หางานใหม่มาเกินปีแล้ว

หางานใหม่มาปีกว่าแล้วยังไม่ได้เลยค่ะ ไม่รู้ว่าเราprofile ไม่ดีหรือว่าดวงมันตกจิงๆ
ที่ทำอยู่ก็เซ็งมาก เบื่อมาก ทุกวัน แต่ตอนนี้ปลงได้มากขึ้นเลยไม่ทุกข์มากแล้วค่ะ
แต่ก็ยังอยากไปที่ใหม่อยู่ดี ถึงจะไม่ดีกว่าก็เหอะ แต่เข้าใจใช่ป่ะว่าไม่อยากอยู่แล้วมันเป็นงัยอ่ะ
ขอแอบระบายนิดนึงนะค่ะ เพื่อนคนไหนเบื่อก็ปิดไปเลยก็ได้ค่ะ ไม่ต้องอ่านหรอก เรื่องของเรามันเศร้า

เราทำงานหามรุ่งหามค่ำ จิงๆ เป็นคนบ้างานเลยทีเดียว แต่ตั้งแต่ทำงานที่นี่ ปีแรก กลับบ้านเป็นตีๆ ประมาณ 2-3 วันต่ออาทิตย์ แต่ก็ไม่ได้ตลอดหรอกนะค่ะ เป็นช่วงๆ แต่ก็เป็นช่วงที่ติดๆ กัน จนเรารู้สึกว่าเราให้บริษัทมากกว่าได้ค่าตอบแทน
เราก็เลยไปคุยกับนายใหญ่ เค้าก็ว่าเราไม่ได้ได้ต่ำกว่าคนอื่นหรอก แต่สิ่งที่เราจะบอกคือเราคิดว่าเราให้มากกว่าได้ต่างหากเราไม่ได้ต้องการเปรียบเทียบกับใคร

เรื่องงานของเรา เราต้องทำงานroutine ดูแลทีม ที่ไม่ค่อยperform แถมมีงานพวก project มาสุมอีก
ช่ายตำแหน่งเราก็ไม่ช่ายน้อยแล้วเราเข้าใจ แต่เราก็ไม่เคยรู้สึกไม่อยากไปทำงานมากขนาดนี้มาก่อนจิงๆ นะ

ที่บอกว่าเคยเป็นคนบ้างาน ตอนนี้ไม่อยากทำงานเลย ไม่ใส่ใจ ไม่เสร็จช่างมัน ทำงานก็วันละ 8 ชม ทำไม่เสร็จเราต้องกรให้นายเห็นว่างานมันเยอะเกินจิงๆ เราอาจทำไม่ถูกอ่ะนะ แต่ร่างกายเราก็ไม่ไหวเหมือนกัน ปีที่แล้วเข้าโรงพยาบาลตลอดเพราะเป็นภูมิแพ้ ไม่เคยใช้สิทธิประกันของบริษัทครบครั้งมาก่อน ที่นี่เราก็ใช้ซะครบเลย กินยาจนsick อ้วกตลอด

เพื่อนๆ ว่าเราควรทำงัยดี

เราอยากมีงานทำอะนะ บ้านก็ไม่ได้ว่าไม่ทำงานก็อยู่ได้อ่ะ แต่ที่บ้านก็โอเคถ้าเราจะออก
แต่ที่เรากลัวคือ เราหางานใหม่มาเกินปีแล้วยังหาไม่ได้ ถ้าเราออกแล้วยังไม่ได้อีกปีหล่ะ จะทำงัย

แฟนเราบอกว่าถ้าทนได้ก็ทนๆ ไป ยังงัยก็มีเงินเดือน ทำเท่าที่ทำได้ก็พอ แค่ไหนแค่นั้น

ทุกวันไปทำงานมันทุกข์มาก เราอาจจะไม่ปล่อยวางเอง เราไปใส่ใจเอามาคิดนั้นโน้นนี่ ก็พยายามเลิกคิดอยู่อ่ะนะ

วันก่อนไปดูหมอ พี่คนนี้เราดูประจำทุกปี
เค้าว่าเราจะได้งานใหม่ภายใน เดือน พค ยังงัยเราก็จะรอดูไปเรื่อยๆ
ตั้งแต่ธค ที่แล้วเราส่งCV ไปเกิน 40 ที่แล้ว เรียกมาแค่ที่เดียวเอง
เราเลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเราเนี้ย

ขอบคุณเพื่อนๆ มากนะ ที่อุตสาห์อ่านจนถึงสุดท้าย
ขอบคุณมากนะค่ะ

ต้องอดทนนะคะ แต่ถ้าคิดว่ามันสุดๆจริงๆก็ออกเถอะค่ะ ทนอยู่ได้แต่ตัวนะคะใจมันไม่อยู่แล้ว เป็นเหมือนกันค่ะ ทำงานก็ได้ไม่ดีเหมือนเดิม เป็นกำลังใจให้นะคะ :o

โอ้วววว แม่ เจ้า ทำไมทุ่มสุดตัวขนาดนั้นค่ะ หนึ่งว่าแค่กลับเป็นทุ่มๆก็แย่แล้วนะคะ หนึ่งเคยเป็นสมัยเริ่มทำงานใหม่ๆ ทุ่มสุดชึวิตเพื่อพิชิตงาน แต่น้อยกว่าคูณ beaute_gal หน่อยหนึงค่ะ กลับบ้าน 2 ทุ่มทุกวันเลย ทำแบบนี้แค่ 6 เดือน ไม่ไหวค่ะ เหนื่อยมากเหมือนไม่มีแรง คือกลับถึงบ้านทานข้าว นอน และตื่นไปทำงาน ชีวิตมีอยู่แค่นี้ โอ้ยๆ ไม่ไหวแล้วค่ะ

หนึ่งว่าถ้าคุณ beaute_gal ยังหางานใหม่ไม่ได้ ถ้าไม่รู้สึกแย่เกินไปก็ทำไปก่อนดีไหมค่ะ คือทำแค่เวลางานค่ะไม่ต้องทำเกินเวลามากขนาดนั้น อย่างเลิกงาน 5 โมงก็อาจจะช้าสัก 5 โมง 15 หรือ ครึ่งก็เพียงพอแล้วคร้า แล้วช่วงเวลางานก็ไม่ต้องเครียดว่างานจะไม่ทัน ทำไปเรื่อยๆเท่าที่เราทำได้ แต่ถ้าปรับตัวในการทำงานแล้วยังเป็นทุกข์อยู่ ก็ขอแนะนำให้ลาออกไปพักสมองบ้างก็ดีเหมือนกันนะคะ ไม่ต้องกังวลเรื่องหางานแค่ทำใจให้สบายสักพัก เดี๋ยวความกระตือรือร้นมันจะกลับมาอีกครั้ง หนึ่งเข้าใจคุณ beaute_gal นะเพราะว่าเคยอยู่ในสถานการณ์แบบว่าอยากออกแต่ต้องรออีก 3 เดือนอะค่ะ อะไรมันจะทรมานได้ขนาดนั้น

สมัครงานใจเย็นๆนะคะเวลาต้องการไม่มีใครเรียกหรอกค่ะอันนี้เรื่องจริง แต่ถ้าได้ตกลงกับบริษัทใดบริษัทหนึงแล้ว โอ้โหคราวนี้เรียกกันมาตรึม งานได้แน่นอนค่ะ และจะต้องเลือกอีกแล้วว่าจะทำกับบริษัทไหนดีจริงๆนะคะคอยดูซิ! :) หนึ่งเป็นกำลังใจให้คร้า ขอให้ได้งานเร็วๆนะคะ:p

ขอบคุณเพื่อนๆ มากค่ะ
ที่ทำสุดตัวเพราะบ้างานมาก่อนค่ะ ตอนนี้ไฟมอดอย่างแรง ทำเท่าที่ทำได้จิงๆ ไม่สนใจด้วยว่าจะเสร็จหรือไม่ แอบรู้สึกผิดและไม่ใช่ตัวเรานะ
แต่ก็ไม่ไหวเหมือนกัน
อีกเรื่องที่ทรมานคืองานใหม่ที่ยังหาไม่ได้ซะที

ขอบคุณเพื่อนๆ จิงค่ะ

เอาใจช่วยขอให้ได้งานมาที่ดีและถูกใจไวๆนะคะ
ช่วงนี้งานจะหายากด้วย อย่าพึ่งออกจากที่ๆกำลังทำอยู่นคะ
ให้หางานใหม่ให้ได้ก่อนแล้วค่อยออก ช่วงนี้ทนไปก่อน
แต่ยังคงสมัครงานที่ต่างๆทิ้งไว้เรื่อยๆนะคะ วันนึงต้องเป็นวันของเราค่ะ อย่าพึ่งท้อแท้นะคะ
ตอนนี้คนตกงานหางานกันยากเหลือเกินไม่เฉพาะที่ไทยที่นี่(เบลเยี่ยม)
ก็เหมือนกันคะ

มาส่งกำลังใจให้อีกคนค่ะ
สู้ สู้นะค่ะ อย่าท้อ แต่ไม่ต้องอยู่ดึกมากน้า
กลับบ้านมืดค่ำมันอันตราย
นอนแต่เช้า หน้าตาจะได้สดใสค่ะ

เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะค่ะ

เรากลับคิดว่า ถ้าอะไรที่ทำแล้วมันไม่มีความสุข ผลงานมันก็ออกมาไม่ดี เราเคยทำงานเป็นลูกจ้างข้าราชการ เงินเดือนพอกินพอใช้

ทุกเช้าตื่นขึ้นมาเรามีความรู้สึกอยากไปทำงานทุกวัน อยากไปเจอเพื่อนๆพี่ๆ ประชาชนที่มาติดต่อที่ทำงาน สนุกและมีความสุขกับงานที่ทำ

อันนี้ก็แล้วแต่คนค่ะ ว่าต้องการอะไรมากกว่ากัน หรือ ลองหาโอกาสลาพักผ่อนบ้าง อาจทำให้รู้สึกดีขึ้นมาบ้างค่ะ

ถ้าฐานะทางบ้านไม่ได้เดือดร้อน คุณพ่อคุณแม่ไม่ว่าและเราได้ตริตรองดูแล้วว่างานมันเกินกว่าที่เราจะรับผิดชอบไหวจริง ๆ แนะนำว่าให้ออกเถอะค่ะ

เพราะส่วนตัวเราเองเข้าใจและรู้ซึ้งดีว่าการต้องทำงาน (ซึ่งมันคือการใช้ชีวิตทุก ๆ วันของเรา) โดยที่ไม่มีความสุขมันทุกข์จริง ๆ ค่ะ แต่ของเรานี่ยังดีที่รายได้ดี สวัสดิการดีมาก ๆ ไม่งั้นก็คงเผ่นไปนานแล้วค่ะ และเพราะฐานะทางบ้านไม่ได้ร่ำรวยนัก ก็ต้องทนทำเพื่อให้ตั้งตัวได้แน่ ๆ ก่อน ถึงเวลานั้นเราก็จะไม่ทนเหมือนกันค่ะ

แต่อย่างคุณ จขกท ถ้าออกมาหางานได้โดยไม่เดือดร้อนหรือที่บ้ารมีกิจการอยู่แล้ว แนะนำว่าให้ลาออกเพราะการทำงานน่ะมันคือชีวิตของเรา ทุก ๆ วันเราต้องอยู่กับมัน ดังนั้นต้องมีความสุขค่ะ

ยังไงอดทนไว้ก่อนนะคะ
อ่านดูแล้วงานคงหนักแล้วก็น่าเบื่อจริงๆ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ
สู้ๆๆๆๆๆๆ
ขอให้ได้งานใหม่ไวๆ ^^

ถ้ารู้สึกว่าการไปทำงานเป็นเรื่องทรมาน แค่คิดว่าจะต้องตื่นไปทำงานก็จะอาเจียนแล้ว ก็ออกเถอะค่ะ เพราะคุณไม่สามารถทำงานที่นี้ต่อไปอย่างมีความสุขหรอกค่ะ ก่อนพิมตัดสินใจลาออกจากที่ทำงานเดิม ก็เป็นอาการแบบนี้แหละ

ช่วงนี้ไม่ใช่คุณไม่ qualified หรอกค่ะ แต่บริษัทส่วนใหญ่ไม่มีนโยบายรับคนเพิ่ม มีแต่ปรับออก หรือรับเพิ่มก็จะรับคนทีฐานเงินเดือนไม่สูงนัก ก่อนออกก็ลองชั่งใจดูนะคะ ว่าเดือนร้อนหรือเปล่า เพื่อนพิมหลายคนออกมาแล้ว ก็ยังหางานไม่ได้สักที