กำลังเครียดค่ะ...ขอระบายหน่อย ขโมยขึ้นบ้าน เอา Swarovski สะสมกับกระเป๋า LV ไปด้วย

เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา ขโมยขึ้นบ้านที่ต่างจังหวัด ได้พระเครื่องไป 40 องค์ ธนบัตรและเหรียญเก่าที่สะสมไว้จำนวนไม่ได้นับเพราะเยอะมาก บุหรี่กรองทิพย์ 15 แถว เหล้า Red Lable อีก 2 ขวด มันเอาไปหมดเลย...แต่นี่ไม่ใช่ปัญหา

ที่เสียใจมาก ๆ คือ ขโมยเอาเครื่องประดับ Swarovski ของรักที่สะสมไว้ไปหมดเลยอะค่ะ คอลเลคชั่นเก่า ๆ แต่ละเส้นคือเส้นใหญ่ ๆ เม็ดคริสตัลเม็ดใหญ่ ๆ ที่อุตส่าห์ทนรอและไปตระเวนหาซื้อช่วง Sale ทุก ๆ ปี ปกติจะใส่กล่องแล้วตั้ง ๆ โชว์ไว้ในตู้ในห้องนอน ขโมยมันรื้อเอามากองหน้าห้องนอนแล้วถอดเอาแต่เครื่องประดับออก ทิ้งกล่องกอง ๆ เอาไว้ จากนั้นคาดว่ามันไม่มีถุงใส่ เลยเปิดตู้กระเป๋า หากระเป๋ามาใส่

Chanel Classic 10" หนังแกะ 3 ใบยังอยู่ครบ อาจจะเป็นเพราะปากกระเป๋ามันแคบ มันเลยเลือกเอาใบ LV Cherry Blossom Retro ไปใส่

จากนั้นยังเอานาฬิกา Mido รุ่น Cleopatra ที่คุณพ่อซื้อให้คุณแม่เมื่อ 30 ปีที่แล้วไปด้วย โดยทิ้งนาฬิกา Hermes Kelly ไว้ ไม่ได้เอาไป

แมร่ง...ให้มันหยิบ Chanel ไปซะยังจะดีกว่าเพราะเป็นสีดำ สีเบจธรรมดา หาซื้อได้ง่ายแต่ใบ Retro นี่มันหายาก...นาฬิกาก็เหมือนกัน มันน่าจะเอา Hermes ไปเพราะเรายังหาซื้อได้แต่ Mido คงหาไม่ได้แล้ว

ตำรวจสันนิษฐานว่า ขโมยมันคงนึกว่า Swarovski เป็นเพชรพลอยเลยขนไปซะเกลี้ยงเลย ส่วนกระเป๋านี่ไม่อยากนึกสภาพจริง ๆ เพราะมันคงไม่รู้ราคา ตำรวจว่าพอหนีได้กลางทางมันคงเอาแต่พวกเครื่องประดับเก็บไว้ ส่วนกระเป๋าโยนทิ้งหรือไม่ก็เอาไปขายใบละ 199 อ่า...

เมื่อวานไปเดินช็อป Swarovski มา ของรุ่นใหม่ ๆ มันก็ไม่สวยเหมือนรุ่นเก่า ราคาก็แพงจนจะซื้อไม่ไหว เสียดายและเสียใจสุด ๆ เลยค่ะ จิตตกไปเลย

ขออนุญาตระบายแค่นี้แหละค่ะ ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่านค่ะ

ของนอกาย นะคะ พี่69 อย่าคิดมากเลย ถือซะว่าชาติที่แล้วเราไปเอาของเค้ามา แนนว่าขโมยพวกนี้มันคงเป็นเหมือนที่คุณตำรวจบอกอะคะว่า เห็น คริสตัล เป็นเพรช เลยหยิบหมดจนหน้ามืด ส่วนเรื่องน้องเป๋าเสียดายด้วยมากๆจริงๆ เพราะขโมยพวกนี้ คงไม่เห็นคุณค่าที่แท้จริงแน่นอน เผลอๆ พอรุสึกว่าหนีจนพ้นแล้ว คงเอาน้องเป๋าไปโยนทิ้งไม่ก็ขายถูกๆแน่เลย ฟ้าฟลังฝนนะคะ พี่69

อ่านแล้วไม่รู้จะพูดยังไง

น่าเสียดาย แทน มากๆๆๆ เพราะเป็นของที่เรียกว่า มีคุณค่าทางจิตใจมากกว่า..แค่ของธรรมดา

แต่ ก็ต้องยอมรับกับความจริง ใน วันนี้ ว่า มันหายไปแล้วจริงๆๆ

เวลานี้ คงต้อง พยายาม ทำใจ ให้ กลับมาเป็นเหมือนเดิม

เอามาฝากให้อ่าน นะ คะ(เห็นใจจริงๆๆ) มันอาจจะยากที่ต้องทำ แต่ก็ต้องทำให้ได้..

http://image.ohozaa.com/iq/ldxpm.jpg

นายวิน(ตัวเล็กของบ้าน) ทำรองเท้ากีฬาหายที่มหาวิทยาลัย ตามหาจนทั่วแล้วก็ไม่เจอ เรารู้สึกโกรธคนที่ขโมยไป และเสียดายมาก รองเท้าใหม่เลย ฝากเขาซื้อมาจากอเมริกา ราคาก็หลายสตางค์

แต่ เจ้าตัวเล็กพูดว่า “ถ้าเขาใส่ได้ ก็ให้เขาเอาไปเถอะ แต่อย่ากลุ้มใจไปเลย ความสุขของเราสำคัญกว่า รองเท้าคู่นั้น!!!”คำพูดของนายวิน ทำเราอึ้ง!!


***********

แล้วเลยนึกถึงอีกเรื่องที่พระอาจารย์เล่าว่า ครั้งหนึ่ง เหรัญญิกของวัด เดินร้องไห้อย่างหนักมาหาท่าน แล้วก็โทษตัวเองที่ไม่ดูแลให้ดี เพราะ กล่องรับเงินบริจาค โดนขโมยไป ในนั้นมีเงินหลายหมื่น (ออสเตรเลีย) ท่านอาจารย์พูดว่า


“อย่าร้องไห้ไปเลย ลืมไปแล้วหรือ ว่าเงินเหล่านั้นคือเงินบริจาค เงินบริจาค ก็เพื่อเอาไปช่วยเหลือ หรือให้ใครสักคนที่เดือดร้อน บางที คนที่ขโมยไปคงจะเป็นคนที่เดือดร้อนจริงๆ

“เขาขโมยเงินของเราไปแล้ว แต่อย่าให้เขาขโมย “ความสุข”ของเราไปอีกเลย”
**************


เวลาที่เรามีความทุกข์ เรามักจะหา “คนผิด” หรือสาเหตุที่ทำให้ฉัน เป็นทุกข์ “แฟนฉันไม่ดี สามีเจ้าชู้ เจ้านายลำเอียง” ฯลฯเลยทำให้ฉัน มีความทุกข์ !! แต่ถ้าเราหยุดแล้วคิดให้ดีๆ ความทุกข์ มันเกิดที่ตรงไหน ตรงที่แฟนไม่ดี ตรงที่สามีเจ้าชู้ หรือ
ตรงที่ “ใจของเรา!!กันแน่”


ถ้าเรามองเห็นแล้วว่า อะไรกันแน่ที่ทุกข์ ให้ ดับตรงต้นเหตุ อย่า มัวแต่ไปโทษคนอื่น หรือเหตุรอบตัว แล้วจำไว้เสมอว่า
“ความสุขเป็นของฉัน ฉันจะไม่ให้ใคร หรือ อะไรมาควบคุม ความสุขของฉัน!! “ สุขหรือทุกข์จะต้องเป็นสิ่งที่ฉันกำหนดเอง!!


ย่าได้ทดลองใช้วิธีคิดแบบนี้ รู้สึกว่า ทำให้ใจเราสบายขึ้น หลายครั้ง เรื่องในอดีต ความผิดพลาดหรือความไม่สบายใจต่างๆ มันจะผุด ขึ้นมาในสมอง ย่าก็จะรีบ ตะโกน (ในใจนะ ขืนตะโกนนอกใจ คนข้างๆจะหาว่าเราบ้า 55) บอกใจว่า
“ความสุขเป็นของฉัน ฉันจะไม่ให้อะไรมีควบคุมความสุขของฉันได้” เมื่อใจเราเป็นสุข มันทำให้เรามี"ความหวัง!!


คนที่ทำร้ายเราด้วยคำพูด ว่าร้ายเรา ทำให้เราเจ็บปวด แล้วถ้าเรารู้สึกเจ็บปวดไปกับคำพูดของเขา ก็แสดงว่า
1 เราเชื่อว่าคำพูดของเขาเป็นเรื่องจริง!! เราไม่ดีจริงๆ และ
2 เรากำลังยกความสุขของใจเราให้คนอื่นควบคุม!!


สิ่งที่เราทำผิดพลาดไป แฟนที่ทิ้งเราไป โอกาสดีๆที่เราพลาดไป เงินที่เราโดนโกงไป ข้าวของที่เราทำหายไป ฯลฯ ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว มันเป็น”อดีตแล้ว!! มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว!! ฉันสูญเสียไปหลายอย่างแล้ว แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันจะไม่ยอมเสียไปอีก ก็คือ ความสุข!! ฉันจะมีความสุข มีความหวัง และ ก้าวเดินต่อไป จากวันนี้.....


โดย ... ย่าชอบเล่า
http://www.tamdee.net/main/read.php?tid-242.html

เสียใจด้วยมากๆเลยนะคะ ขอให้ทำใจได้เร็วๆจ้ะ ตอนนี้คงยากนิดนึง เพราะของที่รักมาหายไป ใจจะหดหู่เหลือเกิน พี่เคยซื้อคสอ.ตอนเปลี่ยนเครื่องที่เกาหลี ขากลับบ้านคราวที่แล้ว ซื้อไปเกือบสี่ร้อยเหรียญ ปรากฎวางข้างตัวแต่ไม่ระวัง มีคนมือดีหยิบไปทั้งถุง จำความรู้สึกได้ดีว่าเซ็งและเสียใจมากๆๆ ถึงมากที่สุด แต่ของคุณ 69 เป็นของที่มีคุณค่าทางจิตใจมากกว่ากรณีของพี่เยอะ เอาเป็นว่าระบายได้เลยนะคะ จะค่อยๆดีขึ้นทีละนิด จริงๆค่ะ เพราะตอนนั้นพี่บ่นไปสามเดือนจนคนรอบข้างเบื่อไปเลยอะจ้ะ

ค่อยๆ มอง ค่อยๆ เก็บสะสมใหม่ละกันนะคะ เอาใจช่วยให้เจอของถูกใจในเร็ววัน และให้ของที่หายไปตามเจอด้วยนะคะ

เสียใจมากจริงๆๆ เราเข้าใจค่ะ คุณ69 เราเคยโดนขโมยขึ้นบ้านตอนช่วงแม่บ้านกลับไปบ้านได้สามวัน มันเเปลกๆ เพชรพลอย เเหวนเพชร เม็ดเป้งๆ มันไม่เอาไป เพราะเราวางกองๆ ในถาดเครื่องประดับ มันคงนึกว่าของปลอม แต่มันเอาSwarovski ไปเหมือนกันค่ะ มันเอาทองไป แต่ไม่หมด อันที่วางกองกะของปลอม มันไม่เอาไป มันเอาพระเครื่องพระสมเด็จเลี่ยมทองไป และองค์ที่ไม่เลี่ยม ไปหมด เจ็บใจมากเพราะพ่อเราให้ไว้ เฮ๊อะๆๆๆ เจ็บใจจิงๆๆ เครื่องใช้ไฟฟ้ามันก้อเอาไปบ้าง เป๋าเราทุกใบ อยู่ครบ มันคงคิดว่าใบละ199 แต่ที่เจ็บใจ มันเอาCPU ไป ข้อมูลเราอยู่ในนั้น เราต้องเเจ้งอายัด บัตรทุกบัตร ID ก้อมี ทางธนาคารทุกที่ บอกเราว่ามันเป็นการโจรกรรมข้อมูล เซ้งมาก เเละระเเวงจน ณ บัดNow เราขอบอกว่า เพื่อนๆทั้งหลายในSBN จงจำเคสเราไว้นะจ๊ะ อย่าเก็บข้อมูลสำคัญในคอมพิวเตอร์ ได้เเต่เป็นกำลังใจใหกันเเละกันค่ะ คุณ69 พระสมเด็จเราที่พ่อให้ไว้ มูลค่าประมาณมิได้ ทุกวันนี้ เราทุกขือยู่เรยค่ะ เพราะพ่อเราถามถึง เราไม่กล้าบอกว่าโดนยกเค๊าไปแล้ว เจ็บลึกจริงๆค่ะ แต่พวกเราก้อต้องผ่านช่วงเวลาเลวร้ายไปให้ได้ เเละจำไว้เป็นบทเรียน

เห็นลงตามหากระเป๋า เพราะขโมยขึ้นบ้าน เห็นใจแทนเลยค่ะ

ต้องทำใจสถานเดียวเลยนะคะ ไว้เจอแล้วค่อยซื้อมาแทน

คุณแม่บุ๋มเคยมีแหวนนพเก้าแบบโบราณ โบราณมากๆๆๆๆๆ หายไป แม่แทบร้องไห้ เป็นของบรรพบุรุษ ทุกวันนี้แม่ก็ไม่เคยตามหาซื้อได้ค่ะ ก็มีวงใหม่แต่ก็ไม่สวยคลาสสสิกเท่าแบบเก่าแล้ว แม่ก็ต้องทำใจค่ะ

ที่บ้านเคยน้ำท่วมใหญ่ (ที่ต่างจังหวัด) ห้องสมุดที่เก็บหนังสือโบราณของน้าบุ๋มอ่ะค่ะ เละเลย หนังสือเละต่อหน้าต่อตา เป็นพันๆเล่ม น้าบุ๋มถึงกับร้องไห้ไม่ออก เพราะบางเล่มมันไม่มีอีกแล้วในโลกนี้

ไม่เป็นไรนะคะ เข้าใจค่ะ ของมีคุณค่าทางจิตใจ ทำบุญเยอะๆนะคะ จะได้ไม่ประสบเรื่องร้ายๆ ขอให้สบายใจเร็วๆนะคะ

เป็นกำลังใจให้จ๊ะ เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป

อย่าเก็บมาคิดเลย ไม่ตายก็หาเอาใหม่จ๊ะ :D

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ คิดซะว่าโชคดีที่มันเอาไปแค่ทรัพย์สิน โชคดีที่ไม่มีใครตื่นมาเห็น เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดอาจจะเกิดขึ้นได้นะคะ ถือว่าฟาดเคราะห็ แต่ของของใครใครก็รักนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้จับไอ้หัวขโมยให้ได้นะคะ :)

เสียใจด้วยนะคะ

และก็เป็นกำลังใจให้ค่า :)