กรีดดดดส์ .... คุณฝนใช้น้ำหอมกลิ่นอะไรค๊า......
อยากใช้มั่งอ่ะ
กรีดดดดส์ .... คุณฝนใช้น้ำหอมกลิ่นอะไรค๊า......
อยากใช้มั่งอ่ะ
รู้จักกันด้วยความบ้าพลังของเค้าค่ะ
ตอนไพน์ทำงานอยู่ประเทศๆนึง เค้าเป็นลูกค้า vip อยู่ที่ร้านของพี่ที่ไพน์รู้จัก
มีอยู่วันนึง เค้าต้องการให้ทางร้านจัดงาน party ให้ที่บ้าน
พี่เจ้าของร้านเข้ามาที่ร้านไม่ได้ โทรมาบอกให้ไพน์เทคแคร์ลูกค้าคนนี้ให้ด้วย
แถมย้ำมา ลูกค้าคนนี้ vip อย่างแรงนะหนูไพน์ ห้ามขายหน้า
ช่วงบ่ายเค้าก็โทรมา เสนอให้ไพน์ไปคุยเรื่องงานที่บ้านเค้า แต่ไพน์ปฏิเสธ บอกเหตุผลว่า
จะสะดวกกว่าถ้าเค้าเข้ามาคุยรายละเอียดที่ร้าน แต่เค้าไม่ยอม บอกว่าเค้าเดินทางมาเหนื่อย
เค้าอยากอยู่บ้าน ไพน์ต้องไปหาเค้า .. ฟังแล้วก็เซ็ง เบื่อคนบ้าพลัง ..
แต่ไม่ว่ายังไงเค้าเป็นลูกค้า ลูกค้าคือพระเจ้า ไพน์เลยตกลงไปเจอเค้าที่บ้าน
เจอเค้าครั้งแรก ไม่เหมือนอย่างที่คิดไว้ เค้าดูเป็นกันเอง ไม่ได้บ้าพลังอย่างตอนโทรคุยกัน
เค้าเข้ามาจับไม้จับมือ พอไพน์ปล่อย เค้าก็เข้ามากอด ไพน์ก็เฮ๊ย .. มองเค้างงๆ
(มากไปนิดนึงมั๊ย ตกลงนี่เราเจอกันครั้งแรกใช่มั๊ย เรามาคุยเรื่องงานกันนะนี่ -"- )
เค้ายังไม่รู้ว่าไพน์เหวอไปแล้ว เค้ายังยิ้มแฉ่ง ช่วยไพน์ถอดเสื้อโค๊ท แล้วเค้าก็เข้ามากอดอีก
ด้วยความเคารพ อีตานี่เพี้ยนนิดๆรึเปล่า.. ไพน์เลยแขวะเค้าว่ามีวิธีทักทายที่อบอุ่นมากเป็นพิเศษ
เค้ายิ่งยิ้มกว้างมากกว่าเดิมแล้วทำท่าจะเข้ามากอดอีก ไพน์เลยรีบโบกมือห้าม บอกว่าพอแล้ว
อดใจไว้กอดอีกที ตอนฉันจะกลับดีมั๊ย
เราเข้าไปคุยกันที่ห้องรับแขก เค้าหาเครื่องดื่มมาให้ ไพน์บอกเค้าว่าไพน์ไม่ดื่มเครื่องดื่ม alcohol
เค้าบอกว่าที่บ้านเค้าไม่มีน้ำเปล่า (น้ำขวด) ไพน์เลยบอกเค้า เอาน้ำประปาก็ได้ ไพน์ไม่ถือ
เค้าบอกว่าห้องครัวอยู่อีกฝั่งนึงของบ้าน ดื่ม smirnoff ice แทนได้มั๊ย ... (O_O)
ไพน์เลยบอกเค้าว่ามีอะไรก็เอามาเหอะ ฉันอยู่ไม่นานหรอก เค้าก็ทำหน้าเศร้า หูลู่ หางตก
เดินออกไปเอาเครื่องดื่ม .. พอเค้ากลับมา ไพน์ก็ชม ภาพเขียนในห้องเค้าสวยดี
เค้ายิ้มๆแล้วบอก ถ้าเธอชอบ ฉันยกให้ Ohmigoshh .. ไพน์ละล่ำละลักปฏิเสธใหญ่เลย
แต่เค้าจัดการถอดรูปออกจากฝาผนังแล้ว .. ใจกว้างปานทะเลสาบแคสเปียน -*-
วันนั้นไพน์ยอมเสียมารยาทบอกเค้า ยังไงก็รับไว้ไม่ได้ แต่เค้าก็ยังพยายามยัดเยียดให้มา
จนทะเลาะกันเล็กๆ แค่เรื่องภาพเขียนเนี่ย .. แต่สุดท้ายไพน์ก็ชนะ ฮ่าๆๆๆ
เค้าชอบให้มากไปซะจนเดี๋ยวนี้ไพน์ต้องระวังคำพูด พยายามไม่ชมหรือบ่นว่าอยากได้อะไร
คือ .. ของใช้ทั่วๆไปอย่างน้ำหอม หรือเครื่องประดับอะไรที่เป็นของฝาก ไพน์รับได้
แต่อะไรที่แพงมากๆ ทำใจให้ยอมรับไม่ค่อยลงจริงๆนะ รู้สึกยังไงบอกไม่ถูก
ถ้าเกิดอยากได้อะไรที่เป็นของฟุ่มเฟือยไร้สาระ ไพน์จะแอบเก็บเงินซื้อเอง (กระเป๋า เป็นต้น)
ไม่บอกให้เค้ารู้ ไม่อยากให้เค้าเสียตังค์ แต่พอเค้าเห็นเค้าก็จะเคือง หาว่าเราดูถูกน้ำใจเค้า
ประหลาดดีเหมือนกัน แต่ไพน์ขี้เกรงใจอ่ะ ไม่อยากให้เค้ามาเสียเงินกับเรื่องไร้สาระของเรา -"-
ทุกวันนี้ก็มีความสุขดีค่ะ ติดอยู่เรื่องเดียว คือเรื่องแต่งงาน เราอยู่ด้วยกันเหมือนสามีภรรยา
แต่ไม่ได้แต่งงาน เค้าขอหลายรอบแล้ว .. ไพน์ยังไม่อยากแต่ง เราเคยเลิกกันครั้งนึงด้วย
เค้าทนไม่ได้ที่ไพน์ไม่ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ .. ไพน์ก็อธิบายเค้าว่า ไม่ใช่ไพน์ไม่ให้ความสำคัญ
แต่... เอ่อ ... อาจจะจริง ไพน์ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับเรื่องแต่งงานเท่าไหร่ (-__-)
กระดาษแผ่นเดียว .. ไพน์ไม่อยากได้ ตอนนี้เราอยู่ด้วยกัน รักกัน ไพน์ว่ามันมีค่ากับไพน์มากกว่า
เลิกกันไปหนนึง เค้ากลับไปอยู่ฝรั่งเศส แต่อีกไม่กี่เดือนต่อมา เค้าก็กลับมา ... บอกว่าเค้าก็เข้าใจ
ตอนนี้ก็มีความสุขดีค่ะ .. (:
เจอกันที่วัด เพราะไปทำบุญคะ เรื่องมันยาววววววววววววว
UP ชิวิตอยู่ดีมีความสุขคะ
ยังไม่ได้บอกเลยอ่ะคุณนก ว่าเจอกันได้ไงQuote:
Originally Posted by pota
เรียนที่เดียวกันตอนมหาลัยค่ะ
ไม่มีไรกุ๊กกิ๊กอ่ะค่ะ เรื่อยๆมาเรียงๆ......
อีฝาชีเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย...คือ
ไม่เคอยเอาใจแบบเสมอต้นเสมอปลายอ่ะ
อยากได้อะไร ต้องขอเท่านั้น ไม่งั้นอด
เพื่อนนัดกินข้าวกะผู้ชายแล้วอายไม่กล้าไปกันสองต่อสอง(ตอนนั้นม.5)เลยชวนเพื่อนอีกคนไปด้วย ซึ่งคืนนั้นเราไปค้างบ้านเพื่อนคนนั้นพอดี เลยชวนกันเป็นทอดๆ อีตาผู้ชายอายเลยเอาเพื่อนมาเหมือนกัน แล้วไปไงมาไงก็ไม่รู้ ตอนนั่งโต๊ะคู่นั้นเขาก็คุยกันไป เพื่อนอีกคนที่มาด้วยเมาค้างเลยนั่งเงียบ ส่วนเรามีสติหน่อยเลยชวนเพื่อนเขา(ซึ่งปัจจุบันคือแฟนเรา)คุย รู้สึกว่าเป็นคนแปลกดี แอ๊บๆ ไม่ได้ประทับใจอะไรแต่อุ่นใจ รู้สึกปลอดภัย เขาก็เสมอต้นเสมอปลาย ไม่ใช่คนที่รักที่สุดแต่เป็นคนที่อยู่ด้วยกันนานที่สุด ที่สำคัญมั่นใจมากๆๆๆๆๆๆว่าแฟนเราเป็นคนดี รู้สึกเหมือนอยู่กับพ่อทั้งที่อายุมากกว่าปีเดียว
ตอนนี้จบมา 2 ปีแล้วค่ะ ก็รู้จักกันมา 6-7 ปีแล้ว เป็นแฟนกันประมาณ 5 ปี
เบื่อเหมือนกันแต่ไม่มีที่ไป ก๊ากๆๆๆๆ
เจอกันมา 15 ปีแล้วคะ แต่งงานกันได้ 4 ปี เจอกันตั้งแต่เป็นนักเรียน ม.ปลาย เค้ามาตามจีบ วันแรกที่เจอกันก็คือวันเกิดของเราเนี่ยแหละ อยู่ดี ๆ ตาคนนี้ก็ขออนุญาตพ่อแม่เราเข้ามานั่งในบ้าน บอกว่ามาหาเรา แล้วก็ขอมอบของขวัญวันเกิดให้ เค้าห่อมาให้เองเป็นกระดาษสาแล้วก็ริบบิ้นผ้าสีขาว มานั่งไม่พูดไม่จา แล้วก็ถามว่า กินข้าวหรือยังครับ ก็เขิน ๆ แปลกๆ พอแกะของขวัญออกมาก็ตกใจเป็นกางเกงยีนส์ลีวายส์ หลังจากนั้นก็จะเจอเค้ามาดักเจอหน้าโรงเรียนเอาดอกกุหลาบหนูกำใส่มือมาให้ทุกวัน (แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้วฮิฮิ) หนทางมันยาวไกลมาก ก็ผ่านอะไรมาเย๊อะ ทั้งสุขมากและทุกข์ก็มาก มันเป็นสัจธรรม เล่าถึงพรุ่งนี้ก็ไม่จบ ฟังพอเป็นน้ำจิ้มละกันคะ
เจอกันมา 14 ปี แต่งงานกันมา 6 ปี เจอเพราะเพื่อนชวนไปเล่นน้ำสงกรานต์บ้านเพื่อน พอเราจะกลับไม่มีใครมาส่ง คุณฝาชีเลยอาสาขับรถมาส่งให้ หลังจากนั้นก้อเรื่องมันยาวค่ะ :p
เค้าเป็นเพื่อนของเพื่อนเราอีกทีค่ะ
รู้จักกันมาสี่ปี นิสัยดีคงเดิม
ใจเย็น ขยัน ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่
ไม่เที่ยวกลางคืนค่ะ
วันๆคิดกันแค่ไปทานข้าวที่ไหนดี
ร้านไหนใครบอกอร่อย ไกลแค่ไหนก็พาเราไปค่ะ
พาเราไปช็อปปิ้งทั่วราชอาณาจักร
ตอนนี้เราต้องแบ่งเวลาช็อปปิ้งไปดูนาฬิกาเป็นเพื่อนเค้า
เพราะเค้ากับเพื่อนๆชอบเล่นนาฬิกา
เราไปก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง แพมโน่น แพมนี่
เราไม่รู้จักซักเรือน
ส่วนเราขี้เกียจ ขี้บ่น ปากคอเลาะร้าย ขี้งอน
แต่ตอนนี้เค้าไม่ง้อเราเหมือนเดิมค่ะ
เค้าบอกง้อบ่อยแล้วรี่เสียนิสัย 555
เรื่องแต่งงานคงอีกปีสองปีค่ะ ไม่รีบร้อน
ของหวานก็แปลกดีค่ะ..
เจอกันครั้งแรกที่งานประชาพิจารณ์ 3G ที่เชียงใหม่
(หวานเป็นคนไปร่วมงาน เค้าเป็นคนจัดงาน)
เค้าบอกว่า เห็นตอนเราขึ้นไปบนเวทีแล้ว ปิ๊งๆมากๆ
ก็เลยเดินตามมาขอนามบัตรตอนหวานเดินกลับจากไปห้องน้ำ
อื่ม.. แต่หวานก็ไม่ได้ให้ไป
วันต่อมา ก็เจอกันอีก..และมีเหตุบังเอิญ ทำให้ได้ไปทานข้าวด้วยกัน
จากนั้นเลยเริ่มรู้จักกัน...
และก็ได้ deal งานกัน ก็เลยมีเบอร์โทรศัพท์กันและกัน ก็เลยเริ่มๆคุยกันเรื่อยมา
ขณะนี้ ทุกๆวันเป็นวันดีๆ ที่มีความสุขมากๆค่ะ
เป็นเพื่อนกันที่มหาวิทยาลัยค่ะตั้งแต่ปีหนึ่งเลย เพื่อนไปเพื่อนมาเลยเป็นแฟนซะเลย อิอิ ตอนนี้แต่งงานมาสี่ปีแล้วค่ะ รวมๆระยะเวลาตั้งแต่แรกรู้จักก็ประมาณ 11 ปีได้แล้วค่ะ