ใครลาออกจากงานเพื่อมาเลี้ยงลูกบ้าง

ออกตัวก่อนว่า เรายังทำงานอยู่ และไม่มีลูก(เพราะไม่คิดอยากมีลูกเลยค่ะ) แต่แต่งงานแล้วนะคะ เผอิญว่ามีเพื่อนหลายคนที่มีลูกแล้ว บางคนก้อเป็นแม่บ้านเต็มตัว และไม่กลับมาทำงานอีกเลย แต่บางคนพอลูกเข้าโรงเรียนแล้ว ก้อกลับมาทำงานค่ะ บางคนก้อกลับมาทำงานที่เบากว่าเดิม แต่บางคนก้อเห็นกลับมาทำงานอย่างบ้าคลั่งได้เกือบเหมือนเดิมเลยค่ะ ^^

อยากบอกว่าอย่าเพิ่งกังวลไปเลยค่ะ เราว่าปรับตัวให้เข้ากับชีวิตตอนนี้และโฟกัสกับการเลี้ยงลูกไปก่อนดีกว่า ไหนๆเราก้อตัดสินใจ prioritize ครอบครัว ณ จุดนี้ แล้ว ก้อทำให้ดีที่สุด พอลูกโตแล้วค่อยๆมองหางานในวันหน้าก้อยังไหว โอกาสอาจจะมีและมาถึงก้อได้ ใครจะรู้ มานั่งคิด กังวล กลัวในสิ่งที่มันยังมาไม่ถึง มันเครียดป่าวๆค่ะ ส่วนสามี เราว่ารักกัน แต่งงานกัน ร่วมชีวิตกันจนถึงขั้นมีลูกด้วยกันแล้ว ก้อต้องไว้ใจและเชื่อใจกันค่ะ ทำใจให้สบาย อย่าคิดมากนะคะ

ขอบคุณเพื่อนๆมากคะ คือ ณ วันนี้ถ้าเหตุการณ์ยังเป็นแบบนี้ก็คงไม่มีปัญหาอะไร แต่ที่เรากลัวคือนาคตนะคะ เพราะที่บ้านแฟนก็เป็นกงสี กำลังมีปัญหาแบบคลื่นใต้น้ำนะคะ เพราะมีเขยกับสะใภ้หลายคนคะกลัวต่อไปถ้าเกิดอะไรขึ้นเราจะอยู่ยังไง ถ้าเกิดลูกโตเข้าโรงเรียนเราจะไปเริ่มสมัครงานคงลำบากเพราะอายุก็ 30 แล้วแถมมีลูกอีกต่างหาก ตอนนี้คิดมากคะ เพื่อนเราก็บอกว่าเราสบายแล้ว เราก็ว่าถ้าอนาคตมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปลี่ยนแปลงที่แย่กว่านี้ เราก็ถือว่าเราโชคดีคะ แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นเราก็จะเป็นคนที่โชคร้ายที่สุดคะ

อย่าเพิ่งเครียดล่วงหน้านะคะ มันอาจจะไม่มีเลยก็ได้:cool:
เราก็ออกจากงาน (งานสถานทูต) มาเลี้ยงลูกแล้วก็มาเปิดร้านขายของกับสามี แยกออกจากกงสีของเขา เพราะเราพูดคุยกับสามีให้เค้าเข้าใจ เรื่องว่าหากอยู่แบบนี้ เราคงไม่สะดวกเรื่องเงินเข้าเงินออกแน่ๆเลย เพราะจะซื้ออะไรมันก็คงเป็นที่จับตาของครอบครัวเค้า (โดยเฉพาะเรื่องซื้อกระเป๋า^^)
ลองหาอะไรทำด้วยก็น่าจะดีค่ะ จะได้เป็นรายได้ส่วนตัวของเราเอง อย่างเช่น เปิดเวปขายของ เป็นธุรกิจเสริมของเราเอง จะทำอะไรใครก็คงมาว่าเราไม่ได้เนอะ

Quote:

---

Originally Posted by kae

เราเป็นคนหนึ่งที่ลาออกจากงานมาอยู่บ้านเลี้ยงลูก ณ ตอนนี้ยังไม่มีปัญหาอะไร แต่เรามานั่งนึกถึงต่อไปจะเป็นอย่างไร ถ้าลูกเราโตขึ้นเราจะกลับไปทำงานก็ยากกว่าเดิมเพราะอายุมากขึ้น หรือถ้าเกิดถูกแฟนทิ้งเราจะทำไงดี เพราะเราไม่มีอาชีพ ปัญหา ฯลฯ ตอนนี้เราเลยเครียด มีใครเป็นอย่างเราบ้างนะ อย่างน้อยเราก็อุ่นใจมีคนเป็นเหมือนกัน หรือเพื่อนๆ มีคำแนะนำว่าไงบ้าง

---

ขอแจมนะคะพี่ หนูอ่ะ ลาออกเพื่อการนี้โดยเฉพาะค่า อุตส่าห์อุ้มท้องมาตั้ง 9 เดือน ต้องเลี้ยงเองตลอด 24 ชั่วโมงจ้า เราเกิดมาเป็นแม่ต้องทำหน้าที่แม่ ให้ดีที่สุดเลย มีความสุขมากกกมายย ที่ได้อยู่กับลูก
อาชีพเราคือแม่บ้านค่ะ ไม่ต้องเจอรถติด ไม่ต้องคิดว่าวันนี้จะใส่ชุดอะไร กระเป๋าอะไร ไม่ต้องมีสารเคมีบนใบหน้าทุกวัน วันไหนอยากสวยก็ค่อยแต่ง ได้พักหน้าให้ได้รับอ๊อกซิเจนด้วย
ไม่ต้องทะเลาะกะเจ้านาย ไม่ต้องแอบหลับให้ห้องทำงาน อยากนอนก็นอนมันเลย โอ๊ยข้อดีของพี่มีอีกเยอะค่า :D

สามี ช่างเค้าค่า เราต้องคิดว่าเค้าไม่ทิ้งเราอยู่แล้วเพราะเรามีลูกกะเค้า ;) จะทิ้งก็ทิ้งไปอนาคตไม่แคร์ค่า ชีวิตมันสั้นนัก ทำวันนี้ให้ดีที่สุดดีกว่า
หนูหน่ะพอมีลูกก็อยากเลิกกะคุงแฟนเลย อยากอยู่กะลูกสองคน เท่านั้น เบื่อแฟนไปโดยปริยาย อิอิ

แนะนำให้พี่ทำตัวสวย ๆ เหมือนก่อนมีน้อง ทำกับข้าวเก่ง ๆ แล้วพี่ก็หางานอะไรทำที่อยู่กับลูกได้ด้วย ดูแลสามีได้ด้วย
จะบอกพี่ว่านี่คือช่วงเวลาที่สำคัญและมีค่าที่สุดในชีวิตของพี่และลูกค่ะ 0-5 ปี ที่เราจะได้มีโอกาสอยู่ใกล้ชิดกะเค้าตลอดเวลา พี่ลองดูสิคะ ...........
แล้วพี่จะไม่อยากห่างไปไหนเลยแม้นแต่นาทีเดียว มันคือความสุขที่แท้จริงนะคะ เป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเค้าและพี่ ในสถานะใหม่คือ แม่ กับ ลูกเพราะถ้าเราไม่อยู่กะเค้าตอนนี้
พอเค้าโต เค้าจะไม่ต้องการเราแล้ว แล้วเราจะเสียใจไปตลอดชีวิตเลย เวลาไม่ย้อนกลับนะคะ อย่าคิดอะไรมากเลยพี่ :)

ส่วนตัวหนูนะคิดตอนนี้อยากให้พี่โฟกัสที่ลูก และดูแลสามี มันจะมีอะไรให้พี่ทำ ให้คิดเยอะแยะ ไม่มีเวลาคิดมากเลย คริ คริ เช่น ช๊อปปิ้งให้ลูก ช๊อป ๆ ๆ เข้าไป
เข้ากลุ่มแม่ ๆ และภรรยา ขายของซื้อของทางเน็ต เช่น SBN อิอิ หาเมนูอร่อย ๆ มาหัดทำให้สามีกับเบบี๋ทาน แค่นี้หนูก็ทำวันนึงไม่หมดแล้วค่า
เดี๋ยวพอลูกพี่เข้าโรงเรียนนะ พี่ก็จะมีอะไรให้ทำอีกเยอะแยะเลย
แอบถามว่าลูกกี่เดือนแล้วคะ จะพาไปช๊อปมั๊ย จะได้ไม่เหงานา :D มีอะไรปรึกษาได้ค่ายินดีเสมอจากใจเลยค่า

(ถึงตอนนั้นสามีก็จะมาอยู่กะเราเอง เพราะเราเป็นแม่บ้านแม่เรือน ผู้ชายไปไหนไม่ร๊อดร๊อกค่า ถึงไป เด๋ว มานก็กลับมาเอง คริคริ)

อย่าคิดมากเลยนะค่ะ เราเองก็เหมือนกัน ไม่เคยทำงานเลย เรียนจบ ก็แต่งงานไม่กี่เดือนก็มีลูก เพื่อนยังแซวว่าไปเรียนเมืองนอกเมืองนามาหงัยกลับมาตั้งหน้าตั้งตาเลี้ยงลูกอ่ะ เสียดายความรู้
แต่เดี๋ยวนี้เพื่นคนนั้นบ่นว่า อยากอยู่บ้านเลี้ยงลูกมั่งแล้ว
บ้านสามีก็เป็นกงสีเหมือนกัน แต่สามี และแม่สามี สนับสนุนให้เลี้ยงลูกเอง เราดูแลเองทุกอย่างที่เกี่ยวกับลูก
เราว่า งานเป็นแม่เนี่ยหนักกว่างานไหนๆๆ ในโลกนะ เพราะว่าก็ต้องดูแล 24 ชม พอโตหน่อย เข้าโรงเรียนก็ไปรับไปส่ง สอนการบ้าน โว้ยมีอะไรให้ทำเยอะค่ะ ไม่เหงาแน่ๆๆค่ะ
ขอให้รู้สึกดีๆเถอะค่ะ ถือว่าเราก็โชคดีแล้วนะค่ะ ที่ได้ดูแลลูกเราเต็มที่ เพราะเนี่ยเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขจริงๆ พอเขาโตขึ้น เขาก็จะไปมีสังคมของเขา เขาจะใกล้ชิดเราน้อยลงแล้วนะ
พอเราใกล้ชิดเขามากๆๆ มีอะไรเขาจะนึกถึงเราเป็นคนแรก

ทำหน้าที่แม่ให้เต็มที่ เลี้ยงและสอนในสิ่งดีๆๆให้เขา ให้เขาเป็นคนดีของทั้งของพ่อ แม่ ของสังคม ส่งเสริมในสิ่งที่ลูกเก่ง แก้ไขในสิ่งที่เขาไม่ดี พอเขาเติบโตมา เป็นทั้งคนเก่ง คนดี ไม่สร้างปัญหา
แค่นี้คนเป็นพ่อแม่อย่างเราก็ภูมิใจที่สุดแล้ว

สำหรับเรา ในทางกลับกัน เำพราะว่ากลัวจะต้องออกจากงานมาเลี้ยงลูก เราก็เลยไม่มีลูก
แล้วสามีก็ไม่อยากมีลูกอยู่แล้ว ก็เลยไม่มีปัญหากันค่ะ:)
ว่าแต่ สบายใจเถอะค่ะ ทำหน้าที่แ่ม่บ้านให้เต็มที่ สบายๆๆค่ะ

เราเองยังไม่ได้แต่งงานเลยค่า ไม่รู้จะตอบอะไร

แต่มาอ่านกระทู้นี้แล้วซึ้งหัวอกคนเป็นแม่เลย เสียสละมากมายยยจริงๆ :)

เลือกทางที่แม้แต่ตัวเองก็ยังกลัว เพราะอนาคตไม่มีอะไรแน่นอน แต่ก็ต้องเลือกเพื่อลูกอ่ะ

เลี้ยงลูกเป็นงานที่มีความสุขที่สุดค่ะแม้จะเหนื่อยทำงานตลอด24ชม.ไม่มี
วันหยุดไม่มีพักร้อน แต่ก็ไม่อยากลาออกค่ะ ได้เห็นพฤติกรรมลูกที่เปลี่ยน
ไปทุกวัน ลาออกตอนมีลูกคนที่2ค่ะ สามีไม่อยากให้ลูกติดพี่เลี้ยง
คิดอยู่วันเดียวเองค่ะตอนที่สามีให้ออกมาเลี้ยงลูก จนมาถึงตอนนี้ก็คิดว่า
คุ้มมากๆค่ะ ลูกน่ารักและเป็นเด็กดีทุกคนค่ะ

และอยากทราบอีกคะว่า คนที่ออกจากงานมาเลี้ยงลูก จะออกจากงานมากี่ปีคะ หรืออกมาตลอดเลย ไม่กลับไปทำงานอีก

เราลาออกจากงานตั้งแต่คิดจะมีลูกค่ะ และคิดว่าคงไม่ได้กลับไปทำงานอีก นอกจากช่วยกิจการที่บ้านสามีแทน k.kae อย่าเพิ่งคิดมากเลยนะคะ บั่นทอนจิตใจเนอะ แต่เราเองก็แอบคิดเล่น ๆเหมือนกัน ว่าถ้าวันนึงเค้าเกิดไม่อยากอยู่กับเรา เราจะฟ้องร้องเรียกค่าเลี้ยงดูเป็นรายเดือนค่ะ ไม่รู้จะทำได้รึป่าว (นี่คิดเล่น ๆนะคะ)