ฝึกปฎิบัติแบบง่ายๆ...สําหรับเพื่อนๆที่บอกว่ายาก และไปไม่ถึงไหนสักที.
การปฎิบัติกรรมฐาน วิปัีสสะนา เพื่อนๆคงเคยปฎิบัติ บางท่านก็ไปได้ดี บางท่านก็ทําไม่ได้ บางท่านก็บอกว่ายาก
วันนี้ผมเอามาแนะนําการปฎิบัติ วิปัสสะนา กรรมฐานแบบง่ายๆมาให้เพื่อนครับ......แบบว่าไม่ใช่เป็นการแหกกฎการ
ปฎิบัตินะครับ.....แต่อาจจะเป็นกลวิธีในการเข้าถึงสมาธิ ที่เป็นจุดเริ่มต้นในการปฎิบัติครับ.
:rolleyes::rolleyes:
อันดับแรก.....
สวดมนต์บูชาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และตามด้วยการแผ่ส่วนบุญ กุศล เมื่อเรียบร้อยแล้ว ก็นั่งในท่าที่คิดว่า
สบายและสํารวม.....ถ้านั่งในท่าขัดสมาธิ เพื่อนบางท่านอาจจะทําไม่ได้....ก็เอาเป็นว่าท่าที่สบายที่สุด.เหอๆๆๆไม่ใช่นั่งแหกแข้ง แหกขานะครับ น่าเกลียดตายเลย......
มาเริ่มกันเลยครัย
1. ปล่อยอารมณ์พร้อมหลับตา.....อารมณ์จะไปไหน ก็ให้มันไป.....แต่ยังไงก็ตามลมหายใจเราไปเรื่อยๆ ให้รู้ว่าลมหายใจเข้า ลมหายใจออก (แรกๆจะว้า่วุ่นนะครับ ลมหายใจ จะติดๆขัดๆ....ก็ไม่ต้องไปกังวล ปล่อยมันไป แบบนี้เรียกว่า.....ลมหายใจหยาบ)
2.พอไปได้สักพัก อารมณ์จะเริ่มสงบ หรือเรียกว่า นิ่ง.....ก็ปล่อยมันไปเหมือนเดิน และตามลมหายใจไปตลอด ให้รู้ว่า ลมเข้า ลมออกจมูก.....
3.จุดที่สาม ลมหายใจจะละเอียดขึ้น เราจะรู้กับตัวเราเอง.....ช่วงนี้จิตจะสงบมาก....อารมณ์ที่ฟุ้งซ่าน จะหายไป....จะเห็นได้แต่ความว่างเปล่า และความสงบ....บางท่านอาจจะเห็นเป็นแสงดวงแก้วส่องสวาง อย่าตกใจนะครับ.
ปล่อยไปเรื่อยๆ ตามลมหายใจเอาไว้....เราจะรู้ว่าลมหายใจเราละเอียดมากๆ.
4.จุดของความว่างเปล่า....ลมหายใจเราจะไม่มี เราจะรู้ตัวเราเองว่า ลมหายใจหายไป....ไม่มีลมหายใจเข้า หรือลมหายใจออก....จะมีแต่ความว่างเปล่า.....หยุดนิ่งอยู่แบบนั้น.
(4 ขั้นตอนนี้ เราเรียกว่า.....กรรมฐาน.)....เมื่อเราได้ 4 ขั้นตอนนี้แล้ว....
ขั้นต่อไปคือ การปลงสังขาล ซึ่งจะเข้าขั้นวิปัสสะนา....
การปลงสังขาล มีหลายอย่างที่เราสามารถเอามาปลงได้ เช่น...
การเกิด.....แก่.....เจ็บ....แล้วก็ตาย คือร่างกายเราทุกคน ย่อมมีการแตกดับ.
มีเกิด เกิดจากท้องแม่ ตัวแดงๆ เต็มไปด้วยเลือด แล้วก็ เจริญพันธุ์ เป็นหนุ่ม สาว แล้วก็ แก่
เมื่อแก่....ย่อมมีความลําบากในทุกๆด้าน ทางด้านร่างกาย สุขภาพ โรคภัย ต่างๆ
เจ็บ.....คือเป็นโน่น เป็นนี่....และเป็นที่ลําบากแก่คนข้างกาย หรือแม้แต่ตัวเราเอง
ตาย.....ทุกคนย่อมหนีไม่พ้น....นอนพนมมืออยู่ในโลงสี่เหลี่ยม
นี่คือการปลงแบบ เกิด แก่ เจ็บ ตาย.........ทุกชีวิตย่อมมีการแตกดับ ซึ่งหนีไม่พ้น.
เมื่อเราปลง เกิด แก่ เจ็บ ตาย......กายทิพย์เราจะออกนอกกายมนุษย์นะครับ....อย่าตกใจที่ทําไมเรามองเห็นตัวเราเอง....ซึ่งการที่เรามองเห็นตัวเราเอง แตกต่างออกไป ตั้งแต่ เกิด จนเราแก่ และนอนเจ็บป่วย และตายในที่สุด และร่างกายค่อยเน่าเปื่อย แตกสะลายไป กลายเป็นฝุ่นผง.....และก็จะวนเวียนเริ่มขึ้นมาใหม่.
หวังว่าคงจะมีประโยชน์บ้างนะครับ.......ได้แค่ 4 ข้อแรกก็เยี่ยมแล้วครับ.....
การนั่งวิปัสสะนากรรมฐาน....แค่ช่วงสั้นๆก็เหมือนท่านสร้างวัดถึง 20 วัดเลยนะ.....
