เรื่องเล่าในวัง

ที่นี่ใครใหญ่
ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล
.....เรื่องบึงมักกะสัน ที่ทราบกันอยู่ว่ามีปัญหา ทรงรับสั่งเกือบสองปีให้มีการดำเนินการอะไรต่างๆ แต่ไม่มีใครดำเนินการอะไรทั้งสิ้น ก็อย่างนี้แหละครับบ้านเมืองของ เรา ถ้าเป็นของคนนั้นคนนี้ อีกคนก็เข้าไปทำอะไรไม่ได้ นี่เป็นพื้นที่ของรถไฟ กรุงเทพมหานครก็เข้าไปทำไม่ได้ ก็ปรากฏว่าเมื่อเสด็จฯ ไปไม่กี่เดือนมานี้เอง พอเสด็จฯ เข้าไปถึง คำถามแรกที่รับสั่งถามคือ "ที่นี่ใครใหญ่" ทุกคนก็กระอึกกระอัก เพราะคงไม่มีใครกล้าบอกว่าใครใหญ่ เกี่ยงกันไปเกี่ยงกันมาไม่มีใครยอมเป็นใหญ่จุดประสงค์ของพระองค์ท่านจากประโยคนี้ จะเห็นได้ว่าถ้าไม่มีใครรับผิด ชอบโดยตรง ไม่มีศูนย์กลางในการประสานงาน ทุกอย่างก็ไม่ขยับ...


ข้าวผัดไข่ดาว
ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล
.....วันหนึ่งเสด็จฯ เขาค้อเปิดอนุสาวรีย์ พอเปิดอนุสาวรีย์เสร็จ พระองค์ท่านก็ขอกลับไปที่พระตำหนักเพื่อจะทรงเปลี่ยนฉลองพระบาท เพราะเดี๋ยวจะไปดูงานในป่าในดง...

.....เราก็ไม่ได้ทานข้าว ไม่มีใครทานข้าว ตอนนั้นบ่ายสองโมงแล้ว ก่อนจะเปลี่ยนฉลองพระบาทสักยี่สิบนาที น่าจะพุ้ยข้าวกันทัน ก็รีบวิ่งไปที่ห้องอาหารที่เตรียม ไว้ ปรากฏว่าพวกที่ไม่ได้ตามเสด็จฯ เขาทานกันหมดแล้ว ในนั้นจึงเหลือข้าวผัดติดก้นกระบะ กับมีไข่ดาวทิ้งแห้งไว้อยู่ ๓ - ๔ ใบ เราก็ตัก เห็นมีข้าวอยู่จานหนึ่งวางไว้ มีข้าวผัดเหมือนอย่างเรา ไข่ดาวโปะใบหนึ่ง มีน้ำปลาถ้วยหนึ่งวางอยู่ เพื่อนผมก็จะไปหยิบมา มหาดเล็กบอกว่า "ไม่ได้ๆ ของพระเจ้าอยู่หัว ท่านรับสั่งให้มาตัก"ดูสิครับ ตักมาจากก้นกระบะเลย ผมนี่แทบน้ำตาไหลเลย ท่านเสวยเหมือนๆ กันกับเรา......

ที่มา : บทสัมภาษณ์ ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล คอลัมน์ "ตามรอยเบื้องพระยุคลบาท"

ขอบคุณมากนะคะ บทความนี้อ่านกี่ครั้งก็ยิ้ม...

ท่านทรงเป็นคนดี เป็นแบบอย่างที่ดีมากในสังคมไทยตอนนี้

ไม่แข่งกันใหญ่ ทรงพอเพียงทำตัวพระองค์เองเหมือนสามัญชนทั่วไป ทั้งๆที่ทรงสร้างประโยชน์มากกว่าเราๆ
ที่วันๆเอาแต่นั่งชิงดีชิงเด่น โลภมากในสิ่งที่ไม่ใช่ของตน

ขออนุญาตเจ้าของกระทู้และเจ้าของกรุ๊ปครับ ทดสอบระบบการเชื่อมต่อกระทู้ระหว่าง Social Group และ Main Forum ครับ

ขอบคุณครับ