เช้าวันนั้นก็มาถึง
พวกเพื่อนๆสมัยเรียนด้วยกัน ฮ่าๆๆๆมันไม่รู้ไปนัดกันตรงไหน
อยู่ๆก็โผล่มาที่บ้าน...เฮ้ยยยแป๊ปโว้ยๆๆไปเที่ยวป่ากัน
คําว่าเที่ยวป่า มันมีความหลัง สมัยเรียน เมื่อสอบเสร็จพวกเราก็จะนัดกันล่วงหน้า
ว่า เมื่อสอบเสร็จวันสุดท้าย ก็จะไปกันพร้อมสําภาระ เสื้อผ้าเตรียมให้พร้อม
จุดหมายปลายทางคือ..
ป่ากุยบุรี ที่เป็นที่อยู่ของเพื่อน ซื่งพ่อเพื่อนเป็นคนสร้างเขื่อนอยู่ที่โน่น
สมันนั้นยังเป็นป่าทึบ อีกทั้งพวกก่อการร้ายก็เยอะ แต่เดี๋ยวนี้เขื่อนเสร็จเรียบร้อยแล้ว
เส้นทางก็สวย แต่ก็อีกแหล่ะ..พวกคนงาน แค๊มป์คนงานก็ยังอยู่ พ่อเพื่อนก็
ปักหลักอยู่ที่โน่นเลย...
พอจบออกมา ต่างคนต่างไป...
จึงเข้าเรื่องของเช้าวันนั้น.
เพื่อนๆที่จากกันไปหลายปี ..จอดรถหน้าบ้าน เหอๆๆ
มันเตรียมมาพร้อมสรรพ อีกทั้ง รถชนิดลุยป่าอีก 2 คัน 7 ชีวิต
งานนี้จึงต้องทําตาหวาน แบบขนิดหวานหยดย้อยให้แม่บ้าน
เท่านั้นก็เรียบร้อย พี่ขอไปแค่ 4-5วันเอง...ฮ่าๆๆๆๆ
เมื่อเตรียมอะไรยัดกระเป๋าแล้ว..มุ่งหน้าตีเข้าเพชรบุรี สิ่งที่ต้องซื้อ
ข้าวสาร น้ำปลา มะนาว หมู ไก่ กุ่ง และอีกหลายอย่าง..
กว่าจะถึงปลายทาง ก็ปาเข้าไปเกือบ 4 ทุ่ม
และการเข้าป่าครั้งนี้...ไม่ใช่เป็นการล่าสัตว์ แต่เป็นการไปพักผ่อน ชมธรรมชาติ
แต่มันก็ต้องมีอาวุธพกพาไว้ติดตัว อย่างดีแค่ปืนพก
คู่กายผม CZ M 75 กระสุน 13 นัด 9 มม...พอแล้ว.
พอถึงเขื่อน ต้องขับลัดเลาะไปตามทางน้ำตกเก่าอีก ร่วม 10 กิโล...ข้างทางมีแต่ป่ารก
พอถึงบ้านเพื่อน..เหอๆๆๆๆไฟก็ไม่มี
น้ำก็ต้องสูบจากเขื่อนมาใช้
งานนี้อาศัยเครื่องปั่นไฟ จาก เครื่องยนต์..
เมื่อจัดอะไรเรียบร้อยก็เหอๆๆๆตั้งวงกินข้าว และเดินสํารวจรอบๆบ้าน
ขอบอกได้เลยว่า เปลี่ยว เสียงสัตว์ดังแว่วมาไกลๆ..
พอเช้าวันรุ่งขึ้น การเดินป่าก็เริ่ม
เพื่อนมันบอกว่างานนี้ไม่กลับบ้านนะโว้ย
เพราะเราต้องไปนอนกลางป่า ผูกห้างนอน.
แต่สิ่งที่ไม่ลืมคือ ข้าวสารแห้ง น้ำปลา พริก มะนาว
งานนี้ก็เดินๆๆๆอย่างเดียวแบบข้ามเขากันเป็นลูกๆ
ท่ามกลางป่าเขา เป็นอะไรที่ สงบ เปล่าเปลี่ยว ..แล้วมื้อเที่ยงก็มาถึง
พวกเราจะแบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือกลุ่มแรกเตรียมหุงต้ม
การหุงข้าว ก็ใช้ลําไม้ไผ่ แบบลําโตๆ ตัดให้เป็นกระบอก แล้วใส่ข้าวสารลงไป
หุงแบบข้าวหลาม ส่วนหม้อแกง ก็เช่นกัน แต่ฝานออกด้านบน ใช้วางนอน
ช้อนก็ ต้นไผ่ มาดัดแปลงเป็นช้อน...อิอิ ง่ายดี
ส่วนอาหารก็ ปลาจากริมน้ำ ส่วนมากจะเป็นพวกปลายี่สก ปลาหมอช้างเหยียบ
วิธีการจับปลาก็ อิอิ ง่ายๆ
อันดับแรกก็ ดูบนตลิ่ง เมื่อเห็นฝูงปลาตรงไหนเยอะ
เราก็จัดการฝานไม้ไผ่ ให้ได้หลายๆแท่ง..แล้วนําไปปักให้เป็นรูปวงกลม
เว้นทางเข้าไว้..แล้วก็รอๆๆๆ พอปลากลับมาที่เดิมเยอะๆ..
ก็จัดการปิดทางเข้า เหอๆๆๆก็เรียบร้อย ...
ก็ได้อิ่ม ส่วนที่เหลือก็จะแล่แล้วตากแดด ไว้เป็นมื้อต่อไป
ส่วนอาหารเนื้อหลักๆก็จะมีแค่ ไก่ป่า กบภูเขา และขอบอก เหอๆๆๆกบภูเขาที่นี่ตัวร่วมๆ
กิโล แบบว่าตัวใหญ่มาก น่องกบ ใหญ่กว่าน่องไก่อีก เนื้อแน่นกว่า อิอิ
งานนี้ได้สัมผัสสัตว์ป่านานาชนิด..เก้ง กวาง หมูป่า นกเงือก และค่าง เหอๆๆๆๆ และที่ขาดไม่ได้ คือเป็นของคู่ป่า....ยุงไงครับ ตัวเป้งๆ
แต่เราก็มีวิธีแก้...โดยใช้ดินเลน ริมแม่น้ำ ทาตามหน้า และ แขน ขา..แก้ได้ดีนักแล
พอยุงมา ได้แค่ตอม หึ่งๆๆแล้วก็ไป...
พอเริ่มเย็น เราก็เตรียม ตัดต้นไผ่ แล้วตัดเอาแต่ท่อนโตๆมาหลายๆลํา แล้วจัดการผูกบนต้นไม้ด้วยเถาวัลป่า...ซึ่งเหนียวมากๆ การผูกห้าง ก็ต้องผูกริมแม่น้ำ
เพื่อเราจะได้เห็นสัตว์ต่างๆลงมากินน้ำ และดินโป่ง...
การผูกห้างยังไงก็ต้องอยู่..ใต้ลม..เพราะถ้าเราอยู่เหนือลม
รับรองได้ว่าจะไม่ได้ดูสัตว์แน่ๆ...เพราะลมจะพัดผ่านตัวเรา และกลิ่นตัวจะทําให้สัตว์หนีไม่กล้าลงมากินน้ำและดินโป่ง...55555
ดังนั้นจึงต้องอยู่ใต้ลมไง
นี่คือการใช้ชีวิตยามกลางคืน...
ส่วนกลางวัน
เมื่อยิ่งเดินลึกเข้าไป..งานนี้ก็คงหนีไม่พ้นพวก งู แมงป่องช้าง แต่เราก็มีวิธีแก้โดย
ช่วงเหนือรองเท้าขึ้นมา เราก็ใช้กระดาษหนังสือพิมพ์แบบว่าหนาๆหน่อย เอามาพันรอบให้หนาเข้าไว้..แล้วค่อยเอาถุงเท้าที่เราใส่ หุ้มทับไว้อีกที ถุงเท้าควรเป็นถุงเท้าแบบนักฟุตบอลใส่ เพราะยาวดี และป้องกันพวก แมลง ทาก ได้.
และที่สําคัญ เมื่อเดินป่าเวลาจะกินน้ำ ก็ต้องกินตามลําห้วย เราจะเลือกที่มีน้ำไหลผ่าน เพราะถ้าเรากินจากลําห้วยที่นิ่ง เราจะต้องเอามาต้ม เพราะป้องกันจาก ไข่ยุง พยาธิ และสิ่งแปลกปลอม
งานนี้พระเอก คือเพื่อน
เพราะการเดินเข้าป่า เข้าทางไหน ก็ต้องออกทางนั้น
ไอ้เราคงต้อง งง หรือหลงแน่ๆ เพราะผืนป่า เดินไปทางไหน ก็เหมือนกันหมด
แต่เจ้าเพื่อน มันรู้..
เพราะสังเกตุ พอเดินไป 10 เมตร มันก็หักกิ่งไม้ พอไปถามมัน มันก็บอกว่า หักไว้เป็นทิศทางสําหรับกลับบ้าน
และการหักกิ่งไม้ ส่วนที่หัก จะหันหัวไปทางกลับ แบบว่าไม่ใช่ซี้ซั้วหัก..เวลาพลาดจากอันอื่น อันต่อๆไปก็ย่อมเห็น..
ไอ้ผมก็ถาม เฮ้ยทําไมเองไม่ใช้เข็มทิศ...
มันก็บอก ถ้าใช้เข็มทิศ มันก็ได้ผล แต่ ถ้าเราเลี้ยวไปเลี้ยวมา..แบบว่าทางข้างหน้าเป็น เหว หรือลําห้วยใหญ่..ซึ่งเราไปไม่ได้ เราก็ต้องเลี่ยง แบบนี้ยิ่งทําให้ยากเวลากลับ.
ผมเลยถึงบาง อ้อ....
และที่สําคัญอีกอย่าง อิอิ ที่ผมไม่ลืมที่จะเก็บพกติดตัว
ก็คือ มะม่วงป่า เหอๆๆๆลูกเล็กๆ เปรี้ยวสุดๆ
แต่บอกได้เลยว่า แก้กระหายน้ำได้เยอะครับ
บอกตรงๆว่าเป็นประสบการณ์สุดยอดของการได้ชมธรรมชาติ และอีกอย่าง เมื่อกลับจากป่า..ไม่ว่าที่ไหนก็ตาม ต้องดูตัวเราเองด้วย
ถ้ากลับจากเที่ยวป่า ภูเขา ถ้าภายใน 7 วัน คุณไม่มีไข้ แบบว่าเหมือนไข้หวัด ตัวร้อน หนาว สั่น ก็ OK ปลอดภัย
แต่ถ้าภายใน 7 วัน คุณมีอาการแบบเป็นไข้ ให้รีบไปตรวจนะครับ ที่ ศูนย์รักษาโรคฤดูร้อน นั่นคือ ไข้มาลาเรีย นะครับ
จบแค่นี้ก่อน
เดี๋ยวเพือนๆจะเบื่ออ่าน เหอๆๆๆ
***และอีกอย่างถ้าโดนตัวคุ่นกัด(ตัวคล้ายๆแมลงวัน) อย่าพยายามเกานะครับ ขอบอกได้เลยว่า มันจะยิ่งลาม และเป็นแผลเป็น
แม้คุณจะใช้ครีมทา ยาหม่อง ก็ไม่หายคัน
ดีที่สุดคือ น้ำมันมวยนะครับ แบบว่าร้อนแรงดี
ความร้อนแรงของน้ำมันมวย พอแก้คันได้ส่วนนึง...
:p:p:p
