ประมาณ ว่า เป็น ตราบาปไปจนวันตายใช่มะจ้ะ พี่โก้
ความผิดติดตัววววว
Printable View
ขอเอาประสบการ์ณส่วนตัวมาแชร์นะครับ
รักทางไกลนี่เป็นอะไรที่ ทรมานมากๆ เชื่อว่าคงไม่มีใครอยากเจอ
แต่ในเมื่อเลือกที่จะคบเขาแล้วทำไงได้ละครับ นอนก็นอนไม่หลับ ทำอะไรก็คิดถึง
คบกันมาได้ 6 เดือน... วันนึง มันก็ต้องเลิกลาครับ เราสองคนก็มาคุยกันว่า อยู่กันไปแบบนี้ไม่รอดแน่นอน เลยลองมาคบกันเป็นแบบเพื่อนดีกว่า (จริงๆมันก็คือเลิกกันแหละ แต่เขาคงอยากให้มันดูดีมั้ง)
ไม่ใช่เขาไม่อดทน หรือเราไม่อดทนนะครับ แต่เวลาไกลกัน ทะเราะกันที มันก็จูนกันยากนะ
ไอ้เราก็เป็นคนอารมณ์ร้อนด้วย
จริงๆมันทรมานทั้งสองฝ่ายนะครับ
ทุกวันตื่นมา อยากทำงานๆๆ ให้มันพ้นวันนึงไป
แวะเข้ามาบ่นนะครับ...
คู่ไหนที่คิดว่าไกลกัน ลองมาฟังคู่เราหน่อยนะคะ จะได้มีกำลังใจคะ...เราว่าคู่เรานี่แหละ อึดและถึกสุดๆ เลยคะ...
เริ่มแรกเลย ปี 47 เรากับแฟนรู้จักกันก็ทางเน็ตคะ เค้าอยู่อเมริกา ส่วนเราอยู่ไทย ปีๆ หนึ่งก็จะมาหาเราได้สัก 2-3 ครั้งนะคะ แต่มาทีก็อยู่นานคะ ประมาณเดือนกว่าๆ ต่อมาเรามีเหตุต้องลาออกจากงาน มาอยู่บ้านดูแลแม่ที่ป่วยจนกระทั่งแม่เราเสียไป
จนกระทั่งเราแต่งงานปี 49 ก็ยังแยกกันอยู่แบบนี้เช่นเดิมคะ ทุกวันๆ ก็คุยกันแต่ msn คะ เจอหน้าได้ยินเสียงก็มีแต่ msn และทางโทรศัพท์อ่ะคะ แต่มิสคอลแทบจะทุกชั่วโมง ประมาณว่าเราสื่อว่าเราคิดถึงเค้า หรืออย่างเวลาเราไปไหน หากเข้าบ้านมาแล้ว เราก็จะมิสคอลบอกเค้าอ่ะคะ เป็นวิธีการสื่อสารโค้ดลับที่คู่เราตกลงกันอ่ะคะ...
จนตอนนี้ปี 52 แล้ว เราก็ยังไม่ได้ไปอยู่กับแฟนเลยอ่ะคะ พูดแล้วเศร้า ก็มีแต่แฟนนี่แหละคะได้แต่บินไปบินมา แต่ระยะหลังก็ไม่ได้มาบ่อย เพราะติดงานเค้าแหละคะ
ยังไงเป็นกำลังใจให้ทุกคู่ที่อยู่ไกลกันคะ สู้ๆๆๆ รวมทั้งปลอบใจตัวเอง ฮือๆๆๆ