พระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น หาที่เปรียบมิได้
ขอเทิดสถาบันพระมหากษัตริย์ไว้เหนือเกล้า
ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวระดับปัญญาวุฒิด้วยค่ะ
Printable View
พระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น หาที่เปรียบมิได้
ขอเทิดสถาบันพระมหากษัตริย์ไว้เหนือเกล้า
ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวระดับปัญญาวุฒิด้วยค่ะ
Quote:
Originally Posted by Glam
ทรงพระเจริญค่ะ
ดีใจไปกับครอบครัวน้องโบว์ที่ได้รับเกียรติเช่นนี้ค่ะ
เราเองสรรเสริญเค้าจากใจจริง ทั้งเสียสละและกล้าหาญ ตอนที่มีคนจะมาช่วยเค้า ข้างๆก็มีป้าอีกคนนึง น้องโบว์เค้าบอกให้คนที่มาช่วย ช่วยป้าอีกคนไปก่อน ไม่ต้องห่วงเค้า เค้าดูแลตัวเองได้ แต่วันนี้...เค้าไม่อยู่แล้ว
คำไว้อาลัย แด่ “น้องโบว์” อังคณา ระดับปัญญาวุฒิ จาก พ่อ แม่ น้อง ญาติและเพื่อนๆ
“แบด แบด...เร็วเข้า หม่าม้าโทร.มาบอกว่าเจ้โบว์แขนขาด”
นี่เป็นเสียงที่ได้ยินหลังจากที่กลับถึงบ้านมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง หลังจากที่รู้ แบดก็ขับรถออกจากบ้านกันทันที โดยที่ยังไม่รู้ว่าจะไปโรงพยาบาลไหน มือถือที่มีอยู่ก็ถูกใช้เป็นเครื่องมือติดต่อกับโรงพยาบาลต่างๆ ตอนแรก แบดกับป๊าไม่มีเบอร์โรงพยาบาลไหนเลย จึงรีบโทร.ถาม 1113 เพื่อถามเบอร์โรงพยาบาล โรงพยาบาลแรกที่โทร.ไปคือ โรงพยาบาลมิชชั่น แต่ก็ไม่มีชื่อโบว์เลย แบดก็เลยตัดสินใจโทร.ไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนชื่อ “จ๋า” เพราะแบดคิดว่าเค้าคงพอจะช่วยอะไรเราได้บ้าง ซึ่งในขณะนั้นจ๋าอยู่ที่โรงพยาบาลพระมงกุฏฯ พอดี จ๋าจึงได้สอบถามรายชื่อผู้ป่วยฉุกเฉินให้ แต่ก็ไม่มีชื่อโบว์อยู่เลย จากนั้นจ๋าจึงได้ไปสอบถามที่โรงพยาบาลรามาธิบดี แต่ก็ไม่มีรายชื่อในผู้ป่วยฉุกเฉินเช่นกัน ในขณะนั้นเอง นุ่นได้โทร.มาหาป๊าว่าตัวเองโดนสะเก็ดระเบิด กำลังทำแผลอยู่ที่โรงพยาบาลราชวิถี ไม่ต้องเป็นห่วง นุ่นปลอดภัยแล้ว แต่นุ่นไม่รู้ว่าหม่าม้ากับโบว์อยู่ที่ไหน
จากนั้น จึงโทร.กลับไปหาจ๋า เพื่อให้ไปอยู่เป็นเพื่อนนุ่นที่โรงพยาบาล ส่วนแบดกับป๊าก็ขับรถไปที่โรงพยาบาลศิริราช เพื่อไปสอบถามรายชื่อม๊ากับโบว์ ศิริราชเป็นโรงพยาบาลสุดท้ายที่เราคิดว่าจะเจอโบว์ แต่ก็ไม่พบรายชื่อเลย เราก็เลยตัดสินใจมุ่งหน้ากลับไปที่สะพานมัฆวานฯ เราจึงเริ่มเดินหาจากสะพานมัฆวานฯ แล้วก็ถามคนไปทั่วว่าคนที่โดนระเบิดและแก๊สน้ำตาอยู่ที่ไหนกัน จากนั้นเราก็เดินตามหาโบว์ จนมีพี่คนนึงแนะนำว่าให้ประกาศชื่อผ่านทางเวทีใหญ่ ขณะที่เรากำลังเดินไปเวทีใหญ่จากหลังทำเนียบ คุณอาก็ได้โทรศัพท์มาถามว่าโบว์ใส่เสื้อสีอะไร แบดก็บอกว่าสีเหลือง คุณอาก็เลยบอกว่า “โบว์เสียแล้ว” เพราะคุณอาได้โทรศัพท์เข้าไปในเครื่องโบว์ พอดีคุณหมอ/พยาบาล รับโทรศัพท์ของโบว์ (หลังจากที่โทร.ไปไม่มีคนรับเลย) หลังจากทราบข่าว แบดก็รีบโทร.ไปที่โรงพยาบาลรามาฯ เพื่อถามหาข้อมูล ทางโรงพยาบาลบอกว่าไม่มีข้อมูล แต่ผู้ตายเป็นผู้หญิง อายุประมาณ 20 กว่าๆ ตัวเล็กๆ แล้วเขาบอกว่าให้มาดูเอง
หลังจากที่พบหน้าโบว์ในห้องดับจิตของโรงพยาบาลรามาฯ โบว์หน้าซีดมาก และตาของโบว์ก็ยังไม่ได้หลับ ป๊าก็เลยปิดตาให้โบว์ แล้วก็บอกกับโบว์ว่า “ป๊ามาแล้ว โบว์หลับซะนะ” แล้วตาโบว์ก็ปิดลง จากนั้นเราจึงขอหมอดูแผล หมอจึงเปิดให้ดู แผลก็เป็นอย่างที่พี่ที่พบโบว์ และหม่าม้าที่อยู่ในเหตุการณ์บอก ซึ่งหม่าม้าไม่คิดว่าโบว์จะเสีย เพราะตอนอยู่ข้างๆ โบว์ก็มองไม่ชัด เลยคิดว่าแขนขาดเฉยๆ
จากป๊า
ป๊าได้มีโอกาสบอกกับหลายๆ คนเกี่ยวกับเจตนารมณ์หรือจุดประสงค์ของโบว์ที่ไปพันธมิตรฯ ปะป๊ารู้ว่าโบว์ทำเพื่อชาติ พระมหากษัตริย์ และพวกพ้องพันธมิตรฯ ของพวกเรา ก็จะสู้ต่อไปนะ
โบว์รู้แล้วใช่ไหมว่า สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ พระราชทานพวงมาลาหน้าศพโบว์ด้วยนะ เราทุกคนภูมิใจและปลาบปลื้มมาก ป๊ารู้นะว่าโบว์ก็ดีใจ
ปะป๊า
จากม้า
โบว์ไม่ต้องเป็นห่วงม้านะ ม้ารักโบว์นะ ม้าอยากจะบอกว่า “ม้ารักโบว์” มาก และจะรักตลอดไปนะ โบว์จะอยู่ในใจม้าเสมอ โบว์เป็นคนเก่งมากนะ กล้าหาญมาก ทุกอย่างโบว์กล้าทำหมด ตอนเด็กๆ โบว์เห็นม้าซักผ้าอ้อมของน้องๆ โบว์ก็แอบมาช่วยซัก เพราะม้าแช่ไว้ “โบว์ก็ซักและทำท่าทางตามม้า” ก็กลายเป็นร้องไห้แทน เพราะผงซักฟอกมันกัดตัว ม้าก็รีบมาล้างออกให้ ม้าซึ้งในน้ำใจของลูกโบว์มากเลย คอยเป็นมือขวา และตัวแทนของม้าเสมอ หม่าม้าก็รู้ว่าโบว์เป็นคนที่ขายของเก่ง ทำงานดี เอาใจใส่กับงานเสมอ เป็นคนที่มีความเป็นระเบียบ ม้าภูมิใจมากนะ
- หมอใหญ่ และพยาบาลหลายตึก และนักศึกษาแพทย์ จิตแพทย์ มาคุยกับม้าเรื่องไปเที่ยว ม้าก็เล่าเรื่องที่พวกเราไปเที่ยวให้จิตแพทย์ฟัง
- จ๋า (เพื่อนแบด) มาดูแลม้าตลอดเวลา
- ม้าอาจจะไม่ค่อยพูดว่า “ม้ารักลูก” แต่มันอยู่ในใจม้ามาตลอดว่า ม้ารักโบว์ ม้ารู้ว่าโบว์คงรู้ได้จากการกระทำของม้า ม้าเพียงเสียดายที่ไม่ได้มีโอกาสบอกโบว์ก่อนที่โบว์จะจากม้าไป ม้าเสียใจที่ม้าจะไม่ได้เห็นหน้าโบว์อีก แต่ม้าดีใจที่มีลูกอย่างโบว์ โบว์ทำดีที่สุดแล้ว
หม่าม้ารักโบว์มากนะ
จากน้องแบด
20 กว่าปีที่โบว์ใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้ เธอเป็นแค่พี่ของน้อง 2 คน และเป็นเพียงลูกสาวคนโตของพ่อ แม่ เป็นเพียงหลานๆ ลูกพี่ลูกน้อง และเพื่อนของคนกลุ่มๆ นึง
หลังจากวันที่ 7 ตุลาคม 2551 เธอไม่ได้เป็นเพียงคนบางคน ของคนบางกลุ่มอีกต่อไป แต่เธอจะเป็นคนสำคัญของคนหลายๆ กลุ่ม “From now on, she will be SOMEONE for all”
เธอจะเป็นทั้งเพื่อน, ทั้งพี่, ทั้งน้อง, ทั้งลูก, ทั้งหลาน ของคนหลายพัน หลายแสน หรือแม้แต่ หลายล้าน...
“ตอนเด็กๆ แบดหน่ะ เป็นเด็กแสบเงียบ” เสียงจากหม่าม้า “แบดเนี่ยนะแสบ...ไม่จริงอ่ะ” เสียงค้านจากแบด
“ไม่แสบได้ไง แบดหน่ะ ชอบแอบหยิกโบว์ และทำหน้าตายให้โบว์ร้องไห้ แล้วก็จะโดนม้าตี แต่โบว์ก็ไม่พูดอะไร จนม้าแอบเห็นเอง แบดเลยโดนตีครั้งใหญ่ หลังจากที่แบดทำมาหลายครั้งแล้ว
ขอโทษนะโบว์ ขอโทษ...ที่ทำให้โบว์เดือดร้อนตั้งแต่เด็ก แค่นั้นมันก็บอกได้หมดแล้วว่า โบว์รักแบดมาก แต่โบว์ก็รู้ใช่ไหม ความจริงแล้วแบดรักโบว์มากเหมือนกันนะ
โบว์ทำให้แบดได้มีทั้งพี่ มีทั้งน้อง ได้เป็นลูกคนกลาง ได้เป็นแบด อย่างที่แบดเป็น โบว์แสดงให้เห็นว่า ไม่ว่าแบดจะอยู่ที่ไหน โบว์ก็จะเป็นห่วงแบด อย่างตอนแบดไปอยู่แคนาดา โบว์ก็ส่งมาม่าไปให้เป็นลัง ส่งนั่นส่งนี่ไปเยอะแยะ แบดอยากให้โบว์จำไว้เหมือนกันว่า ไม่ว่าโบว์จะอยู่ที่ไหนในตอนนี้ แบดก็ห่วงและรักโบว์เสมอ
โบว์จำได้ไหมว่า เราสัญญาว่าจะไปเที่ยวญี่ปุ่น, อังกฤษ, สกอตแลนด์, ฮาวาย, สเปน ด้วยกัน แต่เราไม่ได้ไปกันเลย รออีกหน่อยนะ แล้วเราจะไปกัน แบดกับนุ่นจะพาโบว์ไปด้วยกันทุกที่เลย อะไรที่โบว์อยากกิน โบว์ก็บอกแบดได้นะ แบดจะส่งไปให้ อะไรที่แบดกินก็ขอให้โบว์ได้กินก่อนนะ อาหารทุกจาน ขนมทุกอย่าง ขอให้โบว์มากินนะ
แบด
จากน้องนุ่น
จากน้องคนเล็ก ถึงพี่สาว
นุ่นตอนเด็กๆ เท่าที่จำความได้เรา 3 คน ชอบเล่นทำกับข้าวกัน เจ้โบว์จะหาใบไม้มาฉีกเป้นอาหาร เป็นแม่ค้าขายของกัน ยังขำกันอยู่เลยเรื่องตอนเด็กๆเราขายของหน้าบ้าน อยู่ดีๆ โบว์ก็พูดตะโกนออกมาดังๆ ว่า “เทศกิจมาแล้ว เทศกิจมาแล้ว” ตลกมากเลย เราสามคนก็เก็บกวาดของหนีกัน
ตลกมากตอนเด็กๆ หม่าม้าบอกว่าโบว์รักน้องทุกคนมาก ชอบกอด ชอบหอม ชอบจูบน้อง จนน้องร้องไห้ โบว์ก็จะโดนดุทุกครั้งจนโบว์จนโบว์น้อยใจ นุ่นขอโทษนะเจ้โบว์ ถ้านุ่นรู้ นุ่นจะไม่ให้เกิดแบบนี้
นุ่นเลยรู้ว่า โบว์เป็นคนมีความมั่นใจ เด็ดขาด ชอบบริจาคช่วยเหลือคนอื่นน่ะ แต่ไหนแต่ไรแล้ว ตอนนี้ทุกคนที่เป็นกำลังใจให้ครอบครัวของเรา ก็รู้หมดนะว่า โบว์รักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ โบว์ไม่ต้องห่วงนะ นุ่นและแบดจะดูแลป่าป๊า หม่าม้าเอง เตเต้ก็คิดถึงโบว์นะ นุ่นยังจำได้ว่าโบว์ ยังจับ ยังกอดมันด้วย เตเต้คิดถึงโบว์แน่!
ความรู้สึกนุ่นมีอีกมากมายนะ อธิบายออกมาคงไม่หมด แต่ที่แน่ๆชาติหน้าเราจะมาเป้นพี่น้องกันเหมือนชาตินี้นะ เจ้โบว์
รักและคิดถึงมากและตลอดไป
จุ๊บๆ
นุ่น (น้องคนเล็กของเจ้โบว์)
จากคู่หมั้น
ผมชื่อ นายกฤษณะ วนิชชีวะ หยากจะบอกความรู้สึกที่มีในใจให้ทราบกัน ว่าน้องโบว์ (น้องอังคณา ระดับปัญญาวุฒิ) นั้นสำคัญและเป็นคนหย่างไง แต่ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษที่ภาษาเขียนของผม อาจจะไม่แข็งแรง เพราะผมไปอยู่เมืองนอกมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ที่ผมเขียนเป็นภาษาไทยนั้น ก็เพราะหยากให้ตรงกับความรู้สึกจิงๆ ในใจของกระผมเอง
ก่อนอื่น ผมขอบอกว่าน้องโบว์นั้นเป็นคนดี และเป็นคนตรงไปตรงมา อะไรที่เห็นว่ามันไม่ถูก ก็แสดงออกมาว่านี่มันไม่ถูกและคอยแนะนำอยู่เสมอ บางครั้งก็บ่นให้ผมฟังอยู่บ่อยๆ แต่พอมาถึงเรื่องความถูกต้องของบ้านเมืองและสังคมที่ควรจะเป็นนั้น ผมกับน้องโบว์ก็รู้สึกและไม่ต้องแม้แต่พูดคุยกัน เพราะเราเห็นแบบเดียวกันเหมือนอีกหลายๆคนที่เห็นว่าบ้านเมืองนี้มันไม่ใช่สิ่งที่มันควรจะเป็น ผมหมายความว่า เราแยกแยะออกหย่างชัดเจนว่าอะไรผิด อะไรถูก เราจึงรู้สึกเหมือนกัน (ความรู้สึกที่เห็นพี่น้องคนไทย ต้องเจ็บ ต้องโดนทำร้ายนั้น เจ็บปวดมากๆ) จิงๆ แล้วน้องโบว์นั้นเป็นคนขี้กลัวและจะกลัวอยู่เสมอ แต่ใจเขานั้นแข็งแรงและไม่ยอมอะไรง่ายๆ เหมือนแม่เขา ผมจะไม่พูดเรื่องความทรงจำที่ผ่านมาของผมกับน้องโบว์เพราะตอนนี้มันเป็นความทรงจำที่ผมนั้นเจ็บปวดและดีใจปะปนไป ทั้งที่รู้ว่าถ้าน้องโบว์นั้นยังมีชีวิตอยู่ คงบอกผมว่าให้เข้มแข็ง และสู้ (สู้ๆ) ต่อไป เพราะใจเขากับใจผมนั้นคือใจเดียวกัน (เขาเป็นเสมือนขั้วหัวใจของผม และขั้วหัวใจนั้นขาดไป...ผมก็ไม่ต่างอะไรจากคนที่ไม่มีจิตใจหรงเหรือที่จะมีชีวิตคงอยู่) แต่โบว์เขาคงไม่ยอมและคงบอกให้อยู่ อดทน และทำแทนเขา อยู่แทนเขา และดูแลพี่น้องของเขา พ่อ แม่ ของเขาและคนอื่นๆ อีก ที่เขาร่วมสู้มาด้วยกัน ส่วนความสุขของเรา ผมกับน้องโบว์คงจบลงแค่นี้ แต่ผมจะต่อขั้วหัวใจของผมต่อสู้แทนเขา และอยู่กับครอบครัวเขาตลอดไป เพื่อเปลี่ยนแปลงสิ่งดีๆ ผมกับน้องโบว์มีความฝันอยู่หลายหย่าง ซึ่งวันนี้หนึ่งในฝันนั้นก็อาจจะเป็นจิงได้ในเร็ววันนี้ แต่ที่เกินฝันนั้นคือน้ำใจพี่น้องและทุกๆ คน ที่มาเป็นกำลังใจและให้คุณค่ากับน้องโบว์ของผม
กราบขอบคุณทุกท่านจากใจที่สุด
จาก กลุ่มเพื่อนมหิดลของแบด
ใจหายทุกครั้งที่คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น...ใจหายเพราะคนที่จากไปคือ “คนใกล้ชิด”...คือ “พี่โบว์” ที่ฉันรู้จักและเคารพเหมือนพี่สาวคนนึง แม้ฉันจะไม่ได้มีศักดิ์เป็นญาติ แต่ฉันก็เข้าใจความรู้สึกของผู้ที่เป็นญาติ กับการ “สูญเสีย” คนที่เป็นที่รักไป...ตัวฉันเองก็เสียใจไม่แพ้กัน
6 ปีที่ได้รู้จักพี่โบว์มา แม้จะดูเหมือนไม่นานสักเท่าไหร่ แต่ฉันก็รู้ว่าพี่โบว์เป็นคนดี น่ารัก ช่างคุย ช่างเจรจา คุยเก่ง รักน้องๆ เป็นลูกสาวที่ป๊าและม้ารัก เป็นพี่สาวคนโตที่แสนดีของ “แบด” และ “นุ่น” เป็นที่รักของคนรัก เป็นที่ชื่นชมและภาคภูมิใจของครอบครัว ของญาติๆ ของเพื่อนๆ และคนที่ได้รู้จักพี่โบว์ แม้ตัวฉันเองไม่เคยมีพี่สาว มีแต่พี่ชาย แต่ฉันก็เห็นพี่โบว์เป็นพี่สาวคนนึงของฉันเหมือนกัน ฉันเห็นเวลาที่พี่โบว์รัก และห่วงใยน้องๆ ฉันรู้สึกอยากมีพี่สาวกับเค้าบ้างทันที
มาถึงวันนี้...วันที่พวกเราไม่มีโอกาสได้สนุก ได้ร่วมทุกข์ ร่วมสุขกันอีกแล้ว แม้ตัวพี่โบว์จะจากไป...แต่พวกเราก็ยังรู้สึกว่าพี่โบว์ไม่ได้ไปไหนไกล พี่โบว์ยังคงอยู่ในใจของพวกเราทุกคนที่รักพี่โบว์ตลอด และตลอดไป และพี่โบว์ก็จะอยู่ในใจของคนอีกนับแสน ที่ชื่นชมในความกล้าหาญ และความเสียสละของพี่โบว์ พี่โบว์ยังคงเป็นพี่คนโตที่แสนดีของแบดและนุ่น เป็นลูกสาวที่น่ารักของป๊าและม้า และเป็นที่รักของใครอีกหลายคนตลอดไปค่ะ แม้กายจะห่างกัน...แต่ฉันรู้ว่าพี่โบว์กับครอบครัว “ระดับปัญญาวุฒิ” ก็จะสื่อถึงกันได้ด้วย “หัวใจ ความรัก และความผูกผัน” ที่ทั้งสองฝ่ายมีเหมือนกันและมีให้กันมาตลอด 27 ปี
ขอให้ความดีที่พี่โบว์กระทำสั่งสมไว้นั้น ส่งให้พี่โบว์ไปอยู่ในที่สบายๆ คอยดูแลป๊า ม้า แบดและนุ่นอยู่ห่างๆ พี่โบว์ไม่ต้องเป็นห่วงป๊า ม้า แบด และนุ่น นะคะ พวกเราจะคอยดูแลครอบครัว “ระดับปัญญาวุฒิ” ให้ดีที่สุด ให้เสมือนว่าเป็นครอบครัวของพวกเราเอง....ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ช่วยปกปักษ์ คุ้มครองให้ครอบครัว “ระดับปัญญาวุฒิ” แคล้วคลาดจากภยันตรายต่างๆ...จากนี้ไป ขอให้ครอบครัว “ระดับปัญญาวุฒิ” ประสบกับสิ่งดีๆ ด้วยเทอญ ขอให้พระคุ้มครองคนดีๆ อย่างพี่โบว์ ครอบครัวดีๆ อย่าง ครอบครัว “ระดับปัญญาวุฒิ” ตลอดไปค่ะ
“จะชาติหน้า หรือชาติไหนๆ ก็ขอให้พี่โบว์ได้มาร่วมทุกข์ ร่วมสุขกับครอบครัว กับคนที่พี่โบว์รักอีกนะคะ”
หลับให้สบายนะคะพี่โบว์
พราวและกลุ่มเพื่อนมหิดลของแบดค่ะ
จาก น้องฌอน
ถึงเจ้โบว์
ฌอนอยากจะขอโทษโบว์นะ ถ้าในการทำงานมีการผิดใจกันบ้าง หรือเคือง หรือทะเลาะกันถ้าให้คิดถึงโบว์ โบว์เป็นคนที่มีน้ำใจกับทุกคนไม่ว่าจะเป็นลูกค้าหรือคนรู้จัก โบว์จะชอบช่วยเหลือ ฌอนกับโบว์ก็ชอบหาอะไรแปลกๆ มาอวด ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า ของใช้ ของเล่น หรือของกิน แล้วก็แบ่งหรือซื้อมาฝากฌอนเป็นประจำ แต่ฌอนจะมีสัตว์เลี้ยงกี่ตัว โบว์ก็ไม่เคยลืมที่จะซื้อของใช้ให้ ในเวลาที่ฌอนทะเลาะกับนุ่น ก็จะเป็นโบว์ที่คอยให้กำลังใจและพูดจาปลอบใจเสมอ
โบว์เป็นคนรักงาน ชอบการค้าขาย หลายๆ ครั้งที่โบว์ชอบมานั่งคุยและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันครั้งละเป็นชั่วโมง มีความคิดเห็นตรงกันบ้าง ไม่ตรงกันบ้าง ยังคิดถึงวันที่ 7 ตุลาคม 2551 วันนี้จะเป็นวันที่ฌอนไม่มีวันลืม ในวันนั้นเป็นวันที่โบว์เอาแว่นตากันน้ำ น้ำเปล่า ผ้าเช็ดหน้ามาให้ (ซึ่งช่วยฌอนให้สามารถหนีออกมาจากตรงนั้นได้) และก็เป็นโบว์อีกที่อยู่ข้างๆในตอนที่ระเบิดมา ถ้าโบว์ไม่ได้อยู่ตรงนั้นก็คงเป็นฌอนที่โดนระเบิดแทน
ถึงเราจะคุยกัน แล้วฌอนไม่ได้เรียกโบว์ว่าพี่ แต่อยากให้โบว์รับรู้นะว่า ฌอนนับถือโบว์เป็นพี่สาวแท้ๆ
รักพี่โบว์จ้ะ
จากฌอน
จาก พี่ตา กับ อี้จิ๋ม
คุณนายโบว์ (คนงาม)
เวลาพี่ตาไปบ้านโบว์นะ โบว์ก็จะเดินเงียบๆ (เงียบมากๆ จริงๆ) แต่พอเห็นหน้ากันนะ ก็ยิ้มตาหยีใส่กันสุดฤทธิ์ แล้วคุณนายก็จูงมือพี่ตาเข้าห้าไปโชว์ พรอพ(prop) ของคุณกันน่าดู พี่ตาก็เก็บข้อมูลบิวตี้ (Beauty) จากน้องน่าดู
พี่ตาดีใจมากๆ ที่เห้นโบว์ยิ้ม ใส่ชุดสวยๆ รับรู้ได้ รู้สึกได้ถึงความจริงใจของโบว์ โดยเฉพาะอี้จิ๋มนะ บอกพี่ตาตลอดเลยว่า รักหลานคนนี้จริงๆ จำเสียงโบว์ได้แม่น (ยังก้องอยู่ในหูอยู่เลย)
ถึงโบว์จะไม่อยู่นะ แต่พี่ตากะอี้จิ๋มก็จดจำโบว์เสมอนะจ๊ะ
รัก
พี่ตา กะ อี้จิ๋ม
จาก หลี + แพม
โบว์จ๋า
เรารู้ว่าโบว์เอาจริงเอาจัง มุ่งมั่นในความถูกต้อง ยุติธรรมมาเสมอ เราเชื่อในความคิดและการตัดสินใจของโบว์ ใจของโบว์ยอดเยี่ยมที่สุด เป็นที่พึ่งเวลาเราท้อแท้ เราได้แต่เสียใจที่เกิดเรื่องแบบนี้กับโบว์ เสียใจที่จะไม่ได้คุยไม่ได้ปรึกษา ไม่ได้ก้าวไปในทุกๆขั้นตอนของชีวิตด้วยกัน
แต่เราภูมิใจในตัวโบว์มากรู้มั๊ย สิ่งที่โบว์เชื่อสิ่งที่โบว์ทำเป็นความจริงเป็นแบบอย่างในประเทศของเรา เราเชื่อว่าโบว์อยู่ในสวรรค์ที่สวยงาม ปราศจากความทุกข์แล้ว ส่วนพวกเราก็จะสู้ต่อไปบนโลกใบนี้โดยมีโบว์เป็นแรงใจนะจ๊ะ
หลี + แพม
จาก เจ็กธงชัย และพี่นก
ขอเป็นกำลังใจให้ครอบครัวที่เหลือ จงมีแต่ความสุข ความเจริญ มีอายุมั่นขวัญยืน ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ ขอให้ไปสู่สวรรค์ชั้นสูงสุด ไปสู่สุคติ..
เจ็กธงชัย และพี่นก
จาก น้องนุ่นและเพื่อนนุ่น
พี่โบว์
ระยะเวลาเกือบสิบกว่าปีที่ผ่านมา ที่นุ่นรู้จักกับน้องสาวทั้งสองคนของพี่โบว์ ถึงระยะเวลาที่ผ่านมานุ่นจะไม่ได้สนิทสนมกับพี่โบว์เท่าไหร่ แต่ความรุ้สึกที่มีให้นุ่น ก็นับถือพี่โบว์เหมือนพี่สาวของนุ่นคนนึง เพราะตัวนุ่นเองก็ไม่มีพี่สาวมาก่อน พี่โบว์คงยอมรับน้องสาวคนนี้ไปอีกสักคนได้มั๊ยคะ พอมาถึงวันนี้นุ่นยังไม่ได้ทำความรุ้จักกับและพูดคุยกับพี่โบว์เลย พี่โบว์ก็มาจากน้องคนนี้ไปซะก่อน งั้นน้องคนนี้ก็ขอให้พี่โบว์ไปมีความสุขอยู่บนสรวงสวรรค์ ถ้าชาติหน้ามีจริงก็ขอให้พี่โบว์เกิดมาอยู่กับครอบครัวที่น่ารัก และรักกันอย่างนี้อีกครั้งและตลอดไป ถ้ามีโอกาสชาติหน้าคงจะได้รู้จักกันอีก นุ่นดีใจนะที่นุ่นได้มีโอกาสได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวระดับปัญญาวุฒิ ถึงมันจะไม่ได้ลึกซึ้งมากมายอย่างกับคนอื่นๆ แต่นุ่นก็ดีใจกับคำว่า “เพื่อนสนิท” ที่แบดกับนุ่นมีให้กับนุ่น นุ่นจะรักษาคำว่าเพื่อนสนิทไว้ให้อย่างนี้ตลอดไป จะรักษามันไว้ให้ดี นุ่นดีใจที่นุ่นได้เกิดมาเป้นเพื่อนสนิทของน้องทั้งสองคนของพี่โบว์
อาลัยรัก
นุ่น เพื่อนนุ่น
จาก น้องจ๋า
เจ้โบว์
เจ้โบว์เป็นพี่ใหญ่ที่น่ารักและสนุกสนานเสมอของพวกเรา เมื่อไหร่ที่จ๋านึกถึงเจ้โบว์ จ๋าจะเห็นหน้าเจ้โบว์ตอนเล่าเรื่องเจ๋งๆให้พวกเราฟังตลอด สนุกมาก เจ้โบว์เป็นคนที่น่ารักที่สุด มีน้ำใจมาก ปีหลังๆ มานี่ ถึงเราจะไม่ค่อยได้คุยกัน หรือเจอกันบ่อยเท่าไหร่ เพราะต่างคนต่างทำงาน แต่จ๋าก็รู้และระลึกถึงน้ำใจของเจ้โบว์เสมอ...
ใจของเจ้โบว์น่านับถือจริงๆ ไม่ใช่เฉพาะเพื่อ ชาติ ศาสน์ กษัตริย์เท่านั้น แต่เป็นกับทุกๆเรื่อง เจ้โบว์ใจกว้าง ใจกล้า และ หัวใจเพชรจริงๆ น้ำใจกับความใจดีของเจ้โบว์จะอยุ่ในใจจ๋า ตลอดไป
เจ้โบว์เคยโมโหจ๋าอยู่หนนึง หนเดียวจริงๆ ก่อนเจ้โบว์ไป ยังไม่ทันได้คุยกันดีๆ เลยเจ้โบว์ก็รีบหนีจ๋าไปแล้ว เสียใจจริงๆ จ๋าขอโทษนะเจ้โบว์ ขอโทษจริงๆ สิ่งไหนที่จ๋าได้ล่วงเกินเจ้โบว์ ทั้งกายกรรม วจีกรรม มโนกรรมก็ดี จ๋าขออโหสิกรรมด้วยนะคะ จ๋าก็อโหสิกรรมให้เจ้โบว์ทุกอย่างทั้งปวง บุญทั้งหมดที่จ๋าได้ทำมาและได้ประพฤติปฏิบัติธรรมมา ขอให้เจ้โบว์ได้รับผลบุญนั้นด้วยนะคะ ขอให้เจ้โบว์มีความสุข สงบนะคะเจ้โบว์
เจ้โบว์หลับให้สบายนะ ไม่ต้องเป็นห่วงอะไร จ๋าจะช่วยดูแล แบด ป๊า ม้า นุ่น ให้ดีที่สุดเท่าที่จ๋าจะทำได้..ขอให้เจ้โบว์ไปสู่สุคติ มีพระรัตนตรัยเป็นเครื่องชี้นำทาง ขอให้ได้เกิดในภพภูมิที่ดีและได้เกิดใต้ร่มเงาพระพุทธศาสนา มีโอกาสได้ทำความดีตลอดชาติไป
สิ่งที่เจ้โบว์ทำ เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุด น่าภูมิใจที่สุด จ๋าภูมิใจในตัวพี่สาวคนนี้จริงๆ จ๋าเชื่อว่าสิ่งต่างๆ ที่เจ้โบว์ทำจะเป็นสิ่งที่อยู่ในใจของทุกคนในชาติเราตลอดไป หลับให้สบายเจ้โบว์
รักเจ้โบว์มากนะ ถึงไม่ใช่น้องแท้ๆ ก็ตาม
จ๋า
อ่านแล้วหดหู่ อยากร้องไห้จัง
RIP นะคะ