ทู้ขนหัวลุก.... ถ้าเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นกับกระเป๋าของคุณ

:oops: :oops: :oops: :oops:

แฮะๆๆ ไม่มีไรมากหรอกค่ะ แบบว่าว่างจัด เลยจะมาเล่าให้ฟังเล่นๆ เพื่อนๆลองคิดดูก็ได้เผื่อจะเกิดกับเพื่อนบ้าง...

เรื่องนี้เป็นเรื่องของพี่ที่รู้จักคนนึงค่ะ

เริ่มเล่าเลยน๊า...

พี่คนนี้เค้าค่อนข้างมีฐานะอะค่ะ เค้าจะเป็นคนใช้ของแบรนด์พวก Hi-end นะคะ แต่เค้าเป็นคนที่ติดดินด้วยค่ะ เค้าก็สามารถทานอาหารร้านธรรมดาข้างทางกับหมวยได้ ทีนี้เรื่องเกิดขึ้นตอนไป ตจว. พี่เค้าต้องไปหาดใหญ่เรื่องงานกับทางที่ทำงานอะค่ะ

ที่ทำงานพาไปทานอาหารร้านดังของหาดใหญ่แต่เป็นเพียงร้านห้องแถวติดแอร์นะคะ โต๊ะเก้าอี้ก็แบบเก่าๆเลยอะค่ะ... ไม่มีผ้าปูใดๆทั้งสิ้น วันนั้นพี่เค้าใช้เป๋าแบรนด์ดังแบรนด์นึงไม่ขอเอ่ยนาม ข้างในกระเป๋าก็มี เป๋าตังค์ เป๋าคสอ. keyholder ทุกอย่างก็แบรนด์หมดค่ะ

เรื่องตื่นเต้นเกิดขึ้นเมื่อพี่เค้าหยิบของออกจากเป๋าและไม่ได้รูดซิบกลับเพราะลืม แล้วก็วางเป๋าไว้แนบตัว จังหวะที่มีคนมาเสริฟอาหารนั้นเอง เป็นอาซิ่มแก่ๆ อายุเกิน 70 อะค่ะ เดินแบบกะย่องกะแย่งเลย ผมขาว หลังค่อมๆหน่อย พูดไทยสำเนียงจีนค่ะ แกเสิรฟกับข้าวแต่มือปัดไปโดนขวด pepsi ที่เปิดแล้วบนโต๊ะ ขวดตกลงไปหน้าคว่ำใส่กระเป๋าพี่เค้าพอดี น้ำก็หกลงไปในเป๋าเยอะพอควรเลยค่ะ แบบเปื้อนหมดทุกอย่างอะค่ะ ทั้งเป๋าและของในเป๋า

อาซิ่มคนนั้นงงอะค่ะ แล้วก็พูดอย่างช้าๆ ว่า ขอโทษฮะๆ แล้วก็เอื้อมไปหยิบทิชชู่ด้วยอาการงกๆ เงิ่นๆ แล้วเอามากดๆๆ ซับๆๆ น้ำในเป๋า คนทีอยู่ในเหตุการณ์ก็มองหน้าพี่เค้ากัน แล้วเค้าก็หน้าเสียจริงๆ ดังว่าค่ะ แต่ไม่ได้พูดไร ก็ยิ้มแหยๆ ให้ซิ่ม แล้วก็พยายามซับน้ำออกให้หมด (เป็นน้ำดำด้วยจิ) หมวยคิดว่าที่พี่เค้าไม่ต่อว่าเป็นเพราะซิ่มแก่แล้วอะค่ะ...

เหตุการณ์นี้ทำให้หมวยหวนนึกถึงตัวเองและเพื่อนๆที่รักกระเป๋าหลายคน ว่าถ้า pepsi หกลงไปขนาดนั้นจะทำกันยังไงค่ะ...

มีช้อยๆ ให้คิดเล่นๆ หรือจะตอบเองก็ได้น๊า.....

ก. ไม่แสดงอาการแต่จะเอาเรื่องให้ได้โดยจะขอให้เจ้าของร้านชดใช้ค่าเสียหายให้
ข. กรีดร้องด้วยความตกใจและรีบขอตัวกลับที่พักเพื่อสงบสติอารมณ์
ค. ร้องไห้ทันที และเมื่อกินเสร็จแล้วก็รีบไปห้างเพื่อหาอุปกรณ์ทำความสะอาดให้เร็วที่สุด
ง. โกรธและตกใจอย่างหนักจนหน้าแดงเป็นลมไปเลย รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ รพ แล้วเพือนๆหามมา

-------------------------------

แง่มๆๆๆๆๆๆ ตอบไรกันบ้างเอ่ย

ของหมวยคือ ข้อ ค. อะค่ะ คงร้องไห้แน่นอน อดไม่ได้อะค่ะ น้ำตาไหลๆๆๆๆ แน่นอนค่ะ

อึ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง และคงจ๋อยๆ ไปซักพักอ่าค่ะ

ถ้าเค้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ก้อคงไม่ว่าอะไรอ่ะค่ะ 8) ของมันพังไปแระ แต่รักษาน้ำใจไว้ดีกว่า แต่ว่าย้ำ ต้องไม่ตั้งใจและรู้สึกผิดจริงๆ นะ ไม่งั้น แม่เอาตาย กร๊ากกกกกก

คงนั่งร้องไห้ ทำอะไรไ่ม่ถูกอ่า :cry: :cry:

ถ้าเป็นเราคงตกใจช็อกค่ะ 8O แล้วก็จะรีบออกไปทำความสะอาดกระเป๋าตอนนั้นเลย

ทิ้งเพื่อนไว้ที่ร้านก่อน แล้วก็คงจะไม่ต่อว่า หรือ แสดงอาการค่ะเพราะเค้าไม่ได้ตั้งใจ
นึกถึงถ้าเป็นคุณยายเราๆก็คงไม่อยากให้ใครมาต่อว่าอ่ะค่ะ อาซิ่มแกไม่ได้ตั้งใจด้วยอ่ะ

แต่ฉงฉานน้องเป๋าอ่ะ ตอนนั้นคงกินไรไม่ลงแน่ๆ :cry:

ไม่อยากคิดอ่าาาาาา เครียดดดดดดด แค่คิดก็เครียดแร้ววววววววว

เอ่อ..... ถ้าเจอจริงๆ (คิดว่าเป็นน้องบาลอง)

วิ่งหาพื้นที่ด่วนนนนนนน เอาของเทออกมาก่อน แล้วรีบปลิ้นผ้าซับในออกทันที
จากนั้นหาทางซับน้ำที่ผ้าและกระเป๋าออกก่อนึคับ ไม่ต้องฟังใคร หรือแสดงอารมณ์ไรแร้วอ่ะ ไม่มีเวลาแระ ผายปอดช่วยชีวิตน้องกระเป๋าก่อน เหอๆๆๆๆ

จากนั้นก็มาดูอาการน้องกระเป๋าว่าจะเอาอย่างไรดี แต่ที่แน่ๆ คงทานไม่ลงแร้วอ่ะครับ คงต้องหาทางทำความสะอาดน้องเป๋าก่อนอ่ะครับ

คงจะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดลั่นร้าน

และจากไปจากร้านนั้นอย่างสงบ

อ่านจินตนาการของทุกคนแล้วสนุกจังเลยค่ะ...

คงตกใจค่ะ คงหน้าเสียเหมือนกัน แล้วก้อหาวิธีรักษาน้องเป๋าให้เร็วที่สุด

แต่ถ้าคนที่ทำเค้าไม่ได้ตั้งใจก้อว่าอะไรเค้าไม่ได้อ่ะ
เดี๋ยวเสียน้ำใจกันเปล่าๆ
เน้นว่าไม่ได้ตั้งใจริงๆ เหมือนที่พี่แป้งบอก หุหุ

ได้แต่ทำใจ ถือซะว่าฟาดเคราะห์ไป แล้วก้อไปทำบุญสะเดาะเคราะห์ซะ
แต่ก้อคงใช้เวลานานน่าดูกว่าจะทำใจได้

------------------------------
อารมณ์เหมือนที่เคยโดนกรีดกระเป๋าเลย แล้วขโมยมือถือหนูไป
โชคดีเปงแค่แฮรอด ต่างกันแค่ ไอ่คนทำมันตั้งใจ -*-

อันนั้นก็ขอสารภาพว่าช็อกค่ะ -*- อึ้งไปเลย เป๋าพัง มือถือหาย
มึนไปเลย ทำได้แค่ขอยืมมือถือคนอื่นโทรไปบอกพ่อว่าโดนกรีดเป๋า+ขโมยมือถือ
แล้วก้อซื้อมือถือใหม่ แค่นั้นอ่ะ -*- ไปทำบุญด้วย บริจาคโลงศพ ว่ากันไป
แต่ก้อแค้นคนที่มากรีดจัด นั่งแช่งกันเปงเดือน 5555+

อืม....อ่านทู้คุณหมวยแล้วจินตนาการตาม....

ถ้าเปนเราอย่างแรกคืออึ้งกิมกี่ นิ่งเป็นก้อนหิน (ก้อนยักษ์) หัวคิ้วชนกัน ปากเบะจะร้องไห้ (อาการทั้งหมดจะเกิดในระยะเวลาไม่เกิน 5 วินาที 555555555+)

จากนั้นก้อจะรีบแปลงร่างเป็นทศกัณฑ์ เทของออก คว้าทุกอย่างที่สามารถซับน้ำได้ ถอนหายใจระบายความเครียดไปซับน้ำไป...อิอิ

แต่จะไม่มีคำบ่นว่าอาซิ่มคนนั้นเรย....แบบว่าเป็นโรครักคนแก่อ่ะคร่าาา..อิอิ (แต่ถ้าเป็นพนักงานเสริฟท์สาวสวย - กว่าเรา คงมีวีนอ่ะค่ะ 55555)

ขำๆ นะคะ

ไม่มีเวลากรี๊ดแล้วอ่ะ วินาทีนั้นคงไม่สนใจใครแล้วล่ะค่ะ ต้องหาวิธีทำความสะอาดกระเป๋าและของอย่างอื่นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ พอปฐมพยาบาลเบื้องต้นเสร็จแล้ว ค่อยขอตัวกลับเลยค่ะ ไปหาวิธีรักษาแบบอื่นต่อ เพราะคิดว่ากระเป๋าเรายังคงต้องการการรักษาอยู่อีกแน่ๆ