ยกสองมือ เป็นผู้ร่วมชะตากรรมค่ะ
ที่บ้านเราคนงานก็เป็นพม่าค่ะ เราก็เซ็งมาก
เริ่มแรก คุณเธอชอบมาใช้หวีร่วมกับเรา
บอกตรงๆ ไม่ใช่เราถือตัวหรอกนะคะ
แต่ถ้าผมเค้ามีเหา แล้วผมเราจะเป็นยังไง
เราเลยต้องหวีไปเก็บในตู้เสื้อผ้า กรรมจริงๆ
ต่อมา กางเกงเราหายค่ะ แถมคุณเธอเลือกยี่ห้อซะด้วย
พวกกางเกงยีนส์แฟชั่นเรามีตั้งเยอะ ไม่หายค่ะ
เธอได้ Bossini ไป แถมเป็นตัวที่เราอุตส่าห์ไปหาซื้อมาจากฮ่องกงซะด้วย
คิดแล้วยังอยากจะร้องไห้อยู่เลย เพราะเป็นตัวที่เราชอบมาก
พอบอกแม่โดนด่าซ้ำอีก
คือ แม่เราเป็นคนที่ไม่เข้าข้างเราเลยจริงๆค่ะเค้าคงกลัวเราเหลิง
ยังค่ะยังไม่พอ ต่อด้วยเข็มขัด
เข็มขัดธรรมดาหล่อนก็ไม่เอาหล่อนขโมย Levi's ไป
ยังค่ะยังไม่หมด ต่อมาหล่อนก็เริ่มลามมาที่เครื่องสำอาง
และไม่เว้นแม้กระทั่งของกิน ซึ่งบอกตามตรงขนมบางห่อมันแพงนะคะ
แบบว่าบางครั้งอยากกินมากๆก็จะตัดใจซื้อมาที ก็พวกขนมนำเข้าอ่ะค่ะ
แล้วคิดดูเราพอห้องมาเจอถุงขนมเปิดอยู่
ในสภาพที่เหลือขนมไว้ให้เราด้วย 3-4 ชิ้น
โหเศร้ามาก เซ็งมาก เราทนไม่ไหว เลยไล่ออกไปเลย
คือมันหลายครั้งแล้วอ่ะค่ะ ไม่ใช่เราใจร้ายนะ
แต่เราว่าบางทีการอดทนกับใครหรืออะไรมากเกินไปก็ใช่ว่าจะดีนะคะ
เพราะกับคนบางคน ถึงเราอดทนกับเค้าแค่ไหนเค้าก็เปลี่ยนไม่ได้หรอกค่ะ
คิดแล้วยังเซ็งอยู่เลย เพราะก่อนออก she ยังเอา Levi's ไปอีก 2 ตัว
โอ๊ย เซ็งๆๆๆๆๆๆๆๆ มากๆๆๆๆๆๆ ค่ะ
