Printable View
ไป กทม. นั่งรถตู้ไปค่ะ อีแตะดี ๆ นี่เอง ก็จะไปหาซื้อข้างหน้าก็แล้วกัน ก็พาคนไปธุระโน่นๆ นี่ ๆ แต่ส่วนมากไม่ได้ลงรถ แล้วไงล่ะทีนี้ไป ๆ หยุด ๆ จนวันสุดท้าย ไม่ได้แวะซื้อรองเท้าซักที จนวันกลับ สรุป ทำใจ ชั้นไม่ได้ซื้อรองเท้า ใส่มาจนวันสุดท้าย เข้าห้างแล้วยังไม่มีประทับใจ เอาวะ ยังไงก็จะกลับแล้ว ไม่เสียตังค์ดีกว่า เลยใส่อีแตะกลับมาอย่างมั่นใจค่ะ
เราเคยแต่ใส่รองเท้าแตะที่ใช้ขับรถ เดินเข้าที่ทำงานเฉยเลย
กว่าจะรู้ก็ขึ้นตึกมาแล้ว เอ....ทำไมวันนี้เรามันดูโหลดเตี้ยจังว้า....
ก้มลงไปดู อ้าว...เวรกรรม....รีบกลับไปที่รถ...เปลี่ยนโดนด่วน...
แต่พี่เขยเรายิ่งกว่า ใส่รองเท้าแตะ สองข้างไม่เหมือนกัน
ออกไปนอกบ้านแบบไม่รู้ตัว ไม่รู้เรื่องเล้ย...
คนที่กรรมกว่า...คือ สามีเรา เพราะ รองเท้าที่เหลือก็คนละข้าง....นั่นแหละ...
จะออกไปไหนก็ไม่ได้...ต้องรอคุณพี่กลับเข้าบ้านมาก่อน
เหมือนคุณดิวคะ ถือโทรศัพท์อยู่แล้วถามแฟนว่าโทรศัพท์อยู่ไหน
ช่วยกันหา หาไปหามาแฟนเห็นถืออยู่บอกว่าอ้าวก้อถ์ออยู่นั่นงัย กำ
อิอิ ดีใจค่ะ มีเพื่อนร่วมชะตากรรมด้วยอ่ะ
เอ๊ะเนี่ย เป็นประจำ เรื่องลืมรองเท้าเนี่ย จนตอนหลังนี่คือ ต้องห้ามตัวเองว่าห้ามถอด ใส่รัดส้นตลอดอ่ะค่ะ ไม่ว่าจะแตะจะทางการ
แต่แฟนพี่สาวเนี่ย น่าร้องไห้มากๆ คือเค้าเป็นคนที่ตัวใหญ่เท้าใหญ่อ่ะค่ะ แม่พี่เค้าก้อ อ่ะ วันเกิดลูกชาย ส่งรองเท้าผ้าใบคู่หรูมาให้จากเมกา
พี่เค้าได้มาก้อเห่อค่ะ ใส่ไปเที่ยวซะเลย แต่ขอโทษวันนั้นฝกตก ตอนจะกลับบ้านคุณชายก้อกลัวรองเท้าจะเปียกพรมในรถ
เลยถอดอย่างเรียบร้อยแล้วคว้าแตะมาใส่แทน แล้วขับรถออกไปเลยโดยที่ลืมรองเท้าผ้าใบวางไว้ตรงนั้น
สรุป จนป่านนี้แม่พี่เค้ายังไม่ทราบค่ะ ว่ารองเท้าคู่นั้นอยู่ในมือคุณชายแค่3ชั่วโมง
- คุณ tarni ขา บอกมาเร็วๆ ว่าโรงแรมแถววิทยุ คือเราเคยลืมแบบนี้เลย รองเท้ายังใหม่มากด้วย
วันนั้นเราก็ไปหลายที่ แต่ดูอาการแล้ว เหมือนเราจะลืมที่นี่ค่ะ- ใส่รองเท้าส้นสูงคนละข้าง คนละแบบ และสูงไม่เท่ากัน
- เคยถือกระเป๋าตัง หรือ กุญแจรถ แล้วบ่นๆๆๆๆๆๆๆ ว่าของหายไปไหน
หามันทุกที่ในบ้าน ในรถ ในกระเป๋า บนโต๊ะ สุดท้ายอยู่ในมือ (ตอนนี้โรคนี้หายแล้วค่ะ)- เคยเอากุญแจรถทิ้งลงขยะที่มอเตอร์เวย์ทางไปชลบุรี แล้วก็หาๆๆๆๆๆๆๆๆ
หาไม่เจอในกระเป๋าสะพาย กระเป๋ากางเกง วิ่งไปถามที่บ้านทุกคน
ถามคนที่ต่อคิวในห้องน้ำ หรือล้างมือด้วยว่าเห็นกุญแจรถไหม วิ่งไปหาห้องน้ำเดิมด้วย
หานานประมาณ 15-20นาที สุดท้ายโทรบอกพี่ว่าช่วยขับรถเอากุญแจที่บ้านอีกอันมาด้วย
(บ้านพี่อยู่ฝั่งธนฯ และชีเพิ่งตื่น) สุดท้ายแม่เราไปเจอในถังขยะห้องที่เราเข้าตอนแรกเลย
เราบอกว่าเราหาแล้ว เพราะเราเอาเท้าเขี่ยะๆ ดู แอบขยะแขยง
ทั้งๆ ที่ทิชชู่น้อยนะเนี่ย เรายังหาไม่เจอ ทุกวันนี้ที่บ้าน กับญาติล้อเรื่องนี้ไม่เลิก เป็นตราบาป :confused:
???????????????????????????????????????????????????????????????????????????????
Quote:
Originally Posted by tarni
เรื่องรองเท้าไม่เคยเกิดค่ะ แต่เรื่องมือถือนี่เหมือนคุณดิวเลย อีกเรื่องคือแว่นตา บางทีใส่อยู่หรือคาดไว้ที่ผม แล้วลืมวิ่งหาทั่วบ้าน เรื่องที่เป็นบ่อยที่สุดคือหลงทาง เป็นคนไม่มี sense of direction เลย ขับรถหลงตลอด จอดรถแล้วลืมหาไม่เจอ ไขกุญแจรถผิดคัน โอ๊ย เรื่องโก๊ะขอให้บอก มีเรื่องฮาให้เพื่อนและสามีได้ขำตลอด บางทีเข้าห้องน้ำตามห้างหรือรร ยังหาทางออกไม่เจอ เปิดประตูผิดไปเจอห้องเก็บของเนี่ยบ่อยเลยอ่ะ
คุณ authentic_only ขา
คู่ที่เราเจอนั่นนานมากแล้วค่ะ ไม่ใช่ที่โรงแรมด้วย เป็นห้าง
ยังไงก็ขอให้หาเจอนะคะ เสียดายจัง อาจมีคนใจดีเก็บไว้ให้ก็ได้เนอะ
ขอก๊อปมาแปะนะคะ เลือกquoteไม่เป็นค่ะ
คุณ tarni ขา บอกมาเร็วๆ ว่าโรงแรมแถววิทยุ คือเราเคยลืมแบบนี้เลย รองเท้ายังใหม่มากด้วย
วันนั้นเราก็ไปหลายที่ แต่ดูอาการแล้ว เหมือนเราจะลืมที่นี่ค่ะ
เหตุการณ์คล้ายของพี่ดิวค่ะQuote:
Originally Posted by due
คุยโทรศัพท์กับเพื่อนอยู่ กำลังจะออกจากบ้าน
พอเดินไปที่รถ .. เฮ้ยยยลืมของงงงงง
กลับเข้ามาที่บ้านหาๆๆๆๆๆ หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ
รีบก็รีบ จะไปคณะ
หาไปหามาเริ่มโวยวายย บ่นๆๆๆๆ
จนเพื่อนถามว่า "เป็นอะไรเหรอแป้ง"
"หงุดหงิดอ่ะ สงสัยน้องเราเอามือถื....." พูดไม่จบค่ะ
เพราะนึกขึ้นได้
อยู่
ที่
หู
นี่
นา
- -"
เคยมีครั้งนึงประมาณ10ปีแล้วคะ ตอนนั้นใส่คอนแทคเลนส์(สีน้ำเงินเข้ม แบบสายตาสั้นด้วยคะ)
รีบจัดตื่นสาย ใส่ไปข้างเดียว จนถึงโรงเรียนคุยกะเพื่อนจนนั้งเรียนไปคาบแรก ทำไมวันนี้ตามัวๆ
มองไม่ค่อยชัดเลย จนมีเพื่อนคนนึงทักว่าแก่ลืมใส่มาข้างนึงอะ ตาคนละสีเลย
เราก็ว่าทำไมมองไม่ค่อยเห็น เวลาเดินมันจะลอยๆแบบถนนมันไม่ค่อยเท่ากันอะ
เลยต้องถอดทิ้งไป(ตอนนั้จำได้แอบเสียดายเพราะเพิ่งต้นเดือนเปลี่ยนมาได้แค่2-3วันเอง เป็นแบบรายเดือน ตอนนั้นคู่ตั้ง2500) โอ๊ยปวดใจเลย
แฮะ ๆเป็นเหมือนกันเลยคะ เรื่องรองเท้านี่ เป็นประจำ
เพราะจะใส่รองเท้าแตะขับรถอะคะ เวลาจะออกจากบ้านก็จะใส่รองเท้าแตะตลอด
แล้วพอถึงที่แล้ว ค่อยไปเปิดท้ายกระโปรงรถเปลี่ยนรองเท้าอีกที
แต่ก็มีเหมือนกันที่แบ่บ วันนั้นไม่ได้ใช้รถเราเอง เปลี่ยนรถกับคนอื่น
แล้วก้อ อ้าววววววว ไม่มีรองเท้าซักคู่ ทำไงหละเนี่ย - -''
ไม่มีที่ไหนซื้อเปลี่ยนด้วย
อายก็อาย แต่ก็ยังทนใส่ รีบทำธุระให้เสร็จแล้วรีบกลับบ้าน
แต่โชคดีที่รองเท้าแตะ ไม่ใช่ฟองน้ำมากมายอะไร ยังสวยๆอยู่บ้างนิดหน่อย
ก็เลยไม่อายมาก แต่ก็อายอยู่ดี
แล้วก็เคยหาโทรศัพท์ไม่เจอ เพราะเอาไปแช่ตู้เย็นคะ
อันนี้ ยังโชคดีมากที่โทรศัพท์ไม่พัง เพราะไม่นานเท่าไหร่
คุยๆโทรศัพท์ไปแล้วก็ไปหาของกินในตู้เย็น เปิดตู้เสร็จเค้าก็วางโทรศัพท์
เราก็ลืม มุ่งหน้าหาของกินอย่างเดียว ได้ของกินแล้ว เลยวางโทรศัพท์ไว้แบบนั้น
แล้วก้อหาตั้งนานน หาไม่เจอซะที เดินทั่วบ้าน
สุดท้าย จะไปเอาของกินเพิ่ม เลยเจอ - -''