ใครจะรู้บ้างว่า'พ่อ'ของเราร้องไห้บ่อยมาก ...

บทความที่จะโพสต์ต่อไปนี้ได้มาจาก foward mail น้ะค้ะ

เรืองนี้ ตอนแรกๆๆ ก็คิดว่าเป็นเหมือนๆๆเมลล์แกล้ง พูดถึงพระราขดำรัสต่างๆ ของในหลวง ของปวงชนชาวไทย
แต่พอทราบมา ว่า จริง ตามที่เมลล์แจ้งมา
ตอนที่ ในหลวงทรงประชวน ที่ รพ.ศีริราช ในหลวงเรียกพระที่ในหลวงนับถือและเลื่อมใส เข้าไปพบ และตรัสกับพระองค์นั้น
ว่าทุกวันนี้ ท่านทรงท้อ ท่านตรัสว่า ทุกวันนี้ท่านพูดอะไร ตรัสอะไร ไม่มีใครฟังท่านเลย ในหลวงร้องให้ และท้อใจกับเหตุการณ์ทุกวันนี้

และวันนี้ มีโอกาส ใด้รับเมลล์ โดยการ ฟอเวิด จาก.... จำชื่อไม่ได้นะ แต่รู้ว่าเป็นกรมตำรวจ ระดับสูงเลยอะนะ ในเมลล์กล่าวว่า
ในหลวงทรงท้อ และ ทรงตรัสเสมอ ว่า ระบบราชาธิปไตย คงจบลงที่รัชการที่ 9 คือรัชการของพระองค์เอง
ระบบราชาธิปไตย ปกครองชาติไทยมาแล้ว 600 ปี แต่น่าใจหายที่จะสิ้นลงที่ รัชกาลของพระองค์
เพราะคนไทย ลืมหน้าที่ของตัวเอง ลืมหน้าที่ที่ต้องทำในฐานะของประชาชนคนไทย
ปล่อยให้อำนาจเงิน และ ข่าวที่ผิดๆ มาชักจูง โดยอาศัยความเชื่อส่วนตนเป็นตัวตัดสิน

ต่อมาคุยเรื่อง อดีตนายกบ้าง ที่ไปด่าชาติบ้านเกิด ด่าในหลวง ลบหลู่ระบอบพระมหากษัตริย์ ว่าถ่วงความเจริญของบ้านเมือง ผ่านทาง CNN
แม้ถ้อยคำที่พูดจะไม่ได้สื่อออกมาตรงตรง แต่ก็หมายความถึงเช่นนั้น วันนึงข้างหน้า ชาติไทย จะไม่แค่รับศึกนอกบ้าน อย่างพม่า ที่มีคนหนุนหลังแบบทักษิณ
ที่พลาดท่าเสียทีฮุนเซ็นเข้าแล้ว ถ้าวันนึงชาติไทยต้องทำสงครามหรือกระทบกับพม่า สหประชาชาติต้องออกมาแสดงบทบาท
แล้วถ้าฮุนเซ็นบอกกับสหประชาชาติ เกี่ยวกับข้อมูลหรือแผนการที่ไทยทำ ว่าคนที่ให้ข้อมูล คือทักษิณอดีตนายกของเราเอง คนที่ปกครองบริหารประเทศ
คิดว่าสหประชาชาติจะเชื่อใคร เมื่อพม่ามีอดีตนายกเป็นคนให้ข้อมูลและสามารถเอาข้อมูลจากบ้านเราไปให้เขาได้อย่างง่ายดาย เพราะมีเครือข่ายมากมายในประเทศเรา ต่อมายังต้องเจอกับการแบ่งชนชั้นแบ่งพรรคแบ่งฝ่ายที่จะ รุนแรงขึ้น เรื่อยๆ จากผู้เสียผลประโยชน์ทั้งหลายที่ผลักดันให้เกิดความวุ่นวายขึ้นมา
แผนการของประชาธิปัตย์ คือ ดึงเกมส์ให้นานที่สุดด้วยความคิดที่ว่าวันนึงเมื่อเงินหมดทรัยพ์สินหมดเขาจะหยุดและหมดทางเอง
ที่มา บทความของสุทธิชัย หยุ่น จากเดอะเนชั่น

+++++++++++++++++++++

เมื่อวันที่8มีนาคม ผมได้เดินทางไปงานโรงเรียนเหมือนเช่นทุกปีตอนกลับเดินมาตามตึกยาวเพื่อจะกลับมาทางประตูด้านเพาะช่าง ยังไม่ถึงบริเวณเศาลหลวงพ่อปู่ พบอาจาร์ยท่านหนึ่งนั่งอยู่

จำได้ว่าเป็นอาจารย์สุธี ท่านเกษียณไปแล้ว ไม่รู้คุณรู้จักรึเปล่า กราบอาจารย์ท่านแล้ว สังเกตุเห็นว่าอาจารย์ร้องไห้อยู่ ท่านบอก เพิ่งได้พบกับรุ่นพี่ที่มาในงาน รุ่นที่เท่าไหรก้อไม่ได้ถาม เป็นนายทหารราชองครักษ์ชั้นผู้ใหญ่ เค้าเล่าให้อาจารย์ฟังว่า

**** ในหลวงทรงร้องให้เห็นบ่อย ****

'ทรงเสียใจที่เมืองไทยจะสิ้นในรัชกาลของท่าน แล้วกระนั้นหรือ'

ผมอยากจะตอบอาจารย์ไปว่า คงไม่หรอก ถ้าคนไทย รู้จำคำว่าว่า'หน้าที่'มากกว่า'สิทธิ'
เราเคยชินกับการเป็น..ผู้รับ....จากคนคนหนึ่งที่เกิดมาเป็น..ผู้ให้...ให้มาตลอด เคยชินจนลืมไปว่าวันนี้ถึงเวลาแล้วรึยังที่ เราควรจะผู้ให้แก่พระองค์ท่านบ้าง... ผมลาอาจารย์เรียบร้อยร้อย กลับไปตามตึกยาว ไปไหว้ พระผู้ให้กำเนิดโรงเรียน อธิฐาษขอให้พระองค์ท่านช่วยคุ้มครองให้หลานท่านทรงมีแต่ความสุข..ทรงมีพระพลานามัยที่แข็งแรง...เพียงแค่ไม่อยากได้ยินว่า
..ในหลวงทรงร้องไห้
ความสุขของพระมหากษัตริย์
หนึ่งปีที่ผ่านมา
เราใส่เสื้อเหลืองเราใส่สายรัดข้อมือสีเหลือง

คนนับแสนไปนั่งรอเป็นชั่วโมงๆ หน้าพระที่นั่งอนันตสมาคมเพื่อจะได้เห็นพระพักตร์ของพระบาทพระเจ้าอยู่หัวเพียงไม่กี่นาทีวันนั้น ในขณะที่ทั้งโลกเริ่มเสื่อมศรัทธาในระบบการปกครองโดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขเราได้ แสดงให้โลกได้เห็นว่ามีประเทศเล็กๆ ประเทศหนึ่งที่คนทั้งชาติยังซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อราชวงศ์ จักรี และ พระมหากษัตริย์อันทรงเป็นที่รักยิ่งของคนไทย

.....สิบสองปีที่ผ่านมา

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรหนักด้วยโรคหัวใจเพราะทรงงานหนักเกินไปในขณะเดียวกัน สมเด็จพระราชชนนีก็ทรงพระประชวรหนักอยู่ ณ โรงพยาบาลศิริราชเช่นกัน เรายังจำรูปในหนังสือพิมพ์ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมพระราชชนนี
ไม่กี่วันหลังจากการผ่าตัดใหญ่ถวาย พระหัตถ์ข้างหนึ่งกุมอยู่ที่พระอุระ และในพระหัตถ์อีกข้างหนึ่งทรงถือ ม้วนแผนที่กรุงเทพฯ เพราะน้ำกำลังท่วมกรุงอยู่ ยังจำกันได้ไหม?
...... 34 ปีที่ผ่านมา

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ.2516

เป็นครั้งแรกในรัชกาลที่เกิดวิกฤติด้านการเมืองรุนแรงที่สุด
วันนั้น นิสิตนักศึกษาและประชาชนนับหมื่นนับแสนเดินขบวนประท้วงรัฐบาล เหตุการณ์ร้ายแรงยิ่งขึ้นตำรวจทหารยิงประชาชน ในขณะที่นิสิตนักศึกษาก็เผาสถานที่ราชการ เกิดกลียุคทุกหย่อมหญ้า
' คนไทยฆ่าคนไทยด้วยกันเอง '

คืนนั้น สถานีโทรทัศน์ทุกช่องถ่ายทอดสดจากพระราชวังสวนจิตรลดา
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำรัสกันคนไทยทุกคนว่า 'คนไทยจะฆ่าคนไทยด้วยกันไม่ได้ ทุกอย่างต้องสงบโดยฉับพลัน'
และทุกอย่างก็สงบโดยฉับพลัน หลังจากนั้นไม่นาน มีฝรั่งคนหนึ่งมาถามผมว่า 'เป็นไปได้อย่างไร ที่คนๆ เดียวจะมีอำนาจเหนือคนทั้งประเทศได้อย่างนั้น?' ผมไม่ได้ตอบ แต่ตอนนั้นใจผมคิดถึงประโยคที่ มรว. คึกฤทธิ์ ปราโมชฯ ได้ให้สัมภาษณ์กับสถานีโทรทัศน์ BBC ว่า พระองค์ทรงเป็น 'SOUL OF THE NATION' หรือ'จิตวิญญาณของคนไทยทั้งชาติ' ยังจำกันได้ไหม?
แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่
เราสร้างค่านิยมผิดๆ ว่าคนที่ประสบความสำเร็จคือคนที่มีเงินมากที่สุด
เราโกงทุกครั้งที่มีโอกาส
เราเรียกร้องประชาธิปไตยโดยคิดถึงแต่ 'สิทธิ
' แต่ลืมคำว่า 'หน้าที่'
เรากำลังฆ่ากันเองทุกวันในภาคใต้
เราสร้าง 'กฎหมู่' ให้เหนือ 'กฎหมาย'
เราเดินขบวนประท้วงในทุกอย่างที่เราไม่เห็นด้วย
เราก้าวร้าวต่อกัน เราแตกแยกกัน
และทั้งโลกกำลังจับตามองเราอยู่
เราเคยหยุดคิดกันบ้างไหมว่า
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเรา
จะทรงเสียพระทัยเพียงใด?
แล้วสิ่งที่เราทำไปในวันเฉลิมพระชนมพรรษาคืออะไร การที่เราใส่เสื้อเหลือง สายรัดข้อมือ ที่ว่า Long life The King เราทำเพื่ออะไร
มันเป็นแค่ผักชีโรยหน้าที่จะแสดงให้โลกเห็นว่าคุณรักพระมหากษัตริย์เพียงใดเท่านั้นนะเหรอ

80 ชันษาของพระองค์ท่าน หากเปรียบกับคนธรรมดาก็สมควรที่จะได้พักเต็มที่ได้รับการดูแลและระมัดระวังเป็นพิเศษ ไม่สมควรที่จะตรากตรำทำงานหนัก แต่กลับเป็นว่า ในปีที่ครบ 80 ชันษาของพระองค์ท่านยังต้องทรงงานอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ทรงต้องอยู่ภายใต้การถวายการดูแลของคณะแพทย์

พระองค์ต้องรับทุกข์ของคนไทยทั้งชาติ
ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้
ไม่ใช่จะประทับอยู่ในพระราชวังใหญ่โตสวยงาม แห่ล้อม
ด้วยข้าราชบริพาร

หากแต่ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้คือ
เมื่อประชาชนของพระองค์ท่านรักสามัคคีกัน
รู้จักความ พอเพียง และมีสติ-เพียงเท่านี้เอง
แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่?
หรือนี่คือการแสดงความกตเวทีต่อพระมหากษัตริย์ของเรา

เรากำลังทำอะไรกันอยู่ ที่เราทำกันนั้น ถูกต้องแล้วหรือ?