ไหนๆก็คุยเรื่องป่า เขา...ก็เลยเอามาเล่าให้ฟังบ้าง.
ผมทําเกี่ยวกับพวกเคมีอาหาร ก็ย่อมมีการติดต่อ คบหาสมาคมกับลูกต้า...และก็เป็นที่มาของเรื่อง..ลูกค้าที่สนิทแบบเรียกได้ว่าเพื่อนรักกันก็ได้ ต้องขอเอ่ยนามนะครับ เพราะผมสนิททั้งครอบครัวเลย...คือคุณ สนใจ วัฒนาพร ซี่งลูกชายของบริษัทพันท้านนรสิงห์..แต่ก็ต้องแสดงความเสียใจมา ณ ที่นี้ด้วย เพราะ เพื่อนได้เสียไป กว่า 2 ปีแล้ว...มาเข้าเรื่องดีกว่าครับ...
เช้าวันสดใสท้องฟ้าปลอดโปร่ง..กริ่งโทรศัพท์ก็ดังขึ้น...กริ้งๆๆๆๆ....
ผม........ฮัลโหล ครับ.
เพื่อน......สรรเสริญ เหรอ...?
ผม.........ครับ พี่สนใจ มีอะไรครับ..
เพื่อน.....เออ สรรเสริญ วานไปเป็นเพื่อน ช่วยดูพระสมเด็จ(วัดระฆัง) ที่เมืองกาญจนบุรีหน่อย พระที่วัด(....) ไม่ขอเอ่ยนามนะครับ จะปล่อย.
ผม........ได้ครับ...อีก 45 นาทีผมจะไปหาที่โรงงาน
ผมก็บึ่งรถไปสมุทรสาคร...ตกลงไปรถของเพื่อน...พอขับพ้นแยก ธนบุรีปากท่อ...จะเลี้ยวไปทางราชบุรี...ฝนได้ตกลงห่าใหญ่...แบบชนิดไม่ลืมหูลืมตาเลย...
ผม........พี่สนใจ สงสัยจะเป็นนิมิตหมายที่ดี สมเด็จวัดระฆัง คงมาโปรด
เพื่อน......อืมมม...ก็ดีเลย อยากได้ท่านมานานแล้ว ส่วนมากจะเก๊
ผม.........ไม่ต้องห่วง ผมพอดูพระสมเด็จท่านได้..
http://images.temppic.com/20-11-2009...0.89488800.jpg
เพื่อนๆเชื่อไหม พอเข้าเขตวัด ซึ่งเป็นวัดเล็กๆท่ามกลางป่าเขา...ฝนแทบไม่ได้เห็นสักเม็ดเลย...เป็นที่น่าอัศจรรย์ยิ่ง...แค่เห็นกุฏิวัดอยู่ข้างหน้า...เดินอย่างไรก็ไม่ถึง...แบบว่าจะวนมาอยู่ที่เดิมตลอด..เหมือนมีป่าบังตา....เดินกันกว่าชั่วโมง...ทั้งลัดเลาะ ป่าหญ้า..ก็ไปไม่ถึง.
ผม.........สงสัยจะไม่ดีแล้วมั้งพี่ สนใจ
เพื่อน......เออ ผมก็คิดอย่างนั้น ...ไม่ถึงกุฎิท่านสักที
ผม.........เดี๋ยวผมลองใช้วิธีของผมนะครับ
เพื่อน......อะไรเหรอ วิธีของคุณสรรเสริญ
ผม.........คาถาเบิกป่า..
เพื่อน......คุณ สรรเสริญ รู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ
ผม........อมยิ้มนิดหน่อย...ผมนี่แหล่ะ อิอิ นักเดินป่าตัวยง
ว่าแล้ว ผมนั่งลงกราบเจ้าป่าทางเข้า แล้วท่อง....
" พุธโธกันวะ กันจะพุธโธ อากาเสจะ นิปังกะโรณี"
เป็นคาถาติดตัวผมตลอดยามเดินป่า....เป็นคาถาพระปัญเจกโพธิ์ ของหลวงพ่อ หร่ำ วัดเขาดิน อ.เดิมบาง สุพรรณฯ...ท่านเป็นเกจิอาจารย์ที่เก่งด้านคาถาอาคม...หลังท่องจบ เกิดลม ไม่รู้ว่ามาจากไหน...พัดแรงมาก แทบได้ว่าต้นหญ้า ที่รกทึบ...โดนลมเป็นทางเดินเข้าไปที่กุฏิ..ได้เลย.
พอถึงกุฎิ หลวงพ่อที่ปล่อยพระก็นําออกมาให้ดู...
เพื่อน.....ส่งพระให้ผม แล้วถาม..เป็นไงบ้าง
ผม........แท้ครับ เนื้อดี เก่าตามยุค มวลสาร พิมพ์ทรง คราบความเก่า รอยตัดด้วยตอก รูพรุนปลายเข็ม รอยหนอนด้น คราบฟองเต้าหู้...แบบว่าครบหมด.
เพื่อน...จึงหันไปทางพระ ซึ่งท่านดูแล้วว่า อายุไม่ต่ำกว่า 85 ปี...หลวงพ่อจะปล่อยเท่าไหร่ครับ
หลวงพ่อ.......ตามหลักแล้ว หลวงพ่อไม่อยากปล่อยดอก...แต่อยากจะให้โยม จัดกฐินหาเงินเข้าวัดเพื่อสร้างโบสถ์ให้แล้วเสร็จ ..ท่านก็กะว่า ประมาณ 5 แสน.
เพื่อน.......ตกลงครับหลวงพ่อ...ผมจะจัดกฐินมาทอด ขาดเหลือเท่าไหร่ ผมออกเองหมด และพระสมเด็จ ผมยังไม่เอาไป...พอเสร็จงานแล้ว ผมจึงมารับ ครับ.
นี่คือเรื่องจริง..ที่บางท่านอาจจะคิดว่าเป็นไปไม่ได้.....แต่มันเป็นไปแล้วครับ.
และทุกวันนี้หลวงพ่อท่านก็มรณะภาพไปแล้ว....อีกทั้ง ผมก็เสียเพื่อนรักไปเหมือนกัน...ซึ่งเพื่อนผมอายุแค่ 47-48ปี เท่านั้น ถ้าถึงตอนนีก็คง 50-52 ปี...
เอออ....ชีวิตหนอชีวิต เอาแน่อะไรไม่ได้ จะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้.....เรามารีบเร่งทําความดี ดีกว่านะครับ.
วันนี้จบแค่นี้ก่อน ไว้จะเอาเรื่องสนุกๆมาเล่าให้ฟังอีกครับ.
pepsi5510 (สรรเสริญ)
