เมื่อวานเพิ่งมาอ่าน เพิ่งมาเม้นท์ วันนี้เจอเองซะแล้ว ป่านนี้ยังหาไม่เจอเลย แล้วจะทำไงเนี่ย เย็นนี้ไปรับลูก เอาไงดี
Printable View
เมื่อวานเพิ่งมาอ่าน เพิ่งมาเม้นท์ วันนี้เจอเองซะแล้ว ป่านนี้ยังหาไม่เจอเลย แล้วจะทำไงเนี่ย เย็นนี้ไปรับลูก เอาไงดี
^
^
น่าสงสารจัง
ท่าทางสับสนมาก
ยังงัยขอให้มันออกมาได้เร็วๆละกันเนอะ
เข้าใจความรู้สึกเลย ขับรถเเบบเเหยงๆ
ดีนะที่เจอเพื่อนๆที่กลัว(กลัวนะ ไม่ได้เกลียด
เอ....หรือทั้งคู่หว่า???)
เหมือนกันในนี้ sbn
เพราะคนรอบข้างเรานี่ไม่มีใครกลัวเลย
โดยเฉพาะเพื่อนๆ กับพี่ชายเรา(ตัวเเสบ)
มันชอบมาว่าเราว่ากระเเดะ
กระเเดะ กระเดอะ อะไร คนกลัวจนน้ำตาร่วง
เฮ้อออ........
นั่งอ่านไปขำไปอ่ะ เพื่อนๆจะว่าอะไรมั้ยเนี่ย :rolleyes:
ส่วนตัวเป็นคนไม่เกลียดนะคะ แต่ถ้าให้จับก็คิดหนักหน่อยเหมือนกัน ตอนเด็กๆเคยตัดหางจิ้งจกเล่นด้วย เพราะได้ยินมาว่าหางมันจะงอกมาใหม่ แบบอารมณ์เด็กๆอยากทดลองอ่ะ เลยตัดซะเลย 555....แต่การทดลองนี้ไม่ได้ติดตามผลค่ะ เพราะเจ้าตัวที่โบว์ตัดหางดันวิ่งหนีหายไปต่อหน้าต่อตา ไอ้เราก็มัวแต่พินิจพิจารณาเจ้าหางที่ดิ้นได้โดยไม่ได้สนใจเจ้าของหาง ก็เลย......แหะๆ ก่อบาปขึ้นมาอย่างตั้งใจซะงั้น :p
มีสามีของเพื่อนคนนึงชอบจิ้งจกมาก เพื่อนเคยเล่าให้ฟังว่าจิ้งจกที่บ้านเค้าชอบลงไปกินข้าวในหม้อ (ปิดฝาไม่สนิทน่ะค่ะ) พอคุณสามีเห็นเท่านั้นนั่งดูใหญ่เลยในขณะที่คนทั้งบ้านโวยวายกันไม่เป็นอันทานข้าว แล้วอยู่ๆคุณสามีก็หยิบเจ้าจิ้งจกขึ้นมาให้ทุกคนในบ้านดู พร้อมกับวางบนฝ่ามือและลูบหัวเจ้าจิ้งจกน้อยอย่างเบาๆ......ไม่ต้องถามถึงเพื่อนโบว์หรอกนะคะ ชีบ่นทั้งภาษาไทยและอังกฤษปนกัน โดยที่คุณสามีได้แต่หัวเราะชอบใจ :D
นี่ถ้าคุณสามีของเพื่อนคนนี้อยู่จะให้ไปกับเจ้าจิ้งจกน้อยในรถคุณชิโกะให้ค่ะ....น่าเสียดายที่เจ้าตัวกลับไปอังกฤษซะแล้ว และน่าเสียดายอีกอย่างคือ ที่อังกฤษไม่อนุญาตให้นำสัตว์เลี้ยงอย่างเจ้าจิ้งจกเข้าประเทศ ไม่งั้นฮีคงมีสัตว์เลี้ยงตัวใหม่เลี้ยงดูแทนเพื่อนโบว์แน่นอน :D
เป็นโรคเดียวกันเลยค่ะ แค่ฟังก้อหยองแล้ว บรื้ออออออออ!!! แค่มันอยู่ร่วมห้อง ก้อนอนไม่หลับแล้วค่ะ.. ลองเปิดประตูหรือกระจกทิ้งไว้ดูนะคะ