ทำไมผมจึงตระหนักว่าไม่ควรให้ร่ายกายได้รับพิษสะสม
สองเดือนที่ผ่านมา ผมมีโอกาสได้ศึกษาเรื่องสัญญาณและอาการของร่ายกาย อันอาจเกิดจากการได้รับพิษสะสมมากเกินพอ จึงนำไปตรวจสอบกับร่ายกายของตนเอง และพบว่าตนเองมีสัญญาณเหล่านั้นอยู่บ้างแล้ว เห็นว่าเรื่องนี้สำคัญและใกล้ตัวมาก วันก่อนจึงได้ตัดสินใจเขียนบทความเพื่อรวบรวม และสรุปข้อมูลความรู้เหล่านั้นไว้ในกระทู้ชื่อ 7 สัญญาณ ที่บ่งบอกว่า ร่างกายเราได้รับสารพิษมามากเกินพอ
ทำไมผมจึงตระหนักว่าไม่ควรให้ร่ายกายได้รับพิษสะสม
หลายปีที่ผ่านมา ผมเข้าใจประโยคที่ว่า "เราไม่ทางรู้ได้เลยว่าเราแข็งแรงแค่ไหน จนกว่าเราจะอ่อนแอ" เป็นอย่างดีนั้น เพราะ ช่วงเด็กถึงวัยรุ่นผมอาศัยอยู่ต่างจังหวัด เล่นกีฬาสม่ำเสมอทุกวัน และไม่ได้ติดสิ่งเสพติด เป็นเวลากว่า 18 ปี ผมจึงต้นทุนร่ายกายแข็งแรงอยู่มาก
จนกระทั่งช่วงเข้ามหาลัย ผมได้เข้ามาศึกษาในมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ ช่วงนี้ผมเริ่มนอนดึกจนไม่ได้นอน หลายวันติดกัน อยู่บ่อยครั้ง ไม่ได้ออกกำลังกายเลย และกินอาหารจานด่วน อาหารตามสั่งอยู่เสมอๆ จนช่วงท้ายของการใช้ชีวิตในมหาลัยนี้เริ่มกินเหล้า และกินเหล้ามากๆ อยู่ช่วง ระยะเวลาหนึ่ง ซึ่งเวลาล่วงเลยนับตั้งแต่นั้นถึงช่วงทำงานรวมกันกว่า 8 ปี
ช่วงหลังเริ่มสังเกตุเห็นร่างกายตนเองผิดปกติ เนื่องจากมีพุง (เฉพาะช่วงเอวใหญ่ แต่ซี่โครง อก ไหล่ ไม่ได้ใหญ่ตามไปด้วย) จึงได้ทบทวนอาหารที่ตนเองกิน พบว่าตอนเช้าจะซื้อกาแฟกินก่อนเริ่มทำงาน กินอาหารจานด่วน ตามสั่ง เช่น กระเพราะหมูสับ คะน้าหมูกรอบ สุกี้ พริกเผาหมู พริกแกงไก่ เป็นต้น บางทีก็มีของหวานปิดท้ายบ้าง และทบทวนวิถีชีวิตตนเองว่านอนดึก วันทำงานก็ลากตัวเองออกจากเตียง วันอาทิตย์ก็ตื่นสาย อยู่เป็นประจำ จึงเริ่มคิดจะออกกำลังกาย เมื่อได้เริ่มออกกำลังกาย จึงพบว่า "ร่างกายเราอ่อนแอมากแล้ว เพราะ เรารู้ว่าตอนร่ายกายเราแข็งแรง
เราทำได้ดีกว่านี้มาก"
จนได้ศึกษาเรื่องสัญญาณและอาการของร่ายกาย อันอาจเกิดจากการได้รับพิษสะสมมากเกินพอ จึงรู้ว่า ร่ายกายตัวเองมีพิษสะสมมากเกินพอแล้ว เนื่องมาจาก ตับและไตที่เป็นอวัยวะหลักของการขับสารพิษ เสื่อมมากแล้ว จากการกินเหล้า ไม่ได้นอน และไม่ได้กินอาหาร ผัก ผลไม้จนเพียงพอที่จะช่วยการทำงานของตับและไตเลยมานานกว่า 8 ปี ทำให้ช่วง 2-3 ปีหลัง มีอาการติดกาแฟอย่างหนัก ปวดหัวไมเกรน ร่ายกายอ่อนเพลียต่อเนื่อง รวมถึงป่วยง่าย และริดสีดวง อีกด้วย และเห็นว่าไม่ควรปล่อยให้ร่ายกายเป็นอย่างนี้ต่อไป เพราะว่าเข้าใจแล้วว่า พิษสะสมนี้เป็นตัวการให้เกิดโรคร้ายในอนาคต ได้อีกเยอะมากๆ ซึ่งถ้าปล่อยต่อผมคิดว่า ผมน่าจะเป็นโรคหัวใจ และมะเร็งในทางเดินอาหารสักที่แน่ๆ
ทั้งหมดนี้ ผมจึงตระหนักและเริ่มคิดจะดูแลสุขภาพตนเองขึ้นมาก พยายามหาเวลาออกกำลังกายให้ได้อย่างสม่ำเสมอ ใส่ใจเรื่องการกินอาหาร และตรวจสอบสุขภาพตัวเองอยู่เป็นประจำมากขึ้น เพราะไม่อยากเป็นโรคร้ายในอนาคต
