เรื่องเด็กเช็ดกระจกรถตามสี่แยก

ตัดปัญหาด้วยการไม่สบตาแต่แรก ทำเป็นมองไม่เห็นค่ะ
แบบก้มหน้าอ่านหนังสือแทนอะไรแบบนี้ไม่ก็ทำเป็นกดๆโทรศัพท์
สำหรับเด็กไม่มีมารยาทแบบนั้น ไม่อยากยุ่งเพราะเหมือนข่มขู่กันถ้าเรายิ่งกลัว ยิ่งตามใจเค้าก็ยิ่งได้ใจ
กลัวว่าถ้าเล่นแรงๆแล้วเกิดน้องๆเค้าโกรธขึ้นมา เด๋วเรื่องจะยุ่งและเสียเวลามากกว่า

แต่ถ้าน่าสงสารไม่ต้องเช็ดก็เอาเงินไปเลยค่ะ บางคนเห็นแล้วอยากช่วยจริงๆ
ตรงผัดไทประตูผี น่ะค่ะ น่าสงสารมากๆเลย ถ้าช่วยได้ก็อยากช่วยนะคะ
น้องพวกที่มาขายของก็เหมือนกัน จิตใจดีแต่ลำบากน่าดูเลย
สังคมไทยน่าเศร้ามากๆ

เราเข้ามาอ่านกระทู้นี้แล้ว งง ค่ะ

เรื่องเด็กที่มาเช็ดกระจกรถ ตามสี่แยกไฟแดง ที่ทุกคนพูดถึง เราเองก็เจอบ่อยค่ะ

เราเห็นทุกครั้ง เราหดหู่ใจทุกครั้ง เราเชื่อจริงๆค่ะ ว่าถ้าเลือกได้ ไม่มีใครอยากมายืนตากแดด กลางสีแยกไฟแดง ท่ามกลางอากาศร้อน และมาให้คนที่ขับรถอยู่ ดูถูกดูแคลน และหาทางกลั่นแกล้งสารพัดสารเพ

เราถามจริงๆ ถ้าคุณเห็นลูกคุณ ต้องไปทำงานแบบนี้ คุณจะรู้สึกอย่างไรคะ

เด็กๆพวกนี้ บ้างก็โดนพ่อแม่ทิ้ง บ้างก็ถูกหลอกมา บ้างก็ถูกลักพาตัว ไม่มีใครเคยให้ความรักพวกเขา ไม่มีใครเคยกอดพวกเขา ไม่มีใครเคยสอนพวกเขา ให้พวกเขาเป็นคนดี อย่างที่ควรเป็น ไม่เคยมีใคร ให้โอกาสพวกเขา ให้พวกเขาได้เรียนหนังสือ มีงานทำ มีรายได้

พวกเขาเป็นแค่ เครื่องมือ ของคนจิตใจเลวทรามต่ำช้า กลุ่มหนึ่ง ที่ไม่อยากทำงาน แต่อยากได้เงิน โดยไม่คิดจะมีสำนึก ว่าคนอื่นเอง ก็มีชีวิตจิตใจ ไม่เคยมีสำนึก ว่าคนอื่น ก็ต้องมีอนาคต และไม่เคยคิดจะยืนบนลำแข้งตัวเอง คิดแต่จะเบียดเบียน คนที่อ่อนแอกว่า ไม่มีทางสู้

พวกเขาเป็นแค่เหยื่อ ของผู้มีอำนาจรัฐ ที่ยอมให้ เงิน มีอำนาจเหนือกว่า คุณธรรมประจำใจ ที่ยังปล่อยให้ คนที่เลวทรามต่ำช้ากลุ่มนั้น ยังอยู่ในสังคม

คำถามที่เราอยากจะถามก็คือ พวกเด็กๆ ที่เช็ดกระจกตามสี่แยก พวกเขาผิดอะไรคะ ทำไมพวกคุณ ต้องไปว่าพวกเขา ราวกับเขาไม่ใช่คนเหมือนพวกคุณ ทำไม พวกคุณไม่ไปว่า คนที่สมควรโดนว่า ทำไมคุณถึงเอาแต่ไปว่า คนที่มีโอกาสน้อยกว่า คนทีอ่อนแอกว่า สู้พวกคุณไม่ได้

คำถามเหล่านี้ พวกคุณตอบกันเองในใจนะคะ ไม่ต้องมาตอบเราก็ได้

บายค่ะ

Quote:

---

Originally Posted by little_monster

อ่านคำตอบของเพื่อนๆหลายๆคนแล้วอึ้งเหมือนกันค่ะ หรืออาจเป็นเพราะเราคิดแตกต่างออกไป หรืออาจเป็นเพราะเราเจอเด็กพวกนี้ไม่บ่อยนัก แต่อย่างน้อยก็วันละครั้งค่ะ

ส่วนใหญ่เราเลือกที่จะให้ค่ะ ในรถจะมีเศษเหรียญอยู่ ห้าบาทสิบบาทก็ให้ไปแล้วแต่ อย่างน้อยเราก็มีโอกาสที่ดีกว่าเค้าเยอะ ห้าบาทของเราอาจมีค่ามากมายสำหรับเค้านะคะ คิดว่าเป็นการทำทานมากกว่าค่ะ จริงๆแล้วอาจเป็นการทำทานที่ไม่ค่อยถูกวิธีสักเท่าไหร่ ดูเหมือนกันส่งเสริมให้เกิดการพัฒนาอาชีพด้านนี้อย่างถาวร คล้ายๆกับอาชีพขอทานที่เราไม่ควรจะให้หรือไม่ควรที่จะส่งเสริม แต่เราแค่คิดว่าในเมื่อเรามีโอกาสเกิดมาดีกว่าพวกเค้ามากมาย เงินแค่นี้อาจน้อยนิดสำหรับเรา อันไหนเราแบ่งปันเค้าได้เราก็ทำค่ะ อาจเพราะไม่ได้คิดมากเท่าไหร่ คิดแค่ว่าเป็นการทำบุญทำทานที่ไม่ค่อยถูกต้องเท่าไหร่นัก แต่เป็นการให้ด้วยความเต็มใจก็แค่นั้นเองค่ะ

:)

---

เห็นด้วยค่ะ อ่านแล้วก็อึ้งจริงๆค่ะ เลยได้แต่ งง :confused:

ส่วนตัวเรา เวลาที่เจอเด็กๆเหล่านี้ เราเองก็สับสนเหมือนกันค่ะ
ซึ่งส่วนมากเราเลือกที่จะให้ เพราะเรามีโอกาสมากกว่า
อย่างน้อยชีวิตเรา ก็ไม่ต้องเกิดมาลำบากแบบนั้น

ถ้าเค้าเลือกได้ เค้าคงเลือกเกิด ที่พ่อแม่ มีความรับผิดชอบ

Quote:

---

Originally Posted by baglover

เพิ่งคุยกะแฟนเมื่อคืนพอดีเลยค่ะ กลับจากดูหนัง แล้วกำลังจะผ่านแยกอโศกไป ถ.รัชดา ก็เห็นเด็กๆเยอะมากมาเช็ดกระจก เราก็โบกมือไม่ให้เช็ด เค้าก็เดินผ่านไปแต่โดยดี ไม่เกเรอะไร

ที่สำคัญคือ เราก็บ่นว่า สงสัยปิดเทอม เลยมากันเยอะ ทำไมพ่อแม่ปล่อยให้มาทำอะไรอย่างนี้ ปรากฎว่า พอรถเลื่อน เลยได้เห็นเด็กๆวิ่งไปหากลุ่มผู้ใหญ่ ที่คาดว่าเป็นพ่อแม่หน่ะค่ะ นั่งอยู่ 5-6 คนได้ .. โอ้โห้ ... ตัวเองนั่งเฉยๆ ปล่อยให้ลูกวิ่งหาเงิน :mad:

ไม่รู้จะเรียกว่ายังงัยดีค่ะ อยากให้ตำรวจจับพ่อแม่มากกว่าจับเด็กอ่ะค่ะ

---

เพราะคนอื่นๆ จะได้ไม่ดูถูก ชีวิตของเค้า

เค้าคงไม่อยากให้ใคร มาเรียกว่า เด็กเวร หรอกค่ะ

(ไม่ชอบวิธีการที่เด็กๆทำ ได้ แต่ไม่ควรดูถูกคุณค่าความเป็นคน)

Quote:

---

Originally Posted by wannit

เจอแยกเดียวกับน้องนพ เป็นแยกที่รถติดนานอ่ะ แต่ก็เจอมานานแล้ว รถโอ๋ล้างมากระจกใสสะอาด แต่มาเจอเด็กเวรพวกนั้น ครั้งแรกพยายามเลื่อนรถไปข้างหน้า เด็กก็ตามมาอีก โบกมือบอกไม่ต้องเช็ด เค้าคงมองไม่เห็นที่เราโบกอ่ะ เพราะฟิล์มรถดำ พอเช็ดเสร็จ เด็กน้อย(เวร)ก็เอาหน้ามาแนบกระจก ตรงฝั่งที่เราขับอ่ะ แล้วหน้ามีแต่น้ำมูก คิดดูแล้วกัน จะปรี๊ดขนาดไหน เลยเปิดกระจก แล้วด่าไปเล็กน้อย แต่ไม่รู้สึก เลยถามว่า ม....จะเอายังไง พอดีใต้เบาะในรถก็มีของเล่นเหมือนน้องนพเลย งานนี้ถึงยอมไป

---

เราคิดว่า จิตใจเด็กๆ คงบอบช้ำมากพอแล้ว

จากการที่พ่อแม่ทิ้งขว้าง ไม่ดูแล ไม่ให้ความรัก ความอบอุ่น เหมือนเด็กคนอื่นๆ

แล้วเจอผู้ใหญ่ที่มีโอกาส มากกว่า ดีกว่า มาดูถูก มาด่า

เค้าคงยิ่งรู้สึกว่า โลกมันแย่จริงๆ

เกิดมาเจอพ่อแม่ห่วยๆ แล้วยังมาเจอคนรอบข้าง... บลา บลา

ไม่พอใจวิธีการ ก็ไม่น่าจะลงกับเด็ก เด็กเค้าไม่รู้ ไม่มีคนสอนเค้า ในสิ่งที่ควร ในทางที่ถูก

เราในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่ มีโอกาส ที่ดีๆ มากกว่าพวกเค้า ก็ไม่น่าจะไปรังเกียจ

ดูถูก ดูแคลนคุณค่าความเป็นคน ในตัวเด็ก


สุดท้ายนี้ เราขอยืมคำพูดคุณ jelly นะคะ ไม่ต้องตอบเราหรอกค่ะ แต่ลองถามและตอบตัวคุณเองดูนะคะ

มาเพิ่มหัวข้อค่ะ

ขอชี้แจงหน่อยนะคะ

เราไมได้ตั้งกระทู้นี้ เพื่อขอวิธี กลั่นแกล้งเด็กเช็ดกระจก แต่เราตั้งเพราะอยากระบายเฉยๆแบบไม่ซีเรียส
และเราขอบอกตามตรง ว่าเราพยายามจะเลี่ยง พูดคุยและตอบโต้ในประเด็น เรื่องการให้เงินเด็กเหล่านี้ คือ สิ่งที่ควรสนับสนุน หรือไม่?
เพราะ รู้ว่าเรื่องนี้ค่อนข้างsensitive และคนส่วนมากก็คงจะคิดเหมือนกัน และไม่อยากจะเอาประเด็นในเรื่องนี้ มาถกกัน ซึ่งอาจจะนำมาซึ่งข้อดต้แย้งมากมาย
อันขัดต่อเจตนา ของเรา ที่ตั้งกระทู้ เพื่อเป็นการพูดคุยเล่นๆ

แต่ในเมื่อ มีบางคน พูดขึ้นมา และ เรารู้สึกว่า ได้เข้าใจในความคิดของเรา คลาดเคลื่อน
ไปจากความเป็นจริง อย่างมาก เราจึงจะขอมา ชี้แจง อย่างละเอียดอีกที
หวังว่า จะได้กลับมาอ่านนะคะ:)

โดนใจจริงๆค่ะ

เคยเพิ่งล้างรถมา ไม่ถึง 2 ชม. ติดอยู่แยกสีลมคุยโทรศัพท์ไปด้วย เลื่อนกระจกลงมาบอกว่าไม่ต้องเช็ด เค้าก็ยังจะเช็ด สุดท้ายมายืนขอเงิน เราไม่ให้นะคะ เพราะบอกไปแล้วว่าไม่ต้องเช็ด ยิ่งเช็ดซ้ำรถสะอาดๆมันยิ่งเลอะ สรุปต้องเสียเงินไปล้างใหม่อีกรอบด้วยความหงุดหงิด

หลังๆบีบแตรสั้นๆ/เลื่อนรถเอาค่ะ

เราเห็นทุกครั้ง เราหดหู่ใจทุกครั้ง เราเชื่อจริงๆค่ะ ว่าถ้าเลือกได้ ไม่มีใครอยากมายืนตากแดด กลางสีแยกไฟแดง ท่ามกลางอากาศร้อน และมาให้คนที่ขับรถอยู่ ดูถูกดูแคลน และหาทางกลั่นแกล้งสารพัดสารเพ

เราถามจริงๆ ถ้าคุณเห็นลูกคุณ ต้องไปทำงานแบบนี้ คุณจะรู้สึกอย่างไรคะ



เราเชื่อค่ะ ว่าเพื่อนทุกคนที่มาตอบในกระทู้นี้ รวมทั้งเราเอง ก็มีความรู้สึกหดหู่ใจ ไม่ต่างกับคุณนักหรอกค่ะ

เราอยากให้คุณเข้าใจ จิตใจของผู้อื่นบ้าง ไม่ใช่เข้าใจ แต่จิตใจของเด็กเช็ดกระจกนะคะ
คนอื่นๆ ที่ใช้รถใช้ถนน แล้วได้รับความเดือดร้อน จากเด็กเช็ดกระจกเหล่านี้ก็มีมาก
เด็กเช็ดกระจก1คน อาจสร้างความเดือดร้อยให้ กับประชาชนผู้บริสุทธิ์ได้มากถึง100คน ต่อวัน
บางครั้งเด็กพวกนี้ ก็วิ่งตัดหน้ารถ จนรถชนกัน มีคนตายและบาดเจ็บ

สำหรับเราแล้ว เราหดหูใจมากกว่า ที่เห็นเด็กและวัยรุ่นพวกนี้ มีค่านิยมอยู่แก๊งเช็ดกระจก
เพราะรายได้ดี และ ได้เงินไว ต่างจากแต่ก่อน ที่อาศัยเด็กเล็กๆเรียกความสงสาร
แต่ ปัจจุบัน กลยุทธ์ ของพวกนี้ก็ปรับเปลี่ยนเป็น ใช้เด็กโตมาข่มขู่ เรียกเงิน

เราหดหู่ใจค่ะ ที่มีคนบางกลุ่ม ในสังคม มองว่า การให้เงินคนเหล่านี้ เป็นการทำทาน ช่วยเหลือเพื่อนมนุย์
แต่ไม่ได้คำนึง ถึงปัญหาต่างๆที่ตามมาเป็นลูกโซ่เลย ซึ่งปัญหานั้น ก็คือมรดกตกทอด ทางสังคม
แก่รุ่นลูกรุ่นหลาน ของเราเองนั่นแหล่ะค่ะ เราหดหู่ใจตรงนี้มากกว่าค่ะ




พวกเขาเป็นแค่ เครื่องมือ ของคนจิตใจเลวทรามต่ำช้า กลุ่มหนึ่ง ที่ไม่อยากทำงาน แต่อยากได้เงิน โดยไม่คิดจะมีสำนึก ว่าคนอื่นเอง ก็มีชีวิตจิตใจ ไม่เคยมีสำนึก ว่าคนอื่น ก็ต้องมีอนาคต และไม่เคยคิดจะยืนบนลำแข้งตัวเอง คิดแต่จะเบียดเบียน คนที่อ่อนแอกว่า ไม่มีทางสู้


ปัจจุบัน สังคม มันเปลี่ยนแปลงไปมากแล้วค่ะ
แก๊งค์เช็ดกระจก ปัจจุบันคือเครือข่ายหนึ่ง คล้าย วินรถตู้
เด็กที่จะเข้ามาทำ จะถูกชักชวนตามกันมา หรือ มาสมัครเอง โดยความสมัครใจ
บ้างก็เป็นคู่รัก ชวนมาทำด้วยกัน สนุกสนาน อยากให้เห็นบรรยากาสการทำงานของพวกเค้าจังเลยค่ะ
มันไม่ใช่เด็กตัวเล็ก ตาละห้อย เดินมาขอตังค์แล้วค่ะ
หมดยุคภาพเด็กผู้หญิง ตัวเล็กไปนานมากแล้วค่ะ เด็กวัยรุ่น แรงดีกว่า ทำงานไวกว่า
เด็กหญิงเล็กๆ เก็บไว้นั่งขอทานตามถนนค่ะ

อาชีพเช็ดกระจกตามสี่แยกนี้ เป็นอาชีพยอดนิยม เพราะได้เงินง่ายและไว
วันหนึ่งรายได้ต่อสี่แยก เป็นเงินจำนวนหลายพันบาทค่ะ

เรื่องอากาศร้อน เป็นสิ่งที่พวกเค้ารู้ดี แต่ในเมื่อทนร้อนหน่อยแต่ได้เงินง่ายและเร็ว นี่คะ

ให้มาจากทางบางกะปินะคะ แล้วสังเกตุซ้ายมือ คุณจะเห็น"ฐาน" ของพวกเค้า
มองเข้าไปจะเจอ เหล้ายาปาปิ้ง บุหรี่ เบียร์ บางคนยังไม่เข้ากะ ก็นั่งคุยโทรศัพท์มือถือหน้าตายิ้มแย้ม

ท่าทางของพวกเค้าเหล่านั้น ไม่ต่างอะไรจาก เด็กอาชีวะ ตาม นสพ. ที่ยกพวกไปตีกัน
ทุกคนเดินมาที่รถ ด้วยความคึกคะนอง และ ก้าวร้าว

สายตาของพวกเค้า บ่งบอกให้เรา รับรู้ได้ว่า ถ้าเราไม่จ่ายเงิน จะต้องโดนการกระทำมิดีมิร้าย
อะไรสักอย่างหนึ่ง ซึ่งเราเจอมาหลายรูปแบบมากค่ะ แต่ยังไม่เคยโดนเอาอาวุธทำร้ายรถนะคะ
แต่ก็กลัวว่า มันก็อาจจะเกิดขึ้นได้ ในอนาคต เพราะสมัย10ปีที่แล้วเด็กเช็ดกระจก ไม่เห็นก้าวร้าว เท่าทุกวันนี้เลย

แล้วต่อไปล่ะคะ คนที่เรารัก หรือ ตัวเราเอง ก็ยังคงต้องใช้ถนนอยู่ใช่มั้ยคะ
แล้วกว่าจะถึงเวลานั้น แก๊งเช็ดกระจก จะแปรเปลี่ยนกลายเป็นอะไร ที่เลวร้าย กว่านี้อีกแค่ไหนคะ
แล้วคนที่ต้องจำนนรับกรรม ก็ไม่ใชใคร แต่คือเราๆท่านๆ และคนที่เรารัก นั่นเองแหล่ะค่ะ

พวกเขาเป็นแค่เหยื่อ ของผู้มีอำนาจรัฐ ที่ยอมให้ เงิน มีอำนาจเหนือกว่า คุณธรรมประจำใจ ที่ยังปล่อยให้ คนที่เลวทรามต่ำช้ากลุ่มนั้น ยังอยู่ในสังคม



ปัจจุบัน พวกเค้า ไม่ใช่เหยื่อแล้วค่ะ

แต่คนที่เราเกรงว่าจะเป้นเหยื่อ คือ คนที่คิดว่า พวกเค้าน่าเห็นใจ น่าสงสาร
เป็นเด็กกำพร้าถูกล่อลวงมา ฯลฯ มากกว่าค่ะ

ความจริงนะคะ เด็กตามสี่แยกที่เราเห็น หลายคนเป็นเด็กมี่พ่อแม่
เคยเรียนหนังสือ มีบ้านอยู่ แต่ว่า ไม่รักดี ทะเลาะกับพ่อแม่ ติดยาติดเพื่อน
หนีออกจากบ้าน จนในที่สุด กลายเป็นเด็กเร่ร่อน แล้วก็หันมาเข้าแก๊งพวกนี้


คนเรา ไม่ใช่ว่าเราเกิดมาในที่ต่ำ เกิดมาอาภัพ ขาดพ่อขาดแม่
แล้วเราจะต้องทำตัวต่ำ ตามชาติกำเนิดเสมอไป
อย่าเหมารวมว่า คนด้อยโอกาส จะเลวไปเสียทั้งหมดค่ะ
คนที่อยู่ในสังคมสลำ แต่รักดีมีเยอะค่ะ

อยากบอกว่าสังคมสลำ ก็เหมือน สังคมลูกของคนในสังคมเมืองล่ะค่ะ
คือ มีทั้งกลุ่มเด็กรักดี และเด็กไมรักดี
ไม่ใช่ว่า เด็กสลำจะเป็นเด็กมีปัญหาไปเสียหมด หรือ เด็กที่มีพ่อแม่จะไม่มีปัญหา

คำถามที่เราอยากจะถามก็คือ พวกเด็กๆ ที่เช็ดกระจกตามสี่แยก พวกเขาผิดอะไรคะ ทำไมพวกคุณ ต้องไปว่าพวกเขา ราวกับเขาไม่ใช่คนเหมือนพวกคุณ ทำไม พวกคุณไม่ไปว่า คนที่สมควรโดนว่า ทำไมคุณถึงเอาแต่ไปว่า คนที่มีโอกาสน้อยกว่า คนทีอ่อนแอกว่า สู้พวกคุณไม่ได้


คนดี ไม่ว่าจะ อยู่ในสถานะไหน ทีไหน ก็มีแต่คนยกย่องสรรเสริญ

แต่คนเลว ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหน ก็ไม่มีใครเห็นใจ หรือ ยกย่องสรรเสริยหรอกค่ะ

ความด้อย หรือ เสียเปรียบ ของ ใครก็ตามแต่ ไม่ได้ ทำให้คนคนนั้น ดุเป็นคนน่าเห็นใจ
ไปมากกว่าคนอื่นๆ ถ้าคนคนนั้น ยังคงประพฤติตัวเลวทราม

อยากบอกอีกครั้ง ว่ามีเด็กสลำ ขาดพ่อแม่ ย่าเลี้ยงมา แต่ปัจจุบัน เป็นอาจารย์
หรือคนอื่นๆอีกมาก ที่จากเด็กสลำ กลายมาเป็น คนมีความรู้ความสามารถ


เราควรจะส่งเสริมและให้กำลังใจคนเหล่านี้ มากกว่าจะไปเห้นใจและมัวแต่สงสาร คน
ที่มาจากระดับเดียวกัน แต่แค่คิดไม่ได้ ไปเพื่ออะไรคะ

ไม่ต้องตอบนะคะ แต่เอาไปคิดเล่นๆก็พอค่ะ

บาย:)

เรื่องนี้เป็นเพียงหนึ่งในปัญหาสังคมเล็กๆที่เราพบเห็นกันได้ทุกวัน...

นี่เป็นเพียงตัวอย่างช่องว่างของฐานะทางสังคมและการศึกษาของประเทศไทยค่ะ

ไม่มีคำตอบไหนถูกหรือผิดเป็นมาตรฐานหรอกค่ะ เพียงแต่พวกเราออกมาแสดงความคิดเห็นส่วนตัวของแต่ละคนก็แค่นั้นเอง ไม่แปลกหรอกค่ะที่เราจะมีความคิดเห็นผิดแปลกหรือไม่เหมือนกัน เพราะเรามีหลายสิ่งหลายอย่างที่แตกต่างกันทั้งครอบครัว สังคม และการศึกษา

ส่วนตัวในความคิดของเรา ก็แค่คิดว่าคนเหล่านี้น่าสงสาร เพียงเพราะเค้าเลือกเกิดไม่ได้ เพียงเพราะเค้าเลือกที่จะมีโอกาสที่ดีไม่ได้ ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสะอาดสวยงาม แต่เด็กบางคนเหล่านั้นก็อาจจะเป็นคนดีก็ได้นะคะ หรืออีกหลายคนก็อาจจะเป็นเด็กติดยา เกเร ขี้ขโมย ... คนเราดูกันเพียงภายนอกไม่ได้หรอกค่ะ

มีครั้งนึกที่รถติดไฟแดงแถวสีสมตอนบ่ายแก่ๆวันนึง เราเห็นรถคันนึงที่อยู่ด้านหน้าเราจอดเสียอยู่ คนขับเป็นผู้หญิง ที่เราทราบว่ารถเค้าเสียเพราะจู่ๆเค้าก็เปิดไฟฉุกเฉิน พอไฟเขียวก็ไม่ยอมขยับรถ ได้แต่นั่งโทรศัพท์อยู่ในรถ เพราะถ้าเรารถเสียเราก็คงจะทำแบบนั้นเช่นกัน หลังจากนั้นมีเด็กเช็ดกระจกรถ หน้าตาน่ากลัวเหมือนเด็กติดยา ใส่เสื้อมอมแมมสกปรก วิ่งเข้ามาที่กระจกด้านคนขับแล้วพูดกับผู้หญิงคนนั้นสักพัก เด็กคนนั้นเรียกพวกมาอีกสองคนแล้วเด็กสกปรกสามคนนั้นก็ช่วยกันเข็นรถของผู้หญิงคนนั้นเข้าข้างทางอย่างทุกลักทุเล รถคันอื่นๆที่ต่อท้ายได้แต่มองและกดแตรไล่....

นี่อาจเป็นอีกด้านที่เราพบเห็นได้จากชีวิตจริงบนท้องถนนในกรุงเทพฯนี่แหล่ะ เด็กเหล่านี้ไม่ได้เหลือขอกันทั้งหมดหรอกแค่ บางคนอาจเป็นคนดีแตกต่างไปจากภาพลักษณ์ภายนอกที่เราเห็นก็ได้

เหรียญยังมีสองด้าน ถ้าความคิดเรามีแตกต่างกันออกไปหลายด้านก็คงไม่แปลกหรอกนะค่ะ

:)

ถ้าเจอเด็กๆก็จะสงสาร พยายามจะไม่มอง ไม่สนใจ
และไม่ให้เงิน เพราะไม่งั้นก็จะตกเป็นเครื่องมือของผู้ใหญ่เห็นแก่ตัว
แต่ถ้าเจอผู้ใหญ่ทำเอง อยากเอามือจิ้มลูกกะตามันเล้ยยยย!