สับสนกับชีวิตจัง ระบาย

ลองมองอีกแง่มุมนึงนะครับ
มีคนถามไว้ใน เวปรักษาธรรมะดอตคอมครับ ผมยกเอาส่วนหนึ่งของคำตอบ ซึ่งผู้ถามได้ทำทุกวิถีทางแล้วเพื่อให้มีลูกครับ แล้วไม่มีครับ .......
"หากว่าโดยวิบากแห่งกรรมจะไม่มีลูกแล้ว ก็แก้ไขไม่ได้ครับ ก็ต้องยอมรับนะครับ การที่เครียดจะยิ่งเป็นการทำร้ายตนเอง และเร่งให้ปัญหาทางกายเพิ่มมากขึ้น เพราะกายก็สัมพันธ์กับใจโดยตรง ควรหมั่นออกกำลังกาย ทานอาหารครบหมู่และมีประโยชน์ นอนหลับพักผ่อนให้ดี ก็จะสร้างความสมดุลได้ดีขึ้น
การที่ไม่มีลูก ก็จะทำให้ไม่ต้องทุกข์เพราะลูกนะครับ เพราะที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ครับ
ให้มองดูความจริงอย่างนี้บ้าง ก็น่าจะช่วยให้ลดคลายความหวังที่ทรมานตนเองมากอย่างนี้ได้ ....ควรเอาเวลาในชีวิตมาเร่งทำความดีคือบุญทั้งหลาย เพื่อประโยชน์ตนให้มากที่สุดเท่าที่จะสามารถ คุณย่อมอยู่เป็นสุข ไม่ลำบากตอนแก่ด้วยอาศัยบุญเหล่านั้นดูแลอยู่ครับ " เป็นกำลังใจให้นะครับ ลองทำใจให้สบาย ๆ ดู อย่าไปกังวลกับมันมาก แล้วทุก ๆ อย่างก็จะค่อย ๆ ดีขึ้นเองครับ บางที่เพราะความอยากได้มากอาจเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้สุขภาพของทั้งคู่ยิ่งไม่ดี ลองทำใจให้สบาย ออกกำลังกาย ไปเที่ยวพักผ่อนตามต่างจังหวัด ต่างประเทศบ้าง บางทีจิตใจที่ดีขึ้นทำให้ร่างกายดีขึ้นทุก ๆ อย่างก็จะดีตาม ๆ กันมานะครับ สู้ สู้ ครับ ......:D

ส่วนตัวแล้ว ตองเองเป็นคนที่ไม่อยากมีลูก ก็อาจจะไม่เข้าใจความรู้สึกของ จขกท. ได้เต็มร้อย แต่สิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกก็คือ ในความโชคร้ายก็จะมีความโชคดีอยู่ด้วยเสมอ เพียงแต่ว่าเราจะเลือกมองที่มุมไหน

ตองมองว่า จขกท. โชคดีนะคะที่ได้สามีที่น่ารัก เป็นคนดี และที่สำคัญกล้าพูดเปิดใจในสิ่งที่เขาต้องการกับเรา ดีกว่าเขายอมเออออ รับเด็กมาอุปการะ แล้วไม่สามารถทำใจรับได้ นานวันเข้าก็จะกลายเป็นปัญหา ทำลายความสุขในครอบครัว และที่สำคัญชีวิตน้อยๆ อีก 1 ชีวิต ที่คาดหวังจะได้รับความอบอุ่นจากคำว่า "ครอบครัว" ที่เขาไม่เคยมี และโหยหาอยากจะได้รับ ก็คงจะต้องมาเจ็บปวดไปด้วย ถ้ามองในมุมนี้ จขกท.จะสัมผัสได้เลยค่ะว่า คุณโชคดีแค่ไหน ที่ได้พบกับผู้ชายแบบสามีคนนี้ ;)

อ่านแล้วเห็นใจคุณ จขกท มากๆ เลยค่ะ
ว่ารู้สึกอย่างไร ฝนไม่รู้จะพูดอย่างไรดีที่จะช่วยให้
คุณ จขกท รู้สึกดีขึ้น แต่ฝนก็ขอเอาใจช่วย
ขอให้เข้มแข็งและอย่าคิดทำอะไรที่จะยิ่ง
ทำให้บานปลายนะคะ ฝนว่าสามีคุณ จขกท
รักคุณมากๆ ฝนเห็นด้วยว่า ถ้าไปรับเด็กมาเลี้ยง
ความรู้สึกก็ไม่เหมือนลูกเรา แต่ก็อาจจะช่วย
ทำให้รู้สึกดีขึ้นได้ ..


ฝนขอเอาใจช่วยแทนแล้วกันนะคะ ถ้าปฏิหารย์มีจริง
ขอให้มีลูกไวๆ ค่ะ :)

อ่านข้อความของเพื่อนๆ น้องๆ ที่มาให้กำลังใจ เราซึ้งน้ำตาไหลเลย จริงๆค่ะ..

มันรู้สึกสับสน ความคิดตื้นๆเข้ามาในบางครั้งจะอยู่ต่อ หรือจะไป ไปตามหาสิ่งที่ต้องการ แต่มันต้องเริ่มศูนย์ใหม่
เรียนรู้ใครสักคน เริ่มรักใหม่เพียงเพื่ออยากได้พ่อ แม่ ลูก

แต่มันต้องฟันฝ่าหลายๆอย่าง ไม่รู้อะไรจะเกิดบ้าง

ตอนนี้สงสารสามีเค้ายังไม่รู้หรอกว่าเราคิดแบบนี้ มองดูเค้าสิ เสมอต้นเสมอปลาย ไม่เคยฉุนเฉียวพูดเสียงดังใส่เรา
ไม่ว่าเราจะอารมณ์ไหน ทำผิดอย่างไร หาทุกอย่างให้ได้ถ้าไม่เหนือความสามารถเค้า เราเป็นหนึ่งเหนือสิ่งใดสำหรับเค้า
ในหลายๆอย่าง ทำสิ่งใดก็เพื่อภรรยาผมทำได้คร๊าบตลอด..
เราไม่รู้ว่าจะมีชายแบบนี้หลงเหลือให้เราอีกไหม หลายๆอย่างกับสิ่งที่สามีมอบให้เพราะเค้ารักเรา มันเต็มอิ่มมันล้นเหลือ..

วันนั้นไข่ตกเต็มท้องเรา 19ใบ ใหญ่สมบูรณ์ทุกใบ เตรียมที่จะดูดออกมาผสมแล้ว แต่ก็ต้องช็อกกันเพราะสามีไม่มีเชื้อเลยสักตัว
ที่ไม่ได้ตรวจเชื้อก่อนหน้านี้ก็เพราะพวกเรามั่นใจว่าสามีมีเชื้อ เพราะเมื่อปีที่แล้วยังฉีดเชื้อได้เลย กะว่าทำอิกซี่คงสำเร็จ
เก็บเชื้อวันเดียวกับวันเก็บไข่เลย หมอก็บอกว่างั้น ก็เลยตามนั้น
จากการดูดเจาะไข่(PESA) หมอก็ถามจะตัดชิ้นเนื้อ(TESE)ในไข่ต่อไหม ซึ่งผลข้างเคียงมี สามีจะเจ็บมากอาจติดเชื้อด้วย ตรงนั้นมันบอบบางนะ เราก็บอกทำไปเถอะ จะได้รู้กัน ไข่ก็เต็มท้องอืดไปหมด จะได้ดูดไข่สักที

สรุป ไม่มี ความรู้สึกเรามันโหวงๆเหวงๆ ตัวเบาๆ

สิ่งนี้มันเกิดกับชีวิตเราแล้ว จะเอาไงดีต่อล่ะ ยังทำใจไม่ได้เลยจริงๆค่ะ ทำไมชีวิตมันต้องได้แค่ครึ่งๆกลางๆ ไม่สมบูรณ์สักทีนะ

ขอบคุณน้ำใจทุกๆคนอีกครั้งที่มาให้กำลังใจเรา ตอนนี้ได้แต่พยายามทำกิจกรรมต่างๆ เพื่อให้ลืมๆไม่คิด เดือนหน้าจะไปจำศีลห่มขาวสักครึ่งเดือน วัดบนเขาแถวบางเสร่ เผื่อจะปลงๆต่ออะไรๆ ได้บ้าง

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ยังไงก็รักกันมาตั้งนาน ปัญหาทุกอย่างมีทางออกค่ะ ;)

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ชะตาชีวิตของคุณ Thida อาจกำหนดว่าต้องพบแต่สิ่งดี ๆ งาม ๆ เลยต้องใช้เวลาคัดเลือกกันหน่อย อย่าเป็นทุกข์ไปเลยนะคะ

คิดว่าพอเข้าใจความรู้สึกจขกท.นะคะ การอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ พ่อ แม่ ลูก นั้น เป็นสิ่งที่มนุษย์แทบทุกคนต้องการ

แต่ถ้าพิจารณาแล้ว คำว่าความสมบูรณ์อาจไม่ต้องหมายถึงคำว่า "ครบ" ก็ได้ค่ะ หากแต่เพียงไม่ขาดซึ่งความรัก ความเข้าใจ การเกื้อกูล และซื่อสัตย์ต่อกัน

หากชีวิตเรานั้นได้ถูกกำหนดว่าจะต้องมีเพียง "เราสองคน" ก็ไม่มีอะไรสามารถเปลี่ยนแปลงมันได้แน่นอนค่ะ เมื่อใดที่คุณรู้สึกจมดิ่ง ตกอยู่ในความเศร้า หดหู่ หม่นหมอง หรือเป็นทุกข์ ขอให้พยายามมองและคิดตามนี้นะคะ

มีคนอีกนับล้านที่เค้าภาวนาเพียงแค่ให้ได้เจอคู่ชีวิตที่ดี มีความรัก ซื่อสัตย์ ดูแลไม่ให้ลำบาก รักกันไปจนแก่เฒ่า........

มีคนอีกเป็นล้านที่ต้องทนทุกข์จากการที่มีลูกพิการ ไม่สมประกอบ เนื่องจากความไม่พร้อมทางพันธุกรรม ของพ่อแม่.........

มีคนอีกเป็นล้านที่เลือกจะแบ่งปันความรักอันเหลือเฟือของพวกเค้าให้กับเพื่อนมนุษย์ หมั่นทำบุญ สร้างกุศล เพื่อที่ภายในภาคหน้า สิ่งที่เรามุ่งหวัง จะได้สมปรารถนา.......

อยากให้มองกลับกันว่า คุณเจ็บเพราะสามีไม่สามารถให้สิ่งที่คุณต้องการที่สุดได้ แต่พายเชื่อว่าสามีคุณที่รักคุณยิ่งชีวิตนั้น เค้าเจ็บไม่แพ้คุณแน่นอนค่ะ ธรรมชาติคนเรานะคะ ถ้ารักใครซักคน แต่เราทำให้เค้าต้องผิดหวังในตัวเรา เป็นความเจ็บที่ทรมานมากเลยล่ะค่ะ เมื่อโชคชะตาได้นำให้คุณและสามีมาร่วมชีวิตกัน แสดงว่ามันมีเหตุผลที่เหมาะสมแล้ว หากกลับกัน คนที่ไม่สามารถทำฝันนี้ให้เป็นจริงเป็นทางคุณเอง คุณจะเป็นอย่างไร หากสามีไปมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น หรือแยกทางกับคุณ ทั้งๆที่ผ่านร้อนผ่านหนาว และผูกพันกันมานาน นอกจากความเจ็บปวดแล้ว มันยังเป็นการทำร้ายคนที่เค้ารักเราด้วยนะคะ

ความรักไม่ว่าจะสามีรักภรรยา พ่อแม่รักลูก มันอาจแตกต่าง แต่สิ่งที่เหมือน คือการที่เราอยากดูแล ให้สิ่งดีๆกับใครซักคน ไม่ว่าคนๆนั้น จะอยู่ในสถานะใด

พยายามหากิจกรรมทำ ฟังธรรมบ้าง เล่นกีฬา พูดคุย โอบกอด เข้าใจซึ่งกันและกัน

การเริ่มต้นด้วยคำว่าครอบครัวพ่อแม่ลูก มันไม่จำเป็นต้องจบด้วยคำว่าเราสามคนพ่อแม่ลูกเสมอไปหรอกค่ะ ลูกไม่ใช่ของเรา ชีวิตเค้าก็จะต้องเป็นของเค้า วันใดวันหนึ่งเค้าก็ต้องไปมีชีวิตตามวิถีที่เค้าเลือก

ตัวเราเองยังไม่ใช่ของเรา หากในเมื่อเราได้ทำเต็มที่ จงเปิดตา เปิดใจ เข็มแข็งนะคะ เรื่องแบบนี้ไม่มีใครไม่เจ็บปวด คำพูดคนอื่นที่เค้าถามไถ่ว่าทำไมเรายังไม่มีลูก ยังไงซะเราก็ต้องเผชิญมันอยู่ดีค่ะ ขอแค่ให้มีสติ ระลึกได้อยู่เสมอ ว่ามันไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น การมีลูกไม่ได้ไม่ใช่ความผิดค่ะ สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ลองรับอุปการะเด็กดูดีมั้ยคะ แบบที่เราจ่ายค่าการศึกษาให้เค้าทุกปีอ่ะค่ะ

มองโลกในแง่ดีนะคะ
ไม่มีลูก แต่มีสามีที่ดี
ถือเป็นพรอันประเสริฐที่สุดแล้วค่ะ
มองกลับกัน ถ้ามีลูกแล้ว
สามีเปลี่ยนไป จะรับได้จริงหรือ
ถ้าไปมีคนใหม่ จะดีเท่าคนคนนี้หรือเปล่า
มีสามีดี เหมือนถูกลอตเตอรี่รางวัลที่ 1 เลยนะคะ หายากมาก
ทุกอย่างมี 2 ด้านเสมอนะคะ
ให้เลือกมองด้านดี
แล้วชีวิตจะมีความสุขค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

มองง่ายๆนะคะ คนเราอยากได้ อยากมี อยากเป็นเป็นธรรมดา แต่เมื่อในกรณีของเรามีขีดจำกัดเรื่องธรรมชาติก็ต้องทำใจยอมรับและเข้าใจกฎของธรรมชาติ อย่าคิดว่าทำไมต้องเป็นเราที่ไม่ได้มี ไม่ได้เป็นอย่างคนอื่นเขา คิดกลับกันว่าทำไมจะเป็นเราไม่ได้ล่ะ เราเท่านั้นหรือที่อยู่เหนือกฎธรรมชาติจึงมีสิทธิ์ได้อะไรอะไรทั้งหมดดังใจคิด

คุณมีสามีที่รักคุณและพร้อมร่วมสุขทุกข์กับคุณที่เป็นปัจจุบันที่จับต้องได้ที่ต้องการให้คุณระลึกถึงคุณค่า คุณกลับเอาเรื่องลูกซึ่งเป็นเรื่องที่คาดหวัง เรื่องในอนาคตมากดดันและทรมานทั้งตัวคุณเองและสามีแทนที่จะมีความสุขกับสิ่งที่มี สิ่งที่เป็นอยู่ ปัจจุบันขณะต่างหากที่สำคัญ

ลองมองดูในอีกแง่มุมที่คุณสองคนไม่มีลูกให้เป็นภาระทางกายและใจ คุณคิดแค่ว่าเมื่อตั้งครรภ์คุณจะมีความสุข มีความเป็นครอบครัวสมบูรณ์ แต่ไม่คิดยาวว่าถ้าลูกเราอาจจะเป็นเด็กไม่ดีล่ะ สร้างความเดือดร้อนรำคาญใจให้ทั้งพ่อแม่และคนอื่นได้อย่างไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ ถึงตอนนั้นอยากให้มันกลับเข้าท้องหายไปก็ทำไม่ได้แล้ว มีมนุษย์อีกคนก็สร้างภาระให้กับโลกเพิ่มอีกหนึ่งในแง่ทรัพยากรที่ต้องเสียไปกับขยะที่เพิ่มมากขึ้น

คุณสองคนสามารถเป็นพ่อแม่อุปถัมภ์อุปการะเด็กที่เกิดมาแล้วแต่ขาดทั้งพ่อและแม่ให้เขาได้เรียน ได้มีอาหาร 3 มื้อกิน ได้มีอนาคตเป็นคนดีในสังคมได้และชื่นชมกับความสำเร็จของเขาที่มีคุณส่งเสริมมา เพียงเจียดเงินที่ซื้อกระเป๋าราคาแพงๆอีกใบให้ เจตว่าก็สุขใจไม่แพ้กัน

ทุกอย่างเกิดขึ้นด้วยเหตุ ปัจจัยและเวลาที่เสมอกัน อย่ามองหาสิ่งที่เราไม่มี แต่ให้ดูแลสิ่งที่เรามีให้อยู่กับเราได้อย่างมีความสุขตราบที่เรามีลมหายใจอยู่ดีกว่าค่ะ สุดท้ายฝากไว้ว่ามองโลกให้มองต่ำ มองธรรมให้มองสูงนะคะแล้วชีวิตจะทุกข์น้อย