Printable View
ตัดปัญหาด้วยการไม่สบตาแต่แรก ทำเป็นมองไม่เห็นค่ะ
แบบก้มหน้าอ่านหนังสือแทนอะไรแบบนี้ไม่ก็ทำเป็นกดๆโทรศัพท์
สำหรับเด็กไม่มีมารยาทแบบนั้น ไม่อยากยุ่งเพราะเหมือนข่มขู่กันถ้าเรายิ่งกลัว ยิ่งตามใจเค้าก็ยิ่งได้ใจ
กลัวว่าถ้าเล่นแรงๆแล้วเกิดน้องๆเค้าโกรธขึ้นมา เด๋วเรื่องจะยุ่งและเสียเวลามากกว่า
แต่ถ้าน่าสงสารไม่ต้องเช็ดก็เอาเงินไปเลยค่ะ บางคนเห็นแล้วอยากช่วยจริงๆ
ตรงผัดไทประตูผี น่ะค่ะ น่าสงสารมากๆเลย ถ้าช่วยได้ก็อยากช่วยนะคะ
น้องพวกที่มาขายของก็เหมือนกัน จิตใจดีแต่ลำบากน่าดูเลย
สังคมไทยน่าเศร้ามากๆ
เราเข้ามาอ่านกระทู้นี้แล้ว งง ค่ะ
เรื่องเด็กที่มาเช็ดกระจกรถ ตามสี่แยกไฟแดง ที่ทุกคนพูดถึง เราเองก็เจอบ่อยค่ะ
เราเห็นทุกครั้ง เราหดหู่ใจทุกครั้ง เราเชื่อจริงๆค่ะ ว่าถ้าเลือกได้ ไม่มีใครอยากมายืนตากแดด กลางสีแยกไฟแดง ท่ามกลางอากาศร้อน และมาให้คนที่ขับรถอยู่ ดูถูกดูแคลน และหาทางกลั่นแกล้งสารพัดสารเพ
เราถามจริงๆ ถ้าคุณเห็นลูกคุณ ต้องไปทำงานแบบนี้ คุณจะรู้สึกอย่างไรคะ
เด็กๆพวกนี้ บ้างก็โดนพ่อแม่ทิ้ง บ้างก็ถูกหลอกมา บ้างก็ถูกลักพาตัว ไม่มีใครเคยให้ความรักพวกเขา ไม่มีใครเคยกอดพวกเขา ไม่มีใครเคยสอนพวกเขา ให้พวกเขาเป็นคนดี อย่างที่ควรเป็น ไม่เคยมีใคร ให้โอกาสพวกเขา ให้พวกเขาได้เรียนหนังสือ มีงานทำ มีรายได้
พวกเขาเป็นแค่ เครื่องมือ ของคนจิตใจเลวทรามต่ำช้า กลุ่มหนึ่ง ที่ไม่อยากทำงาน แต่อยากได้เงิน โดยไม่คิดจะมีสำนึก ว่าคนอื่นเอง ก็มีชีวิตจิตใจ ไม่เคยมีสำนึก ว่าคนอื่น ก็ต้องมีอนาคต และไม่เคยคิดจะยืนบนลำแข้งตัวเอง คิดแต่จะเบียดเบียน คนที่อ่อนแอกว่า ไม่มีทางสู้
พวกเขาเป็นแค่เหยื่อ ของผู้มีอำนาจรัฐ ที่ยอมให้ เงิน มีอำนาจเหนือกว่า คุณธรรมประจำใจ ที่ยังปล่อยให้ คนที่เลวทรามต่ำช้ากลุ่มนั้น ยังอยู่ในสังคม
คำถามที่เราอยากจะถามก็คือ พวกเด็กๆ ที่เช็ดกระจกตามสี่แยก พวกเขาผิดอะไรคะ ทำไมพวกคุณ ต้องไปว่าพวกเขา ราวกับเขาไม่ใช่คนเหมือนพวกคุณ ทำไม พวกคุณไม่ไปว่า คนที่สมควรโดนว่า ทำไมคุณถึงเอาแต่ไปว่า คนที่มีโอกาสน้อยกว่า คนทีอ่อนแอกว่า สู้พวกคุณไม่ได้
คำถามเหล่านี้ พวกคุณตอบกันเองในใจนะคะ ไม่ต้องมาตอบเราก็ได้
บายค่ะ
เห็นด้วยค่ะ อ่านแล้วก็อึ้งจริงๆค่ะ เลยได้แต่ งง :confused:Quote:
Originally Posted by little_monster
ส่วนตัวเรา เวลาที่เจอเด็กๆเหล่านี้ เราเองก็สับสนเหมือนกันค่ะ
ซึ่งส่วนมากเราเลือกที่จะให้ เพราะเรามีโอกาสมากกว่า
อย่างน้อยชีวิตเรา ก็ไม่ต้องเกิดมาลำบากแบบนั้น
ถ้าเค้าเลือกได้ เค้าคงเลือกเกิด ที่พ่อแม่ มีความรับผิดชอบ
เพราะคนอื่นๆ จะได้ไม่ดูถูก ชีวิตของเค้าQuote:
Originally Posted by baglover
เค้าคงไม่อยากให้ใคร มาเรียกว่า เด็กเวร หรอกค่ะ
(ไม่ชอบวิธีการที่เด็กๆทำ ได้ แต่ไม่ควรดูถูกคุณค่าความเป็นคน)
เราคิดว่า จิตใจเด็กๆ คงบอบช้ำมากพอแล้วQuote:
Originally Posted by wannit
จากการที่พ่อแม่ทิ้งขว้าง ไม่ดูแล ไม่ให้ความรัก ความอบอุ่น เหมือนเด็กคนอื่นๆ
แล้วเจอผู้ใหญ่ที่มีโอกาส มากกว่า ดีกว่า มาดูถูก มาด่า
เค้าคงยิ่งรู้สึกว่า โลกมันแย่จริงๆ
เกิดมาเจอพ่อแม่ห่วยๆ แล้วยังมาเจอคนรอบข้าง... บลา บลา
ไม่พอใจวิธีการ ก็ไม่น่าจะลงกับเด็ก เด็กเค้าไม่รู้ ไม่มีคนสอนเค้า ในสิ่งที่ควร ในทางที่ถูก
เราในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่ มีโอกาส ที่ดีๆ มากกว่าพวกเค้า ก็ไม่น่าจะไปรังเกียจ
ดูถูก ดูแคลนคุณค่าความเป็นคน ในตัวเด็ก
สุดท้ายนี้ เราขอยืมคำพูดคุณ jelly นะคะ ไม่ต้องตอบเราหรอกค่ะ แต่ลองถามและตอบตัวคุณเองดูนะคะ
มาเพิ่มหัวข้อค่ะ
ขอชี้แจงหน่อยนะคะ
เราไมได้ตั้งกระทู้นี้ เพื่อขอวิธี กลั่นแกล้งเด็กเช็ดกระจก แต่เราตั้งเพราะอยากระบายเฉยๆแบบไม่ซีเรียส
และเราขอบอกตามตรง ว่าเราพยายามจะเลี่ยง พูดคุยและตอบโต้ในประเด็น เรื่องการให้เงินเด็กเหล่านี้ คือ สิ่งที่ควรสนับสนุน หรือไม่?
เพราะ รู้ว่าเรื่องนี้ค่อนข้างsensitive และคนส่วนมากก็คงจะคิดเหมือนกัน และไม่อยากจะเอาประเด็นในเรื่องนี้ มาถกกัน ซึ่งอาจจะนำมาซึ่งข้อดต้แย้งมากมาย
อันขัดต่อเจตนา ของเรา ที่ตั้งกระทู้ เพื่อเป็นการพูดคุยเล่นๆ
แต่ในเมื่อ มีบางคน พูดขึ้นมา และ เรารู้สึกว่า ได้เข้าใจในความคิดของเรา คลาดเคลื่อน
ไปจากความเป็นจริง อย่างมาก เราจึงจะขอมา ชี้แจง อย่างละเอียดอีกที
หวังว่า จะได้กลับมาอ่านนะคะ:)
โดนใจจริงๆค่ะ
เคยเพิ่งล้างรถมา ไม่ถึง 2 ชม. ติดอยู่แยกสีลมคุยโทรศัพท์ไปด้วย เลื่อนกระจกลงมาบอกว่าไม่ต้องเช็ด เค้าก็ยังจะเช็ด สุดท้ายมายืนขอเงิน เราไม่ให้นะคะ เพราะบอกไปแล้วว่าไม่ต้องเช็ด ยิ่งเช็ดซ้ำรถสะอาดๆมันยิ่งเลอะ สรุปต้องเสียเงินไปล้างใหม่อีกรอบด้วยความหงุดหงิด
หลังๆบีบแตรสั้นๆ/เลื่อนรถเอาค่ะ
เราเห็นทุกครั้ง เราหดหู่ใจทุกครั้ง เราเชื่อจริงๆค่ะ ว่าถ้าเลือกได้ ไม่มีใครอยากมายืนตากแดด กลางสีแยกไฟแดง ท่ามกลางอากาศร้อน และมาให้คนที่ขับรถอยู่ ดูถูกดูแคลน และหาทางกลั่นแกล้งสารพัดสารเพ
เราถามจริงๆ ถ้าคุณเห็นลูกคุณ ต้องไปทำงานแบบนี้ คุณจะรู้สึกอย่างไรคะ
เราเชื่อค่ะ ว่าเพื่อนทุกคนที่มาตอบในกระทู้นี้ รวมทั้งเราเอง ก็มีความรู้สึกหดหู่ใจ ไม่ต่างกับคุณนักหรอกค่ะ
เราอยากให้คุณเข้าใจ จิตใจของผู้อื่นบ้าง ไม่ใช่เข้าใจ แต่จิตใจของเด็กเช็ดกระจกนะคะ
คนอื่นๆ ที่ใช้รถใช้ถนน แล้วได้รับความเดือดร้อน จากเด็กเช็ดกระจกเหล่านี้ก็มีมาก
เด็กเช็ดกระจก1คน อาจสร้างความเดือดร้อยให้ กับประชาชนผู้บริสุทธิ์ได้มากถึง100คน ต่อวัน
บางครั้งเด็กพวกนี้ ก็วิ่งตัดหน้ารถ จนรถชนกัน มีคนตายและบาดเจ็บ
สำหรับเราแล้ว เราหดหูใจมากกว่า ที่เห็นเด็กและวัยรุ่นพวกนี้ มีค่านิยมอยู่แก๊งเช็ดกระจก
เพราะรายได้ดี และ ได้เงินไว ต่างจากแต่ก่อน ที่อาศัยเด็กเล็กๆเรียกความสงสาร
แต่ ปัจจุบัน กลยุทธ์ ของพวกนี้ก็ปรับเปลี่ยนเป็น ใช้เด็กโตมาข่มขู่ เรียกเงิน
เราหดหู่ใจค่ะ ที่มีคนบางกลุ่ม ในสังคม มองว่า การให้เงินคนเหล่านี้ เป็นการทำทาน ช่วยเหลือเพื่อนมนุย์
แต่ไม่ได้คำนึง ถึงปัญหาต่างๆที่ตามมาเป็นลูกโซ่เลย ซึ่งปัญหานั้น ก็คือมรดกตกทอด ทางสังคม
แก่รุ่นลูกรุ่นหลาน ของเราเองนั่นแหล่ะค่ะ เราหดหู่ใจตรงนี้มากกว่าค่ะ
พวกเขาเป็นแค่ เครื่องมือ ของคนจิตใจเลวทรามต่ำช้า กลุ่มหนึ่ง ที่ไม่อยากทำงาน แต่อยากได้เงิน โดยไม่คิดจะมีสำนึก ว่าคนอื่นเอง ก็มีชีวิตจิตใจ ไม่เคยมีสำนึก ว่าคนอื่น ก็ต้องมีอนาคต และไม่เคยคิดจะยืนบนลำแข้งตัวเอง คิดแต่จะเบียดเบียน คนที่อ่อนแอกว่า ไม่มีทางสู้
ปัจจุบัน สังคม มันเปลี่ยนแปลงไปมากแล้วค่ะ
แก๊งค์เช็ดกระจก ปัจจุบันคือเครือข่ายหนึ่ง คล้าย วินรถตู้
เด็กที่จะเข้ามาทำ จะถูกชักชวนตามกันมา หรือ มาสมัครเอง โดยความสมัครใจ
บ้างก็เป็นคู่รัก ชวนมาทำด้วยกัน สนุกสนาน อยากให้เห็นบรรยากาสการทำงานของพวกเค้าจังเลยค่ะ
มันไม่ใช่เด็กตัวเล็ก ตาละห้อย เดินมาขอตังค์แล้วค่ะ
หมดยุคภาพเด็กผู้หญิง ตัวเล็กไปนานมากแล้วค่ะ เด็กวัยรุ่น แรงดีกว่า ทำงานไวกว่า
เด็กหญิงเล็กๆ เก็บไว้นั่งขอทานตามถนนค่ะ
อาชีพเช็ดกระจกตามสี่แยกนี้ เป็นอาชีพยอดนิยม เพราะได้เงินง่ายและไว
วันหนึ่งรายได้ต่อสี่แยก เป็นเงินจำนวนหลายพันบาทค่ะ
เรื่องอากาศร้อน เป็นสิ่งที่พวกเค้ารู้ดี แต่ในเมื่อทนร้อนหน่อยแต่ได้เงินง่ายและเร็ว นี่คะ
ให้มาจากทางบางกะปินะคะ แล้วสังเกตุซ้ายมือ คุณจะเห็น"ฐาน" ของพวกเค้า
มองเข้าไปจะเจอ เหล้ายาปาปิ้ง บุหรี่ เบียร์ บางคนยังไม่เข้ากะ ก็นั่งคุยโทรศัพท์มือถือหน้าตายิ้มแย้ม
ท่าทางของพวกเค้าเหล่านั้น ไม่ต่างอะไรจาก เด็กอาชีวะ ตาม นสพ. ที่ยกพวกไปตีกัน
ทุกคนเดินมาที่รถ ด้วยความคึกคะนอง และ ก้าวร้าว
สายตาของพวกเค้า บ่งบอกให้เรา รับรู้ได้ว่า ถ้าเราไม่จ่ายเงิน จะต้องโดนการกระทำมิดีมิร้าย
อะไรสักอย่างหนึ่ง ซึ่งเราเจอมาหลายรูปแบบมากค่ะ แต่ยังไม่เคยโดนเอาอาวุธทำร้ายรถนะคะ
แต่ก็กลัวว่า มันก็อาจจะเกิดขึ้นได้ ในอนาคต เพราะสมัย10ปีที่แล้วเด็กเช็ดกระจก ไม่เห็นก้าวร้าว เท่าทุกวันนี้เลย
แล้วต่อไปล่ะคะ คนที่เรารัก หรือ ตัวเราเอง ก็ยังคงต้องใช้ถนนอยู่ใช่มั้ยคะ
แล้วกว่าจะถึงเวลานั้น แก๊งเช็ดกระจก จะแปรเปลี่ยนกลายเป็นอะไร ที่เลวร้าย กว่านี้อีกแค่ไหนคะ
แล้วคนที่ต้องจำนนรับกรรม ก็ไม่ใชใคร แต่คือเราๆท่านๆ และคนที่เรารัก นั่นเองแหล่ะค่ะ
พวกเขาเป็นแค่เหยื่อ ของผู้มีอำนาจรัฐ ที่ยอมให้ เงิน มีอำนาจเหนือกว่า คุณธรรมประจำใจ ที่ยังปล่อยให้ คนที่เลวทรามต่ำช้ากลุ่มนั้น ยังอยู่ในสังคม
ปัจจุบัน พวกเค้า ไม่ใช่เหยื่อแล้วค่ะ
แต่คนที่เราเกรงว่าจะเป้นเหยื่อ คือ คนที่คิดว่า พวกเค้าน่าเห็นใจ น่าสงสาร
เป็นเด็กกำพร้าถูกล่อลวงมา ฯลฯ มากกว่าค่ะ
ความจริงนะคะ เด็กตามสี่แยกที่เราเห็น หลายคนเป็นเด็กมี่พ่อแม่
เคยเรียนหนังสือ มีบ้านอยู่ แต่ว่า ไม่รักดี ทะเลาะกับพ่อแม่ ติดยาติดเพื่อน
หนีออกจากบ้าน จนในที่สุด กลายเป็นเด็กเร่ร่อน แล้วก็หันมาเข้าแก๊งพวกนี้
คนเรา ไม่ใช่ว่าเราเกิดมาในที่ต่ำ เกิดมาอาภัพ ขาดพ่อขาดแม่
แล้วเราจะต้องทำตัวต่ำ ตามชาติกำเนิดเสมอไป
อย่าเหมารวมว่า คนด้อยโอกาส จะเลวไปเสียทั้งหมดค่ะ
คนที่อยู่ในสังคมสลำ แต่รักดีมีเยอะค่ะ
อยากบอกว่าสังคมสลำ ก็เหมือน สังคมลูกของคนในสังคมเมืองล่ะค่ะ
คือ มีทั้งกลุ่มเด็กรักดี และเด็กไมรักดี
ไม่ใช่ว่า เด็กสลำจะเป็นเด็กมีปัญหาไปเสียหมด หรือ เด็กที่มีพ่อแม่จะไม่มีปัญหา
คำถามที่เราอยากจะถามก็คือ พวกเด็กๆ ที่เช็ดกระจกตามสี่แยก พวกเขาผิดอะไรคะ ทำไมพวกคุณ ต้องไปว่าพวกเขา ราวกับเขาไม่ใช่คนเหมือนพวกคุณ ทำไม พวกคุณไม่ไปว่า คนที่สมควรโดนว่า ทำไมคุณถึงเอาแต่ไปว่า คนที่มีโอกาสน้อยกว่า คนทีอ่อนแอกว่า สู้พวกคุณไม่ได้
คนดี ไม่ว่าจะ อยู่ในสถานะไหน ทีไหน ก็มีแต่คนยกย่องสรรเสริญ
แต่คนเลว ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหน ก็ไม่มีใครเห็นใจ หรือ ยกย่องสรรเสริยหรอกค่ะ
ความด้อย หรือ เสียเปรียบ ของ ใครก็ตามแต่ ไม่ได้ ทำให้คนคนนั้น ดุเป็นคนน่าเห็นใจ
ไปมากกว่าคนอื่นๆ ถ้าคนคนนั้น ยังคงประพฤติตัวเลวทราม
อยากบอกอีกครั้ง ว่ามีเด็กสลำ ขาดพ่อแม่ ย่าเลี้ยงมา แต่ปัจจุบัน เป็นอาจารย์
หรือคนอื่นๆอีกมาก ที่จากเด็กสลำ กลายมาเป็น คนมีความรู้ความสามารถ
เราควรจะส่งเสริมและให้กำลังใจคนเหล่านี้ มากกว่าจะไปเห้นใจและมัวแต่สงสาร คน
ที่มาจากระดับเดียวกัน แต่แค่คิดไม่ได้ ไปเพื่ออะไรคะ
ไม่ต้องตอบนะคะ แต่เอาไปคิดเล่นๆก็พอค่ะ
บาย:)
เรื่องนี้เป็นเพียงหนึ่งในปัญหาสังคมเล็กๆที่เราพบเห็นกันได้ทุกวัน...
นี่เป็นเพียงตัวอย่างช่องว่างของฐานะทางสังคมและการศึกษาของประเทศไทยค่ะ
ไม่มีคำตอบไหนถูกหรือผิดเป็นมาตรฐานหรอกค่ะ เพียงแต่พวกเราออกมาแสดงความคิดเห็นส่วนตัวของแต่ละคนก็แค่นั้นเอง ไม่แปลกหรอกค่ะที่เราจะมีความคิดเห็นผิดแปลกหรือไม่เหมือนกัน เพราะเรามีหลายสิ่งหลายอย่างที่แตกต่างกันทั้งครอบครัว สังคม และการศึกษา
ส่วนตัวในความคิดของเรา ก็แค่คิดว่าคนเหล่านี้น่าสงสาร เพียงเพราะเค้าเลือกเกิดไม่ได้ เพียงเพราะเค้าเลือกที่จะมีโอกาสที่ดีไม่ได้ ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสะอาดสวยงาม แต่เด็กบางคนเหล่านั้นก็อาจจะเป็นคนดีก็ได้นะคะ หรืออีกหลายคนก็อาจจะเป็นเด็กติดยา เกเร ขี้ขโมย ... คนเราดูกันเพียงภายนอกไม่ได้หรอกค่ะ
มีครั้งนึกที่รถติดไฟแดงแถวสีสมตอนบ่ายแก่ๆวันนึง เราเห็นรถคันนึงที่อยู่ด้านหน้าเราจอดเสียอยู่ คนขับเป็นผู้หญิง ที่เราทราบว่ารถเค้าเสียเพราะจู่ๆเค้าก็เปิดไฟฉุกเฉิน พอไฟเขียวก็ไม่ยอมขยับรถ ได้แต่นั่งโทรศัพท์อยู่ในรถ เพราะถ้าเรารถเสียเราก็คงจะทำแบบนั้นเช่นกัน หลังจากนั้นมีเด็กเช็ดกระจกรถ หน้าตาน่ากลัวเหมือนเด็กติดยา ใส่เสื้อมอมแมมสกปรก วิ่งเข้ามาที่กระจกด้านคนขับแล้วพูดกับผู้หญิงคนนั้นสักพัก เด็กคนนั้นเรียกพวกมาอีกสองคนแล้วเด็กสกปรกสามคนนั้นก็ช่วยกันเข็นรถของผู้หญิงคนนั้นเข้าข้างทางอย่างทุกลักทุเล รถคันอื่นๆที่ต่อท้ายได้แต่มองและกดแตรไล่....
นี่อาจเป็นอีกด้านที่เราพบเห็นได้จากชีวิตจริงบนท้องถนนในกรุงเทพฯนี่แหล่ะ เด็กเหล่านี้ไม่ได้เหลือขอกันทั้งหมดหรอกแค่ บางคนอาจเป็นคนดีแตกต่างไปจากภาพลักษณ์ภายนอกที่เราเห็นก็ได้
เหรียญยังมีสองด้าน ถ้าความคิดเรามีแตกต่างกันออกไปหลายด้านก็คงไม่แปลกหรอกนะค่ะ
:)
ถ้าเจอเด็กๆก็จะสงสาร พยายามจะไม่มอง ไม่สนใจ
และไม่ให้เงิน เพราะไม่งั้นก็จะตกเป็นเครื่องมือของผู้ใหญ่เห็นแก่ตัว
แต่ถ้าเจอผู้ใหญ่ทำเอง อยากเอามือจิ้มลูกกะตามันเล้ยยยย!
แวะมาดูกระทู้ที่แสดงความคิดเห็นเอาไว้ ขอเพิ่มเติมในบางจุดลงบนพื้นที่กระทู้สาธารณะค่ะ
Quote:
Originally Posted by jelly
ตรงใจค่า--เคยเห็นพี่วินมอเตอไซน์ กรูกันไปเข็นรถเสียเหมือนกัน ชื่นชมๆๆ เหรียญมีสองด้านจริงๆค่ะ ส่วนตัวเรามองทั้งสองด้านด้วย แต่ไม่รู้เวลาต้องเจอเหรียญทำไมเจอแต่ด้านไม่พึงประสงค์ก็ม่ายรุ หุ หุ ....Quote:
Originally Posted by little_monster
แรงงงงงงงงงงQuote:
Originally Posted by dek_aus
พี่ทำแบบเดียวกันเลยรีบยื่นให้ก่อนQuote:
Originally Posted by Meesook
เออ..อันนี่มาแปลกนะQuote:
Originally Posted by nadiatown
วิธีไหนจ้ะ "หอมแก้ม" เหรอ ป.ล พี่แซวเล่นนะ อย่างอนล่ะ :pQuote:
Originally Posted by dolce
เค้าเห็นนู๋หน้าแห้งๆงัยเลยคิดว่าไม่มีตังค์มั่ง ฮิๆๆ :pQuote:
Originally Posted by nickbee
เอ่อ อย่าว่ายังงั้นยังงี้เลยนะคะ
คนเราไม่ควรสุขบนความทุกข์ผู้อื่น และผู้อื่นก็ไม่ควรสุขบนความทุกข์เราด้วยค่ะ :)
การช่วยเหลือใครนั้นช่วยได้ค่ะ ด้วยความสงสารมีเมตตากรุณาต่อผู้ที่ขอความช่วยเหลือ ถ้าคนมาขอให้ช่วยไม่ได้คุกคามเรามากเกินไป ละเรามีสิทธิพิจารณาจะช่วยจะให้ใครไห้ใครก็ได้ตามสมควร
เมื่อเช้าฟังข่าวในวิทยุ
เค้าขอความร่วมมือ ให้แจ้งเบาะแส แก๊งขอทานเด็ก และแก็งหลอกเอาเงินต่างๆของเด็ก ที่มูลนิธิเด็กค่ะ ถ้าเจอแล้วดูน่าสงสัย ช่วยๆกันแจ้งก็ดีนะคะ
ยังงัยเรื่องนี้คงมีผู้ใหญ่ สนับสนุน ช่วยกันทำมาหากินอยู่เบื้องหลังแน่ๆค่ะ
เจอบ่อยเหมือนกันค่ะ แต่ก็จะรีบเอาเงินให้เค้าค่ะ 5-10 บาทเนี่ยแหละค่ะ
ถ้าเป็นเด็กก็จะเอาขนมที่มีในรถให้เค้าค่ะ
บางทีก็สงสารปนสมเพทค่ะ
แต่คุณนพ แรงเนอะ ^^
เรื่องจริงครับตามที่คุณลิพูดทั้งหมด
ถ้าหากมองลึกเข้าไป มันเป็นแบบนั้นจริงๆ
กลุ่มคนรากหญ้ามาเป็นคนดีเยอะแยะเลยค้าบ
คนมีฐานะกลับกลายเป็นคนไม่ดีก็ไม่น้อย
ผมว่ามันขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายๆด้าน
ไม่ใช่ว่าเหยียบย่ำซ้ำเติมเด็กเหล่านี้
แต่ผมกลับมองว่ามันเป็นบทเรียนที่สังคมกำลังสั่งสอนคนเหล่านี้อยู่ครับ
ความจริงๆ เด็กตามสี่แยก ที่ดีๆก็มีครับ
แถวแยก สถานีรถไฟสามเสนผ่านไปทีไร จะเห็นเด็กผู้ชายคนนึงขายพวงมาลัย มียายนั่งอยู่สี่แยกคอยร้อยพวงมาลัย แล้วผมก็จะเหมาหมดราวทุกที แรกๆ เพราะเห็นเด็กหน้าตาหน้าสงสาร แต่ยังแอบคิดในใจว่า
จะเป็นเหมือนแก้งค์ คุณยายขายพวงมาลัยแถวสีลมรึป่าว
--- ยายมีเท่านี้เหรอครับ
--- เอ้อ.... ยายขายหมดก็จะกลับบ้านแล้ว
--- งั้นเอามาให้ผมหมดเลย ( ใจบุญ ตั้งใจไปไหว้พระครับ)
คล้อยหลังไปไม่กี่ก้าว ยายลุกป๋อ เดินไปเอาพวงมาลัยมาใหม่ในถังพลาสติก ใต้บันไดรถไฟฟ้า พร้อมกับ พรรคพวกยาย อีกหลายคน นั่งยองๆ กันอยู่ใต้นั้น
--- งั้นใครบาป....
กลุ่มยายพวกนี้จะอยู่กันยันผับเลิก นอนดึกกว่าพวกเราอีก นี่ครับ ตัวอย่าง.....
แต่เด็กคนนี้ที่ผมซื้อพวงมาลัยเค้าเรื่อยๆเมื่อผ่านไปแยกนั้น วันนึงผ่านไปฝนตกหนัก ผมเห็นเค้ามานั่งทำการบ้าน ข้างๆยาย ที่กำลังร้อยพวงมาลัย ที่ชายคานอกป้อมตำรวจ
เด็กคนนี้จะเป็นยังไงเมื่ออยู่หลับหลัง ผมไม่สนใจ แต่วันนั้นที่บังเอิญผมไปเห็น เค้าทำหน้าที่เด็กที่ดี ให้ผมรู้ว่า เด็กดีๆ ที่ยึดอาชีพบนสี่แยกไฟแดง ยังมีอยู่จริงครับ
แต่สิ่งที่เรากำลังพูดถึง ดูเหมือนเป็นกลุ่มที่อยู่ด้านมืดของสังคม และแน่นอน เค้าทำอย่างไร ก็ย่อมได้รับผลการกระทำแบบเดียวกันนั้นกลับไป
อย่างไร.. ผมคิดว่าผู้ใหญ่ทุกคนมองออกครับว่า คนไหนทำเพราะเลี้ยงปากท้อง ใครทำแบบเป็นขบวนการ ก็ต้องพิจารณาเป็นรายๆไป
ไม่ได้มาแต่งเรียงความ ไม่ได้ตอบคำถามแบบนางสาวไทย เอาประสบการณ์มาเล่าไว้เป็นตัวอย่าง
และอยากเตือนสาวๆ ที่ขับรถคนเดียว สมัยนี้อันตรายมากนะครับ มีอาวุธติดตัวไว้บ้างจะดีมากค้าบ:D
ถ้าเป็นเด็กเล็กๆเราให้ค่ะ ไม่ว่าจะขอเงินเฉยๆ หรือขายพวงมาลัย แล้วก็นึกต่อไปในใจว่า พ่อแม่ช่าง.....จิงๆ
แต่ถ้าเด็กที่โตแล้ว ไม่ให้ค่ะ เพราะถือว่าสามารถทำมาหากินได้ มากกว่าการมาเช็ดกระจกรถ ซึ่งก็คือขอทานนั่นเอง แถมเข้าข่ายกรรโชกทรัพย์ในบางราย ถ้าคิดจะเช็ดกระจกรถจริงๆ ก็ควรจะเช็ดให้สะอาด ไม่ใช่แค่มีผ้า 1 ผืนสกปรกๆก็มาขอเงินได้
ส่วนตัวคิดว่า การให้เงินกลัีบเป็นการสนับสนุนให้เค้าทำแบบนี้ไปเรื่อยๆค่ะ ไม่คิดที่จะทำงาน
ตอบคำถามคุณลิ
ผ่านแยกนั้นบ่อยๆค่ะ เพราะจอดรถไว้ที่ตึกจอดรถของรถไฟใต้ดิน สงสัยคนละด้านกับคุณลิ เพราะเป็นฝั่งที่มีป้อมตำรวจ เลยไม่มีเด็กเช็ดกระจกค่ะ แต่จากประสบการณ์ที่เคยเจอ สามีจะโบกมือปฎิเสธก่อนค่ะ แต่ถ้ายังจะทำท่ามาเช็ดอีก ก็จะเปิดที่ปัดน้ำฝน ไม่รู้ว่าคุณลิจะเอาไปใช้ได้ผลหรือเปล่านะคะ เพราะพอดีสามีหน้าโหดค่ะ ^^
คุณลิมาจาก รัชดา ( จากเอสพลานาด )
แล้วรอติดไฟแดงเพื่อเลี้ยวขวาเข้าลาดพร้าว รึเปล่าค่ะ ..ถ้าใช่
มีทางที่ไม่ต้องติดไฟแดงค่ะไม่แน่ใจว่าคุณลิทราบหรือยัง
แต่บางท่านอาจทราบและทำอยู่ เพราะเคยเห็น ขับตามตามกันมา ;)
แต่ต้องอาศัยมึนๆเล็กน้อย ไม่กล้าบอกทางนี้ทางเวปบอร์ด ต้องคุยหลังไมค์ คริ คริ:D
แต่จะบอกว่า เป็นทางที่ค้นพบเนื่องจากหนีเด็กเช็ดกระจกรถโดยเฉพาะค่ะ
เพราะบ้านอยู่ลาดพร้าว35 ชอบไปเที่ยวเอสพลานาด เจอประจำ
ถือเป็นการแก้ปัญหาโดยละม่อมค่ะ :D
ไปทางไหนเอ่ย บอกได้ไหมคะ
สวัสดีค่ะ คุณลิ
เข้ามาอ่านที่คุณลิ และเพื่อนๆ ที่เข้ามาให้ข้อมูลเพิ่มแล้วค่ะ มีเรื่องที่เราต้องขอโทษเยอะเลย ในกระทู้นี้
ก่อนอื่น ขอโทษนะคะ ที่มาตอบกระทู้ช้า (ถึงช้ามาก) เนื่องจาก ช่วงนี้เราวุ่นวายตลอดเลยค่ะ เพิ่งได้มีโอกาส เข้ามาตอบ ก็วันนี้เองค่ะ
ต่อมา ขอโทษด้วยนะคะ เรื่องที่เราเข้าใจโครงสร้างการทำงานของขบวนการขายพวงมาลัยผิดไปค่ะ และขอบคุณ คุณลิ และเพื่อนๆ ทุกท่าน ที่ให้ความกระจ่างเรื่องนี้ด้วยนะคะ (สงสัยเราคงจะเริ่มแก่แล้ว และไม่ได้อัพเดทข้อมูลค่ะ เลยมีแต่ข้อมูลย้อนยุค)
และสุดท้าย ขอโทษนะคะ เรื่องที่เราสื่อสารพลาดไปเยอะเลย ในกระทู้ที่แล้ว เนื่องจากความเร่งรีบ จะไปนอนค่ะ เลยทำให้พิจารณาผลจากการสื่อสารได้ไม่ละเอียดถี่ถ้วน จนเกิดความผิดพลาดขึ้น
ผิดพลาดอย่างไร จะเล่าให้ฟังตามนี้นะคะ
จริงๆแล้ว เราเข้าใจเจตนาการตั้งกระทู้ของคุณลิ อย่างกระจ่างค่ะ ไม่ได้เข้าใจคลาดเคลื่อนแต่อย่างใด แล้วเราเอง ก็เห็นความพยายามของคุณลิ ในการระวัง และหลีกเลี่ยงประเด็นที่อ่อนไหว โดยการไม่พูดถึง และไม่ตอบ ในเรื่องการให้เงิน หรือ สิ่งของ กับเด็กๆเหล่านั้น
เจตนาของคุณลิ ในการตั้งกระทู้นี้ ก็เพื่อมาเล่าให้ฟัง และสอบถามวิธีการแก้ปัญหา ซึ่งถ้าเราเข้าใจไม่ผิด วิธีการแก้ปัญหา ที่คุณลิต้องการถามไอเดียจากเพื่อนๆ คนอื่นนั้น คือวิธีการแก้ปัญหา ที่ตั้งอยู่บน "การรักษาสิทธิ ส่วนบุคคล ป้องกัน ไม่ให้ผู้อื่นมาเบียดเบียน ล่วงล้ำ" อันนี้เราเข้าใจถูกไหมคะ
จากเจตนาของคุณลิ ที่เราเข้าใจ และเราเองก็เห็นด้วยนั้น เป็นเจตนาที่ค่อนข้างอ่อนไหว สามารถตีความได้หลายด้าน ดังนั้น การรักษา "ทิศทาง" ของการพูดคุย จึงเป็นเรื่องสำคัญที่ต้อง เฝ้าสังเกต และเข้มงวด เพื่อไม่ให้ ทิศทางการพูดคุย เลยเถิดออกจากเจตนาในการตั้งกระทู้
แล้ว จากทิศทางการพูดคุยที่ผ่านมา คุณลิ ลองกลับไปค่อยๆ อ่านดูนะคะ ทิศทางของการเสนอไอเดีย เพื่อแก้ไขปัญหานั้น เริ่มหลุดออกจาก การตั้งอยู่บน "การรักษาสิทธิ ส่วนบุคคล ป้องกัน ไม่ให้ผู้อื่นมาเบียดเบียน ล่วงล้ำ" ไปเป็นการ "กลั่นแกล้ง ดูถูก คนที่มีโอกาสน้อยกว่าตน"
หากคุณลิ ค่อยๆพิจารณา อย่างไม่มีโทสะ คุณลิเอง ก็จะเริ่มเห็น ว่าทิศทางการพุดคุย เริ่ม "หลุด" ไปในทิศนั้นจริง (เราไม่ได้หมายความว่า ทุกกระทู้ แสดงความเห็นในเชิง "กลั่นแกล้ง ดูถูก คนที่มีโอกาสน้อยกว่าตน" ทั้งหมดนะคะ แต่เริ่มมีทิศทางนี้ ในบางกระทู้) แต่ยังไม่มีการออกมา "รักษา" ทิศทางที่ถูกต้องของการพูดคุย
ซึ่งบางที คุณลิ อาจยังไม่ได้เข้ามาอ่าน หรือ อาจยังพิจารณาไม่เห็น การ "หลุด" ของทิศทางการพูดคุย
เมื่อเราเอง ที่เริ่มเห็นปัญหา และกลัวว่า ถ้าหากทิศทางการพูดคุย หลุด ไปในลักษณะว่าเป็นการกลั่นแกล้ง ดูถูก คนที่มีโอกาสด้อยกว่าตน นั้น คนที่จะทุกข์ มากที่สุด ก็คือตัวคุณลิเองค่ะ เพราะผลที่ได้ มันผิดกับเจตนา ที่คุณลิตั้งไว้
ดังนั้น สิ่งที่เราทำได้ คือการ "ปรับทิศทาง" ให้กระทู้กลับมา อยู่ในเจตนาเดิม ที่มันควรจะเป็น ไม่ให้ ทิศทาง ของการพูดคุย หลุด จากเจตนา ที่คุณลิตั้งไว้
แต่ ในการปรับทิศทาง ของการพูดคุย มันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากค่ะ เพราะต้องสื่อสารให้ คนที่อ่าน ได้เห็นเจตนาที่แท้จริงของเรา ว่ากำลังทำอะไรอยู่ พร้อมๆกับ เห็นปัญหา ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต หากไม่ปรับทิศ
ซึ่ง การสื่อสารนั้น ต้องไม่แข็งไป ไม่อ่อนไป เพราะหากแข็งไป คนที่อ่านจะไม่พอใจ และมองเจตนาของผู้สื่อสารไม่ออก และหากอ่อนไป คนที่อ่าน จะมองไม่เห็นปัญหา ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตค่ะ
อุปมาเหมือนกับการโยนเหรียญ ให้อยู่ระหว่าเส้นสองเส้น ซึ่งต้องไม่เบาไป และแรงไป ซึ่ง ละเอียดอ่อนมากๆค่ะ
ซึ่งปัญหาที่เกิดขึ้น จากความผิดพลาดในการสื่อสารของเรา เรายอมรับผิดค่ะ ว่าไม่ได้ใคร่ครวญละเอียด เราสื่อสารแข็งไปค่ะ แข็งไปเยอะเลย ต้องขอโทษจริงๆ นะคะ
และขอบคุณคุณ yammy ค่ะ ที่เข้าใจเจตนาที่เราโพสต์ ทั้งๆที่ เราสื่อสารผิดพลาดไปเยอะเลย
ต่อมา ขอฝากถึง คุณลิ ใน 2 ประเด็นนะคะ
ประเด็นแรก คุณลิ เป็นคนที่มีความรับผิดชอบ ในพื้นที่และเจตนา ที่คุณลิตั้งไว้ สูงค่ะ เห็นได้จากหลังจากที่ เราเข้ามาตอบกระทู้เพื่อเปลี่ยนทิศทางของการพูด (ซึ่งแรงไปมาก) พอคุณลิรู้ ว่าทิศทางการพูดคุย ถูกเปลี่ยนแปลง คุณลิเอง ก็รีบเข้ามาแสดงและยืนยันเจตนา การตั้งกระทู้ของคุณลิ ซึ่ง ผลจากการเข้ามาตอบกระทู้ของคุณลิ ทำให้ ทิศทางในการพูดคุยมีแนวโน้ม กลับมาเป็นพื้นที่เดิม ที่คุณลิตั้งเจตนาไว้ (ถึงแม้ว่าจะเห็นไม่ค่อยชัด เพราะโพสต์ต่อน้อย) ซึ่ง สิ่งนี้ เป็นสิ่งที่ดีมากๆค่ะ เราเอง ขอชื่นชมค่ะ
ประเด็นที่สอง การตอบชี้แจงของคุณลิ (ที่ชี้แจงกระทู้ที่แล้ว ของเรา) เป็นการตอบที่มีทั้งตรรกะ ทั้งอารมณ์ ออกมาปนกัน ซึ่ง จุดนี้ หากคุณลิ ลองสังเกต และนำไปศึกษา จะเป็นประโยชน์ต่อการทำงาน ของคุณลิค่ะ (เราเชื่ออย่างนั้นนะคะ) ลองพิจารณาตามนะคะ
คุณลิ ลองพิจารณา post ที่ 46 นะคะ
สิ่งที่คุณลิ post ช่วงท้าย เป็นสิ่งที่คุณลิ ตอบด้วยตรรกะ ไม่มีอารมณ์มาปน เป็นการแยกแยะ และอธิบายข้อเท็จจริง ที่เราเข้าใจผิด ได้อย่างกระจ่างเฉียบคม ซึ่ง อันนี้ ต้องขอบคุณมากๆนะคะ ที่ช่วยอธิบาย และต้องขอโทษด้วยค่ะ ที่เราเข้าใจผิด
ต่อมา ใน post เดียวกันนี่แหละค่ะ แต่เป็นช่วงบน
คุณลิคะ การตอบกระทู้ของเรา ครั้งที่แล้วนั้น เป็นการอธิบาย แยกแยะ ให้ทุกคนได้เห็นความจริง ที่อยู่เบื้องหลัง ตัวเด็กๆ เช็ดกระจก ว่ามีอะไรอยู่บ้าง จะได้ไม่นำสิ่งที่ตนไม่พอใจ มาลงที่ตัวเด็กๆ เช็ดกระจกจนหมด ตัวการพูดคุย จะได้ไม่เลยเถิด ออกจากเจตนา ที่คุณลิตั้งไว้
ซึ่ง การแยกแยะความจริงนั้น จากที่เราขอบคุณ คุณลิ และขอโทษเพื่อนๆ สมาชิกทุกคนไปแล้ว ไปแล้ว ว่าคุณลิให้ข้อเท็จจริงได้กระจ่าง ชัดเจนกว่าเราจริงๆ
ถึงแม้ว่า การแยกแยะความจริง ในกระทู้นั้น จะไม่ชัดเจน เท่าข้อเท็จจริงที่คุณลิให้ แต่ การสื่อสารนั้น ไม่ได้มีการชี้นำใดๆ ว่าการบริจาคเงิน ให้เด็กๆ ขายพวงมาลัยนั้น เป็นสิ่งดี ควรสนับสนุน
ดังนั้น การที่คุณลิ เข้าใจว่า เรามองว่า ควรบริจาคเงิน ให้เด็กๆ นั้น เป็นความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนไปมากค่ะ ซึ่ง การคลาดเคลื่อนนั้น ถ้าให้เราเดา ก็คงมาจาก สิ่งที่เราเขียน ทำให้คุณลิไม่พอใจ ใช่ไหมคะ การเข้าใจคลาดเคลื่อนนี้เอง จึงเป็นสิ่งที่เราบอกว่า มาจากอารมณ์ ซึ่ง ต่างจาก ช่วงท้าย ซึ่ง การเขียนมาจากตรรกะ ซึ่ง กระจ่าง เฉียบคม และตรงประเด็น ค่ะ
ถ้าคุณลิ อ่านมาถึงตอนนี้ เราอยากให้คุณลิ ลองพิจารณา สิ่งที่คุณลิ รู้สึก ระหว่างการเขียน ช่วงต้น กับช่วงท้าย ของ post ที่ 46 นะคะ ว่า ในใจ ตอนนั้น รู้สึกแตกต่างกันอย่างไร
และพยายามรักษา สิ่งที่รู้สึก แบบเดียวกับ ตอนที่เขียนช่วงท้าย ให้ได้ตลอดนะคะ งานเขียน ของคุณลิ จะออกมาอย่างกระจ่าง เฉียบคม และตรงประเด็น ไม่คลาดเคลื่อน ซึ่ง จะเป็นผลดี กับการทำงานของคุณลิเองค่ะ
ส่วนเรื่องที่ทำให้คุณลิ ไม่พอใจ ก็คงมาจาก การสื่อสารที่ผิดพลาดของเราเอง ซึ่งก็ได้ขอโทษไปแล้ว แต่ว่า ในการทำงานจริงๆนั้น ไม่ใช่ว่าทุกคนจะสื่อสารโดยใช้ตรรกะที่ดีหมด ไม่มีการใช้อารมณ์เลย ซ้ำร้ายกว่านั้น บางที เราอาจต้องเผชิญกับการสื่อสาร โดยมุ่งหวังจะโจมตี สารพัดรูปแบบ ซึ่งการยั่วให้ไม่พอใจ ก็เป็นวิธีพื้นฐานหนึ่ง ที่มีใช้กันอยู่ค่ะ เราเลยอยากให้คุณลิ รักษาสิ่งที่รู้สึก ตอนเขียนช่วงท้ายไว้ให้ตลอดค่ะ เวลาทำงาน จะได้ไม่ผิดพลาดค่ะ
มีเท่านี้แล้วค่ะ (เขียนซะยาวยืด) หากเราเข้าใจอะไรผิด ก็บอกมาได้เลยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับคนที่อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องขอโทษด้วยอาจเขียนอะไร วกวนนิดนะคะ (เพราะตอนนี้ ง่วงมากมาย)
บ๊ายบายค่ะ