ไม้เขี่ยหมาเน่า..... ^_^
ไม้เขี่ยหมาเน่า
ฉันได้ฟังปริศนาธรรมเรื่องนี้จากคุณแม่...
ซึ่งพระอาจารย์ประสงค์ ปริปุณฺโณ
จากวัดป่าชิคาโกท่านกรุณาเทศน์เล่าให้ฟัง
พระอาจารย์เริ่มเรื่องด้วยคำถามว่า
ถ้ามีหมาเน่าลอยน้ำมาติดที่หน้าบ้านของเรา เราจะทำยังไง
ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า
ให้เอาไม้เขี่ยมันออกไป
พระอาจารย์ก็ถามต่อว่า
เขี่ยเสร็จแล้ว หมาเน่าลอยไปแล้ว ไม้นั้นเราทำยังไง
ทุกคนก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันอีกว่า
ก็ต้องโยนทิ้งไป
คราวนี้พระอาจารย์ก็บอกว่า นั่นแหละ...
มีคนบางพวก ไม่ยอมทิ้งไม้เขี่ยหมาเน่านั้นไปเฉยๆ
ไม่รู้เสียดายอะไร
ทั้งๆ ที่รู้ว่าเหม็นแต่ก็หยิบกลับขึ้นมาดมอยู่เรื่อย
ไม้เขี่ยหมาเน่าๆ เหม็นๆ น่ะ
พระอาจารย์เล่าเรื่องจบเพียงแค่นี้
ทิ้งไว้เป็นปริศนาธรรมให้เอามาคิดต่อ...
เห็นด้วยกับฉันมั้ย...
คนที่รู้ทั้งรู้ว่าไม้เหม็นแต่ก็ยังเก็บมาดมอยู่ได้เนี่ย...
ไม่โง่ก็โรคจิตนะ
เคยเป็นบ้างมั้ย เวลามีใครมาทำให้เราโกรธ
จนเรื่องต่างๆ เหตุต่างๆ ที่ทำให้เราโกรธมันดับไปหมดแล้ว
แต่เราก็ยังเก็บมาคิดมาแค้นอยู่นั่นแหละ ไม่รู้เสียดายอะไร
ทั้งๆ ที่รู้ว่าทำให้เป็นทุกข์
แต่ก็เก็บความคิดแค้นมาเผาใจอยู่เรื่อยๆ
หรือไม่ต้องเรื่องโกรธก็ได้... เรื่องอะไรๆ ที่มันผ่านไปแล้ว
แต่หลายครั้งเราก็ยังเก็บโน่นเก็บนี่มาคิด มากังวล
มาเสียใจอะไรก็แล้วแต่
ฉันคนหนึ่งล่ะที่เคยเป็น
แล้วฉันก็คิดว่าทุกคนก็คงเคยเป็น
คราวหลังถ้าเป็นอีกลองบอกตัวเองสิว่า...
แน่ะ... หยิบไม้เขี่ยหมาเน่ามาดมอีกแล้วนะเรา
คนที่รู้ทั้งรู้ว่าไม้เหม็นแต่ก็ยังเก็บมาดมอยู่ได้เนี่ย...
ไม่โง่ก็โรคจิตนะ
ดูซิว่ายังจะอยากเก็บไม้เหม็นๆ ไว้ดมอีกมั้ย :)
ที่มา Forward Mail
