ไม่ค่อยได้เจอกันกับแฟนเลยค่ะ บ.ที่แฟนทำส่งแฟนไปประจำตจว.ค่ะ
ห่างกันจนเหมือนไม่มีแฟนแล้วล่ะค่ะ ได้แต่คุยโท.กับคุยเอ็มค่ะ
เราเจอกันเดือนนึง1ครั้งเองค่ะ มีใครเป็นแบบเราบ้างมั้ย
Printable View
ไม่ค่อยได้เจอกันกับแฟนเลยค่ะ บ.ที่แฟนทำส่งแฟนไปประจำตจว.ค่ะ
ห่างกันจนเหมือนไม่มีแฟนแล้วล่ะค่ะ ได้แต่คุยโท.กับคุยเอ็มค่ะ
เราเจอกันเดือนนึง1ครั้งเองค่ะ มีใครเป็นแบบเราบ้างมั้ย
ถึงไกลกัน แต่มีใจที่มั่นคง ทุกอย่างไม่มีทางเปลี่ยนแปร
หงึ...เข้าใจคะ
คุณแฟนโดนส่งไปเรียนต่ออ่ะ
ปกติคุณชายก็เป็นเสือพูดน้อย
อันนี้สองสามวันคุยทียังปล่อยให้เราพูดอยู่คนเดียวเรย
(ขอบ่นๆๆ)
บ่นด้วยคน
เป็นเหมือนกันค่ะ แต่เป็นแบบนี้มานานแล้ว
ปีแรก เจอกันทู้กกกวัน
ปีสอง เจอกันทุกสองถึงสามเดือน
ปีที่สาม สี่ เจอกันทุกเดือน
ปีที่ห้า เจอกันทุกสามสัปดาห์
ปีที่หก เจ็ด เจอกันทุกสองถึงสามสัปดาห์
ปีที่แปด แต่งงานแล้ว เจอกันทุกหนึ่งถึงสองสัปดาห์
ปี่ที่เก้า ปีนี้ เจอกันทุกสัปดาห์
ก็สลับกัน ขับรถไปหา ดีที่ไม่ไกล (ขับรถไปตจว.ก็ยังดีกว่าขับไปเบรคไปในกทม.ล่ะว้า) แต่โดยหน้าที่การงาน ไม่สามารถกลับได้ทุกสัปดาห์ เจ็บใจเจงๆ
ปีนี้ ไกลหน่อย แต่ได้เจอกันบ่อยขึ้น สงสารแฟนเหมือนกัน หน้าหนาวขับรถฝ่าหิมะมาหา เช้าวันจันทร์รีบออกจากบ้านแต่เช้าตรู่ นี่อีกไม่นานก็หนาวอีกแล้ว หน้าหนาวนี่จะรักกันมากเป็นพิเศษ ไม่ค่อยตีกัน แฮะๆ
ตอนนี้เฝ้ารอวันที่จะเจอกันทุกวัน เหมือนเมื่อเก้าปีก่อน ดูใกล้ความจริงมากขึ้นแล้วค่ะ (แต่ก็แอบกังวล ชักไม่ชินแล้วอ่ะ บางทีก็งงตัวเอง บาง
ทีอยู่คนเดียวมากๆ ก็โลกส่วนตัวสูง แฮ่)
ยอมรับว่าต้องใช้ความเข้มแข็ง อดทนและมั่นคงมากค่ะ
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เราเคยไกลกันเกือบ 10 ปีเเล้วในช่วง 10 ปีนั้นเจอกันปีละครั้งๆละเดือน-เดือนครึ่งเอง ทรมานสุดๆก่อนเเฟนจะกลับ(ไปเรียนที่อเมริกา)ทีก็เเทบตาย เเต่ก็ผ่านช่วงเวลานั้นมาจนได้ ตอนนี้เเต่งงานกันมาจะ4ปีมีลูกที่น่ารัก2คนเเล้วค่ะ(เป็นเเฟนกันเเบบเด็กๆตั้งเเต่ม.5น่ะค่ะ อิ อิ) อันนี้ต้องยกความดีให้เค้าที่มีความอดทนเเละหนักแน่นมากจริงๆค่ะ
นับถือๆ
อยากแฮ้ปปี้แบบคุณ Tino ซะที;)
เพี้ยง!
ยกมือสูงๆ ตอนนี้แฟนไม่อยู่ ไปญี่ปุ่นเดือนนึง คิดถึงมากมาย
ก่อนหน้านี้ปีที่แล้ว ก็โดนส่งไปเยอรมันเกือบ 2 ปี งืดงืด
จ๋อเคยมีแฟนแล้วเค้าก็อยู่ไกลๆ
คุย msn ทุกวัน คุยโทรศัพท์กันทุกวัน
เจอกันเดือนละ 1 ครั้ง
แต่ก็ไม่ไหว.....เค้าใจไม่แข็งพอ
ก็เลยต้อง Say Bye Bye เฮ้อ.... miss you na
แต่งานนี้คุณลิงเศร้า....ช่างมันนะคุณลิง ขอให้เจอคนแข็ง ๆ นะ(ใจนะยะ)
หนูนีเหมือนกันค่ะ แฟนกลับเมืองไทยปีละสองครั้งเองแฟนอยู่ฮ่องกงค่ะ จะกลับไปแต่ละทีก็เศร้าค่ะ อยากมีลูกแต่ก็แก่แล้ว
เหงาก็คุยกับน้องหมา คอยให้เค้าทำงานเสร็จ จะได้กลับมาอยู่บ้านเสียที เวลาว่างก็ต้องออนไลน์ไว้ ว่านี่ฝาชีเราไม่ได้ไปไหนนะอยู่แต่บ้าน เวลาทำงานก็เข้าใจค่ะ แต่เวลาออกบ้านต้องโทรหาค่ะ ไม่งั้นตาย (โหด) เวลาเหงา ๆ มาก ๆ ก็อยากร้องไห้ ว่าไม่ไหวแล้วนะ คิดถึง ก็ต้องคอยว่างานนี้เสร็จก่อน เพราะต้องติดต่อกับลูกค้า ซื้อขายสินค้าให้เสร็จ ไม่งั้นไปไหนไม่ได้ ก็ต้องอาศัยความเข้มแข็ง บวกกับกำลังใจที่คนสองคนมีให้กัน ก็จะฝ่าฟันอุปสรรคไปได้ค่ะ
ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ
โหย อยากเป็นแบบคุณ tino มั่ง
เป็นรักมั่นคงดีจังนะคะ
เพราะแฟนคนนี้ก็คบตั้งแต่สมัยเรียนเหมือนกันคะ
ยังไงก็ขอให้สาวๆทุกคนสมหวังในความรักล่ะกันนะจ้ะ
ตอนนี้แฟนไปบวชอยู่ ทรมานเหมือนกัน แต่ต้องทน
เรากับแฟนอยู่กันคนละจังหวัด ประมาณ 3อาทิตย์ ถึง 1 เดือน เจอกันที ห่างกันนานสุด 1 ปี เพราะเค้าไปเรียนต่อ โชคดีที่แฟนเป็นคนหนักแน่น เลย คบกันนาน
เล่นสยามแบนค่ะ
จะได้หายคิดถึงๆๆๆๆๆ
เหงาเหมือนกันค่ะ จนเริ่มชินแล้ว เพราะแฟนเป็นนักบินอ่ะค่ะ
เวลาเจอกันน้อยมาก แต่ก็ปรับตัวโดยเวลาจะเจอกันทีก็จะแพลนล่วงหน้าเลยว่าทำอะไรบ้าง
เหนื่อยเหมือนกันนะคะเพราะต้องรีบๆใช้เวลาอยู่ด้วยกัน พูดแล้วก็เศร้าค่ะ:(
เข้าใจเลยค่ะ คิดถึงมากมายเนอะ
ของเราคบกันมาสามปี เฉลี่ยเจอกันปีละหน นอกนั้นก็ต้องโทรกับเอ็มคุยกันค่ะ
แรกๆ มันคิดถึงตลอดเลย ก็เลยต้องคุยกันตลอดเวลา แรกๆ เฉลี่ยวันละ 15 ชั่วโมงแหน่ะ (บ้าไปแล้ว งานการไม่ต้องทำกันทั้งคู่) ค่าโทรก็กระฉูด ตอนนี้ดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ เคยชินแล้ว แต่ก็ยังคุยกันอยู่ทุกวัน เพียงแต่ลดปริมาณ
คบกันมา 5 ปีค่ะ แต่เค้าโดนส่งไปทำงานต่างจังหวัดได้ 2 ปีแล้ว ได้เจอกันอาทิตย์ละวันค่ะ ต้องแพลนเหมือนกันว่าจะทำอะไร ไม่อยากปล่อยเวลาไปเฉยๆค่ะ เคยผ่านช่วงยากๆมาแล้วเหมือนกัน ตอนนี้ก็เรื่อยๆค่ะ อยู่ตัว ว่างๆก็หาโอกาสลากเค้าไปเที่ยวบ้างค่ะ หลังๆเค้าแอบงอนเหมือนกัน บอกทีตอนเจอกันก็เธอก็เอาแต่ online จ้องจะสอยกระเป๋าอยู่ได้ ตอนนี้เลยออกกฎว่าตอนอยู่ด้วยกันห้ามทำงาน ห้ามเล่นเกมส์ ห้ามเล่นเนตโดยไม่จำเป็นค่ะ
ขนาดของนาตาลีอยู่ในกทม.ยังไม่ค่อยได้เจอกันเลย
เค้าก้อติดงาน ทำงานตลอด เจอกันเดือนนึง 3-4 ครั้งเองค่ะ T^T
เคยเป็นค่ะ นานมาแล้ว อยู่กันคนละจังหวัด
สองสามอาทิตย์เจอกันที
มีช่วงยุ่ง ๆ ไม่เจอกันนาน จนกลายเป็นเพื่อนกันเพราะความห่าง
ทุกวันนี้ กลับมาเป็นแฟนกันอีก ไม่ปล่อยให้ห่างค่ะ
เค้าไม่ว่างมา เราจะตามไปเจอ...ฮ่า ..ฮ่า..ฮ่า...
ล้อเล่น เราไม่ได้ attch เค้าขนาดนั้น
เพราะความสบาย ๆ นี่แหละ สุดท้ายก็เลยกลับมาคบกันอีก
เพราะเราสบายใจเมื่อคบกัน ไม่ว่างก็ไม่ได้รบเร้าว่าต้องเจอกัน
ชีวิตมันไม่ได้มีกันแค่สองคน มีภาระหน้าที่ที่ต้องทำเยอะแยะน่ะค่ะ
มั่นคงไว้ค่ะ ห่างไกล แต่หมั่นติดต่อกันสม่ำเสมอ
ทุกวันนี้การสื่อสารดีค่ะ
บางทีเราสองคนยุ่ง ๆ ไม่ได้เจอกันนาน ๆ ไม่มีเวลาแม้จะคุยโทรศัพท์
บางทีเราประชุมเช้ายันค่ำ แฟนไปทำงานตปท. เป็นเดือน เวลาก็ไม่ตรงกัน
แค่ SMS กันเช้า กลางวันหลังมื้ออาหาร กะก่อนเข้านอน ก็ยิ้มได้แล้วค่ะ
คบกะแฟนมา 2 ปีช่วงแรกเจอกันบ่อย 1-2 วันครั้ง มีความสุขดี
เป็นอย่างนั้นมา 3 เดือน
หลังจากนั้นเค้าไปเรียนต่ออ่าาา....
2-3 วันแรกร้องไห้ทู้กกกวัน ช่วงนั้นคุยเอ็มกับโทรสับตลอด
แต่ถัดไป 1 อาทิตย์ เค้าโทมาเราก็บอกเค้าว่ามันเปลืองตังนะเนี่ย(รอคุยเอ็มก็ได้)...ทำใจได้เร็วเนอะ
ตอนนี้กลับมาแล้วแต่เจอเดือนละครั้งเอง ..... เค้าต้องทำงาน
แต่ก็ยังรักกันดี
อยู่ห่างกันแต่ถ้าเข้าใจกัน เชื่อใจกัน ซื่อสัตย์ต่อกัน มันก็ไม่เป็นปัญหา
เปนกำลังใจให้ทุกคนค่ะ มองในแง่ดีถือเป็นการพิสูจน์ความรักไปในตัวนะคะ
อยากให้คิดว่า อย่างน้อยก็เจอคนที่คิดว่าใช่ หรือน่าจะใช่แล้ว
แต่ใครบางคนที่ยังคงค้นหาคนที่ใช่อยู่ น่าสงสารกว่าอีกน้า
สู้ๆสู้ตายนะคับ เพื่อความรัก...
ไม่เคยมีแฟนครับ Virgin!!!
เข้ามาเก้บข้อมูล
เรากะแฟนคบกันมาตั้งกะสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เป็นแฟนกันแรกๆก็เจอกันบ่อย เรียนที่เดียวกันแต่เราอยู่คนละฟากมหาวิทยาลัย พอเรียนจบแฟนเรียนโทต่อที่เดิม ส่วนเราก็ทำงานก็ยังคงเจอกันบ่อย โทรคุยกันวันละหลายหน ทีนี้แฟนตัดสินใจกลับไปช่วยกิจการที่บ้านแล้ว เราก็เรียนต่อโท ก็เจอกันเดือนละครั้ง แต่โทรคุยกันทุกวันเล่นเอาดีแทครวย ห่างกันแต่ทำให้รักกันมากขึ้นนะ เพราะเวลาเจอกันจะไม่ค่อยหาเรื่องกัน จนตอนนี้รวมระยะเวลาคบกัน 9 ปี เพิ่งครบรอบแต่งงานกัน 5 ปีเมื่อวันที่ 21 ก.ย ที่ผ่านมา รวมแล้วก็ 14 ปีค่ะ ตอนนี้ลูก 2 คนแล้ว คนโตก็ 4 ปี ส่วนไอ้ตัวเล็ก 2.5 ปี ค่ะ ใครที่คนรักไกลก็ขอให้มั่นคงต่อกันนะ แล้วความสุขในบั้นปลายระยะยาวมีอยู่จริงค่ะ คอนเฟิร์ม
ขอเอาประสบการ์ณส่วนตัวมาแชร์นะครับ
รักทางไกลนี่เป็นอะไรที่ ทรมานมากๆ เชื่อว่าคงไม่มีใครอยากเจอ
แต่ในเมื่อเลือกที่จะคบเขาแล้วทำไงได้ละครับ นอนก็นอนไม่หลับ ทำอะไรก็คิดถึง
คบกันมาได้ 6 เดือน... วันนึง มันก็ต้องเลิกลาครับ เราสองคนก็มาคุยกันว่า อยู่กันไปแบบนี้ไม่รอดแน่นอน เลยลองมาคบกันเป็นแบบเพื่อนดีกว่า (จริงๆมันก็คือเลิกกันแหละ แต่เขาคงอยากให้มันดูดีมั้ง)
ไม่ใช่เขาไม่อดทน หรือเราไม่อดทนนะครับ แต่เวลาไกลกัน ทะเราะกันที มันก็จูนกันยากนะ
ไอ้เราก็เป็นคนอารมณ์ร้อนด้วย
จริงๆมันทรมานทั้งสองฝ่ายนะครับ
ทุกวันตื่นมา อยากทำงานๆๆ ให้มันพ้นวันนึงไป
แวะเข้ามาบ่นนะครับ...
คู่ไหนที่คิดว่าไกลกัน ลองมาฟังคู่เราหน่อยนะคะ จะได้มีกำลังใจคะ...เราว่าคู่เรานี่แหละ อึดและถึกสุดๆ เลยคะ...
เริ่มแรกเลย ปี 47 เรากับแฟนรู้จักกันก็ทางเน็ตคะ เค้าอยู่อเมริกา ส่วนเราอยู่ไทย ปีๆ หนึ่งก็จะมาหาเราได้สัก 2-3 ครั้งนะคะ แต่มาทีก็อยู่นานคะ ประมาณเดือนกว่าๆ ต่อมาเรามีเหตุต้องลาออกจากงาน มาอยู่บ้านดูแลแม่ที่ป่วยจนกระทั่งแม่เราเสียไป
จนกระทั่งเราแต่งงานปี 49 ก็ยังแยกกันอยู่แบบนี้เช่นเดิมคะ ทุกวันๆ ก็คุยกันแต่ msn คะ เจอหน้าได้ยินเสียงก็มีแต่ msn และทางโทรศัพท์อ่ะคะ แต่มิสคอลแทบจะทุกชั่วโมง ประมาณว่าเราสื่อว่าเราคิดถึงเค้า หรืออย่างเวลาเราไปไหน หากเข้าบ้านมาแล้ว เราก็จะมิสคอลบอกเค้าอ่ะคะ เป็นวิธีการสื่อสารโค้ดลับที่คู่เราตกลงกันอ่ะคะ...
จนตอนนี้ปี 52 แล้ว เราก็ยังไม่ได้ไปอยู่กับแฟนเลยอ่ะคะ พูดแล้วเศร้า ก็มีแต่แฟนนี่แหละคะได้แต่บินไปบินมา แต่ระยะหลังก็ไม่ได้มาบ่อย เพราะติดงานเค้าแหละคะ
ยังไงเป็นกำลังใจให้ทุกคู่ที่อยู่ไกลกันคะ สู้ๆๆๆ รวมทั้งปลอบใจตัวเอง ฮือๆๆๆ