ธุรกิจเครือข่ายน่าทำไม (Amway, Agel, Unicity, Herbal life etc)

หวัดดีครับพี่ๆน้องๆเพื่อนๆ SBN พอดีตอนนี้คนรู้จักกำลังตื่นเต้นกับการทำ ธุรกิจเครือข่าย
มากมาย เลยอยากถามเพื่อนๆในนี้ว่ามีใครเคยทำธุรกิจเครือข่ายหรือว่ายังทำอยู่ ไม่ว่าจะยี่ห้ออะไรก็ได้ พอจะมาแบ่งปันประสบการณ์ ไม่ว่าจะดี หรือร้ายให้ฟังหน่อยได้ไมครับ เพื่อการตัดสินใจและจะได้พิจารณาครับ โดยส่วนตัว ผมเฉียดเข้าวงการนี้มาหลายครั้งหลายคราวแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยทำเลย เลยอยากรู้ว่าคนที่เค้าได้เงินเดือนเป็นล้าน และมีรถเบนซ์ขับนี้มีจริงไมครับ เพราะจริงๆแล้ว แบบแผนธุรกิจมันดูเป็นไปได้มาก แต่ไม่รู้ว่าจะหนึ่งในร้อยรึเปล่าที่จะประสบความสำเร็จ ข้อเด่นของธุรกิจแบบนี้มันดึงความสนใจของเราเป็นอย่างยิ่ง

ปล ไม่ได้ตั้งใจจะโจมตีหรือว่าร้ายธุรกิจนี้นะครับ ผมมีความสนใจอยากลองทำดู
เลยขอคำแนะนำ เผื่อจะได้ทำบ้าง แล้วมีตังค์ซื้อกระเป๋าโดยไม่ต้องรบกวนคุณแม่

แต่ก็มีคนแนะนำให้ขายประกันดีกว่าถ้าจะทำธุรกิจแบบนี้ ผมก็เลยสนใจอันนี้ด้วย
มีใครเป็นคนขายประกันบ้างไมครับ แบ่งปันความคิดเห็นกันหน่อยนะครับ

ยังไงไม่รู้นะ แต่ที่เราเจอพวกที่ทำออกแนวเห็นแก่เงินตัวเดียวทั้งนั้น เหมือนโดนล้างสมองด้วยอะไรๆก็ต้องสินค้าเค้าเท่านั้นถึงจะดี อุวะ!ถ้าดีขนาดนั้นคนอื่นมิต้องทำกินแล้วสิ ก็ซื้อแต่ของเค้าตัวเดียวตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบ

ตั้งใจเขียน และเขียนยาวมาก
กรุณาอ่านให้สมกับที่มาถาม
และความตั้งใจของผู้ตอบด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ตอบตรงๆ นะคะ

ธุรกิจดังกล่าวทั้งหมดที่เรียกว่า direct sales เริ่มต้นจากเจตนาดี คือต้องการตัดพ่อค้าคนกลางออก
เพื่อให้สินค้า ไปถึงมือผู้บริโภค ได้ในราคาที่ถูกกว่า โดยทางผู้จำหน่าย จะเป็นผู้แบกรับการโฆษณาและขนส่งเอง

บริษัทแม่ จะให้บรรดาเครือข่ายออกค่าใช้จ่ายเอง โดยการนำส่วนแบ่งมาล่อ
คือหากคุณขายได้มาก ส่วนแบ่งก็จะมากขึ้นด้วย ทั้งนี้ เพื่อกระตุ้นให้เกิดการพยายามขายให้มากขึ้น
และถ้าคุณหาคนมาช่วยขายมากขึ้น ก็จะได้ส่วนแบ่งจากคนเหล่านั้นตามลำดับ ตามลักษณะปิรามิด

แต่

เจตนาดังกล่าวได้ถูกแปรไป เพราะตัวเงินที่มาล่อว่า ส่วนแบ่งที่มากขึ้น downline มากขึ้นย่อมเกิดจากการขายที่มากขึ้น
คนก็ขี้เกียจซิคะ เรื่องอะไรจะออกไปขายให้เหนื่อย หา downline อย่างเดียวดีกว่า หาคนทำแทน
หลังๆ จึงกลายเป็นว่า ไม่มีใครขาย เพราะใช้วิธีหา downline หมด โดยให้ downline ซื้อต่อไปเป็นทอดๆ
เมื่อซื้อถึงยอดก็จะได้เลื่อนระดับ ได้ % ส่วนแบ่งการขายที่มากขึ้น

ทางลัดก็คือ ซื้อมาทั้ง lot เลยเพื่อให้ส่วนแบ่งมากขึ้น ออกไปหาเหยื่อ (ขอเรียกว่าเหยื่อนะคะ เพราะบางท่านไม่มีความรู้ด้านนี้มาก่อนเลย)
เมื่อได้เหยื่อแล้ว ก็บอกให้เค้าทำแบบเดียวกัน โดยซื้อสินค้าจากคุณ เพื่อยกระดับตัวเอง แล้วไปขายให้ลำดับต่อไป

สินค้าก็ไม่ได้ออกไปสู้ผู้บริโภคจริงๆ และถูกใช้เป็นกลยุทธในการหาเหยื่อคนต่อไป ผู้ที่เคยกลายเป็นเหยื่อก็มาเป็นผู้ล่าแทน และก็มีคนโชคร้ายมาเป็นเหยื่ออีกทอดหนึ่ง


ส่วนการจะอยู่ในตำแหน่งสูงๆ นั้น ก็ต้องมียอดที่คงที่ และสูงตามตำแหน่ง

วิธีก็คือ ใช้การขายความเกรงใจ ความรำคาญ ขายความเป็นเพื่อน เป็นญาติ คือขายจากความเป็นคนดีของคนอื่น
จริงอยู่ มีคนใช้คนซื้อของจริงๆ แต่ คนขายอยากได้ยอดนี่ แล้วคุณจะทำยังงัย คุณก็ซื้อมาเก็บไว้ที่บ้านก่อน
แล้วค่อยๆ ระบายออก

วิธีระบายก็อย่างที่บอก
1. ขายความเกรงใจ ใช้ว่าเคยมีบุญคุณกันมาก่อน เคยช่วยเหลือกันในชาติปางไหนไม่รู้ ทำให้ต้องซื้อเครื่องกรองน้ำราคาเป็นแสน
คนซื้อถ้าเค้าอยากได้เค้าก็ซื้อแล้ว แต่ไม่ใช่ บางที คนที่ซื้อยังไม่ทราบเลยว่าจะเอาไปทำอะไร

2. ขายความรำคาญ มานั่งคุยนั่งเล่นตั้งแต่เช้าจนมืด เจ้าของบ้านจะนอนแล้วก็ยังไม่กลับ คือจะไม่กลับจนกว่าจะซื้ออะไรซักอย่าง หรือหลายอย่าง
หลายๆ ท่านตัดความรำคาญด้วยการเหมาๆ อะไรซักหน่อย มันจะได้เลิกมาตอแย อย่างน้อยก็ระยะหนึ่ง จนถึงวันตัดยอดอาจจะโผล่มาให้เซงใหม่

3. ขายความเป็นเพื่อน เป็นมิตร เป็นญาติ ... ไม่ช่วยเพื่อน ช่วยมิตรสหาย ช่วยญาติ แล้วจะไปช่วยใคร ยังเป็นหลักการขายที่มั่นคงมานาน
คนที่ขายไม่รู้หรอกว่า เมื่อคนเหล่านั้นซื้อไป ความเป็นอะไรทั้งหลายแหล่มันก็ไปพร้อมกับเงินด้วย อย่ามาได้บอกว่าเป็นคนรู้จักกันอีก

วิธีการขายเหล่านี้มีเขียนเป็น script ในบางเจ้า ถึงกับบอกเลยว่าให้เริ่มขายจากคนใกล้ตัวก่อน เพราะจะไม่เขิน
คือสรุปเห็นคนเหล่านั้นเป็นที่กอบโกย จะโกยจนเป็นระดับทอง ระดับเพชร ระดับลิ่มเพชร หรือโคตรเพชรก็แล้วแต่

แต่นี่ใช่เจตนาแรกของบริษัทเหล่านี่หรือ
คนที่ซื้อสินค้าไปเป็นคนที่ต้องการ และอยากใช้สินค้าเหล่านั้นจริงๆ หรือ
จรรยาบรรณของการซื้อขายน่ะมีมั้ย ไม่ซื้อก็แทบจะกลายเป็นอาชญากร คนใจร้าย ไม่รักเพื่อน ไม่ช่วยเพื่อน

จะบ้าหรอ!!!


ทั้งนี้ ถ้าคุณคิดด้วยเจตนาว่าอยากกระจายสินค้า ลดพ่อค้าคนกลาง
จะทำมาค้าขายด้วยสุจริต บรรยายสรรพคุณเพื่อมั่นใจว่าคนที่ซื้อไปจะได้ประโยชน์จริงๆ
โก้ก็โมทนาสาธุด้วย

แต่เท่าที่อ่าน ถ้าคิดอยากรวยทางลัดด้วยวิธีนี้

ก็เลือกเอาค่ะ จะมีความสุขบนกองเงินของความทุกข์ของผู้อื่นก็ตามใจ
เคยเห็นคนโดนล่อให้ up ระดับไปหมดเนื้อหมดตัว จนต้องไปหลอกคนอื่นมาเป็น donwline เยอะแล้วค่ะ

เคยเข้าฟังการอบรมแบบนี้ด้วยค่ะ
เพราะตอนแรกเพื่อนมาชวน พูดอ้างโน้น อ้างนี้ ดูดีและน่าสนใจมาก
ที่สำคัญเกรงใจเพื่อนด้วยค่ะ
แต่พอฟังแล้วรู้สึกว่าธุรกิจนี้คนทำโดนล้างสมองให้เห็นแก่เงินอย่างเดียวจริงๆค่ะ
พูดอะไรก็มีแต่สินค้าๆ อะไรมากมายก็ไม่รู้
เพื่อนเราเองก็เปลี่ยนไปมาก
เจอกันทีไรก็เอาแต่พูดเร่ืองธุรกิจนี้จนเราเอือมเลย
และจากประสบการณ์ที่ฟังมาเองกับตัว
ขอบอกตรงน้ีเลยนะคะ
ว่าไม่ชอบ และไม่เห็นด้วยอย่างแรง

:D

เฉียด และ เจอเข้าจริง ๆ มาหลาย brand แล้ว ประกันก็เคยคะ
บอกได้คำเดียวว่า ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ คะ แม้ดูแผนธุรกิจมันดูน่าจูงใจ และไม่ยาก
และขอสนับสนุนความเห็นของคุณ cocoa คะ
ทำไปก็วนเวียนหากันแต่ downline (โดยเฉพาะคนใกล้ ๆ ตัวก่อน) สินค้าก็ต้องใช้กันเอง

Quote:

---

Originally Posted by cocoa

ตั้งใจเขียน และเขียนยาวมาก
กรุณาอ่านให้สมกับที่มาถาม
และความตั้งใจของผู้ตอบด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ตอบตรงๆ นะคะ

ธุรกิจดังกล่าวทั้งหมดที่เรียกว่า direct sales เริ่มต้นจากเจตนาดี คือต้องการตัดพ่อค้าคนกลางออก
เพื่อให้สินค้า ไปถึงมือผู้บริโภค ได้ในราคาที่ถูกกว่า โดยทางผู้จำหน่าย จะเป็นผู้แบกรับการโฆษณาและขนส่งเอง

บริษัทแม่ จะให้บรรดาเครือข่ายออกค่าใช้จ่ายเอง โดยการนำส่วนแบ่งมาล่อ
คือหากคุณขายได้มาก ส่วนแบ่งก็จะมากขึ้นด้วย ทั้งนี้ เพื่อกระตุ้นให้เกิดการพยายามขายให้มากขึ้น
และถ้าคุณหาคนมาช่วยขายมากขึ้น ก็จะได้ส่วนแบ่งจากคนเหล่านั้นตามลำดับ ตามลักษณะปิรามิด

แต่

เจตนาดังกล่าวได้ถูกแปรไป เพราะตัวเงินที่มาล่อว่า ส่วนแบ่งที่มากขึ้น downline มากขึ้นย่อมเกิดจากการขายที่มากขึ้น
คนก็ขี้เกียจซิคะ เรื่องอะไรจะออกไปขายให้เหนื่อย หา downline อย่างเดียวดีกว่า หาคนทำแทน
หลังๆ จึงกลายเป็นว่า ไม่มีใครขาย เพราะใช้วิธีหา downline หมด โดยให้ downline ซื้อต่อไปเป็นทอดๆ
เมื่อซื้อถึงยอดก็จะได้เลื่อนระดับ ได้ % ส่วนแบ่งการขายที่มากขึ้น

ทางลัดก็คือ ซื้อมาทั้ง lot เลยเพื่อให้ส่วนแบ่งมากขึ้น ออกไปหาเหยื่อ (ขอเรียกว่าเหยื่อนะคะ เพราะบางท่านไม่มีความรู้ด้านนี้มาก่อนเลย)
เมื่อได้เหยื่อแล้ว ก็บอกให้เค้าทำแบบเดียวกัน โดยซื้อสินค้าจากคุณ เพื่อยกระดับตัวเอง แล้วไปขายให้ลำดับต่อไป

สินค้าก็ไม่ได้ออกไปสู้ผู้บริโภคจริงๆ และถูกใช้เป็นกลยุทธในการหาเหยื่อคนต่อไป ผู้ที่เคยกลายเป็นเหยื่อก็มาเป็นผู้ล่าแทน และก็มีคนโชคร้ายมาเป็นเหยื่ออีกทอดหนึ่ง


ส่วนการจะอยู่ในตำแหน่งสูงๆ นั้น ก็ต้องมียอดที่คงที่ และสูงตามตำแหน่ง

วิธีก็คือ ใช้การขายความเกรงใจ ความรำคาญ ขายความเป็นเพื่อน เป็นญาติ คือขายจากความเป็นคนดีของคนอื่น
จริงอยู่ มีคนใช้คนซื้อของจริงๆ แต่ คนขายอยากได้ยอดนี่ แล้วคุณจะทำยังงัย คุณก็ซื้อมาเก็บไว้ที่บ้านก่อน
แล้วค่อยๆ ระบายออก

วิธีระบายก็อย่างที่บอก
1. ขายความเกรงใจ ใช้ว่าเคยมีบุญคุณกันมาก่อน เคยช่วยเหลือกันในชาติปางไหนไม่รู้ ทำให้ต้องซื้อเครื่องกรองน้ำราคาเป็นแสน
คนซื้อถ้าเค้าอยากได้เค้าก็ซื้อแล้ว แต่ไม่ใช่ บางที คนที่ซื้อยังไม่ทราบเลยว่าจะเอาไปทำอะไร

2. ขายความรำคาญ มานั่งคุยนั่งเล่นตั้งแต่เช้าจนมืด เจ้าของบ้านจะนอนแล้วก็ยังไม่กลับ คือจะไม่กลับจนกว่าจะซื้ออะไรซักอย่าง หรือหลายอย่าง
หลายๆ ท่านตัดความรำคาญด้วยการเหมาๆ อะไรซักหน่อย มันจะได้เลิกมาตอแย อย่างน้อยก็ระยะหนึ่ง จนถึงวันตัดยอดอาจจะโผล่มาให้เซงใหม่

3. ขายความเป็นเพื่อน เป็นมิตร เป็นญาติ ... ไม่ช่วยเพื่อน ช่วยมิตรสหาย ช่วยญาติ แล้วจะไปช่วยใคร ยังเป็นหลักการขายที่มั่นคงมานาน
คนที่ขายไม่รู้หรอกว่า เมื่อคนเหล่านั้นซื้อไป ความเป็นอะไรทั้งหลายแหล่มันก็ไปพร้อมกับเงินด้วย อย่ามาได้บอกว่าเป็นคนรู้จักกันอีก

วิธีการขายเหล่านี้มีเขียนเป็น script ในบางเจ้า ถึงกับบอกเลยว่าให้เริ่มขายจากคนใกล้ตัวก่อน เพราะจะไม่เขิน
คือสรุปเห็นคนเหล่านั้นเป็นที่กอบโกย จะโกยจนเป็นระดับทอง ระดับเพชร ระดับลิ่มเพชร หรือโคตรเพชรก็แล้วแต่

แต่นี่ใช่เจตนาแรกของบริษัทเหล่านี่หรือ
คนที่ซื้อสินค้าไปเป็นคนที่ต้องการ และอยากใช้สินค้าเหล่านั้นจริงๆ หรือ
จรรยาบรรณของการซื้อขายน่ะมีมั้ย ไม่ซื้อก็แทบจะกลายเป็นอาชญากร คนใจร้าย ไม่รักเพื่อน ไม่ช่วยเพื่อน

จะบ้าหรอ!!!


ทั้งนี้ ถ้าคุณคิดด้วยเจตนาว่าอยากกระจายสินค้า ลดพ่อค้าคนกลาง
จะทำมาค้าขายด้วยสุจริต บรรยายสรรพคุณเพื่อมั่นใจว่าคนที่ซื้อไปจะได้ประโยชน์จริงๆ
โก้ก็โมทนาสาธุด้วย

แต่เท่าที่อ่าน ถ้าคิดอยากรวยทางลัดด้วยวิธีนี้

ก็เลือกเอาค่ะ จะมีความสุขบนกองเงินของความทุกข์ของผู้อื่นก็ตามใจ
เคยเห็นคนโดนล่อให้ up ระดับไปหมดเนื้อหมดตัว จนต้องไปหลอกคนอื่นมาเป็น donwline เยอะแล้วค่ะ

---

ขอบคุณสำหรับข้อมูลมาก ๆ ค่ะ ละเอียด และเป็นประโยชน์มากจริง ๆ

ตัวเองเพิ่งเจอกับตัวเลย ขนาดอยู่ต่างประเทศ คนที่มาชวนเป็นพี่ที่เคยรู้จักกันตอนอยู่ไทย ตอนนั้นแกยังทำแอมเวย์ เคยหลอกเรากับพี่สาวไปฟังบรรยาย (แกใช้คำว่า อบรมอะไรซักอย่าง ไม่บอกว่าเป็นอะไร บอกแต่ว่าเออ ไปเหอะ) ก็ด้วยความเกรงใจก็ไป สุดท้ายเป็นแอมเวย์ พี่สาวเราก็สมัครเพราะเกรงใจเค้า แต่เราไม่เอา แค่มานี่ก็อแล้ว ได้คืบอย่าเอาศอกกับเรา แล้วก็ห่าง ๆ กันไป

หลายปีผ่านไป จนเรามาอยู่เมกา ก็ไม่ได้ติดต่อกัน แต่อยู่มาวันนึงก็ได้รับโทรศัพท์จากพี่คนนี้ โทรมาคุยมาถามว่าเป็นยังไง สบายดีมั้ย บลา บลา คิดถึง (โอ้ว น่ากลัวแล้ว) และแกก็ถามว่ารู้จัก agel มั้ย เราก็งงว่าไร ไม่รู้จัก แล้วเค้าก็บรรยายมา พูดคุยกันเกือบช.ม. จะชวนเราเป็นดาวน์ไลน์ ที่ชวนเราเพราะเราเป็นน้องที่เค้ารัก อยากให้รวย ไม่เอาเหรอ ทำเล่น ๆ มีเงินกินเดือนละ สามสี่พันเหรียญ และทำง่ายมากเลย ไม่ยากเหมือนแอมเวย์ แนะ มีไปโจมตียี่ห้อเก่าที่ตัวเองเคยทำอีกนะ เราก็อืม ๆ ค่ะ ๆ ไม่ได้ตอบรับและปฏิเสธ แต่ในใจก็บอกคำเดียวว่าไม่เอา ไม่ใช่แนวเรา ทีนี้ พี่เค้าคงเห็นว่า ขุดเราไม่ขึ้นแน่ ๆ ก็เลยหายไปแล้วตอนนี้

ปล. ตอนนี้เรายังระวังตัวจากเบอร์โทรศัพท์แปลก ๆ อยู่ ถ้าเป็นเบอร์ที่คาดว่าโทรมาจากไทยนี่ตอนนี้จะไม่รับเลย กลัวมากว่าจะเป็นพี่คนนี้อีก เหอ เหอ

เราเคยโดนหลอกให้เข้าไปฟังอบรมธุรกิจแบบนี้ครั้งนึงค่ะ ที่แสบมากคือตอนนั้นเค้าลงประกาศหนังสือพิมพ์ว่ารับสมัครงานเลขาฯ ขอระบุชื่อเลยว่า Herballife ที่ตึก United Tower สีลมอะค่ะ เค้าให้ส่งใบสมัคร attention ชื่อฝรั่งด้วย ตอนนั้นเราเรียนจบใหม่ ๆ (เอกภาษาอังกฤษธุรกิจ) ก็เออ...งานตรงกับที่เรียนมามาก ๆ จะได้ทำงานบริษัทฝรั่ง ส่งไปสักพักเค้าติดต่อกลับมาเรียกตัวไป

เรานั่งรถจากราชบุรีขึ้นมากรุงเทพฯ คิดว่าจะสัมภาษณ์งาน เตรียมตัวเต็มที่ พอไปถึง เฮ้ย..ทำไมคนมันเยอะจังวะ แล้วมีผู้ชายวัยกลาง ๆ คนด้วย เราก็เอ...ทำไมเค้าเรียกผู้ชายมาสอบเป็นเลขาฯ (ยัง...ยังไม่รู้ตัว) จากนั้นเรียกเข้าห้องอบรม มีฝรั่งมากล่าวเปิดนิดหน่อย จากนั้นเป็นทีมคนไทยเริ่มสาธิตนั่นนี่ สุดท้ายจะให้เราซื้อชุดกิฟท์เซ็ตเพื่อเริ่มจำหน่าย (ในนั้นมีพวกแคตตาล็อก ตัวอย่างนมผง ฯลฯ) มีคนซื้อด้วยนะคะ ไม่รู้หน้าม้าเปล่า ช่วงนั้นเรายังงง จะกลับดีไหม (คือตอนนั้นยังเด็ก ๆ หน่อยอะค่ะ เรียนหนังสืออย่างเดียว ไม่รู้ว่าข้างนอกมันมีแบบนี้ด้วย) พอดีมีนายตำรวจท่านนึงโทรเข้ามา (เคยฝึกงานที่ บก.ตำรวจท่องเที่ยวน่ะคะ ก็เลยนัด ๆ กับพี่ ๆ ตำรวจที่เคยเป็นพี่เลี้ยงไว้ว่าเนี่ยจะเข้ากรุงเทพฯ ไปทานข้าวกันหน่อย) ก็เลยเล่าให้เค้าฟังว่าเนี่ยยังไม่เสร็จเลย มันเป็นงี้ ๆ ๆ พี่เค้าก็เออ..น้องกลับออกมาเถอะ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง

เราเลยแอบหลบออกมาเลย ไปถึงร้านทานข้าวพวกพี่ ๆ เค้าก็เลยบอกให้ฟังว่ามันมีแบบนี้ด้วย ตอนนั้นโมโหมากเลย บริษัทมันก็รู้ทั้งรู้นะว่าเราอยู่ต่างจังหวัด ยังหลอกให้เราเข้ามาฟังมันขายของ เลวจริง ๆ ยังแค้นอยู่จนทุกวันนี้

Quote:

---

Originally Posted by cocoa

ตั้งใจเขียน และเขียนยาวมาก
กรุณาอ่านให้สมกับที่มาถาม
และความตั้งใจของผู้ตอบด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ตอบตรงๆ นะคะ

ธุรกิจดังกล่าวทั้งหมดที่เรียกว่า direct sales เริ่มต้นจากเจตนาดี คือต้องการตัดพ่อค้าคนกลางออก
เพื่อให้สินค้า ไปถึงมือผู้บริโภค ได้ในราคาที่ถูกกว่า โดยทางผู้จำหน่าย จะเป็นผู้แบกรับการโฆษณาและขนส่งเอง

บริษัทแม่ จะให้บรรดาเครือข่ายออกค่าใช้จ่ายเอง โดยการนำส่วนแบ่งมาล่อ
คือหากคุณขายได้มาก ส่วนแบ่งก็จะมากขึ้นด้วย ทั้งนี้ เพื่อกระตุ้นให้เกิดการพยายามขายให้มากขึ้น
และถ้าคุณหาคนมาช่วยขายมากขึ้น ก็จะได้ส่วนแบ่งจากคนเหล่านั้นตามลำดับ ตามลักษณะปิรามิด

แต่

เจตนาดังกล่าวได้ถูกแปรไป เพราะตัวเงินที่มาล่อว่า ส่วนแบ่งที่มากขึ้น downline มากขึ้นย่อมเกิดจากการขายที่มากขึ้น
คนก็ขี้เกียจซิคะ เรื่องอะไรจะออกไปขายให้เหนื่อย หา downline อย่างเดียวดีกว่า หาคนทำแทน
หลังๆ จึงกลายเป็นว่า ไม่มีใครขาย เพราะใช้วิธีหา downline หมด โดยให้ downline ซื้อต่อไปเป็นทอดๆ
เมื่อซื้อถึงยอดก็จะได้เลื่อนระดับ ได้ % ส่วนแบ่งการขายที่มากขึ้น

ทางลัดก็คือ ซื้อมาทั้ง lot เลยเพื่อให้ส่วนแบ่งมากขึ้น ออกไปหาเหยื่อ (ขอเรียกว่าเหยื่อนะคะ เพราะบางท่านไม่มีความรู้ด้านนี้มาก่อนเลย)
เมื่อได้เหยื่อแล้ว ก็บอกให้เค้าทำแบบเดียวกัน โดยซื้อสินค้าจากคุณ เพื่อยกระดับตัวเอง แล้วไปขายให้ลำดับต่อไป

สินค้าก็ไม่ได้ออกไปสู้ผู้บริโภคจริงๆ และถูกใช้เป็นกลยุทธในการหาเหยื่อคนต่อไป ผู้ที่เคยกลายเป็นเหยื่อก็มาเป็นผู้ล่าแทน และก็มีคนโชคร้ายมาเป็นเหยื่ออีกทอดหนึ่ง


ส่วนการจะอยู่ในตำแหน่งสูงๆ นั้น ก็ต้องมียอดที่คงที่ และสูงตามตำแหน่ง

วิธีก็คือ ใช้การขายความเกรงใจ ความรำคาญ ขายความเป็นเพื่อน เป็นญาติ คือขายจากความเป็นคนดีของคนอื่น
จริงอยู่ มีคนใช้คนซื้อของจริงๆ แต่ คนขายอยากได้ยอดนี่ แล้วคุณจะทำยังงัย คุณก็ซื้อมาเก็บไว้ที่บ้านก่อน
แล้วค่อยๆ ระบายออก

วิธีระบายก็อย่างที่บอก
1. ขายความเกรงใจ ใช้ว่าเคยมีบุญคุณกันมาก่อน เคยช่วยเหลือกันในชาติปางไหนไม่รู้ ทำให้ต้องซื้อเครื่องกรองน้ำราคาเป็นแสน
คนซื้อถ้าเค้าอยากได้เค้าก็ซื้อแล้ว แต่ไม่ใช่ บางที คนที่ซื้อยังไม่ทราบเลยว่าจะเอาไปทำอะไร

2. ขายความรำคาญ มานั่งคุยนั่งเล่นตั้งแต่เช้าจนมืด เจ้าของบ้านจะนอนแล้วก็ยังไม่กลับ คือจะไม่กลับจนกว่าจะซื้ออะไรซักอย่าง หรือหลายอย่าง
หลายๆ ท่านตัดความรำคาญด้วยการเหมาๆ อะไรซักหน่อย มันจะได้เลิกมาตอแย อย่างน้อยก็ระยะหนึ่ง จนถึงวันตัดยอดอาจจะโผล่มาให้เซงใหม่

3. ขายความเป็นเพื่อน เป็นมิตร เป็นญาติ ... ไม่ช่วยเพื่อน ช่วยมิตรสหาย ช่วยญาติ แล้วจะไปช่วยใคร ยังเป็นหลักการขายที่มั่นคงมานาน
คนที่ขายไม่รู้หรอกว่า เมื่อคนเหล่านั้นซื้อไป ความเป็นอะไรทั้งหลายแหล่มันก็ไปพร้อมกับเงินด้วย อย่ามาได้บอกว่าเป็นคนรู้จักกันอีก

วิธีการขายเหล่านี้มีเขียนเป็น script ในบางเจ้า ถึงกับบอกเลยว่าให้เริ่มขายจากคนใกล้ตัวก่อน เพราะจะไม่เขิน
คือสรุปเห็นคนเหล่านั้นเป็นที่กอบโกย จะโกยจนเป็นระดับทอง ระดับเพชร ระดับลิ่มเพชร หรือโคตรเพชรก็แล้วแต่

แต่นี่ใช่เจตนาแรกของบริษัทเหล่านี่หรือ
คนที่ซื้อสินค้าไปเป็นคนที่ต้องการ และอยากใช้สินค้าเหล่านั้นจริงๆ หรือ
จรรยาบรรณของการซื้อขายน่ะมีมั้ย ไม่ซื้อก็แทบจะกลายเป็นอาชญากร คนใจร้าย ไม่รักเพื่อน ไม่ช่วยเพื่อน

จะบ้าหรอ!!!


ทั้งนี้ ถ้าคุณคิดด้วยเจตนาว่าอยากกระจายสินค้า ลดพ่อค้าคนกลาง
จะทำมาค้าขายด้วยสุจริต บรรยายสรรพคุณเพื่อมั่นใจว่าคนที่ซื้อไปจะได้ประโยชน์จริงๆ
โก้ก็โมทนาสาธุด้วย

แต่เท่าที่อ่าน ถ้าคิดอยากรวยทางลัดด้วยวิธีนี้

ก็เลือกเอาค่ะ จะมีความสุขบนกองเงินของความทุกข์ของผู้อื่นก็ตามใจ
เคยเห็นคนโดนล่อให้ up ระดับไปหมดเนื้อหมดตัว จนต้องไปหลอกคนอื่นมาเป็น donwline เยอะแล้วค่ะ

---

เป็นประโยชน์อย่างยิ่งครับ ...........:D

พี่ว่าธุรกิจพวกนี้ อาศัยความโลภของคนในการเจริญเติบโตค่ะ:(

เคยนั่งทาข้าวที่ UCC ยูเนี่ยนมอลล์ แล้วมีคนของ agel มาชวนเราไปทำค่ะ แบบเรามาคนเดียวก็มานั่งข้างๆพูดนั่นพูดนี่ น่าเบื่อมาก ขอเบอร์ติดต่อแต่เราไม่ให้ค่ะ เดี๋ยวต้องโทรมาวุ่นวายกับเราอีก นี่เพื่อนสนิทเราก็โดน agel ล้างสมองไปแล้ว ไม่รู้จะบอกให้เพื่อนเลิกยังไง เพราะมีเพื่อนเราอีกคนทำแอมเวย์แล้วเที่ยวชวนคนนู้นคนนี่ไปฟังบรรยายจนเพื่อนๆเบื่อ "เลิกคบ" ไปแล้วค่ะ เราอึดอัดนะเวลาเพื่อนเริ่มขายของหรือโทรมาชวนให้ฟังลัทธิเค้าอ่ะ แต่เพื่อนสนิทนะ ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่บอกปัดๆไปไม่ว่าง

ปล.เราไม่เคยเชื่อในลัทธิพวกนี้เลย ยอมจนแต่มีเพื่อนดีกว่าค่ะ