ขอมาให้กำลังใจพี่น้ำ คุณคริส และน้องนาตาลีคนเก่งด้วยนะคะ ปกติไม่เคยเข้าห้องนี้เลย เพราะไม่ใช่ชาวเหนือ แต่พอดีเห็นหัวข้อกระทู้ เลยเข้ามาอ่าน และก็ขอมาให้กำลังใจด้วยค่ะ สู้ๆ นะคะ ขอให้น้องนาตาลีแข็งแรงเร็วๆ ค่ะ
Printable View
ขอมาให้กำลังใจพี่น้ำ คุณคริส และน้องนาตาลีคนเก่งด้วยนะคะ ปกติไม่เคยเข้าห้องนี้เลย เพราะไม่ใช่ชาวเหนือ แต่พอดีเห็นหัวข้อกระทู้ เลยเข้ามาอ่าน และก็ขอมาให้กำลังใจด้วยค่ะ สู้ๆ นะคะ ขอให้น้องนาตาลีแข็งแรงเร็วๆ ค่ะ
น้องออกจากโรงพยาบาลแล้วหรือยังค่ะพี่น้ำ อาการตอนนี้เป้นงัยบ้าง super nat ยังรื่นเริง กรี้ดกร้าด อยู่หรือเปล่าค่ะ :D
ขอบคุณมากนะคะ กำลังใจจากน้องๆที่นี่ทำให้พี่มีแรงสู้ขึ้นเยอะเลยคะQuote:
Originally Posted by Meesook
ยังอยู่โรงพยาบาลอยู่คะนีน่า นาตาลียังต้องอยู่ในความดูแลจากหมออย่างใกล้ชิดอยู่คะ แต่รวมๆแล้วอาการดีขึ้นเรื่อยๆคะ พี่อยากให้หมอดูแลจนแน่ใจว่าทุกอย่าง ok คะ เพราะถ้าน้องเกิดติดเชื้อขึ้นมา ท่อน้ำดีที่ต่อไว้อักเสบ นั่นหมายถึงเราต้องมาเริ่มนับหนึ่งกันใหม่ ผ่าตัดใหม่ พี่ไม่อยากให้ลูกเจ็บตัวอีกแล้วQuote:
Originally Posted by srichardson
เรื่องกรี๊ดกร๊าดลดระดับลงคะ ได้แต่ยิ้มๆ แต่แค่เห็นลูกยิ้มพี่ดีใจที่สุดในโลกละคะ
เพื่อนสนิทพี่อยู่อเมริกา เค๊าพูดให้พี่ได้คิด ก่อนหน้านี้อย่างที่รู้ ร้องไห้ตลอด เพื่อนพี่มันบอกว่า." คนที่สู้สุดชีวิตคือนาตาลี เค๊ากำลังต่อสู้เพื่อจะได้กลับมาอยู่กับแก กลับมาเป็นลูกสาวสุดแสนน่ารักของแก คนที่เข้มแข็งที่สุดก็คือนาตาลี เค๊าเป็นคนเลือกที่จะมาเกิดในครอบครัวแก ไม่ใช่แกเลือกเค๊า เพราะฉะนั้นลูกแกกำลังต้องการกำลังใจจากแก ถ้าแกมัวแต่ร้องไห้ คิดว่าลูกจะเป็นโน้นเป็นนี่ แกจะเอากำลังใจที่ไหนส่งไปให้ลูกแก"
พี่ก็คิดได้นะคะ พยามเข้มแข็ง แต่ก็อย่างที่คนเป็นแม่รู้ๆกันอ่ะคะ อะไรที่เกิดกับลูก ความเจ็บปวดทั้งหมด ถ้ารับไว้ได้เอง พี่ว่าแม่ทุกคนยินดีที่จะเจ็บแทนลูกทั้งนั้น
น้องคงยังต้องอยู่โรงพยาบาลอีกอย่างน้อย 1 อาทิตย์คะ พี่กับคุณคริสก็นอนโรงพยาบาลตลอด อยากอยู่ใกล้ๆลูก ให้กลับไปนอนที่บ้าน พี่กับคุณคริสคงนอนไม่หลับหรอกคะ
ชอบคำพูดเพื่อนคุณน้ำมาก ๆ เป็นสัจจะธรรมของชีวิตมาก อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยนึกถึงตัวเองครั้งที่สูญเสียลูกชายคนเล็กไป พี่ไม่มีน้ำตาเลย เพราะช๊อคหรือเปล่าไม่ทราบ แต่พ่อเค้าร้องไห้ฟูมฟายมาก ๆ นอนเฝ้าศพลูกที่วัดทุกวัน สำหรับพี่แสดงออกภายนอกเหมือนคนเข้มแข็ง เพราะคิดว่าถ้าเราแสดงอาการฟูมฟาย โศกเศร้าอีกคน สามีก็คงมีจิตใจที่ห่อเหี่ยวมากกว่านี้ แล้วลูกชายที่เหลืออีกคนจะคิดน้อยใจว่าแล้วเค้าหละไม่มีค่าอะไรหรือ ก็แข็งใจดำเินินการจัดการงานศพลูกไป พี่จะไปร้องไห้คนเดียวตอนอาบน้ำในห้องน้ำปล่อยโฮ ๆ ทุกครั้ง นี่แหละหนอความเป็นเพศแม่ ต้องมีความอดทนสูงมาก ๆ เน๊อ
เข้าใจความรู้สึกพี่แหววตอนนั้นเลยคะ คงเหมือนคุณคริส เค๊าเครียดนะคะแต่เค๊าเองก็ต้องมาปลอบน้ำ ไหนจะกังวลเรื่องลูก ก็ยังบอกเค๊าว่าขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้น้ำด้วย เค๊าบอกน้ำเสมอว่า ทุกอย่างต้องQuote:
Originally Posted by wawe
ผ่านได้ด้วยดี ให้คิดแต่สิ่งดีๆที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
อ่านที่พี่แหววเล่าแล้ว ซู้ด.......ยอด Super Mom ไปเลยค่ะ
มลอ่านที่เพื่อนพี่น้ำพูด แล้วมาอ่านที่พี่แหววเล่าต่อ อ่านจบ บ่อน้ำตาแตก เลยค่ะ แบบว่า ซึ้งใจ ใช่เลย คิดถึง (พระคุณ) แม่ อ่ะ
แต่ก็ต้องยอมรับเลย ว่า น้องแน็ท ก็สู้สุดใจเหมือนกันนะเนี่ย จากที่ฟังพี่น้ำเล่า เหมือนน้องก็ไม่ งอแง เพื่อแสดงให้รู้ว่า "หนูโอเคค่ะ มี๊ไม่ต้องห่วง"
น้องมลรู้มะพี่พิมพ์ไปพี่ก็ร้องไห้ไปเหมือนกันQuote:
Originally Posted by mol199
พี่แหววก็สุดยอดอย่างที่น้องมลว่าแหละ คนเป็นแม่ยังงัยซะก็ทำใจไม่ได้หรอกคะ
วันนี้ตอนเย็นหมอเอาสายที่ระบายน้ำจากหน้าท้องน้องออกแล้วคะ
คืนนี้ประมาณเที่ยงคืน คงได้ถอดสายน้ำเกลือออกแล้วคะ
แต่ต้องเหลือปลั๊กที่มือไว้ เพราะน้องยังต้องให้ยาทางเส้นเลือดอยู่คะ
น้องอาการดีขึ้นตามลำดับ ก็ดีใจด้วยนะคะพี่น้ำ ต่อจากนี้ร่างกายน้องก็คงค่อยๆฟื้น จากการผ่าตัดเรื่อยๆเนอะ
ปล. เมื่อตอนหัวค่ำพี่ป้อมโทรมา ฝากความเป็นห่วงถึงน้องนาตาลี และพี่น้ำ ด้วยนะคะ พอดีพี่ป้อมโทรหาพี่น้ำ แล้วปิดเครื่องค่ะ เลยโทรมาหามลฝากให้ช่วยบอกพี่น้ำด้วย
พี่ป้อม ขอบคุณนะคะอุตสาห์โทรมา สงสัยตอนพี่ป้อมโทรมาน้ำคงให้นมน้องอยู่ เนิสเซอรรี่อ่ะคะ
เมื่อคืนตอนสามทุ่มน้องหลับ บอกพยาบาลไว้ว่า
ถ้าน้องตื่นตอนไหนก็ช่างให้โทรมาเรียก จะลงไปให้นมน้อง
ตอนเที่ยงคืน น้องตื่น พยาบาลก็เกรงใจเห็นว่าดึก
โทรลงไปตอนเที่ยงคืนครึ่ง พี่พยาบาลเอานมให้น้องหม่ำเรียบร้อย พยาบาลบอกคุณแม่นอนเถอะคะ พักบ้าง นมที่ปั๊มไว้ให้ประมาณ 80 ออนซ์ น้องหม่ำได้หลายวันเลย
ขอบคุณพี่ป้อมนะคะที่เป็นห่วง
ขอบคุณน้องมลด้วยนะจ๊ะ คุณคริสจะจัดปาร์ตี้ Welcome home ให้นาตาลี แล้วพี่จะแจ้งวันนะจ๊ะ ว่าแต่ว่าเจ้าอ้อหายไปไหนเนี๊ยะ