ค น สำ คั ญ ที่ ไ ม่ สำ คั ญ

สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดมักเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญที่สุดคือสิ่งที่เราเห็นอยู่ทุกวัน

เราก็คิดอยู่ว่าเราก็ต้องเห็นอยู่แบบนั้นต่อไป

ไม่เคยคิดว่าสิ่งนี้มันสำคัญ ไม่เคยเห็นแม้แต่ค่า

เหมือนกับการที่เราเห็นหน้าใครอยู่ทุกวัน

คน ๆ นั้นวิ่งตามเราอยู่ทุกวัน ใส่ใจเราอยู่ทุกวัน

เราก็มักจะเห็นแค่ว่าใครคนหนึ่งกำลังทำอะไรที่ดู งี่เง่า น่ารำคาญ

จนวันหนึ่งถ้าเราสูญเสียคนๆนั้นไป

เราก็อาจจะรู้สึกเสียใจบ้าง

เราอาจจะต้องการเรียกร้องให้มาเหมือนเดิม

หรือบางทีเราก็อาจจะรู้สึกว่าดีใจที่ได้มีชีวิตที่ปราศจากความรำคาญ

แต่จะมีใครที่เคยรู้สึกถึง

ความรู้สึกของคนที่เป็นผู้ให้ๆ เราทุกสิ่งทุกอย่าง

บางทีสิ่งที่เขาทำอยู่อาจไม่ได้ตั้งใจจะให้คุณรำคาญ

แต่เขาทำไปเพราะเขารักคุณจริงๆ

เหมือนความรักของพ่อแม่

เหมือนความรักของญาติผู้ใหญ่ของคุณ

เหมือนความรักของใครอีกหลายคนที่ให้คุณด้วยความจริงใจ

คุณเคยคิดว่าสิ่งเหล่านี้สำคัญบ้างไหม

คุณเคยคิดว่าคุณดูแลพวกเขาดีพอหรือยัง

คุณให้ความสำคัญกับคน-ถูกคนหรือเปล่า

คุณให้ความสำคัญกับคนที่ให้วัตถุคุณมากกว่าคนที่ให้ความรู้สึกที่ดีกับคุณหรือเปล่า

สิ่งที่สำคัญมักมองไม่เห็นด้วยตาแต่ต้องมองด้วยหัวใจ

แต่เรามักไม่มีเวลาพอที่จะใช้หัวใจมอง

เรามองอะไรแค่ฉาบฉวยแล้วก็ตัดสิน

เรามองดูความรวยความจนของคน ที่สิ่งของที่เขาใช้

เรามองความดีของคน ตรงที่เขาแสดงให้เราเห็น

เรามองอะไรหลายอย่างด้วยตาแล้วเราก็ตัดสินคนเพียงแค่เวลาไม่เกิน 5 นาที

เราต้องสูญเสียมิตรที่ดีไปเพียงเพราะเราอ้างว่าไม่มีเวลา

เราไม่มีเวลาก็ต่อเมื่อเราไม่สนใจ

เราไม่ให้ความสำคัญต่อสิ่งนั้น ต่อคนๆนั้น

แต่ถ้าลองมองย้อนดูทำไมเราถึงมีเวลาทำอะไรมากมายหลายอย่างในแต่ละวัน

เพราะเราให้ความสนใจ ให้ความสำคัญ

ทำไมคุณไม่ลองให้ความสำคัญกับสิ่งที่คุณลืมไป

กับคนที่หวังดีกับคุณแต่คุณไม่เคยมอง

อย่าปล่อยให้มิตรภาพดีๆต้องมีรอยร้าว

เพราะเมื่อวันหนึ่งที่คนๆ นั้นต้องจากเราไป

เราจะได้จากกันด้วยความรู้สึกที่ดี

เราจะได้ไม่รู้สึกผิดเพราะว่า

เรายังทำดีกับเขาไม่เพียงพอ



"พ่อแม่ผู้แก่เฒ่า"

@ พ่อแม่ ก็แก่เฒ่า ......จำจากเจ้า ไม่อยู่นาน

จะพบ จะพ้องพาน ......เพียงเสี้ยววาน ของวันคืน


@ ขอเถิด ถ้าสงสาร ......อย่ากล่าวขาน ให้ช้ำใจ

คนแก่ ชะแรวัย ......คิดเผลอไผล เป็นแน่นอน


@ ไม่รัก ก็ไม่ว่า ......เพียงเมตตา ช่วยอาทร

ให้กิน และให้นอน ......คลายทุกข์ผ่อน พอสุขใจ


@ เมื่อยาม เจ้าโกรธขึ้ง......ให้นึกถึง เมื่อเยาว์วัย

ร้องไห้ ยามป่วยไข้ ......ได้ใครเล่า เฝ้าปลอบโยน


@ เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่....แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน

หวังเพียง จะได้ผล ......เติบโตจน สง่างาม


@ ขอโทษ ถ้าทำผิด ......ขอให้คิด ทุกทุกยาม

ใจแท้ มีแต่ความ ......หวังติดตาม ช่วยอวยชัย


@ ต้นไม้ ที่ใกล้ฝั่ง ......มีหรือหวัง อยู่นานได้

วันหนึ่ง คงล้มไป ......ทิ้งฝั่งไว้ กลายเป็นดิน

ขอบคุณบทความจากทำดีดอทเน็ต(จั่นเจา)

สำคัญที่...ลมปาก

เป็นยอดคม เช่น "ปากคนฆ่าคนจนม้วยมุด มากกว่าคมอาวุธเป็นไหนไหน"
เป็นยอดลม เช่น "เป็นมนุษย์สุดนิยมเพียงลมปาก จะได้ยากโหยหิวเพราะชิวหา"
เป็นยอดรส เช่น "มีดว่าคมก็ไม่มากเหมือนปากคม รสหวานขมขมไม่มากเหมือนปากคน"
เป็นยอดอาวุธ เช่น "จำจะพลิ้วยชิวหาเป็นอาวุธ สังหารบุตรเจ้าลังกาให้อาสัญ"

ถึงบางพูด พูดดีเป็นศรีศักดิ์ มีคนรัก รสถ้อยอร่อยจิต แม้พูดชั่วตัวตาย ทำลายมิตร จะชอบผิดในมนุษย์ เพราะพูดจา

เป็นมนุษย์สุดนิยม เพียงลมปาก จะได้ยากโหยหิว เพราะชิวหา แม้นพูดดี มีคนเขาเมตตา จะพูดจา จงพิเคราะห์ให้เหมาะความ

ปากเป็นเอก เฉกเช่นเป็นอาวุธ ปากมนุษย์คมกล้า น่าหวาดหวั่น ปากดีมีประโยชน์ ไร้โทษทัณฑ์ ปากชั่วนั้น ย่อมลำบากเพราะปากมอม

ปากเปราะเปราะเราะร้าย ยิ่งร้ายกาจ ปากตลาดโจษจัน นั้นยิ่งแย่ ปากหอยปากปู ไม่มีใครแล เที่ยวยุแหย่ แทะแยกคนแตกคอ

อันรสปากหากหวาน ก็หวานเด็ด บรเพ็ดก็ไม่มากเท่าปากขม มีดว่าคมก็ไม่มาก เหมือนปากคม รสหวานขม ขมไม่มากเหมือนปากคน

เป็นมนุษย์สุดจะดีที่ลมปาก ถ้าพูดมากแต่ไร้ค่า พาเสียศรี แม้พูดน้อยด้อยราคา ค่าไม่มี พูดไม่ดีเสียค่าราคาคน

ขอบคุณบทความจากมายไซเบอร์ดอทคอม

ซึ้งมากๆค่ะ

อย่างน้อยก็ยังดีใจว่า ตอนพ่อ แม่เจ็บป่วย เราอยู่ดูแล ปรนนิบัติท่าน
ตอนนี้ไม่มีท่านแล้ว ทั้งพ่อทั้งแม่เลย แต่ก็ยังดีใจว่า ได้อยู่ใกล้ชิดท่าน ยามที่ท่านต้องการเรา
คิดถึงพ่อกับแม่เสมอค่ะ

ตอนที่พ่อไม่สบายจิก้อเต็มที่ค่ะแต่ยังรู้สึกไม่ดีพอแต่ก้อคงทำอะไรให้มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว
เป็นบทเรียนเพราะยังมีแม่ให้ดูแลอีกคน

ขอบคุณมากค่ะ ที่เอาสิ่งดีๆมาให้อ่านอีกแย้ววว

ขอบคุณมากๆค่ะ สำหรับสิ่งดีๆ

ถูกต้องเลยค่ะ
อย่างพี่ดิว พอมีลูกแล้ว
ถึงได้ย้อนคิดกลับไปว่า
พ่อแม่เรา ลำบากมากกกกจริงๆ
ทำให้รักพ่อ แม่มากขึ้นอีกเยอะๆเลย
เมื่อวานวันพ่อ พี่ดิวก็กลับไปหาพ่อแม่
ไปไหว้ขออโหสิกรรมที่เคยทำให้พ่อแม่
ไม่สบายใจ พ่อแม่พร้อมจะให้อภัยลูกจริงๆค่ะ
ขอเพียงได้รู้ว่าลูกสำนึกผิด พ่อแม่เราก็มีความสุขแล้ว

ไม่มีใครรักและหวังดีกับเรา
เท่าพ่อแม่ของเราค่ะ....

อะไรที่เราทำได้ ให้ได้ ตอนที่ท่านยังอยู่กับเรา
ทำให้เต็มที่ค่ะ วันหนึ่งที่ท่านจากไป....
จะได้ไม่ต้องเสียดาย ว่ามีอะไรที่ยังไม่ได้ทำ...

อนุโมทนาสาธุกับทุกๆคนด้วยครับ :p

ขอบคุณมากค่ะ อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆ มากมายเลย รักพ่อและแม่ที่สุดในชีวิตค่ะ