http://images.temppic.com/04-09-2009...0.51827400.jpg
มาเล่าเรื่องครายเครียดครับ...
เริ่มดีกว่า ....
แต่นๆๆๆ แต้นนนน สาวบ้านนอกนางหนึ่งเพิ่งเข้า กทม เพื่อหางานทํา แต่ยังไม่พ้นสถานีขนส่ง ก็โดนมือดีวิ่งราวกระเป๋าสะพาย ซึ่งรู้อยู่แล้วว่า เงิน ทอง เพื่อเป็นค่ากินอยู่ ยามใช้ชีวิตใน กทม...จึงไม่เหลือซักบาท...
ซึ่งทางออกทางเดียว คือโทรศัพท์ไปบ้านที่ต่างจังหวัด แต่ก็ไม่รู้จะทําอย่างไร..
ตังค์ค่าโทรศัพท์ก็ไม่มี จะไปขอใครก็ไม่กล้า..
เธอเดินไป และ คิดไป จนเดินไปเจอ เจ้าหนุ่มนั่งโต๊ะบริการโทรศัพท์ทางไกล แบบโทรทั่วไทย คงรู้จักดีนะครับ ท่านผู้อ่าน...เหอๆๆๆๆ
เธอจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหา
เธอสาวผู้ตกอับ.......พี่ๆ ช่วยหนูหน่อยค๊า เสียงออดอ้อน เรียกความสงสาร.
เจ้าหนุ่ม........ตอบทันควัน มีอะไรให้ผมช่วยเหลือหรือครับ..
เธอผู้ตกอับ.......คือ คือ หนูจะโทรกลับบ้าน แต่ ไม่มีเงิน
เจ้าหนุ่ม....เปลี่ยนสีหน้าทันที เพราะคิดว่า ของฟรีไม่มีในโลกๆๆๆๆ พูดด้วยเสียงหัวเราะ 5555 ของซื้อ ของขาย จะให้ฟรีๆได้ไง
เธอผู้ตกอับ........โธ่ พี่ หนู จําเป็นจริงๆ และหนูก็ไม่รู้จะกลับบ้านยังไง ว่าจะโทรไปบ้านให้มารับ นะพี่จ๋าๆๆๆๆ
เจ้าหนุ่ม.....เอาอย่างนี้ ให้พี่ช่วยก็ได้ แต่ ต้องมีอะไรแลกเปลี่ยน (เจ้าหนุ่มเริ่มออกลาย)
เธอผู้ตกอับ.....ได้ สิพี่ จะให้หนูทําอะไรก็ได้ สาวน้อยตอบอย่างใสซื่อ
เจ้าหนุ่มจึงพาสาวน้อยไปที่ลับตาคน....แต่นนนแต้นๆๆๆๆ.....แล้วจัดการถอดกางเกงเอาเจ้าน้องชายออกมาชมโลก...
เอ้า...เอาเลยสิ...ไอ้หนุ่มสั่งด้วยเสียงแผ่วเบา...
เธอผู้ตกอับ.....พี่ ต้องทําอย่างงี้ด้วยเหรอ..สาวน้อยชักลังเล
เจ้าหนุ่ม.........เอ้าๆๆๆๆก็อยากโทรกลับบ้านไม่ใช่เหรอ...ไอ้หนุ่มยืนยัน
สาวน้อยมองอย่างหวาดกลัว...แล้วค่อยก้มลงไปหาเจ้าน้องชายเจ้าหนุ่ม..
....ฮัลโหล...นั่นใครพูดง่ะ....
5555 แว๊กๆๆๆๆ......
:D:D:D
