ขอคำปรึกษาด้วยค่ะ เรื่องความรัก

เคยเจอกับตัวเหมือนกันค่ะ คบกันตอนเรียนอยู่ 7 ปี สุดท้ายก็ต้องเลิกกัน เฮิร์อยู่หลายเดือนค่ะ จนต้องพึ่งธรรมมะ สัจจธรรมที่ว่า เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับลง ถ้าเข้าใจตรงนี้ พิ้งค์คิดว่าเราจะทำใจกับทุกสิ่งได้ง่ายขึ้นนะคะ อีกอย่างนึง ลองเชื่อในพรหมลิขิตดูนะคะ ชีวิตเราทุกคนอาจถูกลิขิตมาแล้วก็ได้ เมื่อถึงเวลาหนึ่ง เราจะเจอกับคนหนึ่ง อีกเวลาหนึ่งเราต้องเลิกกะเขา เพื่อเจออีกคนนึง ซึ่อเราอาจรักเขามากกว่าคนที่ผ่านมาก็ได้ค่ะ เอาใจช่วยให้ทำใจได้เร็วๆๆนะคะ

คุณทิน่ารักจังค่ะให้โทรปรึกษาได้ด้วย เป็นพี่สาวที่แสนดีประจำเว็บเลยค่ะ

เราอย่าไปคิดอะไรมาก ๆ เวลาก็พิสูจน์แล้วว่า ทำให้เรามีชีวิตอยู่ได้
ขาดเขา เราอยู่จ้า รักตัวเองให้มาก ถามตัวเราก่อนสิคะ เกิดมาสิ่งที่สำคัญที่สุดของเราคือใคร
คืออะไร แฟน...ถ้ามีแล้ว เราสามารถมีอีกได้ไม๊คะ ถ้ามี เราอาจจะมีดีกว่าก็ได้ค่ะ
ส่วนคุณพ่อคุณแม่ เรามีอีกได้ไม๊คะ
พี่ขอฝากอะไรบ้างได้ไม๊คะ ..... เลือดข้นกว่าน้ำนะคะ
เรารักและกตัญญูผู้ให้ชีวิตเราให้มาก ๆ แล้วเราจะสบายใจ
ไม่ต้องไปเสียน้ำตาให้ใครขนาดนั้นค่ะ รักตัวเองมาก ๆ
ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อสังคม แล้วเราจะรู้ว่า เรามีคนที่เราต้องรักอีกเยอะแยะค่ะ สู้นะคะ

หันมารักตัวเองค่ะ แล้วกรวดน้ำสวดส่งให้เค้าไป

คนมาปลอบเพียบเลยนะคะ ดีจัง

จ้าเข้าใจนะคะ เคยเจอกะตัวเองค่ะ คบมาเกือบเก้าปี(ก่อนหน้านั้นก็เป็นเพื่อนมาหลายปีค่ะ) แล้วก็ต้องเลิก ตอนนี้ผ่านมาสี่ห้าปีแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้ยังรักเค้าอยู่เลยค่ะ พยายามจะคบใครใหม่ก็ทำไม่ได้ แต่จ้าโอเคนะคะ ไม่ได้ทุกข์ทุรนทุรายอะไรแล้ว เป็นแบบยอมรับได้ ปีแรกๆ ที่เลิกเน่าสนิทเลยค่ะ มัวแต่คิดไม่เข้าใจนู่นนี่อยู่นั่นล่ะ ตอนนี้ชิวๆ แล้วค่ะ แต่พอเลิกกันได้ปีนิดๆ ก็ได้ข่าวว่าเค้าแต่งงานนะคะ เศร้าเหมือนกัน แต่ที่สุดก็ดีใจกะเค้านะคะ เข้าใจว่าเค้าคงมีความสุขแล้วน่ะค่ะ คือตอนคบกันเค้าก็ดีน่ะค่ะ แล้วก็คบอยู่นาน ต่างคนต่างก็รักกัน แต่นิสัยบางอย่างก็ไม่ค่อยถูกใจกัน แต่จ้ารักก็คบไปเรื่อย ภายหลังเค้าเป็นฝ่ายตัดสินใจค่ะ ก็เกลียดเค้าไม่ลงหรอกค่ะ

จ้าเป็นแนวเข้าใจตัวเองว่าแค่ไหนยังไงมากกว่า ไม่ได้ไปโทษอะไรแล้ว ไม่กดดันให้ตัวเองไปคบใครทดแทนด้วย แต่ต่างคนต่างวิธีนะคะ ต้องลองดูน่ะค่ะ

หาอะไรทำยุ่งๆ อยู่กะเพื่อนกะครอบครัวเยอะๆ ค่ะ

ยังไงพีเอ็มมาคุยได้นะคะ

เพิ่งกลับมาเปิดคอมค่ะ:)
ไม่รู้จะพูดยังไงดีนะคะ คำว่าขอบคุณอาจจะยังน้อยไปเลยค่ะ เพื่อนๆพี่ๆในนี้น่ารักมากเลย
ยังไงแป้งก้อจะสู้ต่อไปนะคะ เห็นเพื่อนๆพี่ๆที่เคยเจอปสก.คล้ายๆแป้งยังผ่านมันไปได้เลย
อ่านแล้วก้อรู้สึกมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ ยังไงก้อตามขอขอบคุณอีกครั้งนะคะ :)

แป้งค่ะ

ยินดีเสมอค๊าคุณแป้ง
พี่ๆน้องๆเพื่อนๆในนี้น่าักกันทุกคนค่ะ
อย่าเศร้าต่อไปอีกเลยนะคะ

Keep walking even walk alone ค่ะ

ปล.เบื่อๆเหงาๆเซ็งๆกลุ้มๆเศร้าๆ โทรมาหาโอ๊คได้นะคะ 084-1457690 หรือ PM มาก็ได้ค่ะ ^_^

วันที่ 9 สิงหา ควรจะเป็นวันแต่งงานของเราค่ะ
พิมพ์การ์ด ตัดชุด จองโรงแรมเรียบร้อยแล้ว
แต่ก็มีเรื่องต่างๆมากมายเกิดขึ้น

เราเลิกกับแฟนก่อนวันงานแค่สองเดือนกว่าๆเองค่ะ
ร้องไห้มากมายชนิดที่ว่า เพิ่งตระหนักได้ว่า คนเรามีน้ำตาได้มากมายขนาดนี้

เลิกกันช่วงแรกๆ ยังเอาแหวนแต่งงานที่เตรียมไว้ให้แฟน (แหวนที่แลกกัน)มานั่งดู แล้วก็ร้องๆๆๆๆๆๆ จนหลับไปเลย
คิดถึงช่วงก่อนหน้านั้น ที่เคยเอาแหวนทั้งของเขาและของเรามาลองเล่นๆตั้งหลายๆครั้ง แล้วก็ยิ้มกับตัวเอง
พอต้องเลิกกันเลยรู้สึก เหมือนตกเหวค่ะ
เลยต้องเอาของไปเก็บไว้ให้ห่างๆสายตา
เพราะทำใจไม่ได้

ความคิดช่วงที่เพิ่งเลิกกันแรกๆจะ กลับไปกลับมาระหว่าง
ความคิดยกโทษให้อภัย กับความคิดแค้น
ไม่ต้องโกรธตัวเองค่ะ
เป็นธรรมชาติของมัน
ปล่อยให้ตัวเองได้คิดถึงมันตามจริง
พอผ่านไปสักพัก
ทุกอย่างจะค่อยๆดีขึ้น

ช่วงที่ผ่านมา เราเองก็พยายามอ่านหนังสือธรรมะมากๆ
มันช่วยได้จริงๆค่ะ

เพิ่งอ่านของคุณดังตฤณ ชื่อ รักแท้มีจริง จบไป
ดีค่ะ


ถ้ามีปัญหายังไง pm มาปรึกษากันนะ

เขาว่า จิตใจเรานี่มันบังคับกันไม่ได้นะ

ที่ทุกข์ โกรธ เศร้า ดีใจ เซ็ง เหงา ทุกวันนี้ เพราะเหตุปัจจัย

ที่เสียใจ แฟนจากไป ก็เป็นเหตุ ให้เสียใจ

จะไปบังคับให้จิตใจมันแฮปปี้ มีความสุขเราทำไม่ได้ ทุกๆ วันจิตเราเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาตลอดไม่คงที่
จะเอาอะไรกับจิตใจอีกคน ก็ยิ่งยากจะไปเข้าใจ ไปบังคับให้เขากลับมารัก กลับมาให้เรามีความสุข

ที่ทำได้คือรู้ตัวว่า เสียใจคือเสียใจ เศร้ารู้จิตคือเศร้า

ก็เฝ้ามองไปเป็นธรรมดา เหมือนมองอะไรสักอย่างที่เป็นปรากฏการณ์ธรรมชาตินะคะ

จิตก็เหมือนฟ้าฝนนะคะ นึกจะครึ้มก็ครึ้มก็เพราะมีแรงกดอากาศก็ว่าไป แต่ก้ใช่ว่าจะฝน่ตกทุกวันนะคระ :D
ฝนยังหยุดตกเลย แดดก็ออกหลังฝน เหมือนจิตใจมนุษย์ มันไม่เศร้าไม่ตลอด

ก็เหมือนจิตเรา นั่งมองมันเปลี่ยนแปลงไป เศร้าก็ให้มันเศร้าไป เหงาก็เหงาไป แค่รู้ว่าจิตเราเป็นอย่งาไรก็พอ
อย่าไปบังคับ อย่าไปฝืน

บางครั้งเราคลุกอยู่ในสิ่งสกปรก เราว่ายๆ อยู่ในนั้นคิดว่าเป็นน้ำสะอาด คนบอกเท่าไหร่เราก็ไม่รู้
จนเราคลุกกับมันจนรู้สึกว่า ไม่ไหวแล้ว มันสกปรก เมือ่รู้ตัวนะแหละ เราเองแหละที่เป็นคนเดินออก
มาจากแอ่งน้ำสกปรกนั้นเอง

สู้ๆ นะคะ

อย่าจมอยู่กับความหลังเลยค่ะ คิดถึงวันข้างหน้าของเราไว้เถอะ

Quote:

---

Originally Posted by srichardson

หมั่นไส้น้องนพ ที่บอกว่าสาวๆล้อมรอบนั่นคือเวลาไป ซื้อของตอนเซลรึเปล่าจ้ะ สาวๆตรึมเลย:p

---

ป่าวคับเพ่
ที่ฉาวๆ ห้อมล้อม
ตอนไปเก็บค่าแชร์ อ่า
แม่ค้า แย่งกันเปีย

กร๊ากกกกกกกกก