราและเผื่อแผ่ถึงครอบครัวเรา ก็ยากที่จะทะเลาะกับ
คบต่อจากตอนนั้นมาอีก 5 ปีไม่เคยมีวันไหนทะเลาะกัน และเข้าโทรมาหาทุกเช้าก่อนไปทำงานว่า "รักนะจ๊ะ"ทุกวันจนบัดนี้

^
^
โอ้ว คุณชาย B นิสัยแบบนี้คุ้นมากมาย
เคยเจอเหมือนกันค่ะ


เพิ่งทราบว่ามีคนแบบนี้เยอะแฮะ 8)

จะนอกเรื่องมั้ยเนี่ย อยากจะบอกน้องๆว่า(พวกที่ยังเรียนอยู่)อย่าเพิ่งรีบร้อนโลกใบนี้ยังอีกกว้างต้องห่วงอนาคตตัวเอง อย่าใช้แต่คำว่ารักรักรักแล้วก็ทน แค่รักอย่างเดียวมันอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอกนะจ๊ะ เวลาเค้าทำไม่ดีกับเรามากๆแล้วรู้ว่าต้องทนกับมันแล้วลองคิดใหม่ ลองเป็นหว่งตัวเองรักตัวเองให้มากมาก รู้ความต้องการของตัวเอง บางทีคำว่ารักจากเค้ามันทำให้เราเป็นทาสที่ไม่ยอมปลดปล่อย มันทรมานมากๆเลย :oops:

มาเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ แก้ปัญหา ก่อนที่ปัญหามันจะรุกเป็นไฟ ......... น้องบอกว่ารักเค้ามาก และเค้ารักน้องมากหรือเปล่า???

ถ้าเค้าตอบว่ารักนู๋มาก พร้อมที่จะอยู่เคียงข้าง ............ งั้นน้องก็ลองถามเค้าดูสิว่า ถ้าจะให้ปรับปรุงนิสัย จะทำได้หรือเปล่า น้องไม่ชอบอะไรก็พูดไปตรง ๆ แล้วดูว่าเค้าสามารถปรับเปลี่ยนเพื่อเราได้หรือเปล่า ไม่ใช่ทำดีแค่ 1 สัปดาห์ หรือ 1 เดือนนะ เค้าต้องทำให้ได้ตลอดไป

การพูดจาเข้าหากัน น่าจะเป็นทางที่ดีกว่า แต่ถ้าปรับความเข้าใจกันไม่ได้ ไม่สามารถที่อยู่ร่วมกันได้ งั้นก็ถอยหลังไปคนละ 2 ก้าวดีมั่ย ให้เวลากับตัวเองได้คิดทบทวน และก็ให้เวลาเค้าด้วย

ความรัก ไม่ใช่แค่คนสองคนรักกันแล้วมีความสุขนะจ๊ะ ........ ต้องคำนึงถึงคนในครอบครัวเราด้วย การเริ่มต้นของความรักมาจากครอบครัว ถ้าแต่งงานกันไป ต้องเผชิญปัญหาอีกมากมาย

เห็นด้วยกับทุกความคิดเห็นเลย

มา update เพิ่มค่ะ เมื่อกี้คุยกะเเฟนแล้ว แล้วเค้าบอกว่า ที่เค้าพูดเรื่องพ่อ (หมายถึงเรื่องรักพ่อมากอะไรเนี่ยนะคะ) เค้าไม่ได้ว่า แต่เค้าต้องการจะบอกว่า โอเค ให้เราได้มีเวลาไปทำไรที่ส่วนตัวบ้าง (มีคำไหนในคำพูดเค้าที่มันสื่อความหมายแบบนั้นบ้างเนี่ย ??????)

งงค่ะ.. ยังไงก้อรู้สึกว่ามันคือคำที่ไม่สมควรพูดอยู่ดี เราที่เปนคนฟัง มันเสียใจอ่ะ พ่อใคร ใครก้อรักนะ แล้วยิ่งเราเปนคนรักพ่อมากๆๆๆๆๆ ด้วย ยิ่งรู้สึกว่าเค้าไม่สมควรพูดเลยค่ะ


แต่คนพูดกลับคิดว่า เค้าไม่ได้ว่า ไม่ได้แช่งพ่อเรา คือสรุปว่า เค้าก้อคิดว่า เค้าไม่ผิดอ่ะค่ะ ที่เค้าพูดแบบนั้น

อัดอั้นมากๆๆๆๆๆๆเลย เพราะยังไงเค้าก้อไม่เข้าใจความรู้สึกเรา (อาจจะเป็นเพราะเราไม่เคยดูถูกครอบครัวเค้าเลย และ เราก้อเคารพพ่อแม่เค้าเหมือนพ่อแม่คนนึงของเรา) อัดอั้นมากกกกค่ะ หาทางออกไม่ได้เลย..

** เคยอ่านสัมภาษณ์ของ กวินเน็ธ พัลโทรว์ เค้าบอกว่า
" ชั้นเคยมีแฟนที่ดีสอง สามคน แต่พ่อของชั้น คือความรักของชีวิตชั้น
เพราะฉะนั้นชั้นจึงไม่ต้องไปซีเรียสกับคนที่ไม่รักชั้น "
จำไม่ได้ทั้งหมดนะคะ แต่คร่าวๆประมาณนี้ อ่านแล้วซึ้งเลยค่ะ กวินเน็ธ เทอรักพ่อมากจิงๆ

PS. ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ ทั้งทุกๆคนในกระทู้นี้ และกำลังใจนอกรอบจาก พี่เล็ก shoplicious ค่ะ <3

เคยมีแฟนคนนึงค่ะ คนนี้ถือว่าเป็นป็นฟนคนแรกเลย คบกันตอนอยู่มหาลัย เค้าเป็นคนอารมณ์ร้อน เวลาคุยกันคุยไม่ค่อยดี แรกๆไม่เป็นนะ แต่พอมาคบกัน 3 -4 ปีสุดท้าย เนี่ย เริ่มออกลายมากขึ้น บางครั้งด่าว่าเราด้วยถ้อยคำรุนแรง ไอ้เราก็ทนๆๆๆๆๆ จนในที่สุดมันทนไม่ไหว ไม่มีการพูดคุยกันก่อนหน้านี้ หรือตกลงอะไรกันเลย ว่าความสัมพันธ์ของเราจะเป็นยังไงต่อไป มันเกิดแต่ความรู้สึกในใจว่า "ฉันไม่แคร์" ไม่โทรหาเค้าอีกเลย ความรู้สึกนี้มันคงออกมาเองโดยที่เราไม่ได้พยายามบังคับจิตใจตัวเองหรือต้องทำใจเลย ลึกๆ ในใจเราคงอ้ดอั้นมานาน ไม่มีคำว่าเสียใจจากผู้ชายคนนั้นเลย น้ำตาไม่มีสักหยด คำว่ารักไม่มีเหลือ ห่วงใยไม่ต้องถาม ช่วงเวลานั้นความเกลียดมันเข้ามาแทนที่ ทั้งๆ ที่มันพยายามทุกทางที่จะง้อ ขอคืนดีนะ แต่เราไม่มีความอาทรเหลืออยู่เลย คิดแต่ว่าต้องไปให้ไกลจากมัน เรียนก็อยู่ที่เดียวกัน เลขที่ประจำตัวก็ติดกับมันอีกต่างหาก ....เราคิดตลอดเลยว่า คบกับมัน 4 ปีเนี่ย เราคงชดใช้กรรมหมดแล้วจริงๆ เลยไม่เหลือความรู้สึกอะไรกับผู้ชายคนนี้อีกเลย ทั้งที่คบกันมาตั้ง 4 ปี

เรื่องนี้ อยากให้ทุกๆ คนคิดนะว่า คนเราถ้ารักกันนะ ไม่มีทางที่จะไม่พูดจาไม่ดีต่อกันหรอก ดูอย่างพ่อแม่เราสิ เค้ารักเรา เค้าเคยพูดไม่ดีกับเรามั๊ย (นอกจากเราดื้อ) อยากเตือนว่า ลองทบทวนดูว่า เราจะอยู่กับผู้ชายคนที่พูดไม่ดีกับเรา ไม่แคร์เราไป อีกนานแค่ไหน มันบั่นทอนความรู้สึกมากกกก จากคนอารมณ์ดีพอมาเจอคนที่เรารักพูดไม่ดีกับเรา มันหมดอารมณ์ได้เหมือนกัน ฉะนั้น อย่าทนค่ะ ถึงตอนนี้เราจะทำ ไม่ได้ อีกหน่อยพอเราชดใช้กรรมเสร็จ เราก็จะสบายใจ ไม่ต้องอดทนอีก


เป็นกำลังใจให้หญิงแกร่งทุกคนค่า

เห็นด้วยกับคุณ wannit พวกผู้ชายที่ไม่ดีในชีวิตผ่านมาถือว่าใช้กรรมเก่า
ตอนนี้ขอทำบุญร่วมกันกับคนปัจจุบันที่ดีๆ ดีกว่า

เห็นด้วยกับทุกความเห็นค่ะ เพราะประสบปัญหาเดียวกันแต่ให้อภัยเค้าเสมอ
จึงเป็นสิ่งที่ทำให้เสียใจที่สุดจนทุกวันนี้ ลูกสองคนแล้วค่ะ ก้อต้องเลยตามเลย
อยากจะบอกน้องอย่างนึงว่า ถ้ามันเป็นนิสัยของเค้าแล้ว มันยากยิ่งที่จะเปลี่ยนได้
ถ้าคาดหวังว่าเค้าจะเปลี่ยนเพื่อเรา คงจะยากเกินไปรึป่าว ถ้าเรารู้ปัญหาตัดไฟแต่ต้นลมจะดีกว่ามั้ง

ขออภัยถ้าคำตอบไม่ค่อยช่วยแก้ปัญหานะคะ

เพราะถ้าเป็นนิค เชิ่ดไปแล้วค่ะ

ชีวิตนี้ยังต้องเจออะไรอีกมาก ผู้ชายที่จะดีต่อเราทั้งกาย วาจา ใจ ยังคงต้องมีอยู่ค่ะ

วาจาแบบนี้นิคทนไม่ไหวแน่ๆค่ะ ยิ่งก้าวร้าวมาถึงคุณพ่อด้วย ลาก่อนเลยค่ะ

แต่ทั้งนี้ คงไม่ใช่ความเห็นที่ดีนักค่ะ

เพราะท้ายที่สุดแล้วมันเป็นเรื่องของคนสองคนค่ะ

ถ้ารักสำคัญที่สุด ก็ต้องปรับเข้าหากันค่ะ

สิ่งสำคัญ บางทีแล้วเราต้องเข้าใจว่า เราเปลี่ยนความคิดคนอื่นไม่ได้ ต้องเปลี่ยนที่ตัวเองค่ะ

ขอให้มีความสุขกับความรักค่ะ

อ่านแล้วนึกถึงตัวเองสมัยก่อนเลยอ่ะค่ะ ไม่ขอพูดอะไรมาก เพราะรู้ว่าถ้าหนูยังรักเขาอยู่ เขาจะทำยังไงหนูก็เลิกกับเขาไม่ลงหรอกจ้ะ แต่เชื่อมั้ยว่าซักวันหนึ่ง ถ้าหนูเริ่มทำงาน เจอสังคมใหม่ เจอผู้คนใหม่ๆ หนูก็จะเริ่มคิดได้เองแหละ และซักวันหนูก็อาจจะเจอคนที่ดีกว่าเขาเองแหละจ้ะ เชื่อพี่เถอะ :wink: พี่ก็เคยนะมีแฟนสมัยอยู่มหาลัย คบกันตั้ง 7 ปี (เลข 7 มันอาถรรพ์จริงๆ) เค้าก็พูดจาไม่ค่อยดีเหมือนกัน พี่ก็ทนคบไปเพราะใจนึงก็ยังรักเขา และพอปีที่7 พี่ก็เจอคนใหม่ที่ไนซ์มากๆ ซึ่งก็คือสามีคนปัจจุบันนี่เองล่ะจ้า ยังไงก็ขอให้โชคดีนะจ๊ะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก รักพ่อกับแม่ให้มากๆแค่นั้นก็พอจ้ะ :D

ประสบการณ์คล้ายๆคุณ natchel ค่ะ

สมัยยังเรียนมหาลัย มีแฟนคนนึงที่คบมานาน ไม่เคยมองคนอื่นเลย โลกแคบค่ะ คิดว่าคนนี้ดีที่สุดและเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน มีปัญหาแค่ไหนก็ทน เพราะ(คิดว่า)รัก และไม่กล้าที่จะอยู่คนเดียว ...

วันนึงเมื่อเราโตขึ้น เรียนจบ ทำงาน ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ สังคมใหม่ๆ มีความคิดเป็นอิสระแบบผู้ใหญ่มากขึ้น เราเลือกที่จะเดินออกมาคนเดียว ดีกว่าที่จะทนรับสภาพเดิมๆต่อไป

มาถึงตอนนี้...ดีใจที่ตัดสินใจได้ตั้งแต่ตอนนั้น ไม่เสียเวลากับคนๆเดียวไปมากกว่านี้ อ...

พี่แค่อยากจะบอกว่า ..ถ้าคิดว่าไม่ใช่ ขอให้ชัดเจนกับชีวิต ความรักของพ่อกับแม่คือสิ่งที่สวยงามที่สุดแล้วค่ะ..ตอนนี้พี่มีลูกเองถึงเข้าใจได้อย่างซาบซึ้งที่สุด

อย่ากลัวที่จะต้องเลิกรา ... อย่ากลัวการอยู่คนเดียว...

คิดให้ดีและชัดเจนกับตัวเองให้มากที่สุดนะคะ :D :D :D

อันนี้ไม่ขอตอบว่าจะอยู่ หรือจะไป ต้องคิดเองคะ คนอื่นไม่รู้ดีไปกว่าตัวเราหรอกคะ เอาเป็นว่าพี่ให้ความเห็นเป็นการทั่วๆไปเอาไปประกอบการตัดสินใจดีกว่าเนอะ

คนรักกันจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ความรักอย่างเดียวไม่พอคะ

ความรักที่สวยงามต้องเป็นความรักที่เข้าใจกัน มีความปรารถนาดีต่อกัน ถนอมน้ำใจกัน และต้องไม่ลืมว่า ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ (อันหลังนี้สำคัญคะ อย่าไปคาดหวังว่าทุกคนจะดีพร้อม หรือเป็นอย่างที่เราคาดหวังทุกประการ อันนี้ก้อแล้วแต่ว่าเค้ามีคุณสมบัติที่เราเห็นว่าสำคัญที่สุดหรือเปล่า แล้วไอ้ที่เค้าไม่มีเนี่ย มันจะทำให้ชีวิตเราแย่รึเปล่า)

นอกจากนี้ การให้เกียรติกันเป็นสิ่งสำคัญอันดับต้นๆ สำหรับชีวิตคู่ คะ(ไม่ว่าจะเป็นแค่คู่รัก หรือคนรัก หรือสามีภรรยา)

อย่ากลัวว่าถ้าจะต้องเลิกใครแล้วจะต้องอยู่คนเดียว งั้นก้อทนๆ อยู่กันไป เพราะตอนเกิดเราก็เกิดมาคนเดียว ก็อยู่ได้มาตั้งนานนี่หว่า ถ้ามีเค้าแล้วทุกข์มาก อยู่คนเดียวอาจจะสุขมากกว่าก็ได้ใครจะรู้

และ เกียวไม่เชื่อว่าคนเรามี soulmate แค่คนเดียวคะ (คนชอบบอกว่าเค้าเป็นคู่แท้ชั้น ถ้าพลาดเค้าไปแล้ว ชีวิตนี้ชั้นจะไม่เจอคู่อีกแล้ว ไม่เชื่อคะๆ ก้อเห็นเจอกันทู๊กที เหอเหอ) อ้อ แล้วก้ออย่าไปกลัวว่าขบวนรถไฟเที่ยวสุดท้ายแล้ว ต้องคว้าไว้ ถ้าไม่คว้าเดี๋ยวตกขบวน เกียวก็ไม่เห็นเคยเห็นรถไฟขบวนสุดท้ายสักกะที ก้อเห็นว่า There is always the next train. นี่นาอิอิ

การจะดูนิสัยใครว่าเป็นอย่างไรจริงๆ เนี่ย ดูตอนโกรธ ตอนโมโห เนี่ย บอกได้ดีพอสมควรคะ เพราะคนมักขาดสติตอนนี้ แล้วจะแสดงนิสัยที่แท้จริงออกมาคะ

ถ้ารักแล้วทุกข์จัง ลองกลับมาคิดใหม่ดีมั้ยคะว่า เอ รักต่อ หรือจะถอยออกมาตั้งสติก่อนดี

อืม อะไรอีกดีหละ อ้อ รักตัวเองให้มากๆ นะคะ

ขอให้โชคดีจ้า 8)

ขอบคุณพี่ๆๆ เพื่อนๆ ทุกคนที่เข้ามาให้คำแนะนำ และ กำลังใจนะคะ

คือจริงๆ เวลาที่ไม่ได้ทะเลาะกัน เค้าก้อดีมาก มากจรืงๆ แต่เวลาทะเลาะกัน
แล้วมาพาดพิงถึงพ่อแม่ เนี่ย ไม่ชอบเลย.. :x

ก้อคงจะลองคุยกับเค้าให้รู้เรื่อง แบบจริงๆจังๆ ซักที ถ้ายังมีอีก
ก้อคงต้องบ๊ายบาย แล้วหล่ะค่ะ..

หนูเชื่ออย่างนึงนะคะ ว่าถ้าเราอยู่กับคนที่จิตใจดี คืดดี เราก้อจะดีตามเค้าไปด้วย

** ขอบคุณทุกคนที่สละเวลา มาตอบคำถามนะคะ
เห็นตอบกันยาวๆแบบนี้ คงจะพิมพ์นานน่าดู
ขอบคุณจากใจจริงเลยค่ะ เว็บนี้อบอุ่นมากจริงๆ :D **

แหม นึกว่าในบอร์ดนี้จะไม่มีวัยเดียวกะเราซะแล้ว
เราก้เรียนมหาลัย ปี3ละ

เค้าอาจจะปากดีไปงั้นเองแหละนะ
ถ้าในใจเค้าไม่ได้คิดไรก้ดีไปนะ เราว่า
แต่แบบบางคน พูดจาดีมากๆ ชมตลอด เบื้องหลังเค้าไม่ได้จิงจังอะไรกะเราก้แย่นะ
เราว่าอยู่ที่ความคิด จิตใจเค้านะ สำคัญกว่าคำพูด

อย่างแฟนเราง่ะ เค้าปากดีเหมือนกันอ่ะ
ชอบว่า เราไม่ดีอย่างงั้น อย่างงี้ พอเราบอกว่า งั้นเทอไปหาแฟนใหม่ดิ
เค้าก้เงียบ แบบว่าใจจิงไม่ได้คิดงั้นจิงๆหรอก พูดให้เสีย self ไปงั้นแหละ

*เเต่เรื่องที่ว่าพ่อ เป็น แค่ ตำรวจ นี่ เปนเรา รับไม่ได้อ่ะ*
ปู่เราก้เปนเเค่ตำรวจ พ่อเราก้เปนแค่ลูกตำรวจ แล้วไงฟะ :twisted:


ไม่ค่อยได้ช่วยไรเลย ก้ขอโทดด้วยจ้า

ถ้าเป็นคนที่คบกันถึงขึ้นหมั้นหมายแล้ว หรือแต่งงานกันไปแล้ว ก็อาจจะต้องทบทวนนิดนึง
แต่สำหรับน้อง พี่ว่าถ้าเลิกได้ เลิกไปเลยดีกว่าค่ะ (ขอโทษด้วยที่้ต้องแนะนำแบบนี้ค่ะ)
น้องยังเรียนอยู่เลย อีกหน่อย น้องไปทำงาน น้องก็มีโอกาสได้เจอคนอีกเยอะนะคะ เพราะฉะนั้นก็อย่าไปยึดติดกับคนๆนี้มากเลยค่ะ
เค้าไม่ให้เกียรติคุณพ่อคุณแม่เรา พี่ว่ามันเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดสำหรับคนที่จะเลือกมาเป็นคู่ครองเลยล่ะ
นี่ยังเด็กๆกันอยู่ เค้ายังทำตัวแบบนี้ อีกหน่อยน้องเป็นภรรยาเค้า มันจะยิ่งแย่ขนาดไหนคะ
เค้าอาจจะมีบางอย่างที่เราชอบ แต่พี่เชื่อว่าน้องต้องเจอคนที่ดีกว่านี้แน่ค่ะ

โห เรื่องบุพการีนี่เรารับไม่ได้อย่างแรงอ่ะค่ะ ลองถึงให้รักมากมาพูดเรื่องพ่อ แม่ แบบนี้ถ้าเป็นแฟนเราฟันมันคงหลุดไปแล้วอ่ะค่ะ ส่วนตัวไม่ยอมให้ใครมายุ่งเรื่องพ่อ แม่อ่ะค่ะ ด่าเราจะแรงยังไงด่าได้ พ่อ แม่ห้ามแตะเราว่าคนแบบนี้ต่อให้จะดีกับเรายังไงพื้นฐานจิตใจก็คงไม่ได้ดีอะไรมากอ่ะค่ะ คิดดีๆๆนะค่ะว่าอยากเป็นแบบนี้ตลอดชีวิตรึป่าว เคยมีแฟนแบบคิดว่าเลยไม่ได้แน่ๆรักมากเหลือเกินแต่ทะเลาะบ่อยมากๆพอตัดสินใจเลิก มาคิดว่าน่าจะเลิกตั้งนานล่ะ happy สุดๆ สู้ๆๆนะค่ะ

เหอเหอ เป็นแป้งก้อคงเหมือนคุณนิค knr อ่ะค่ะ เชิดใส่

เคยได้ยินบทพูดจากนิยายจีนครั้งนึง

ฮ่องเต้บอกให้ผู้หญิงคนหนึ่งเลือกเอาระหว่างชีวิตของลูก สามี และน้องชายว่านางมีสิทธิ์จะเลือกให้ใครมีชีวิตอยู่

นางตอบว่า เอาน้องชาย ทำให้ฮ่องเต้ประหลาดใจมาก เลยถามถึงเหตุผล นางตอบว่า ตัวนางเองนั้นสามีก้อยังพิหาใหม่ได้ ลูกก้อพอที่จะมีใหม่ได้ แต่น้องชายนั้น นางไม่สามารถหาใหม่ได้ เนื่องจากพ่อแม่คงไม่สามารถมึลูกเพื่อให้นางมีน้องให่ได้อีกแล้ว ฮ่องเต้ชอบมากเลยปล่อยทั้ง 4 คนเป็นอิสระ

สำหรับแป้งแล้ว ครอบครัวสำคัญกว่าคนอื่นๆ มากกกกค่ะ ถ้าเจอแฟนอย่างนั้น อย่าหวังที่จะได้มีโอกาสที่สองอีกเลย ถ้าพูดจากแย่แบบว่า ชอบติโน่นตินี่ หรือว่าชอบพูดจาว่าร้ายคนอื่น แป้งว่า ก้อยังพอที่จะทำใจได้ แต่มาว่าครอบครัวชั้น อย่าอยู่ด้วยกันเลยเมิงงงงง :twisted:

เค้าบอกว่า เค้าจะพยายามทำให้ได้นะคะ (เลิกปากdogให้ได้)
ขอให้ทำได้ละกัน เราให้โอกาสคนอยู่แล้ว

ถ้าทำอีก ก้อคงต้องอย่างที่คุณแป้ง และ หลายๆคนว่าแหละค่ะ
(แต่ชอบคำพูดคุณแป้งอ่ะ ได้อารมณ์ดี)

"อย่าอยู่ด้วยกันเลยเมิงงงงงงง"

**ขอบคุณทุกๆๆคนนะคะ**

***สบายใจแล้วจ้า***

อืมม์... พี่ก็ไม่ได้รู้จักน้อง และแฟนน้อง ถึงขนาดจะแนะนำได้ เอาเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของพี่แล้วกันนะคะ พี่คิดว่า คำพูด บ่งบอกความคิด และ ทัศนคติของคนพูดนะคะ บางคนมาขอโทษทีหลัง เมื่อพูดรุนแรงไปแล้ว แต่ถ้าสังเกตดีๆ เค้าแค่ขอโทษที่ใช้คำรุนแรง แต่ "ความหมาย" ของสิ่งที่เค้าพูดนั้น ไม่ได้เปลี่ยนไปค่ะ คือเค้าหมายความว่าอย่างนั้น และคิดอย่างนั้นจริงๆ แค่ขอโทษที่ใช้คำไม่สุภาพเท่านั้น

ตรงนี้พี่ขอวิเคราะห์ว่า เรื่องนี้ ไม่ใช่แค่เรื่องคำพูดของเค้า แต่เป็นเรื่องความคิด และทัศนคติของเค้ามากกว่าค่ะ สังเกตจากที่น้องไปคุยกับเค้าแล้ว เค้าก็ยังบอกว่า "ควรจะมีเวลาส่วนตัวบ้าง" แต่ก็ละไว้ไม่พูดว่า "ไม่ใช่เอาแต่ไปกับพ่อแม่" (เพราะพูดไปมันก็จะซ้ำกับที่เค้าเคยพูดไปแล้วไงคะ) แสดงให้เห็นว่า นี่คือความคิดที่แท้จริงของเค้าค่ะ

เรื่องความรักนั้น เราควรหยุดกับคนที่ "ใช่" จริงๆ คือคนที่เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไม่อึดอัด และเป็นตัวของตัวเองได้มากที่สุดค่ะ

คิดอย่างนี้นะคะ ชีวิตเรามันก็มีเรื่องมากมายให้คิด ให้กังวลมากอยู่แล้ว การที่เราจะมีคนมาอยู่ข้างๆ มาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเรา คนๆ นั้น จะต้องทำให้ชีวิตเราดีขึ้นค่ะ ไม่ใช่ทำให้ชีวิตแย่ลง ยกตัวอย่าง เช่น ตอนที่เรายังไม่มีเค้า เรามีความสุข 70% มีความทุกข์ 30% แต่พอมีแฟนแล้ว ส่วนของความสุขควรจะเพิ่มขึ้น และความทุกข์ควรจะน้อยลง หรืออย่างน้อยก็เเท่าเดิมค่ะ ถ้ามีแฟนแล้วทำให้เราทุกข์มากขึ้น ก็คงจะไม่ใช่สถานการณ์ที่ถูกต้องนะคะ อย่างนี้ไม่มีแฟนดีกว่า มีความสุขมากกว่า....

เรารักเค้า และ เค้าเองก็รักเรา นั้นก็เป็นเรื่องดีค่ะ แต่ในชีวิตเรา ไม่ได้มีแค่เรื่องรักอย่างเดียวค่ะ

ที่สำคัญที่สุด ความรักอย่างเดียวไม่พอค่ะ ต้องมีทั้งความเข้าใจ และการยอมรับด้วยค่ะ ถ้าเราแค่รักเค้า แต่ไม่เข้าใจเค้า หรือเค้าไม่เข้าใจเรา ก็ทะเลาะกันเสมอๆ และจะบั่นทอนจิตใจเรา และทำให้เรามีความทุกข์เพิ่มขึ้น

และถึงแม้จะเข้าใจเค้า แต่ "ยอมรับ" ไม่ได้ ก็คงจะบั่นทอนจิตใจของเราอยู่ดีล่ะค่ะ

ส่วนมากแล้ว เหตุแห่งความไม่เข้าใจ และความไม่ยอมรับนั้น มาจากทัศนคติที่ต่างกันค่ะ เรื่องที่ฝ่ายนึงเห็นเห็นเรื่องใหญ่นั้น อีกฝ่ายนึงเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อย อย่างเช่น แฟนของน้อง อาจจะเห็นเรื่องการทำกิจกรรมกับพ่อแม่ เป็นเรื่องเล็กน้อย แต่การไปเที่ยวกับแฟน ใช่เวลาส่วนตัวนั้นเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด ซึ่งไม่ตรงกับทัศนคติของน้อง Sorunya และเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ของน้อง Sorunya ซึ่งน้องไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าคิดอย่างนั้น และก็รับไม่ได้ ซึ่งจะทำให้ขัดแย้งกันตลอดเวลา

การที่คบกันเป็นแฟนน่ะ อย่าไปหวังให้อีกฝ่ายเปลี่ยนเลยค่ะ มันอาจเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับเค้า และที่สำคัญคือ เค้าอาจจะไม่อยากเปลี่ยน เพราะเค้าเชื่อว่าที่เค้าคิด ที่เค้าทำนั้น ถูกอยู่แล้ว ซึ่งเราก็ไปตัดสินไม่ได้ว่าเค้าไม่ถูก เราตัดสินได้อย่างเดียวคือ "เค้าคิดไม่เหมือนเรา"

มองในทางกลับกัน ในเรื่องที่เรามองว่าเป็นเรื่องใหญ่ (เช่นเรื่องให้ความสำคัญกับพ่อแม่ มากกว่าเวลาส่วนตัวกับแฟน) แฟนเราจะพูดยังไงให้เราเปลี่ยน เราก็ไม่อยากเปลี่ยนความคิดของเราเหมือนกัน เพราะเราคิดว่านี่เป็นสิ่งที่ถูกที่ควรแล้ว

คนเรามีทั้งข้อดี ข้อเสีย ไม่มีใครดีถูกใจเราไปซะทุกอย่าง มันมาเป็นแพคเกจค่ะ บางคนมีข้อดีที่เราชอบมาก.... แต่ก็มีข้อเสียที่รับไม่ได้อย่างแรง

แต่คนที่จะรักกัน เป็นแฟนกันนั้น ไม่ควรจะดูที่ข้อดีอย่างเดียวค่ะ คนนั้น ควรจะต้องไม่มีข้อเสียที่เรารับไม่ได้

ขอให้โชคดีนะคะ

ขอบคุณมากๆๆนะคะ พี่meesook คำแนะนำ และ คำสอนของพี่ดีมากๆค่ะ
หนูจะเก็บไปคิด และ นำไปใช้นะคะ ขอบคุณค่ะ :D

คุณแม่พี่นีน่า เคยสอนว่า ก่อนแต่ง (หรือตอนคบ) ให้ดูในนิสัยแย่ๆของเค้าก่อนว่าเรารับได้มั้ย แต่หลังแต่งแล้วก้ให้ดูแต่นิสัยส่วนดีของเขา ตอนนี้พี่นีน่าแต่งงานแล้ว มีลูกสอง สามีเป็นคนที่ขี้โมโหมาก จุกจิกจู้จี้ขี้บ่น แต่โกรธง่ายหายเร็ว คิดดูเขาสูง 187 หนัก 95 แล้วเวลาโมโหที่ นะโอโห พายุสลาตัน ยังงัยยังงั้นเลย แต่พี่นีน่ารู้ตั้งแต่คบแล้ว ข้อดีของเค้าคือ มีความรับผิดชอบสูงมากๆ รักลูกรักเมียสุดชีวิต พี่ก็เลย หยวนๆ เอ็งโกรธมาข้าก็เงียบไปก็จบ แต่เค้าไม่เคยก้าวร้าวพ่อแม่พี่นีน่าเลยนะ ยังงัยก็ดูให้ดีๆนะค่ะ ยังมีเวลาอีกมากเน้อ สู้ๆๆ :wink: เป็นกำลังใจให้จ้ะ

กระทู้นี้ Hot มากเลยเข้ามาอ่าน เห็นแล้วเลย อืม!!!
ถ้าถามในฐานะที่เป็นพี่นะ โดยส่วนตัวก็ไม่ค่อยชอบให้ใครมาว่า
คนในครอบครัวของเรา แต่ก็อย่างว่าเราห้ามใครไม่ได้
พี่ขอแนะนำว่าให้คุยกับเค้าตรงๆๆเลยดีกว่าว่าเราไม่ชอบแบบไหน
แต่เรื่องเนี่ยถือว่าสำคัญมากนะ ถ้านานๆๆไปก็จะมีแต่บั่นทอนจิตใจเรา
แล้วเราก็จะระเบิด ตอนนั้นก็คงจะสายเกินจะแก้ บอกเค้าเลยนะจ้ะ
แต่ถ้าแก้ไม่ได้ พี่ว่าคิดให้ดีๆนะ ผู้ชายดีๆๆมีอีกเยอะจ้า