Printable View
ดีแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้อีกคน คิดถึงคุณพ่อคุณแม่ไห้มากๆนะค่ะเพราะท่านเป็นคนที่รักเรามากที่สุดในโลก อย่าคิดว่าตัวเองไร้ค่า ถ้ามีเวลาว่างมากลองไปอ่านหนังสือให้กับคนพิการตาบอดหรือช่วยสอนหนังสือให้กับน้องๆที่ด้อยการศึกษาดีมั้ยค่ะ พี่เชื่อว่ายังมีอีกหลายๆที่ที่ต้องการคนที่มีความรู้อย่างน้องค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะสู้ๆๆ ;)Quote:
Originally Posted by bambi
อยากแนะนำ อ.ปรัชญา ปิยะมโนธรรมอ่ะค่ะ คือ เราเคยมีความรู้สึกแบบเจ้าของกระทู้ ซึ่งเราทำงานฝ่ายพัฒนาบุคลากร ก็เลยเชิญอาจารย์มาบรรยายเรื่อง Problem solving and Decision making อาจารย์ให้ข้อคิดและคำแนะนำดีๆ ในหลายๆ เรื่อง มันโยงมาถึงสภาพจิตใจที่เราเป็นอยู่ ก็พยายามเอาวิธีคิดอาจารย์มมาใช้ ทุกวันนี้ เราดีขึ้นมาก แต่ไม่ทราบเหมือนกันว่าคลีนิคอาจารย์อยู่ที่ไหน รู้แต่ว่าอาจารย์เป็นอ.ประจำภาควิชาจิตวิทยาที่ ม.รามฯ อ่ะค่ะ (search ใน net ก็เจอประวัติอาจารย์ค่ะ ถ้าสนใจก็ลองดู)
แต่เท่าๆ ที่ฟังอาจารย์เล่าวิธีการรักษา ก็คือ ชวนคุยให้คนไข้สบายใจ ชวนคุยหาสาเหตุที่เค้าป่วยทางจิตอ่ะค่ะ แต่สิ่งนึงที่อยากจะแนะนำ คือ อย่าไปปรึกษากับคนที่ไม่เข้าใจปัญหาเรา เพราะเค้าแนะนำ สิ่งที่ไม่ถูกต้อง แนะนำตามประสบการณ์ไม่ใช่หลักการซึ่งมันอาจใช้กับบางคนไม่ได้ อาจทำให้สภาพจิตใจเรายิ่งแย่ค่ะ
สู้ สู้ ค่ะ
เป็นกำลังใจให้มากๆเลยนะคะ ขอให้ผ่านไปให้ได้ และขอให้คุณ bambi คิดเสมอว่ามีทุกข์ก็มีสุข ความทุกข์จะแวะเวียนมาทักทายเราทุกคน อยู่ที่เราจะผ่านมันไปให้ได้ ไม่มีใครทุกข์อยู่ตลอด สู้ๆนะคะ
ก่อนอื่นขออนุญาตแนะนำเวปไซด์ให้นะคะ www.thaimental.com
ที่นี่จะมีจิตแพทย์มาตอบคำถามค่ะ
ยังไงเราก็ขอร่วมให้กำลังใจคุณ Bambi ด้วยนะคะ
อย่าให้ตัวเองว่างเกินไปนะคะ พยายามหากิจกรรมทำ ออกกำลังกาย ถักโครเชต์ นิตติ้งเพลินๆ นะคะ
ขอให้หายดีขึ้นนะคะ :p:p
สู้สู้ค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะค่ะ ก่อนอื่นเลย ควรจะอยู่กับธรรมชาติค่ะ อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ นั่งสูดอากาศให้สดชื่นนะค่ะ ถ้ายังไม่ดีขึ้น ก็ไปหาหนังตลกมาดูนะค่ะ ดูไปเลยค่ะ ตลกฮา ๆ หนังไทย หนังฝรั่ง และพยายามอ่านหนังสือที่เป็น Self-improvement ค่ะ ส่วนตัวชอบเล่มนึงมากค่ะ นั่นคือ What to say when you talk to yourself ค่ะ เป็นหนังสือที่ดีมาก ๆ ค่ะ มีคนแนะนำมาให้อ่าน ชอบมาก ๆ เลย ไม่แพงด้วยค่ะ ลองไปหาใน Amazon นะค่ะ คือ ตอนนั้น เราอยากปรับ Attitude ของเราให้เป็นคนคิดบวกค่ะ แล้วหนังสือเล่มนี้ช่วยได้มากค่ะ อยากแนะนำเจ้าของกระทู้นะค่ะ
แต่ถ้าทำตามนี้แล้วไม่หาย คงต้องไปหาหมอแล้วละค่ะ เพราะมีเพื่อนที่ไม่สนิทเท่าไหร่เคยเป็น เค้าบอกว่า เป็นกรรมพันธุ์ เป็นกันทั้งครอบครัวเลย แต่ไม่ทราบนะค่ะว่า เค้าไปหาที่ไหนค่ะ
ขอให้ใจตัวเราเองเข้มแข็งก่อน อาจดูยากนะค่ะ แต่เชื่อสิไมนานเราจะชนะใจตัวเองได้(เหมือนอยากมีหน้าท้องแบนๆ ก็ต้องงดข้าวเย็น+ซิส อัพ บ่อยๆ มันเป็นเรื่องที่ฝืนใจทำ แต่ถ้าฝืนใจได้ เราก็จะมีหน้าท้องแบนๆ นะค่ะ) คุณต้องให้กำลังใจตัวเองเยอะๆ รักตัวเอง อย่าคิดมาก นั่งสมาธิช่วยได้มาก นึกดูว่าเป็นเพราะอะไรที่ทำให้เราเป็นแบบนี้ แล้วคิดกลับกัน มองปัญหาต้องมองทั้งสองด้าน ทุกอย่างมีเหตุผลของมัน มองโลกในแง่ดี(ยิ่งคิดบวก ยิ่งสวยขึ้น) หรือ อ่านหนังสือ ซีเคร็ด(แมกกาซีน) ไม่ได้โฆษณาแต่อ่านแล้วรู้สึกดีขึ้นจริงๆ
สู้ สู้ นะค่ะ:o
โรคซึมเศร้า เกิดจากความไม่สมดุลของสารเคมีในสมองนะคะ ถ้าเป็นโรคนี้จริงๆธรรมะก็ช่วยมะค่อยได้แล้วค่า แต่ถ้าเป็นซึมเศร้าชั่วคราว เฉียบพลัน จากการสูญเสียชีวิตของคนใกล้ชิด อกหัก รักคุด ปัญหารุมเร้านี่ต้องธรรมะค่ะ ถ้าเป็นซึมเศร้าจริงๆต้องพบหมอนะคะ มียาที่ช่วยปรับสมดุล และต้านเศร้าค่ะ ไม่แนะนำให้อยู่คนเดียวเด็ดขาดค่ะ ให้อยู่กับคนที่ active มองโลกแง่บวกนะคะ ทำกิจกรรมมากๆเพื่อดึงความสนใจออกจากความรู้สึกเศร้า อาจเล่นเกมส์ง่ายๆ หรือ ไปทำกิจกรรมช่วยเหลือคนที่ด้อยโอกาสต่างๆ น่าจะดีขึ้นนะคะ ด้วยความเป็นห่วงค่า
เอาใจช่วยค่ะ เป็นกำลังให้นะคะ สู้ๆ
เข้ามาให้กำลังใจ จขกท. ค่ะ เราเองเป็นคนเครียดง่าย มีหลาย ๆ เรื่องมาทำให้ปวดหัวบ่อย ๆ โชคดีที่ได้อยู่บ้านบ่อยขึ้น คุยกับพ่อแม่ทุกวัน ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมาก ๆ ค่ะ วันหยุดก็ปลูกต้นไม้ รดน้ำต้นไม้ ตัดหญ้า ทำโน่นทำนี่ หายเครียดไปเยอะเลยค่ะ
สู้ ๆ นะคะ
อาการของคนไข้ที่เล่ามา ว่ามีอาการลืมตาไม่ขึ้น พูดไม่ชัด ปากเบี้ยว คิดว่าเกิดจาก side effect ของยาค่ะ ซึ่งอาการเช่นนี้ไม่ได้เกิดกับยารักษาโรคกลุ่มที่มีอาการทางจิตทุกตัว จะมีก็เฉพาะยาบางตัว ที่รักษาบางโรคเ่ท่านั้น ซึ่งหากมีอาการเกิดขึ้น สามารถพบแพทย์เจ้าของไข้ เพื่อที่จะปรับขนาดของยาใหม่ หรือเปลี่ยนยา ทำให้อาการพวกนี้ลดลง และหายไปได้ค่ะQuote:
Originally Posted by orange
ตามด้านบนเลยค่ะ ควรจะพบจิตแพทย์ เพื่อวินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้าจริงหรือไม่ หรือเป็นแค่อาการซึมเศร้า เพราะหากเป็นแค่อาการซึมเศร้า เมื่อปัญหาคลี่คลาย อาการก็จะค่อยๆหายไปQuote:
Originally Posted by moomaam
แต่หากเป็นโรคซึมเศร้า ก็จะมีการเปลี่ยนแปลงต่างๆ ทั้งทางร่างกายและจิตใจด้วย ทำให้การทำกิจวัตรต่างๆแย่ลง จำเป็นต้องได้รับการรักษาค่ะ
และอีกอย่างคือ ต้องวินิจฉัยแยกจากโรคในกลุ่มที่อาการคล้ายๆกันค่ะ เพื่อที่แพทย์จะได้วางแผนในการรักษาและให้ยา
ต่ายมีเพื่อนเป็นจิตแพทย์ อยู่ รพ.รามาค่ะ แต่ไม่ได้เป็นถึงขั้นอาจารย์หมอ เป็นแค่ fellow :D ยังไงถ้าสนใจจะแนะนำให้นะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ โรคนี้รักษาหาย แต่ต้องใช้เวลา และกำลังใจทั้งจากตัวเองและคนรอบตัวค่ะ :D