เอ.... นี่เราทำถูกหรือเปล่าคะเนี่ย?

ขอบคุณเพื่อนๆ ที่เข้ามาให้ความเห็นกันนะคะ

อ่านความเห็นคุณนิวแล้วคิดได้เลยค่ะ มันอยู่ที่ใจจริงๆ ด้วยล่ะ

ตอนนี้ไม่ได้คิดอะไรแล้วล่ะค่ะ ก็ให้เค้าไปหนึ่งร้อยบาท ถึงจะเป็นเรื่องจริง หรือไม่จริง และถึงแม้เค้าจะเป็นคนบ้าก็ตาม เค้าก็คงได้ใช้ประโยชน์จากหนึ่งร้อยบาทนั้น แล้วเราก็ไม่ได้เสียหายอะไรมากกับเงินที่ให้ไปด้วยค่ะ

สบายใจแล้วค่า... :)

ดีแล้วหละค่ะ ที่ให้คุณพ่อออกมาคุย อย่างน้อยก็ป้องกันตัวเอง

เคยเจอกับตัวเองทั้งเรื่องจริงไม่จริงเหมือนกัน แต่ถือว่าทำบุญไป ถ้าไม่จริงบาปก็ตกอยู่กับคนโกหกนั่นหละค่ะ

อย่าคิดมากเลยค่ะ เป็นเราก็คงทำคล้ายกับคุณทินี

หุหุ มีเรื่องจะเล่า แต่คล้ายกะของคุณนิวมากเลย
ก็เลยไม่เล่าดีกว่า....:rolleyes:

โบว์เองก็เคยมีเพื่อนสมัยเรียนมหาลัย มีปัญหาเรื่องการเงินตั้งแต่ปี 2
ตอนนั้นก็ได้ข่าวว่าเค้ายืมเงินเพื่อนในกลุ่มหลายคน แล้วคืนไม่ครบบ้าง ไม่คืนบ้าง แต่เพื่อนๆก็ไม่ได้เอาเรื่องอะไร เพราะเห็นว่าเพื่อนคนนี้เดือดร้อนจริงๆ

หลังจากจบไปหลายปี ล่าสุดเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เพื่อนคนนี้โทรยืมเงินเพื่อนในกลุ่มอีกด้วยปัญหาเดิม
ช่วงนั้นแต่ละคนโทรหากันซะวุ่นวาย ปรึกษากันอีกว่าจะให้ยืมดีหรือไม่? เพราะทุกคนต่างรู้ดีว่าถ้าช่วยครั้งนี้ก็ไม่ได้คืนอีกเช่นกัน :rolleyes:

แต่แล้วก็มีเพื่อนคนนึงพูดขึ้นมาว่า "ถ้าคิดจะช่วย ก็อย่าไปคิดอะไรมาก" คำพูดนี้ได้ผลค่ะ เป็นคำตอบทุกๆคำถามได้เป็นอย่างดี

หลังจากนั้นใครที่ใคร่คิดจะช่วยก็ช่วยเลยเท่าที่ตัวเองไม่เดือดร้อน ส่วนใครที่ไม่คิดจะช่วยก็ไม่เป็นไร...ก็ถือว่าทำบุญไปค่ะ คิดซะว่าเค้าอาจจะเดือนร้อนจริง ;)

อ่านแล้วซึ้งอ่า... คุณมีสุขคิดดีแล้วหล่ะ เพราะคุณคิดดี ใจคุณถึงกังวลถึงคนที่ด้อยกว่าว่าเค้าจะลำบากไหม... เพราะสังคมทุกวันนี้มันมีแต่ของแปลก การที่คุณพ่อคุณมีสุขกระทำแบบนั้นไป รี่เรียกว่าเป็นการป้องกันตัว เพราะเราไม่รู้ว่าเค้ามาดีหรือมาร้าย ไม่รู้ว่าจริงหรือหลอกเอาความสงสารของคน... คนแบบนี้มีเยอะ ;)

มันผ่านไปแล้วค่ะ..
อย่าคิดมากเลยค่ะ

ปล. ความเห็นข้างต้นคือ สิ่งที่คุณวิตกอยู่นะค่ะ
ก่อนที่จะรู้ว่า เขาคือคนบ้า ค่ะ

ความเห็นต่อมา
เรามีบ่อยค่ะ บ้านเรามีคนมาขอบ่อย
เอาบัตรประชาชนไว้ เอาโทรศัพท์มือถือไว้ เอาใบขับขี่ไว้
สุดท้ายก็ทิ้งไว้ที่บ้าน ตอนนี้มีเยอะ แต่แม่กับพี่ไม่เคยนับ

แต่จะให้มากสุดแค่ 200 บาท ส่วนมากมาไว้แบบขอ 100 บาทกันค่ะ
มีมากสุดก็ 500 บาท แต่ให้แค่ 200 บาท แม่กับพี่ให้แบบยืมลืมค่ะ
จะได้ไม่เสียดาย ถ้าเป็นหนี้สูญ ถือว่าทำบุญ เผื่อเราไปตกทุกข์ได้ยาก
จะได้มาคนช่วยเหลือ (ตรงนี้ไม่ได้คิดว่าจะต้องได้ผลกลับเสมอนะค่ะ)

เราช่วยได้ก็ช่วย ช่วยได้เท่าไหนก็เท่านั้น ไม่ช่วยก็คือไม่ช่วย
ไม่มาคิดมากตามหลังค่ะ เพราะว่า ชีวิตนี้มีสารพัดเรื่องจะต้องเจอค่ะ

เราพูดในส่วนของเรานะค่ะ เพราะความคิดคนไม่เหมือนกัน
บางคนคิดมาก จบไปแล้วก็คิดอยู่อีก
บางคนไม่คิดเลย จนบางทีก็ งง ว่าคิดบ้างก็ดีนะ

ขอร่วมแชร์ความรู้สึกด้วยค่ะ....

คือ เราก็เคยเจอคนประเภทนี้แต่เราก็ไม่แน่ใจในสิ่งที่เค้าพูด ก็เลยไม่ได้ให้ไป แต่บางที่ก็มักจะคิดว่า

แล้วถ้าเป็นจริงอย่างที่เค้าพูดละ...แต่มันก็ผ่านจุดๆนั้นไปแล้ว

ก็เลยพยายามไม่คิดอะไรมาก....และที่สำคัญก็คือ กลัวโดนหลอกเหมือนกันค่ะ

ไม่ต้องคิดมากทำบุญถ้าเราให้ด้วยความตั้งใจดี ยังไงก็ได้บุญจ้ะทิ:D