10 ธันวาคม ของทุกปี วันรัฐธรรมนูญ ร่วมระลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของรัชกาลที่ึ7 ที่ได้ทรงพระราชทานรัฐธรรมนูญฉบับแรก ให้แก่ประชาชนชาวไทย
ได้เห็นลิงค์แชร์รูปภาพและข้อความจากเพื่อนคนหนึ่งใน facebook มาค่ะ
เลยอยากเอามาแชร์เพื่อนๆSBN ค่ะ
พอเห็น ก็พึ่งจะระลึกขึ้นมาได้ว่า วันที่10 ธ.ค. ไม่ใช่แค่วันหยุดนี่นา (มีแต่คำว่าวันหยุดอยูู่ในหัว)
10 ธันวาคม วันรัฐธรรมนูญ
เป็นวันที่ รัชกาลที่ ๗ ที่ได้ทรงพระราชทานรัฐธรรมนูญฉบับแรก ให้แก่ประชาชนชาวไทย
เป็นวันที่สำคัญมากๆของชาวไทยเลยล่ะค่ะ
จึงขอชวนเพื่อนๆ ร่วมกันระลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณ
ของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 7 ที่ได้ทรงพระราชทานรัฐธรรมนูญฉบับแรก ให้แก่พวกเราชาวไทย ค่ะ
ตั้งแต่สมัยอดีตกาลมา ประเทศไทยมีการปกครองในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ หรือเป็นการปกครอง ที่พระมหากษัตริย์มีอำนาจเด็ดขาด ในการบริหารราชการแผ่นดิน
ไม่ว่าจะเป็นอำนาจนิติบัญญัติ อำนาจบริหารหรืออำนาจตุลาการ และจะเรียกกันง่าย ๆ ว่า เป็นการปกครองแบบกษัตริย์อยู่เหนือกฎหมาย คือเป็นทั้งผู้ออกกฎหมายบริหารบ้านเมือง และตัดสินคดีความด้วยพระองค์เอง ส่วนพวกขุนนาง ข้าราชการ เป็นเพียงกลไก ที่ปฏิบัติไปตามพระบรมราชโองการเท่านั้น
และถึงแม้ว่าพระมหากษัตริย์ จะทรงมีอำนาจสมบูรณ์เด็ดขาด ในการบริหารปกครองบ้านเมือง แบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ แต่ก็มิได้ทรงใช้อำนาจที่มีอยู่อย่างไม่ชอบธรรม เพราะพระองค์ทรงไว้ซึ่งทศพิธราชธรรม
ในสมัยรัตนโกสินทร์ พระมหากษัตริย์ไทย หลายพระองค์ได้ทรงแสดงออกถึงการสนับสนุนการปกครอง ในระบอบประชาธิปไตย และได้ทรงสืบสานเจตนารมณ์มาตามลำดับ เริ่มตั้งแต่
รัชกาลที่ 3 พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทรงมีพระราชดำริเกี่ยวกับองค์รัชทายาทว่า พระองค์จะไม่ทรงตั้งผู้ใดไว้ แต่โปรดเกล้าฯ ให้เหล่าบรรดาข้าราชการเสนาบดีตกลงกันว่า สมควรจะตั้งผู้ใดให้สืบราชสมบัติต่อไป น่าจะถือได้ว่า พระองค์ทรงมีพระราชดำริเป็นประชาธิปไตย ด้วยการเปิดโอกาสให้ผู้ที่จะถูกปกครอง ได้มีโอกาสเลือกผู้ปกครองได้เอง
รัชกาลที่ 4 พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระองค์ได้ทรงยอมรับอารยธรรมตะวันตก เพื่อปรับปรุงสิ่งต่าง ๆ ให้เข้ากับสภาพบ้านเมือง โดยมีพระราชดำริ ที่เป็นประชาธิปไตย ที่ต้องการให้มีความเสมอภาค เพื่อไม่ให้เกิดความแตกต่าง และช่องว่างระหว่างชนชั้น ทรงโปรดฯ ให้ประชาชนเลือกนับถือศาสนาได้ตามใจชอบ และจัดให้ราษฎรมีการศึกษาโดยเท่าเทียมกัน
รัชกาลที่ 5 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระองค์ได้ทรงสานต่อการวางรากฐานการปกครอง ในระบอบประชาธิปไตย ตามแนวพระราชดำริของพระราชบิดา โดยโปรดเกล้าฯ ให้จัดตั้งโรงเรียนให้ประชาชนทั่วไป ได้มีโอกาสศึกษาเล่าเรียน และให้มีการตั้งทุนเล่าเรียนหลวงขึ้น นอกจากนี้ ทรงปรับปรุงแก้ไขการปกครองแผ่นดิน ทั้งเรื่องศาล ระบบบริหารราชการส่วนกลาง และทรงริเริ่ม ระบบการบริหารราชการส่วนท้องถิ่น โดยโปรดให้จัดตั้งสุขาภิบาลท่าฉลอม จังหวัดสมุทรสาครขึ้น เพื่อให้ราษฎรเลือกผู้ปกครองกันเอง นับเป็นการเริ่มต้นการปกครองในระบอบประชาธิปไตย
รัชกาลที่ 6 พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว พระองค์ได้โปรดให้จัดตั้ง ดุสิตธานี ซึ่งเป็นเมืองจำลองขึ้น เพื่อเป็นการทดลองการปกครองตามระบอบประชาธิปไตย มีการตราธรรมนูญดุสิตธานีขึ้น ซึ่งมีลักษณะการปกครองโดยคณะนครภิบาล มีการตั้งพรรคการเมือง มีการแบ่งเขตการปกครองออกเป็นเขตๆ มีสถานที่ทำการรัฐบาลถาวร มีการหาเสียงเลือกผู้แทนราษฎร ตามธรรมนูญดุสิตธานี ซึ่งก็คือรัฐธรรมนูญ และมีการออกหนังสือพิมพ์เพื่อให้สิทธิเสรีภาพ ในการติชมกิจการบ้านเมืองได้
ในสมัยรัชกาลที่ 7 พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว พระองค์ทรงทำการปูพื้นฐาน การปกครองในระบอบประชาธิปไตรต่อ โดยทรงดัดแปลงสภาที่ปรึกษาส่วนพระองค์ ที่ตั้งขึ้นในสมัย พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ให้เป็นสภาองคมนตรี มีอำนาจหน้าที่ ในด้านประชุมปรึกษาหารือข้าราชการต่างๆ มีสมชิก 227 คน โดยสมชิกนี้ มีสิทธิค้านได้ด้วย โปรดฯ ให้ตราพระราชบัญญัติองคมนตรีขึ้น ในปี พ.ศ. 2470
พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงมีพระราชดำริ ที่จะพระราชทานรัฐธรรมนูญให้แก่ราษฎร์ของพระองค์ โดยโปรดเกล้าฯ ให้พระยาศรีวิสารวาจา และ นายเรมอนต์ สตีเวนส์ ร่างรัฐธรรมนูญถวาย
แต่ยังไม่ทันเสร็จเรียบร้อย ตามพระราชปณิธาน คณะราษฎร์ โดยการนำของพันเอกพระยาพหลพลหยุหเสนา ( พจน์ พหลโยธิน ) พันเอกพระยาทรงสุรเดช (เทพ พันธุมเสน ) และพันเอกพระยาฤทธิอัดเณย์ (สละ เอมะศิริ ) ก็ได้กำเนิดการปฏิวัติในวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2475 เพื่อเปลี่ยนแปลงการปกครอง จากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ มาเป็น ระบอบประชาธิปไตร
นอกจากนี้ ในวันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2475 ได้มีการประกาศใช้รัฐธรรมนูญชั่วคราว หรือที่เรียกว่า พระราชบัญญัติธรรมนูญการปกครองแผ่นดินสยามชั่วคราว และสาระสำคัญของธรรมนูญการปกครองฉบับนี้ คือ การที่กำหนดว่าอำนาจสูงสุดในการปกครองประเทศ หรืออำนาจอธิปไตยเป็นของราษฎรทั้งหลาย การใช้อำนาจสูงสุดก็ให้มีบุคคล คณะบุคคลเป็นผู้ใช้อำนาจแทนราษฎร ได้แก่ พระมหากษัตริย์ สภาผู้แทนราษฎร คณะกรรมการราษฎร และศาล
ถึงแม้ว่าการเปลี่ยนแปลงการปกครอง จะมิได้เป็นไปโดยการพระราชทานจากเบื้องบนลงมาสู่เบื้องล่าง ดังที่พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าฯ ทรงตั้งพระทัยไว้ แต่พระองค์ก็ทรงเห็นแก่ความสงบสุขของประชาราษฎร์ จึงทรงยอมรับเป็น พระมหากษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญ
นับว่ามีความสำคัญอย่างยิ่ง ในประวัติศาสตร์การปกครองของชาติไทย เนื่องจากได้เปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราช ที่ใช้กันมาเป็นเวลา 700 กว่าปี มาเป็นระบอบประชาธิปไตย โดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข ภายใต้รัฐธรรมนูญอันเป็นกฎหมายสูงสุดของประเทศ
ส่วนสาเหตุที่ต้องมีการเปลี่ยนแปลงการปกครอง เนื่องมาจาก
1 .พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 7 ทรงมีพระราชประสงค์ ที่จะพระราชทานรัฐธรรมนูญ เพื่อเป็นหลักในการปกครองประเทศให้แก่ประชาชนชาวไทย
2. หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ได้เกิดภาวะวิกฤทางเศรษฐกิจตกต่ำทั่วโลก ประเทศไทยได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ดังกล่าว พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 7 ได้ทรงปลดข้าราชการออกเ พื่อแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจ ทำให้เกิดความไม่พอใจในหมู่ข้าราชการ
3.อิทธิพลจากวัฒนธรรมตะวันตก เกี่ยวกับทางการเมือง ทำให้กลุ่มคนหนุ่มสาว ต้องการความเปลี่ยนแปลง
4. รัฐบาลได้มีการออกกฎหมายเกี่ยวกับภาษี ได้แก่ ภาษีโรงเรือน ภาษีที่ดินจากราษฎร
จากสาเหตุดังกล่าวข้างต้น ทำให้เกิดความไม่พอใจในหมู่ข้าราชการทหาร และราษฎรทั่วไปจึงทำให้มีการเปลี่ยนแปลงการปกครอง โดยการปฏิวัติ จากคณะผู้รักษาการพระนครฝ่ายทหาร
และถึงแม้ว่าประเทศไทย จะมีการเปลี่ยนแปลงการปกครอง มาเป็นระบอบประชาธิปไตย แต่ก็ถือว่าพระมหากษัตริย์ ยังเป็นประมุขของประเทศ
เป็นสถาบันที่มีการสืบราชสมบัติ ต่อกันไปในราชวงศ์ ดังนั้น การปฏิบัติราชการต่างๆ จะต้องมีกรรมการราษฎรผู้หนึ่ง เป็นผู้ลงนามรับสนองพระราชโองการ โดยได้รับความยินยอม จากคณะกรรมการราษฎรจึงจะใช้ได้ และมีสถาบันที่เกิดใหม่ คือ สภาผู้แทนราษฎร ซึ่งมีอำนาจทางนิติบัญญัติ ในการออกกฎหมายต่าง ๆ เมื่อพระมหากษัตริย์ ลงพระปรมาภิไธยประกาศใช้แล้ว จึงจะมีผลบังคับใช้ ด้วยเหตุดังกล่าว ทำให้ในระยะแรก ของการเปลี่ยนแปลงการปกครอง สภาผู้แทนราษฎร จึงเป็นสถาบันที่มีอำนาจสูงสุด ในทางการเมือง ส่วนการใช้อำนาจตุลาการ ยังคงให้ศาลยุติธรรมที่มีอยู่แล้วพิจารณาพิพากษาคดี ให้เป็นไปตามกฎหมายได้ตามเดิม
ต่อมาเมื่อวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2475 พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้พระราชทานรัฐธรรมนูญ แห่งราชอาณาจักรสยามฉบับถาวร
ทางราชการจึงได้กำหนดให้วันที่ 10 ธันวาคมของทุกปี เป็นวันรัฐธรรมนูญ ซึ่งมีหลักการที่ต่างกับฉบับแรก ในวาระสำคัญหลายประการ เช่น ได้มีการเปลี่ยนแปลงการปกครองมาเป็น การปกครองแบบระบอบรัฐสภา เนื่องจากรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2475 ได้บัญญัติให้พระมหากษัตริย์ ซึ่งเป็นประมุข ไม่ต้องรับผิดชอบทางการเมือง เป็นผู้ใช้อำนาจทางคณะรัฐมนตรี ที่พระมหากษัตริย์ทรงแต่งตั้งให้บริหารราชการแผ่นดิน
แต่ทั้งนี้คณะรัฐมนตรี จะต้องรับผิดชอบ ในการบริหารราชการแผ่นดิน ต่อสภาผู้แทนราษฎร รัฐสภาซึ่งเป็นฝ่ายนิติบัญญัติ มิได้ใช้แต่เพียงอำนาจนิติบัญญัติเท่านั้น
แต่มีอำนาจที่จะควบคุมคณะรัฐมนตรี ในการบริหารราชการแผ่นดินด้วย อย่างไรก็ตาม คณะรัฐมนตรีซึ่งประกอบกันเป็นรัฐบาล ก็มีอำนาจที่จะยุบสภาผู้แทนราษฎรได้ หากเห็นว่ามีการดำเนินการที่จะเป็นภัย หรือเสื่อมเสียผลประโยชน์สำคัญของรัฐ ที่มีผลเท่ากับถอดถอนสมาชิกสภา ที่ได้รับเลือกตั้งมาเพื่อให้ราษฎรเลือกตั้งใหม่ ในส่วนที่เกี่ยวกับพระมหากษัตริย์นั้น ได้บัญญัติไว้ว่า พระมหากษัตริย์ ดำรงอยู่ในฐานะอันเป็นที่เคารพสักการะผู้ใดจะละเมิดมิได้ นับตั้งแต่มีการเปลี่ยนแปลงการปกครองใน พ.ศ. 2475 มาจนถึงปัจจุบัน
ขอบคุณ
ข้อความและรูปภาพจากFB คุณ LeoLee
ขอบคุณ คุณ Cabbage Smart ที่แบ่งปันมาให้ได้อ่านค่ะ
และขอบคุณ แหล่งข้อมูลเกี่ยวกับประวัติวันรัฐธรรมนูญ ค่ะ
http://variety.teenee.com/foodforbrain/12346.html
http://hilight.kapook.com/view/18208
http://www.tongzweb.com/12-10.asp
http://scoop.mthai.com/specialdays/3468.html
