-
ถึงบ้านแล้วค่ะ
เฮ้อออออออ !!!! ขอถอนหายใจยาวๆกับการเดินทางกลับบ้านครั้งนี้
แวะมาแจ้งเพื่อนๆที่ให้กำลังใจมาตลอดนะคะ ขอบคุณทุกๆคนมากๆ นะคะ
เครืองออกตี 2 ตามเวลา ที่ Guilin ถึงอู่ตะเภาประมาณ ตี 3 ครึ่ง
เห็นสนามบินแล้ว ความรู้สึกแรก เหมือนไม่ได้อยู่เมืองไทยเลยค่ะ
เหมือนอยู่ค่ายอพยพ เหมือนอยู่ในภาวะสงคราม มีเตียงรักษาพยาบาล
มีคนป่วย มีคนรอรับการรักษา ต่างชาตินอนกันเกะกะ ตามพื้น เศร้าค่ะ
คิดว่าจะถ่ายรูปมาให้ดู คุณสามีดันไม่ได้ชาร์แบทกล้อง เลยอดค่ะ
ถึงโรงแรมดุสิต พัทยา ประมาณเกือบๆ ตี 5 ทีแรกคิดว่าจะขับรถไปอยุธยาเลย
จาไปแวะหาคุณแม่อ่ะค่ะ แต่เนื่องจากอดนอนมาทั้งคืน ก็เลยตัดสินใจนอนพัก
ที่ดุสิต พอบ่ายสองก็เริ่มออกเดินทางต่อ นอนอยุธยา 1 คืน
เมื่อวานนี้ขับรถจากอยุธยา กลับมาเชียงใหม่ ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ
ตั้งใจว่าถึงบ้านจะรีบมาแจ้งเพื่อนๆ ปรากฏว่า สายชาร์ทคอม หาย เฮ้อ!!!
วันนี้เลยต้องไปถอยมาใหม่ เพิ่งจะได้ออนไลน์ นี่แหละค่ะ
ตอนเช้าไปหาคุณหมอเพื่อนตรวจครรภ์ น้องแข็งแรงดี
คุณหมอได้สอบถามถึงเรื่องที่ต้องติดอยู่เมืองจีน ก็คุยกันสนุกสนาน
แต่พอคุณหมอรู้ว่าขับรถจากอยุธยา มาเชียงใหม่เองเท่านั้นแหละ โดนซะ
คุณหมอบอกว่า "ไม่ใช่อายุ 24 นะคุณน้ำ พอแล้ว หมอไม่ให้บินแล้วนะ"
ก็รับปากคุณหมอไปเรียบร้อย
ยังงัยซะก็มาถึงบ้านเรียบร้อย ขอบคุณเพื่อนๆที่เป็นห่วง เป็นกำลังใจให้ทุกๆท่านด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
ดีใจที่คุณน้ำกลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพและปลอดภัยทั้งคุณแม่คุณลูกค่ะ
พักผ่อนเยอะๆนะคะ
-
ในที่สุดก้อกลับบ้านเราเน้อออ
ถึงโดยสวัสดิภาพ ^^ คริคริ
ดูแลสุขภาพด้วยน้า
-
ดีใจด้วยคร๊าาาา กลับบ้านโดยสวัสดิภาพแย้ววววว
ดิวว่า ถึงคุณหมอไม่ห้าม คุณนำ้ก็คงเข็ด ไม่กล้าบินแล้ว
เพราะกลัวกลับบ้านไม่ได้ 555
-
-
ดีใจด้วยนะเจ้า ที่ถึงบ้านโดยปลอดภัย จากนี้ไปก็ขอให้คุณน้ำ บำรุง รักษาสุขภาพเพื่อให้หนูน้อยในครรภ์ สมบูรณ์ แข็งแรงต่อไปนะเจ้า
-
ดีใจด้วยค่ะ กลับบ้านโดยสวัสดิภาพแล้ววววว
-
-
ดีใจด้วยนะคะ กลับถึงบ้านโดยสวัสดีภาพ.... ตามลุ้นพี่น้ำอยู่เหมือนกันค่ะ ขอให้สุขภาพแข็งแรงทั้งกายทั้งใจ ทั้งคุณแม่คุณลูกนะคะ :)
-
ขอบคุณทุกๆคนนะคะ ครั้งหนึ่งในชีวิตตื่นเต้นดีค่ะ
แต่ก็ขออย่าให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับชาติบ้านเมืองเราอีกเลยนะคะ
คุณดิวค่ะ ยังค่ะ ยังไม่เข็ดง่ายๆ ขอรอคลอดลูกก่อนค่ะ ฮ่าาาา
นึกถึงเมื่อสัก 10 ปีที่แล้ว(ถ้าจำไม่ปผิด) เคยเจอเที่ยวบินมหาโหด TG 916 ไป LONDON
ครั้งนั้น บินอยู่สองวัน กว่าจะถึงที่หมาย วันแรกเครื่องยนต์เสียต้องบินกลับ
หลังจากนั้นวันรุ่งขึ้นบินกันใหม่ ก็โดนรัสเซีย ให้ลงจอดมอสโค (ก่อนที่จาโดนยิง)
พอลงจอดได้ทหารรัสเซียก็มาเอากัปตันของพวกเราหายไปประมาณเกือบสามชั่วโมง
ส่วนผู้โดยสารให้อยู่ในเครื่องห้ามลง นึกแล้วยังมันส์ไม่หาย นี่ถือเป็นครั้งที่สองในชีวิต
ที่เจออะไรตื่นๆ ปนเซ็งๆ แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ถึงบ้านดีใจสุดๆ คิดถึงเตียง คิดถึงหมอน
หลับเป็นตายเลยค่ะ เมื่อคืน
