คุณเปิ้ล เข้มแข็งไว้นะคะ
ผึ้งเข้าใจความรู้สึกค่ะ ครั้งนึงเคยเลี้ยงกระรอกรักเค้ามาก
หอมเค้าทุกวัน วันนึงเค้าตาย ผึ้งก็ไม่ยอมออกจากบ้านไปเรียน
แม่ต้องทั้งปลอบทั้งขู่ ผึ้งเสียใจมาก
ขนาดตอนนี้ผ่านมานานมากแล้ว
พอเล่าอีกครั้งก็ยังอยากร้องไห้อยู่เลยค่ะ T_T
คุณเปิ้ลสู้ๆนะคะ เหนื่อยมากก็พักค่ะ
ไม่ต้องไปไหนไกลหรอกค่ะ เพราะถึงตัวไปใจก็ไม่ไป
คุณเปิ้ลนอนลงบนเตียงนะคะ หลับตาค่ะ แล้วพยายามทำสมองให้ว่าง
บอกตัวเองด้วยว่าเรารักเค้าและเราทำดีที่สุดแล้ว
อย่าโทษตัวเองหรือคุณแม่ค่ะ (คือตอนนั้นผึ้งก็คิดโทษตัวเอง ทุกวันนี้ผึ้งถึงยังเสียใจมาก)
ให้หัวใจและสมองได้ปล่อยวางนะคะคุณเปิ้ล
" เราทำดีที่สุดแล้วค่ะ "
ดูแลสุขภาพนะคะ อย่าหักโหมกับงาน หรือเครียดเรื่องเค้ามากไป
ถ้าเค้ารับรู้ได้เค้าจะเสียใจนะคะ ผึ้งเชื่อว่าเค้าก็รักคุณเปิ้ลมากเช่นกันค่ะ :)
