Originally Posted by
Lady Geordie
คุณ Meesook เอาข้อคิดดีๆมาฝากอีกแล้ว ขอบคุณค่ะ ^^
อ่านแล้วทำให้นึกถึง fwd mail เรื่องนึงอ่ะค่ะ ไม่ทราบว่าเป็นเรื่องแต่ง หรือเรื่องจริง
เท่าที่พอจำได้นะคะ...
มีพ่อลูกคู่นึงที่บ้านมีฐานะที่ค่อนข้างลำบาก
อยู่มาวันนึงลูกสาวเอาของขวัญมาให้พ่อ เป็นของขวัญที่ห่ออย่างสวยงาม
พ่อรับของมาด้วยความดีใจ แต่พอเปิดดูพบว่าเป็นกล่องเปล่า ผู้เป็นพ่อโมโหมาก เรียกลูกสาวมาต่อว่า
"ลูกไม่รู้เหรอว่าเงินทองหามาด้วยความลำบาก ทำไมต้องสิ้นเปลืองซื้อกระดาษห่อแพงๆมาห่อกล่องเปล่าแบบนี้ด้วย"
ลูกสาวพอโดนตำหนิก้อเสียใจมาก ร้องไห้สะอึกสะอื้น พร้อมตอบพ่อไปว่า
"พ่อจ๋า นั่นไม่ใช่กล่องเปล่านะ หนูใส่จูบของหนูลงไปเยอะแยะเต็มกล่องเลย"
พอได้ฟังดังนั้น พ่อรู้สึกผิดมาก คว้าตัวลูกสาวมากอดและขอโทษ
.... หลังจากนั้นไม่กี่ปี ลูกสาวประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต...
ส่วนพ่อ... ก้อยังคงเก็บกล่องของขวัญกล่องนั้นไว้ข้างเตียงตลอดเวลา
ยามใดที่เขาคิดถึงลูก เขาก้อจะเปิดกล่องของขวัญออกมา ถึงแม้ภายนอกมันจะเป็นกล่องเปล่า แต่ภายในมันอบอวลไปด้วยความรักที่ลูกมีต่อพ่อ ซึ่งความรักนี้เป็นสิ่งที่ไม่สามารถสูญหายไปตามกาลเวลาได้...
^
^
แก่นของตัวเรื่องจะคล้ายกับของคุณ Meesook เลยตรงที่ว่า ต้องดูเจตนาของผู้ให้เป็นสิ่งสำคัญ ว่าเป็นการให้ที่บริสุทธิ์ใจที่อยาุกให้ผู้รับมีความสุข อย่ายึดติดกับตัววัตถุ ^^