สับสนกับชีวิตจัง ระบาย

กล่าวสวัสดีปีใหม่ ๒๐๐๙ กับเพื่อนๆทุกๆคนก่อนเลย
ขอให้สวยๆ สุขภาพแข็งแรงกันถ้วหน้าทุกคนเลยนะคะ

เข้าเรื่องกลุ้มดีกว่า เรื่องครอบครัวเรานี่เอง แต่งงานมาจะเข้า8ปีแล้วค่ะ
เพิ่งมารู้ว่าสามีเป็นหมัน ไม่ได้เป็นหมันแบบตั้งแต่เกิดหรอก แบบน้ำเชื้ออ่อนลงๆๆ
ที่ว่าอ่อนลง เพราะเมื่อช่วง3ปี ทำการตรวจ ฉีดเชื้อ หมอบอกก็ยังมีเชื้ออยู่
ไม่กี่พันตัว แถมยังไม่ค่อยวิ่ง นอนดิ้นดุกดิกๆเฉยๆ ก็ฉีดเชื้อไป สองรอบ แห้ววว..

จนปีนี้ทำอิ๊กซี่กัน เลยรู้ว่าสามีน้ำเชื้อหมดไปแล้ว ทีแรกไม่แน่ใจก็ให้คุณหมอเจาะอันทะสามีหาดู
ไม่มีจริงๆค่ะ สรุปเป็นหมันจริงๆแล้ว..

ปัญหาเริ่มก่อ สามีไม่ยอมรับน้ำเชื้อบริจาค ไม่ยอมให้ขอเด็กมาเลี้ยง แต่เราอยากมีลูกมาก
สามีก็อยากมี แต่เค้าขอเป็นลูกเค้าเอง จะให้ทำยังไงก็ปัญหามันอยู่ที่เค้า เค้าเป็นหมัน มีไม่ได้
สามีก็จะให้เรายอมรับตรงนี้ อยู่กันแบบสองตายาย สามีบอกถ้าไม่ใช่ลูกเค้าก็ไม่มีดีกว่า

แต่เราทำใจไม่ได้เลย เราอยากเป็นแม่ สามีก็เสียใจกอดกันร้องไห้ แต่เราสับสน..

สามีเป็นคนดีมากมาตลอด เค้ารักเรามากจริงๆเราสัมผัสตรงนั้นได้ด้วยความรู้สึก ตั้งแต่คบกันก่อนแต่ง2ปี
มานับหลังแต่งงานจะเข้า8ปีแล้ว รวมๆจะเข้าสิบปีที่อยู่ด้วยกัน ผูกพันกันสารพัด
ไปท่องเที่ยวด้วยกันในหลายประเทศต่อปี สนุกสนานกับชีวิต ไม่ลำบากขัดสนใดๆเลย
สามีเป็นคนไม่มีพิษมีภัย ลูกน้องทุกคนรัก ใครๆก็ว่าเราโชคดี ทุกคนจะถามตลอดเมื่อไหร่จะมีตัวน้อย
เราก็ยิ่งช้ำใจ อยากเลิก อยากเดินหนี แต่ก็สงสารสามี สับสนจัง

เราจะทำไงดีคะเพื่อนๆ เราทำใจยอมรับตรงนี้ไม่ได้ เราอยากมี พ่อแม่ลูก
ถ้าไม่มีตรงนี้สำหรับเรา เงิน บ้านหลังใหญ่ ของแบรนด์ รถหรู เมืองนอก มันก็ไม่มีความหมายอะไรเลย

กลุ้มจังจะให้เปลี่ยนความคิดเป็นยังไง แบบไหนดี ทั้งรักทั้งสงสารทั้งผูกพันกับสามี แต่มันไม่ใช่อย่างที่เราต้องการแล้ว

...............

เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ

ไม่รู้จะแนะนำยังไง เพราะเราก็ประสบการณ์ด้านนนี้ไม่มาก เพิ่งแต่งงาน เอง

เป็นเรื่องที่ ตอบลำบากจริงๆ แต่อยากให้อยู่ด้วยกัน น่ะค่ะ ถึงจะไม่มีลูก แต่ก็มี

คนที่รักเรามากน่ะค่ะ

มาเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ

เรื่องอย่างนี้ ไม่มีใครอยากให้เกิดกับชีวิตตัวเองหรอกนะคะ
หยกก็เข้าใจนะคะ ว่าคุณสามี รู้สึกยังไง
(คือ หยกลองคิดว่า ถ้าชีวิตคู่ มีคนเป็นหมันเนี่ย การที่เราจะรับน้ำเชื้อ+ขอลูกมาเลี้ยง เราจะทำใจได้จริงๆหรอคะ ว่าเค้าไม่ใช่ลูกเรา หยกว่ายังไงๆ มันก็คงมีความรู้สึกตะหงิดๆ อยู่แล้วอ่ะค่ะ หยกคิดว่า ถ้าเป็นตัวหยกเอง หยกก็คงไม่ทำเช่นนี้เหมือนกันน่ะค่ะ)
แล้วหยกก็เข้าใจความรู้สึกเจ้าของกระทู้ด้วยนะคะ
การที่แต่งงานกันแล้ว ผู้หญิงก็อยากมีลูกเป็นธรรมดาค่ะ

หยกไม่ทราบเกี่ยวกับการแพทย์ใดๆทั้งสิ้นนะคะ
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
การไม่มีลูก ก็มีความสุขในชีวิตคู่ได้นะคะ

เอาใจช่วย เจ้าของกระทู้ จากใจค่ะ

ใจเย็นๆๆนะค่ะ บางครั้งอาจไม่เลวร้ายกว่าที่คิดก็ได้ค่ะ

บางคนเลิกหวังว่าจะมีลูก แต่ตอนหลังก็มีจนได้

แต่ถ้าไม่มี ลองปรึกษากันดูว่า ถ้าขอเด็กมาเลี้ยง เป็นลูกๆของญาติพี่น้องของเราหรือสามี ก็อาจเป็นทางเลือกที่ดีก็ได้ค่ะ

บางครั้งอยู่สองคนก็ไม่ใช่เรื่องที่ไม่ดีเสมอไป ตราบใดที่เรายังมีความสุขอยู่

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หนูก็ยังเป็นเด็กเลยอาจจะไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไหร่
แต่อยากเป็นกำลังใจให้อะคะ
อยากแนะนำให้ลองไปไหว้พระ ที่เค้าไปไหว้ๆกันอะคะ
ที่ไปไหว้แล้วจะสมหวังเรื่องลูก เคยได้ยินว่า มีหลายๆที่
ที่ฮ่องกงหรือในเมืองไทยเองก็มีคะ
ทำแล้วก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร อาจจะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นก็ได้คะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

จากประสบการณ์เรานะ ไม่แนะนำเด็ดขาดเลยค่ะที่จะไปขอเด็กมาเลี้ยง เห็นจากคนข้างบ้าน+กู๋เราเองด้วย คำพังเพยไทยยังใช้ได้นะคะ เอาลูกเค้ามาเลี้ยงเอาเมี่ยงเค้ามาอม(ถูกเปล่าเนี่ย) สู้ทำใจดีกว่าค่ะ คิดว่าถ้าเค้าอยากมาเค้าก็มาเอง อยู่กัน 2 คนก็มีความสุขได้ค่ะ หรือเอาหลานมาเลี้ยงแทนก็ได้ค่ะ เราก็มีเพื่อนนะคะ บ้านเค้าก้รวยมากๆเลยค่ะ เค้าก็ไม่มีลูกแต่เค้าก็มีความสุขนะคะ จริงๆนะคะเรื่องขอเด็กมาเลี้ยวอ่ะ เค้าอาจน่ารักแต่ตอนเด็กๆนะคะโตขึ้นมาถึงเราเลี้ยงเค้าดีแค่ไหนยังไงเชื้อทางเค้าต้องติดมาอ่ะค่ะ เหมือนเด็กที่กู๋เราเอามาเลี้ยงค่ะ จริงๆนะคะ อยู่กัน2คนเราก็สามารถหาความสุขแบบ2คนได้ค่ะอย่าคิดมากค่ะ บางทีเราเฉยๆไม่เครียดเค้าก็อาจจะมาเองนะคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ...

ตอบยากจัง เพราะสิ่งที่มุ่งหวังของแต่ละคนต่างกัน ผึ้งว่านะคะ...คุณธิดาโชคดีมากๆที่มีสามีที่น่ารัก คอยเอาใจใส่ดูแลสารพัด

หลายครอบครัวที่ไม่มีลูกแต่ก็มีความสุขกับชีวิตคู่ได้นี่ค่ะ

ตอนนี้ผึ้งว่าคนที่น่าสงสารที่สุดตอนนี้คือคุณสามีอ่ะค่ะ

ปล.ถึงไม่มีลูก อย่างน้อยคุณธิดาก็ยังมีคุณสามีคอยดูแล อยู่เป็นเพื่อนกันจนเป็นผู้เฒ่านะคะ

Quote:

---

Originally Posted by ppjung

เป็นกำลังใจให้นะคะ...

ตอบยากจัง เพราะสิ่งที่มุ่งหวังของแต่ละคนต่างกัน ผึ้งว่านะคะ...คุณธิดาโชคดีมากๆที่มีสามีที่น่ารัก คอยเอาใจใส่ดูแลสารพัด

หลายครอบครัวที่ไม่มีลูกแต่ก็มีความสุขกับชีวิตคู่ได้นี่ค่ะ

ตอนนี้ผึ้งว่าคนที่น่าสงสารที่สุดตอนนี้คือคุณสามีอ่ะค่ะ

ปล.ถึงไม่มีลูก อย่างน้อยคุณธิดาก็ยังมีคุณสามีคอยดูแล อยู่เป็นเพื่อนกันจนเป็นผู้เฒ่านะคะ

---

เห็นด้วยค่ะ

ขอเข้ามาให้กำลังใจคุณ thida ด้วยคนค่ะ
เข้มแข็งและเป็นกำลังใจให้กันและกันนะคะ
ตอนนี้คุณสามีต้องแอบเศร้ามากแน่ๆ และคิดว่าตัวเองเป็นสาเหตุความทุกข์ใจของคุณ thida
กรณีที่มีลูกยากแบบนี้ คนที่เป็นสาเหตุให้มีไม่ได้จะแอบเศร้ามากๆ เลยค่ะ (สังเกตจากเพื่อนหลายคู่ที่ไปทำลูกกับคุณหมอแล้วตรวจรู้น่ะค่ะ)
ที่คุณสามียอมไปตรวจสารพัดนี่ แสดงว่าเค้าเองก็อยากมี หรือถ้าไม่อยากมี ก็ต้องทำเพราะรักคุณ thida มากๆ เลยนะคะ (พิมพ์ไปน้ำตาจะไหล) อยากบอกว่าลูกนี่มีก็ดี ไม่มีก็ดีไปอีกแบบนะคะ เราก็อยากมีแต่ยังไม่มีเหมือนกัน :) เข้มแข็งไว้นะคะ สู้ๆ ค่ะ

อย่าเสียใจไปเลยนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
ถ้าสามีเป็นคนดี เค้ารักเรา เรารักเค้า ไม่มีลูกก็ไม่เห็นเป็นไรเลย
คุณถือว่าโชคดีแล้วค่ะ ถ้าเทียบปัญหากับคนอื่นๆ
ลองหางานอดิเรกอื่นๆทำเยอะๆ จะได้ไม่เหงาน๊า

ไม่รู้จะให้คำปรึกษายังไง เพราะยังไม่แต่งงานคะ ไม่มีประสบการณ์คะ

เห็นใจ และเข้าใจ K. thida มากคะ แต่ก็อยากให้คิดดีๆ คะ การที่เราจะหาสามีที่ดี และรักเราได้มากขนาดนี้

มันยากนะคะ เรื่องลูกอาจจะเป็นปัญหาใหญ่ก็จิง แต่เรื่องความรัก ความเข้าใจก็น่าจะใหญ่ไม่แพ้กันนะคะ

ถ้า k. thida ตัดสินใจเลิก แร้วไปหาแฟนใหม่แทน K.thida ว่าเค้าจะดีได้เท่ากะคนเก่ามั้ยคะ ถึงแม้ว่า K.thida มีลูกกะแฟนใหม่ได้

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า k.thida จะมีความสุขไปตลอดชีวิตนะคะ

อยากให้ลองคิด และทบทวนดูดีๆ นะคะ ก่อนที่จะตัดสินใจอะไรลงไป เพราะชีวิตคนเรา ถ้ามันพลาด หรือเสียไปแร้ว

ก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับคืนมาได้อีกแร้วนะคะ

ใช้ความรักที่มีทั้งหมด เป็นตัววัดนะคะ อยากให้คิดดีๆคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้สู้ค่า :p

เป็นกำลังใจให้อีกแรงนะค่ะ เข้าใจค่ะ สามีก็รัก ลูกก็อยากได้ แต่เราว่าสามีของคุณ จขกท ดูท่าทางเป็นคนดีและรักคุณมาก ๆ นะค่ะ ถ้าไม่มีก็คิดว่าเค้าอยากจะยังไม่ได้มาเกิด เราว่าอยู่กัน 2 คนตา ยายก็น่ารักกันไปอีกแบบนะ อย่าทิ้งเค้าเลยนะค่ะ อยู่กันมาตั้ง 10 ปีแล้ว

ปล.ปาฏิหารย์อาจมีจริงก็ได้ ซักวันตัวน้อยอาจมาเกิด สู้ ๆ ค่ะ

มาเอาใจช่วยคุณ จขกท. ค่ะ.....ระหว่างที่ยังรอน้องมาเกิด ขอให้มีความสุขไปตามอัตภาพก่อนนะคะ เราเคยได้ยินมาว่าเด็กที่จะมาเกิดกับพ่อแม่คู่ใดนั้นย่อม
เป็นเด็กที่มีบุญ-กรรม เสมอเท่าเทียมกันกับพ่อแม่ ยังแอบคิดว่า เออ..จริงแฮะ
เพราะบางคนที่รวยล้นฟ้า ไม่มีลูกซะงั๊น แต่ไหงคนจนๆลูกท่วมบ้านเลย

คิดซะว่าเรายังรอเนื้อคู่อยู่ก็แล้วกันค่ะ.....เป็นกำลังใจให้คุญฝาชีด้วยนะคะ สู้ๆค่ะ

เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ

บุ่มอาจยังเด็กอยู่เลยไม่เข้าใจมากนักค่ะ

แต่ถ้าอยู่2คนตายายแล้วมีความสุขก็ถือว่าดีแล้วนะค่ะ

เพราะบางคนมีลุกก็มีปัญหาตามมามายมาย

เคยได้้ยินไหมค่ะ "ไ"ด้สามีดีเหมือนถูกล็อตตารี่รางวัลที่1" อิอิ

บุ่มว่าจขกทถูกหวยไปแล้ว1งวดค่ะ ที่สามีน่ารักมากมาย

ส่วนเรื่องลูก อาจเกิดปาติหานก็ได้น๊า ใครจะไปรู้

มาเป็นกำลังใจให้นะคะ
หลายเรา.....พ่อแม่เค้าก็มีปัญหาทั้งสองคนคือคนนึงน้ำเชื้อหาแข็งแรงยาก
ผู้หญิงก็มดลูกต่ำและติดยาก สุดๆๆ
สรุปไปๆๆมาๆๆๆ ไปทำกิ๊ฟ
หลายทีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ในที่สุดก็ติดมา 1 เป้นลูกสาว
สวยน่ารัก เป้นเด็กดี

ยังไงเราเป้นกำลังใจให้คุณเจ้าของกระทู้นะคะ

มาเป็นกำลังใจอีกแรงค่ะ ไม่รู้จะช่วยยังไงดีๆๆ เพราะเรายังเป็นเด็กและไม่รู้เรื่องนี้เท่าไรเลยๆๆๆ

แต่แบบว่า อยากให้กำลังใจและอยากช่วยมากๆๆๆ จัง อ่านแล้วแบบเข้าใจและเห็นใจทั้ง 2 ฝ่ายเลยอ่าค่ะๆๆ

ลองคิดในทางกลับกัน สวรรค์อาจไม่ประทานลูกมาให้แต่ประทานคุณสามีที่ดีที่สุดเป็นของขวัญให้แทนก้อได้นะค่ะ

เพราะสมัยนี้จะหาคนที่ดีและรักเรามากๆๆๆๆ ยากแล้วนะค่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆๆๆๆ

Quote:

---

Originally Posted by barumbum

เคยได้้ยินไหมค่ะ "ได้สามีดีเหมือนถูกล็อตตารี่รางวัลที่1" อิอิ

บุ่มว่าจขกทถูกหวยไปแล้ว1งวดค่ะ ที่สามีน่ารักมากมาย

ส่วนเรื่องลูก อาจเกิดปาติหานก็ได้น๊า ใครจะไปรู้

---

:p เห็นด้วยนะคะ เรายินดีกับคุณที่ได้สามีดีๆมาเป็นคู่ชีวิต เติมเต็มหัวใจ (เราก้อโชคดี ที่มีสามีดีเหมียนกาน อิ อิ) อยากจะบอกว่า จริงค่ะที่คุณThida เห็นว่าลูกเป็นส่วนเติมเต็มของคำว่า ครอบครัว เราแต่งงานมา 3 ปี กว่าจะมีน้อง ใช้ชีวิตเที่ยวเตร่กะคุงสามี พอมีคุงลูกแว้ว ก้อลืมสามีไปเลย ยุ๊ง ยุ่งกับเจ้าตัวเล็ก เอิ๊กกก อย่าลืมว่า ครอบครัว ไม่ได้แปลว่า พ่อ แม่ ลูกเสมอไปนะคะ เรายังมีพ่อแม่เรา พี่น้องเรา คนรักเราอีกเป็นกอง

การมีลูก มันก้อไม่ได้ดีไปทุกอย่างหรอกค่ะ บางเวลาที่เราอยากกุ๊กๆกิ๊กๆ ไปเที่ยวไหนสองคน ไปดูหนังโดยไม่มียัยตัวยุ่งไปด้วย มันช่างเป็นช่วงเวลาที่แม่ลูกอ่อนอย่างเราโหยหาจริงๆ
กร๊ากกกก

ไม่แนะนำให้รับเด็กคนอื่นมาเลี้ยงนะคะ มีหลาย case แล้ว เลี้ยงคุงหมา คุงน้องแมวเป็นลูกยังดีซะก่า;)

นิคเคยดูสารคดีทางการแพทย์ของอเมริกานะครับ

ว่าเจอะอันทะแล้วยังไม่เจอต้องทำการผ่าอะครับ

แล้วเอาเนื่อเยื้ออันทะไปตรวจหาสเปิมอะครับ

สำหรับคนที่เป้นหมันนะครับ

ยังไงก้สู้ๆนะครับ(ไม่ได้เป็นหมอนะครับเลยไม่สามารถให้ความรู้แบบตรงๆๆได้)

ถ้ารับเด็กมาเพื่อเป็นลูกอิจฉาจะช่วยได้มั้ยเนี่ยค่ะ

ถ้าช่วยอะไรไม่ได้ก้อขอโทษด้วยค่ะ
แต่การเลิกกะสามีคุณคุณคิดผิดอย่างแรงแค่คิดก้อบาปเพราะฝ่าฟันกันมาต่างๆนานา
ไม่แน่น่ะทำลืมๆไปอาจโชคดีมีดาวดวงน้อยมาอยู่ในท้องก้อได้น่ะค่ะ

เอาใจช่วย

เด่นเข้าใจทั้งคู่นะครับ

แต่อยากให้ลองคิดกลับกันนะคับ

ถ้าเกิดคุณ จขกท ไม่สามารถมีบุตรได้ แต่สามีจะรับเด็กมาเลี้ยง หรือหาผู้หญิงอื่นมาตั้งครรภ์แทน จขกท จะรู้สึกอย่างไร?

บางครั้งความรู้สึกลึกๆ มันห้ามกันไม่ได้นะคับ อย่างไรก็ดีเด็กคนนี้ก็ไม่ใช่ลูกของเรา

แล้วถ้าเรารับเค้ามาแล้ว ไม่ว่าจะวิธีใด ก็ต้องอยู่กับเค้าไปตลอดชีวิต

บางครั้งมันก็กัดกร่อนความรู้สึกนะคับ สู้ไม่มีซะดีกว่าครับ

อย่าไปเอาลูกคนอื่นมาเลี้ยงเป็นลูกแท้ๆ เลยค่ะ แต่อุปการะแบบใกล้ชิดก็พอค่ะ
คือเป็นเราๆ ก็ไม่อยากได้ลูกคนอื่นอ่ะค่ะ ไม่ว่ารับบุตรบุญธรรม หรือ เมค ขึ้นมา

ถ้าเด็กคนนั้นโตมาดีๆ ก็ดีไป แต่ถ้าไม่ดีหล่ะคะ (มันไม่เหมือนลูกตัวเองที่เรารับได้อยู่แล้วอ่ะค่ะ)

แค่เราอุปการะเด็กคนนึงอย่างสม่ำเสมอ เราก็มีความสุขที่ได้เป็นผู้ให้แล้วค่ะ
มันทดแทนได้บ้าง ถึงแม้ไม่หมดก็ตาม

เอาใจช่วยนะคะ ^^

ลองมองอีกแง่มุมนึงนะครับ
มีคนถามไว้ใน เวปรักษาธรรมะดอตคอมครับ ผมยกเอาส่วนหนึ่งของคำตอบ ซึ่งผู้ถามได้ทำทุกวิถีทางแล้วเพื่อให้มีลูกครับ แล้วไม่มีครับ .......
"หากว่าโดยวิบากแห่งกรรมจะไม่มีลูกแล้ว ก็แก้ไขไม่ได้ครับ ก็ต้องยอมรับนะครับ การที่เครียดจะยิ่งเป็นการทำร้ายตนเอง และเร่งให้ปัญหาทางกายเพิ่มมากขึ้น เพราะกายก็สัมพันธ์กับใจโดยตรง ควรหมั่นออกกำลังกาย ทานอาหารครบหมู่และมีประโยชน์ นอนหลับพักผ่อนให้ดี ก็จะสร้างความสมดุลได้ดีขึ้น
การที่ไม่มีลูก ก็จะทำให้ไม่ต้องทุกข์เพราะลูกนะครับ เพราะที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ครับ
ให้มองดูความจริงอย่างนี้บ้าง ก็น่าจะช่วยให้ลดคลายความหวังที่ทรมานตนเองมากอย่างนี้ได้ ....ควรเอาเวลาในชีวิตมาเร่งทำความดีคือบุญทั้งหลาย เพื่อประโยชน์ตนให้มากที่สุดเท่าที่จะสามารถ คุณย่อมอยู่เป็นสุข ไม่ลำบากตอนแก่ด้วยอาศัยบุญเหล่านั้นดูแลอยู่ครับ " เป็นกำลังใจให้นะครับ ลองทำใจให้สบาย ๆ ดู อย่าไปกังวลกับมันมาก แล้วทุก ๆ อย่างก็จะค่อย ๆ ดีขึ้นเองครับ บางที่เพราะความอยากได้มากอาจเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้สุขภาพของทั้งคู่ยิ่งไม่ดี ลองทำใจให้สบาย ออกกำลังกาย ไปเที่ยวพักผ่อนตามต่างจังหวัด ต่างประเทศบ้าง บางทีจิตใจที่ดีขึ้นทำให้ร่างกายดีขึ้นทุก ๆ อย่างก็จะดีตาม ๆ กันมานะครับ สู้ สู้ ครับ ......:D

ส่วนตัวแล้ว ตองเองเป็นคนที่ไม่อยากมีลูก ก็อาจจะไม่เข้าใจความรู้สึกของ จขกท. ได้เต็มร้อย แต่สิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกก็คือ ในความโชคร้ายก็จะมีความโชคดีอยู่ด้วยเสมอ เพียงแต่ว่าเราจะเลือกมองที่มุมไหน

ตองมองว่า จขกท. โชคดีนะคะที่ได้สามีที่น่ารัก เป็นคนดี และที่สำคัญกล้าพูดเปิดใจในสิ่งที่เขาต้องการกับเรา ดีกว่าเขายอมเออออ รับเด็กมาอุปการะ แล้วไม่สามารถทำใจรับได้ นานวันเข้าก็จะกลายเป็นปัญหา ทำลายความสุขในครอบครัว และที่สำคัญชีวิตน้อยๆ อีก 1 ชีวิต ที่คาดหวังจะได้รับความอบอุ่นจากคำว่า "ครอบครัว" ที่เขาไม่เคยมี และโหยหาอยากจะได้รับ ก็คงจะต้องมาเจ็บปวดไปด้วย ถ้ามองในมุมนี้ จขกท.จะสัมผัสได้เลยค่ะว่า คุณโชคดีแค่ไหน ที่ได้พบกับผู้ชายแบบสามีคนนี้ ;)

อ่านแล้วเห็นใจคุณ จขกท มากๆ เลยค่ะ
ว่ารู้สึกอย่างไร ฝนไม่รู้จะพูดอย่างไรดีที่จะช่วยให้
คุณ จขกท รู้สึกดีขึ้น แต่ฝนก็ขอเอาใจช่วย
ขอให้เข้มแข็งและอย่าคิดทำอะไรที่จะยิ่ง
ทำให้บานปลายนะคะ ฝนว่าสามีคุณ จขกท
รักคุณมากๆ ฝนเห็นด้วยว่า ถ้าไปรับเด็กมาเลี้ยง
ความรู้สึกก็ไม่เหมือนลูกเรา แต่ก็อาจจะช่วย
ทำให้รู้สึกดีขึ้นได้ ..


ฝนขอเอาใจช่วยแทนแล้วกันนะคะ ถ้าปฏิหารย์มีจริง
ขอให้มีลูกไวๆ ค่ะ :)

อ่านข้อความของเพื่อนๆ น้องๆ ที่มาให้กำลังใจ เราซึ้งน้ำตาไหลเลย จริงๆค่ะ..

มันรู้สึกสับสน ความคิดตื้นๆเข้ามาในบางครั้งจะอยู่ต่อ หรือจะไป ไปตามหาสิ่งที่ต้องการ แต่มันต้องเริ่มศูนย์ใหม่
เรียนรู้ใครสักคน เริ่มรักใหม่เพียงเพื่ออยากได้พ่อ แม่ ลูก

แต่มันต้องฟันฝ่าหลายๆอย่าง ไม่รู้อะไรจะเกิดบ้าง

ตอนนี้สงสารสามีเค้ายังไม่รู้หรอกว่าเราคิดแบบนี้ มองดูเค้าสิ เสมอต้นเสมอปลาย ไม่เคยฉุนเฉียวพูดเสียงดังใส่เรา
ไม่ว่าเราจะอารมณ์ไหน ทำผิดอย่างไร หาทุกอย่างให้ได้ถ้าไม่เหนือความสามารถเค้า เราเป็นหนึ่งเหนือสิ่งใดสำหรับเค้า
ในหลายๆอย่าง ทำสิ่งใดก็เพื่อภรรยาผมทำได้คร๊าบตลอด..
เราไม่รู้ว่าจะมีชายแบบนี้หลงเหลือให้เราอีกไหม หลายๆอย่างกับสิ่งที่สามีมอบให้เพราะเค้ารักเรา มันเต็มอิ่มมันล้นเหลือ..

วันนั้นไข่ตกเต็มท้องเรา 19ใบ ใหญ่สมบูรณ์ทุกใบ เตรียมที่จะดูดออกมาผสมแล้ว แต่ก็ต้องช็อกกันเพราะสามีไม่มีเชื้อเลยสักตัว
ที่ไม่ได้ตรวจเชื้อก่อนหน้านี้ก็เพราะพวกเรามั่นใจว่าสามีมีเชื้อ เพราะเมื่อปีที่แล้วยังฉีดเชื้อได้เลย กะว่าทำอิกซี่คงสำเร็จ
เก็บเชื้อวันเดียวกับวันเก็บไข่เลย หมอก็บอกว่างั้น ก็เลยตามนั้น
จากการดูดเจาะไข่(PESA) หมอก็ถามจะตัดชิ้นเนื้อ(TESE)ในไข่ต่อไหม ซึ่งผลข้างเคียงมี สามีจะเจ็บมากอาจติดเชื้อด้วย ตรงนั้นมันบอบบางนะ เราก็บอกทำไปเถอะ จะได้รู้กัน ไข่ก็เต็มท้องอืดไปหมด จะได้ดูดไข่สักที

สรุป ไม่มี ความรู้สึกเรามันโหวงๆเหวงๆ ตัวเบาๆ

สิ่งนี้มันเกิดกับชีวิตเราแล้ว จะเอาไงดีต่อล่ะ ยังทำใจไม่ได้เลยจริงๆค่ะ ทำไมชีวิตมันต้องได้แค่ครึ่งๆกลางๆ ไม่สมบูรณ์สักทีนะ

ขอบคุณน้ำใจทุกๆคนอีกครั้งที่มาให้กำลังใจเรา ตอนนี้ได้แต่พยายามทำกิจกรรมต่างๆ เพื่อให้ลืมๆไม่คิด เดือนหน้าจะไปจำศีลห่มขาวสักครึ่งเดือน วัดบนเขาแถวบางเสร่ เผื่อจะปลงๆต่ออะไรๆ ได้บ้าง

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ยังไงก็รักกันมาตั้งนาน ปัญหาทุกอย่างมีทางออกค่ะ ;)

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ชะตาชีวิตของคุณ Thida อาจกำหนดว่าต้องพบแต่สิ่งดี ๆ งาม ๆ เลยต้องใช้เวลาคัดเลือกกันหน่อย อย่าเป็นทุกข์ไปเลยนะคะ

คิดว่าพอเข้าใจความรู้สึกจขกท.นะคะ การอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ พ่อ แม่ ลูก นั้น เป็นสิ่งที่มนุษย์แทบทุกคนต้องการ

แต่ถ้าพิจารณาแล้ว คำว่าความสมบูรณ์อาจไม่ต้องหมายถึงคำว่า "ครบ" ก็ได้ค่ะ หากแต่เพียงไม่ขาดซึ่งความรัก ความเข้าใจ การเกื้อกูล และซื่อสัตย์ต่อกัน

หากชีวิตเรานั้นได้ถูกกำหนดว่าจะต้องมีเพียง "เราสองคน" ก็ไม่มีอะไรสามารถเปลี่ยนแปลงมันได้แน่นอนค่ะ เมื่อใดที่คุณรู้สึกจมดิ่ง ตกอยู่ในความเศร้า หดหู่ หม่นหมอง หรือเป็นทุกข์ ขอให้พยายามมองและคิดตามนี้นะคะ

มีคนอีกนับล้านที่เค้าภาวนาเพียงแค่ให้ได้เจอคู่ชีวิตที่ดี มีความรัก ซื่อสัตย์ ดูแลไม่ให้ลำบาก รักกันไปจนแก่เฒ่า........

มีคนอีกเป็นล้านที่ต้องทนทุกข์จากการที่มีลูกพิการ ไม่สมประกอบ เนื่องจากความไม่พร้อมทางพันธุกรรม ของพ่อแม่.........

มีคนอีกเป็นล้านที่เลือกจะแบ่งปันความรักอันเหลือเฟือของพวกเค้าให้กับเพื่อนมนุษย์ หมั่นทำบุญ สร้างกุศล เพื่อที่ภายในภาคหน้า สิ่งที่เรามุ่งหวัง จะได้สมปรารถนา.......

อยากให้มองกลับกันว่า คุณเจ็บเพราะสามีไม่สามารถให้สิ่งที่คุณต้องการที่สุดได้ แต่พายเชื่อว่าสามีคุณที่รักคุณยิ่งชีวิตนั้น เค้าเจ็บไม่แพ้คุณแน่นอนค่ะ ธรรมชาติคนเรานะคะ ถ้ารักใครซักคน แต่เราทำให้เค้าต้องผิดหวังในตัวเรา เป็นความเจ็บที่ทรมานมากเลยล่ะค่ะ เมื่อโชคชะตาได้นำให้คุณและสามีมาร่วมชีวิตกัน แสดงว่ามันมีเหตุผลที่เหมาะสมแล้ว หากกลับกัน คนที่ไม่สามารถทำฝันนี้ให้เป็นจริงเป็นทางคุณเอง คุณจะเป็นอย่างไร หากสามีไปมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น หรือแยกทางกับคุณ ทั้งๆที่ผ่านร้อนผ่านหนาว และผูกพันกันมานาน นอกจากความเจ็บปวดแล้ว มันยังเป็นการทำร้ายคนที่เค้ารักเราด้วยนะคะ

ความรักไม่ว่าจะสามีรักภรรยา พ่อแม่รักลูก มันอาจแตกต่าง แต่สิ่งที่เหมือน คือการที่เราอยากดูแล ให้สิ่งดีๆกับใครซักคน ไม่ว่าคนๆนั้น จะอยู่ในสถานะใด

พยายามหากิจกรรมทำ ฟังธรรมบ้าง เล่นกีฬา พูดคุย โอบกอด เข้าใจซึ่งกันและกัน

การเริ่มต้นด้วยคำว่าครอบครัวพ่อแม่ลูก มันไม่จำเป็นต้องจบด้วยคำว่าเราสามคนพ่อแม่ลูกเสมอไปหรอกค่ะ ลูกไม่ใช่ของเรา ชีวิตเค้าก็จะต้องเป็นของเค้า วันใดวันหนึ่งเค้าก็ต้องไปมีชีวิตตามวิถีที่เค้าเลือก

ตัวเราเองยังไม่ใช่ของเรา หากในเมื่อเราได้ทำเต็มที่ จงเปิดตา เปิดใจ เข็มแข็งนะคะ เรื่องแบบนี้ไม่มีใครไม่เจ็บปวด คำพูดคนอื่นที่เค้าถามไถ่ว่าทำไมเรายังไม่มีลูก ยังไงซะเราก็ต้องเผชิญมันอยู่ดีค่ะ ขอแค่ให้มีสติ ระลึกได้อยู่เสมอ ว่ามันไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น การมีลูกไม่ได้ไม่ใช่ความผิดค่ะ สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ลองรับอุปการะเด็กดูดีมั้ยคะ แบบที่เราจ่ายค่าการศึกษาให้เค้าทุกปีอ่ะค่ะ

มองโลกในแง่ดีนะคะ
ไม่มีลูก แต่มีสามีที่ดี
ถือเป็นพรอันประเสริฐที่สุดแล้วค่ะ
มองกลับกัน ถ้ามีลูกแล้ว
สามีเปลี่ยนไป จะรับได้จริงหรือ
ถ้าไปมีคนใหม่ จะดีเท่าคนคนนี้หรือเปล่า
มีสามีดี เหมือนถูกลอตเตอรี่รางวัลที่ 1 เลยนะคะ หายากมาก
ทุกอย่างมี 2 ด้านเสมอนะคะ
ให้เลือกมองด้านดี
แล้วชีวิตจะมีความสุขค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

มองง่ายๆนะคะ คนเราอยากได้ อยากมี อยากเป็นเป็นธรรมดา แต่เมื่อในกรณีของเรามีขีดจำกัดเรื่องธรรมชาติก็ต้องทำใจยอมรับและเข้าใจกฎของธรรมชาติ อย่าคิดว่าทำไมต้องเป็นเราที่ไม่ได้มี ไม่ได้เป็นอย่างคนอื่นเขา คิดกลับกันว่าทำไมจะเป็นเราไม่ได้ล่ะ เราเท่านั้นหรือที่อยู่เหนือกฎธรรมชาติจึงมีสิทธิ์ได้อะไรอะไรทั้งหมดดังใจคิด

คุณมีสามีที่รักคุณและพร้อมร่วมสุขทุกข์กับคุณที่เป็นปัจจุบันที่จับต้องได้ที่ต้องการให้คุณระลึกถึงคุณค่า คุณกลับเอาเรื่องลูกซึ่งเป็นเรื่องที่คาดหวัง เรื่องในอนาคตมากดดันและทรมานทั้งตัวคุณเองและสามีแทนที่จะมีความสุขกับสิ่งที่มี สิ่งที่เป็นอยู่ ปัจจุบันขณะต่างหากที่สำคัญ

ลองมองดูในอีกแง่มุมที่คุณสองคนไม่มีลูกให้เป็นภาระทางกายและใจ คุณคิดแค่ว่าเมื่อตั้งครรภ์คุณจะมีความสุข มีความเป็นครอบครัวสมบูรณ์ แต่ไม่คิดยาวว่าถ้าลูกเราอาจจะเป็นเด็กไม่ดีล่ะ สร้างความเดือดร้อนรำคาญใจให้ทั้งพ่อแม่และคนอื่นได้อย่างไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ ถึงตอนนั้นอยากให้มันกลับเข้าท้องหายไปก็ทำไม่ได้แล้ว มีมนุษย์อีกคนก็สร้างภาระให้กับโลกเพิ่มอีกหนึ่งในแง่ทรัพยากรที่ต้องเสียไปกับขยะที่เพิ่มมากขึ้น

คุณสองคนสามารถเป็นพ่อแม่อุปถัมภ์อุปการะเด็กที่เกิดมาแล้วแต่ขาดทั้งพ่อและแม่ให้เขาได้เรียน ได้มีอาหาร 3 มื้อกิน ได้มีอนาคตเป็นคนดีในสังคมได้และชื่นชมกับความสำเร็จของเขาที่มีคุณส่งเสริมมา เพียงเจียดเงินที่ซื้อกระเป๋าราคาแพงๆอีกใบให้ เจตว่าก็สุขใจไม่แพ้กัน

ทุกอย่างเกิดขึ้นด้วยเหตุ ปัจจัยและเวลาที่เสมอกัน อย่ามองหาสิ่งที่เราไม่มี แต่ให้ดูแลสิ่งที่เรามีให้อยู่กับเราได้อย่างมีความสุขตราบที่เรามีลมหายใจอยู่ดีกว่าค่ะ สุดท้ายฝากไว้ว่ามองโลกให้มองต่ำ มองธรรมให้มองสูงนะคะแล้วชีวิตจะทุกข์น้อย

เข้าใจความรู้สึกคนอยากมีลูกค่ะ ... เคยอ่านเจอว่าฝังเข็มช่วยเพิ่มอสุจิได้นะคะ แต่ไม่ทราบรายละเอียด

ขอให้ปาฏิหารย์เกิดขึ้นเร็วๆ มีเทวดานางฟ้ามาเกิดนะคะ

โชคดีค่ะ^^

พี่สาวของเพื่อน แต่งงานมา 12 ปี ทำทุกวิถีทางที่จะทำให้มีลูก หมดเงินไปก็เยอะ แล้วก็หมดกำลังใจด้วย

จนสุดท้าย give up แล้วก็ทำใจยอมรับ ละว่าอยู่กัน 2 คนตายายก็มีความสุขดี แล้วก็รับเด็ก (เป็นลูกของพี่ชาย) มาเป็นบุตรบุญธรรม (แค่ในนามไม่ได้เอามาเลี้ยงดู) แต่ก็ให้เรียกว่า "พ่อ" กะ "แม่" เสาร์อาทิตย์พี่ชายก็จะพาน้องมาเที่ยวเล่นที่บ้านพี่สาวเพื่อน ไปทานข้าว เที่ยวเล่น ต่างจังหวัดด้วยกัน

ผ่านไป 1 ปี พี่สาวเพื่อนมีลูกแบบไม่รู้ตัว คนแรกเป็นลูกชาย คลอดออกมาสมบูรณ์ดีทุกประการ แล้วคนที่ 2 คนที่ 3 ก็มาแบบเหมือนสั่งได้เลยค่ะ ทุกวันนี้มี ชาย 2 หญิง 1

เลยคุยกันว่าสงสัยจะเป็นลูกอิจฉา พอมาที คราวนี้ติดจรวดเลย แต่พี่สาวเพื่อนก็บอกนะคะว่าช่วงที่ท้องคนแรก สบายใจมากไม่เครียดเลย ใช้ชีวิตปกติ ไปเที่ยวทั้งในและต่างประเทศกะสามี แบบไม่คิดไรแล้ว ไม่สนใจแล้วว่าจะไม่มีลูก แล้วอยู่ๆก็มาเองเลยค่ะ

ปล. คุณ thida ได้สามีที่ดี มีความรับผิดชอบ และเข้าใจเรามากมายขนาดนี้ ก็นับว่าประสบความสำเร็จในชีวิตคู่มากๆแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

รักสามีคุณให้มากๆค่ะ แล้วความสุขจะตามมา

Quote:

---

Originally Posted by thida

อ่านข้อความของเพื่อนๆ น้องๆ ที่มาให้กำลังใจ เราซึ้งน้ำตาไหลเลย จริงๆค่ะ..

มันรู้สึกสับสน ความคิดตื้นๆเข้ามาในบางครั้งจะอยู่ต่อ หรือจะไป ไปตามหาสิ่งที่ต้องการ แต่มันต้องเริ่มศูนย์ใหม่
เรียนรู้ใครสักคน เริ่มรักใหม่เพียงเพื่ออยากได้พ่อ แม่ ลูก

แต่มันต้องฟันฝ่าหลายๆอย่าง ไม่รู้อะไรจะเกิดบ้าง

ตอนนี้สงสารสามีเค้ายังไม่รู้หรอกว่าเราคิดแบบนี้ มองดูเค้าสิ เสมอต้นเสมอปลาย ไม่เคยฉุนเฉียวพูดเสียงดังใส่เรา
ไม่ว่าเราจะอารมณ์ไหน ทำผิดอย่างไร หาทุกอย่างให้ได้ถ้าไม่เหนือความสามารถเค้า เราเป็นหนึ่งเหนือสิ่งใดสำหรับเค้า
ในหลายๆอย่าง ทำสิ่งใดก็เพื่อภรรยาผมทำได้คร๊าบตลอด..
เราไม่รู้ว่าจะมีชายแบบนี้หลงเหลือให้เราอีกไหม หลายๆอย่างกับสิ่งที่สามีมอบให้เพราะเค้ารักเรา มันเต็มอิ่มมันล้นเหลือ..

วันนั้นไข่ตกเต็มท้องเรา 19ใบ ใหญ่สมบูรณ์ทุกใบ เตรียมที่จะดูดออกมาผสมแล้ว แต่ก็ต้องช็อกกันเพราะสามีไม่มีเชื้อเลยสักตัว
ที่ไม่ได้ตรวจเชื้อก่อนหน้านี้ก็เพราะพวกเรามั่นใจว่าสามีมีเชื้อ เพราะเมื่อปีที่แล้วยังฉีดเชื้อได้เลย กะว่าทำอิกซี่คงสำเร็จ
เก็บเชื้อวันเดียวกับวันเก็บไข่เลย หมอก็บอกว่างั้น ก็เลยตามนั้น
จากการดูดเจาะไข่(PESA) หมอก็ถามจะตัดชิ้นเนื้อ(TESE)ในไข่ต่อไหม ซึ่งผลข้างเคียงมี สามีจะเจ็บมากอาจติดเชื้อด้วย ตรงนั้นมันบอบบางนะ เราก็บอกทำไปเถอะ จะได้รู้กัน ไข่ก็เต็มท้องอืดไปหมด จะได้ดูดไข่สักที

สรุป ไม่มี ความรู้สึกเรามันโหวงๆเหวงๆ ตัวเบาๆ

สิ่งนี้มันเกิดกับชีวิตเราแล้ว จะเอาไงดีต่อล่ะ ยังทำใจไม่ได้เลยจริงๆค่ะ ทำไมชีวิตมันต้องได้แค่ครึ่งๆกลางๆ ไม่สมบูรณ์สักทีนะ

ขอบคุณน้ำใจทุกๆคนอีกครั้งที่มาให้กำลังใจเรา ตอนนี้ได้แต่พยายามทำกิจกรรมต่างๆ เพื่อให้ลืมๆไม่คิด เดือนหน้าจะไปจำศีลห่มขาวสักครึ่งเดือน วัดบนเขาแถวบางเสร่ เผื่อจะปลงๆต่ออะไรๆ ได้บ้าง

---

อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ

ขออนุโมทนาด้วยนะคะ ที่จะเข้าวัด :)
เห็นด้วยอย่างยิ่งกับทุกความเห็นข้างบนเกี่ยวกับโลกธรรมค่ะ
คุณ thida : ถ้าเราไม่ทิ้งธรรมะ ธรรมะจะไม่ทิ้งเราค่ะ :)

Quote:

---

Originally Posted by huahorm

อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ

ขออนุโมทนาด้วยนะคะ ที่จะเข้าวัด :)
เห็นด้วยอย่างยิ่งกับทุกความเห็นข้างบนเกี่ยวกับโลกธรรมค่ะ
คุณ thida : ถ้าเราไม่ทิ้งธรรมะ ธรรมะจะไม่ทิ้งเราค่ะ :)

---

หอมพูดดี...(เป็นกะเค้าด้วย)
-------------------------------------------

เห็นใจ จขกท. จังเลยค่ะ เข้าใจคนอยากมีลูกเลยอ่ะ เงินมันซื้อทุกอย่างไม่ได้จริงๆ
เราว่าตอนนี้ทำบุญทำทาน เข้าวัด สวดมนต์เยอะๆ จิตใจจะได้สบายนะคะ เผื่อกุศล
ที่คุณสร้างมันจะช่วยให้คุณดีขึ้น อันนี้เราเคยเจอกับตัวมาแล้ว อยากให้ผ่อนคลาย
กอ่นค่ะ มีสติ โชคดีที่คุณมีสามีที่ดี "รักกันไว้ดีกว่าค่ะ" ชีวิตคนเรามันสั้นนิดเดียว..

เห็นใจจขกท นะคะ แต่ก็ขอแสดงความยินดีที่มีสามีที่น่ารักมากๆค่ะ การมีสามีที่ดี น่ารัก ซื่อสัตย์กับเราถือว่าถูกรางวัลที่หนึ่งไป ใบนึงแล้วหล่ะค่ะ เป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน ถ้ามีคนที่มีความผูกพันธ์กับเราเค้าก็คงจะมาเกิด มาอยู่กับเราค่ะ เราเชื่อเรื่องกรรมนะคะ คุณน้าเราแต่งงานมา สิบกว่าปีไม่มีลูก ทำกิฟ หลายครั้ง อยู่ดีๆ คุณน้าเราก็ท้องโดยธรรมชาติ มีลูกสาวหนึ่งคน อายุยังไม่เยอะอย่ากังวลมากนะคะ เพราะบางทีความวิตกกังวลอาจจะมีส่วนทำให้เราไม่ท้องก็ได้นะคะ ถ้าเค้าจะมาเค้าก็มาค่ะ ยิ้มสู้นะคะ

เป็นกำลังใจให้คุณ thida สบายใจเร็วๆ นะคะ... ยังไงๆ คุณก็มีสามีที่ดี มีความรักที่ดี ซึ่งเรื่องนี้ หลายๆ คน ยังไม่โชคดีเท่านี้เลยค่ะ... ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่นะคะ... :)

k. thida ต้องเข้มแข็งนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ เป็นกำลังใจให้สามี k. thida ด้วย ชีวิตคนเรามีทางออกได้เสมอนะคะ แล้วก็ไม่มีใครมีชิวิตที่สมบรูณ์แบบนะคะ
ตัวเองแต่งมา 3 ปีก็ยังไม่มี เพื่อนอีกคู่ 8 ปี ภรรยาป่วยก็มีไม่ได้ อีกคู่ 6 ปี ไปหาหมอ ทำกิฟท์มาสองรอบ ติดแต่เด็กไม่สมบรูณ์ต้องเอาออก เสียใจมากมาย อีกคู่ 4 ปี ฝ่ายหญิงแอบฉีดยาคุมเพราะไม่อยากมี สามีไม่รู้แต่อยากมีลูกมากๆ
ลองดูคู่ตู่นพพลกับปรียานุชสิคะ k. thida โชคดีที่สุดแล้วนะคะที่มีสามีดีๆ แล้วไม่เจ็บป่วยด้วยโรคอะไร ยังไงก็เข้มแข็งนะคะ แล้วทุกอย่างก็จะผ่านพ้นไปได้

Quote:

---

Originally Posted by pieinlove

คิดว่าพอเข้าใจความรู้สึกจขกท.นะคะ การอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ พ่อ แม่ ลูก นั้น เป็นสิ่งที่มนุษย์แทบทุกคนต้องการ

แต่ถ้าพิจารณาแล้ว คำว่าความสมบูรณ์อาจไม่ต้องหมายถึงคำว่า "ครบ" ก็ได้ค่ะ หากแต่เพียงไม่ขาดซึ่งความรัก ความเข้าใจ การเกื้อกูล และซื่อสัตย์ต่อกัน

หากชีวิตเรานั้นได้ถูกกำหนดว่าจะต้องมีเพียง "เราสองคน" ก็ไม่มีอะไรสามารถเปลี่ยนแปลงมันได้แน่นอนค่ะ เมื่อใดที่คุณรู้สึกจมดิ่ง ตกอยู่ในความเศร้า หดหู่ หม่นหมอง หรือเป็นทุกข์ ขอให้พยายามมองและคิดตามนี้นะคะ

มีคนอีกนับล้านที่เค้าภาวนาเพียงแค่ให้ได้เจอคู่ชีวิตที่ดี มีความรัก ซื่อสัตย์ ดูแลไม่ให้ลำบาก รักกันไปจนแก่เฒ่า........

มีคนอีกเป็นล้านที่ต้องทนทุกข์จากการที่มีลูกพิการ ไม่สมประกอบ เนื่องจากความไม่พร้อมทางพันธุกรรม ของพ่อแม่.........

มีคนอีกเป็นล้านที่เลือกจะแบ่งปันความรักอันเหลือเฟือของพวกเค้าให้กับเพื่อนมนุษย์ หมั่นทำบุญ สร้างกุศล เพื่อที่ภายในภาคหน้า สิ่งที่เรามุ่งหวัง จะได้สมปรารถนา.......

อยากให้มองกลับกันว่า คุณเจ็บเพราะสามีไม่สามารถให้สิ่งที่คุณต้องการที่สุดได้ แต่พายเชื่อว่าสามีคุณที่รักคุณยิ่งชีวิตนั้น เค้าเจ็บไม่แพ้คุณแน่นอนค่ะ ธรรมชาติคนเรานะคะ ถ้ารักใครซักคน แต่เราทำให้เค้าต้องผิดหวังในตัวเรา เป็นความเจ็บที่ทรมานมากเลยล่ะค่ะ เมื่อโชคชะตาได้นำให้คุณและสามีมาร่วมชีวิตกัน แสดงว่ามันมีเหตุผลที่เหมาะสมแล้ว หากกลับกัน คนที่ไม่สามารถทำฝันนี้ให้เป็นจริงเป็นทางคุณเอง คุณจะเป็นอย่างไร หากสามีไปมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น หรือแยกทางกับคุณ ทั้งๆที่ผ่านร้อนผ่านหนาว และผูกพันกันมานาน นอกจากความเจ็บปวดแล้ว มันยังเป็นการทำร้ายคนที่เค้ารักเราด้วยนะคะ

ความรักไม่ว่าจะสามีรักภรรยา พ่อแม่รักลูก มันอาจแตกต่าง แต่สิ่งที่เหมือน คือการที่เราอยากดูแล ให้สิ่งดีๆกับใครซักคน ไม่ว่าคนๆนั้น จะอยู่ในสถานะใด

พยายามหากิจกรรมทำ ฟังธรรมบ้าง เล่นกีฬา พูดคุย โอบกอด เข้าใจซึ่งกันและกัน

การเริ่มต้นด้วยคำว่าครอบครัวพ่อแม่ลูก มันไม่จำเป็นต้องจบด้วยคำว่าเราสามคนพ่อแม่ลูกเสมอไปหรอกค่ะ ลูกไม่ใช่ของเรา ชีวิตเค้าก็จะต้องเป็นของเค้า วันใดวันหนึ่งเค้าก็ต้องไปมีชีวิตตามวิถีที่เค้าเลือก

ตัวเราเองยังไม่ใช่ของเรา หากในเมื่อเราได้ทำเต็มที่ จงเปิดตา เปิดใจ เข็มแข็งนะคะ เรื่องแบบนี้ไม่มีใครไม่เจ็บปวด คำพูดคนอื่นที่เค้าถามไถ่ว่าทำไมเรายังไม่มีลูก ยังไงซะเราก็ต้องเผชิญมันอยู่ดีค่ะ ขอแค่ให้มีสติ ระลึกได้อยู่เสมอ ว่ามันไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น การมีลูกไม่ได้ไม่ใช่ความผิดค่ะ สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

---

อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยอ่าคะ

'ถ้ารักใครซักคน แต่เราทำให้เค้าต้องผิดหวังในตัวเรา เป็นความเจ็บที่ทรมานมากเลยล่ะค่ะ'

เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยคะ กับความรู้สึกนี้

...เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ แม้จะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่

แต่สามีก็รักคุณมากเลยนะ ดีออก บางคนอาภัพกว่านี้อีก

แอนว่านะคะ ตอนนี้ทั้งพี่และสามีต่างก็ต้องการกำลังใจ
มันเป็นสถานการณ์ที่ลำบากแต่มันก็ต้องผ่านไปได้ค่ะ
การที่มีคนดีๆ มารักเรา แล้วเราก็รักเค้าเช่นกัน มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
ที่จะเกิดขึ้นได้ในชีวิต(แต่งงาน) ของผู้หญิงเลยนะคะ
เรียกได้ว่าเป็นความใฝ่ฝันของผู้หญิงทุกคน
แอนเชื่อว่าทั้งพี่และสามีต่างเป็นความสุขของกันและกัน
เพราะฉะนั้นก็อย่าติดสินใจอะไรที่จะทำลายหรือบั่นทอนความสุขของพี่ทั้งคู่เลยนะคะ
ขอให้พี่ทั้งสองคนผ่านช่วงนี้ไปให้ได้ และมีความสุขกันตลอดไปค่ะ ^^