มุมน่าคิดของอุดม แต้ฯ
"ความเงียบ..."
มันอยู่ในลิฟท์ ขณะเราขึ้นไปกับคนแปลกหน้า
มันอยู่ในรถ 2 แถว หลังจากเราสบตากับคนที่นั่งตรงข้ามไป 2-3 ครั้งแล้ว
มันอยู่ในโรงหนัง ก่อนหนังตัวอย่างจะมา
มันอยู่ใต้ท้องทะเล ขณะเราดำน้ำ
มันอยู่ในห้องสมุด
มันอยู่หลังเสียงแก้วแตก
มันอยู่ในห้องเรียน หลังจากครูถามว่า มีใครสงสัยอะไรมั๊ย
มันอยู่ในบ้าน ตอนเราเดินปิดไฟทีละดวง ทีละดวง ก่อนเข้านอน
มันอยู่ระหว่างคน 2 คนที่ไม่เข้าใจกัน
"ความรัก...คล้ายการลอกหัวหอม ระหว่างลอกหอมทีละชั้น
ระหว่างการเรียนรู้กันและกันทีละขั้น เป็นธรรมดาที่ต้องมีน้ำตา
วันนี้หัวที่เคยหอมหายไปแล้ว หัวหอมไปไกลแต่น้ำตาทำไมยังอยู่ที่เรา"
"กลิ่นของความรัก ก็เช่นเดียวกับห้องน้ำ เข้าไปแรก ๆจะรู้สึกได้กลิ่น
อยู่ในนั้นไปนาน ๆ จะเคยชิน จนลืมไปว่ามีกลิ่นนั้นอยู่
จนกว่าจะออกมาจากบริเวณนั้น และกลับเข้าไปใหม่ ความรักเหมือนรถเมล์
สายที่ไม่ต้องการจะมาก่อนเสมอ เมื่อไหร่รถสายที่รอจะมาหนอ
บ้างที่มาคนแน่นไม่มีที่ แต่ถ้าอายุมากแล้ว
รถเมล์เที่ยวสุดท้ายแน่นก็ต้องขึ้น"
"ถ้าเรารักใครสักคน เราควรเปิดโอกาสให้เค้าทำผิดพลาดหลาย ๆ ครั้ง
เพราะเราเองก็ต้องการโอกาสอย่างนั้นเช่นกัน"
credit : นม อุโด้ด
