เหอๆๆๆๆป่าววว ไม่มีอะไร...:p:p:p
แค่เป็นห่วง ว่าหายเบื่อ เซ็ง หรือยังครับ.
อย่าคิดอะไรมากนะครับ...เดี๋ยวจะแก่เร็ว...ผมก็เป็น เบื่อๆๆยังแอบหนีไปบวชตอนแก่นี่แหล่ะ...อิอิ ผมหนีไปบวชเมื่อเดือน เมษาปีนี้ บวชแค่ 20 วันเอง...เหอๆๆๆ.แบบว่าตัดทางโลกทั้งหมด..กินมื้อเดียว ทํากิจของสงฆ์ กวาดลานวัด นั่งวิปัสสนากรรมฐาน..สวดมนต์..ผมมีเรื่องเล่าให้ฟังตอนที่บวช..
http://www.upimg.net/upload/09-45/e6fwg0lq.jpg
วันแรกที่บวช...พอทําวัตรเย็นเสร็จ ผมจะไปนั่งวิปัสสนาที่วิหารเล็กซึ่งจะมีพระประธานหลวงพ่อโต หลวงปู่ทวด และพระพุทธรูปหลายๆองค์อยู่...พอ 2 ทุ่ม ผมจะเปลี่ยนไปนั่งที่โกดังเก็บศพ...ที่เป็นที่เก็บศพของพวกญาติๆที่เก็บไว้ 100 วัน ก็มีหลวงพ่อหลายๆรูปมาบอกเหมือนกันว่า...ให้ระวัง ถ้าจิตไม่แข็งพอ จะมีอันตราย.
ตอนนั้นผมคิดว่า..ถ้าจะตายก็ขอตายในผ้าเหลือง...เพราะผมบวชแค่ช่วงสั้นๆ 20 วัน ก็เลยอยากตักตวงได้เต็มที่..จนท่านเจ้าอาวาสท่านเป็นห่วง ให้มานั่งในกุฏิ ไว้ศพของผู้มีพระคุณต่อวัด...ท่านจะให้กุญแจกับผม..เพราะกุฏินั้นห่างจากโกดังเก็บศพไม่ถึง 5 เมตร และท่านไม่ได้อยู่..วันที่สองหลังจากทําวัตรเย็นเสร็จ..ก็เตรียมจะไปนั่งวิปัสสนากรรมฐานที่กุฏิของท่าน..ก็มีหลวงลุงข้างห้อง ถาม...จะไปไหนเหรอ...ผมก็บอกท่านไป ว่าจะไปกุฎิหลวงพ่อเพื่อนั่งกรรมฐาน...หลวงลุงก็พยักหน้าแล้วก็เตือนว่า..ระวังหน่อย เพราะไม่ค่อยมีพระเณร อยากผ่านห้องนั้น...ผมก็คิดว่าในเมื่อผมปลงแล้ว จะไปกลัวอะไรกับสิ่งเล้นลับ.และอีกอย่าง ในเมื่อในกุฏิท่าน ไว้ศพคนตายที่มีพระคุณต่อวัด...ก็ต้องเป็นคนที่มีบุญมาก แล้วจะมาหลอกพระได้อย่างไร.
พอผมไปถึงหน้าประตูกุฏิ..หน้าประตูจะมีกุญแจคล้องล๊อคอยู่...สิ่งแรกก่อนที่ผมจะเข้าไป ผมยืนแผ่ส่วนบุญ ยะถา...ที่หน้าประตู...เพื่อนๆเชื่อไหมว่า...ประตูที่ล๊อคกุญแจอยู่...สั่นแบบว่าเหมือนมีคนเขย่าอยู่ด้านใน....แต่ผมก็สงบ เพราะคิดว่าเค้าคงจะไม่มาหลอกพระ...เมื่อไขเข้าไปในห้อง...ตรงกลางห้องมีโลงศพตั้งเด่นอยู่...ในใจตอนนั้นก็หวาดๆอยู่เหมือนกัน..แต่ก็คิดว่าผมมานั่งวิปัสสนากรรมฐาน..และแผ่บุญกุศลให้ด้วย..ผมนั่งอยู่ได้ 1 ชั่วโมง และเดินจงกลมรอบๆโลงศพอีก ครึ่งชั่วโมง...ก็เป็นที่น่าแปลกใจ คือ เกิดแต่ ปิติสุข...แบบว่าเมื่อเราตายไป ก็คงไม่พ้นนอนอยู่ในโลงเช่นกัน...เกิด แก่ เจ็บ ตาย...เป็นสิ่งที่หนีไม่พ้น...จิตเป็นสิ่งปรุงแต่งร่างกาย....ถ้าจิตเราคิดว่ากลัว เราก็จะกลัวอยู่เรื่อยๆ.ผมปฏิบัติแบบนี้ทุกวัน จนผมสึก...ก็มีพระหลายรูป บอก ไม่อยากให้สึกเลย...และท่านเจ้าอาวาสท่านยังบอก..ยังไงก็อย่าห่างหายไป...แม้จะสึกแล้วก็อยากให้แวะเวียนมาบ้าง..ผมก็ยังเคยถามหลวงพ่อ..ถ้าผมจะบวชอีกครั้งตอนอายุ 60-70 ปีได้หรือเปล่า...ท่านก็หัวเราะ ท่านบอก ไม่ได้...เดี๋ยวนี้ทางคณะสงฆ์มีกฏว่า..ถ้าผู้ใด อายุเกิน 60 ปี จะบวชไม่ได้..เพราะอายุมากแล้ว ตักเตือนกันลําบาก...กิจของสงฆ์จะไม่ค่อยยอมทํา..แบบว่าบวชแค่อาศัยผ้าเหลืองหากิน จะบาปเปล่าๆ...55555
:p:p:p
จบแล้ว เหอๆๆๆ คุณ TEDDY 07 .... อ่านจบแล้ว..หายเบื่อหรือยังครับ...
ยังไงก็อย่าเบื่อเลย...หรือว่าเซ็ง....คิดเสียว่าคนเรา มี เกิด แก่ เจ็บ แล้วก็ ตาย ครับ.
ซึ่งมันหลีกเลี่ยงไม่ได้เสียด้วย.....ทําตัวให้มีความสุข คิดในสิ่งที่เป็นกุศล.
