ไอ้ทุยช่วยด้วย..................

เทิดศักดิ์.....ด๊อกเตอร์หนุ่ม...ดีกรีเมืองนอกคนหนึ่ง..
เพิ่งเรียนจบมาใหม่ ๆ
จึงเดินทางกลับประเทศไทย...

ด้วยฐานะร่ำรวย..เรียกว่า..มีหน้ามีตาในสังคม..
จึงอยากไปออกเที่ยวเปิดหูเปิดตา..ที่ต่างจังหวัด..
ก็ขับรถเบ๊นซ์คันโปรด..ไปเที่ยวอย่างสบายใจ..
เผอิญ..คิดถึงเพื่อนเก่า..
จึงอยากไปเยี่ยม...

ด้วยความทุระกันดารของบ้านนอกเมืองนา...
ถนนหนทางก็ลำบาก..
ช่วงนั้นหน้าฝนพอดี...
จึงทำให้รถของเทิดศักดิ์..ติดหล่ม..ไม่สามารถขับต่อไปได้...
พยายามอยู่นานแต่ก็ไม่เป็นผล...

ก็พอดี..ได้เวลาเลิกงาน...กลับบ้านกลับช่อง..
ของพี่น้องชาวไร่-ชาวนา..

เผอิญลุงหมู....จูงคอยมาพอดี...
เทิดศักดิ์จึงร้องขอ..ขอความช่วยเหลือ..
>>>…แต่ด้วยกำลังของลุงหมู..กับเทิดศักดิ์...
>>>…ก็ไม่สามารถดันแรงรถให้ขึ้นหล่มได้...

ลุงหมู..จึงคิดหาตัวช่วย...
>>>…...ได้การหละ...(เกิดไอเดียแบบชาวไร่ชาวนา)...
>>>…เดี๋ยวข้าให้...ไอ้ทุย..ของข้าช่วย..

ลุงหมูจึงผูกเชือกไว้ที่กันชนรถด้านหน้า...
พอผูกเสร็จ...
แกก็ร้องตะโกนเสียงดังว่า...
>>>…เอ้า...ไอ้ดำ...ออกแรงหน่อย..
>>>…ไอ้เผือก...เร็ว ๆ..ออกแรงโว้ย..
>>>…เอ้า...เจ้าทุย...ดึงอีกนิด...เกือบแล้ว...เกือบแล้ว..
ไม่ถึง 2 นาที...
เจ้าทุย..ก็สามารถดึงรถเบ๊นซ์ของเทิดศักดิ์ขึ้นจากหล่มได้...

พอรถขึ้นจากหล่มได้...
เทิดศักดิ์..ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า...
>>>…เอ๊ะ. !!!! ทำไม...ลุงหมูถึงได้เรียกชื่อควายตัวเดียวตั้งหลายชื่อ...?
>>>…เดี๋ยวเรียกไอ้ดำ..ไอ้เผือก..เจ้าทุย...???????

ลุงหมู...
>>>…อ๋อ...ที่ข้าเรียกมันหลายชื่อ...
>>>…มันไม่รู้..มันไม่เห็นหรอก...(มันตาบอด)...

>>>…สงสัย..เจ้าทุยมันคงคิดว่า...
>>>…คงมีควายเพื่อนมันอีกหลายตัวมาช่วย...(55555)...

==========================================

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..

คนเราไม่ใช่ว่าจะวัดที่ใบปริญญา..ว่าคุณจบมากี่ใบ..ระดับไหน..
แต่วัดกันที่คุณธรรม...ความมีน้ำใจ...
แม้ว่าลุงหมูแกจบแค่ ป. ๔ แต่แกก็มีน้ำใจ...และรู้จักแก้ปัญหา...
ในชีวิตของคนบ้างคน..บางครั้งเมื่อเจอปัญหา..ก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้..
เหมือนเศษผงเล็ก ๆ ที่เข้าตาเรา...เรายังต้องอาศัยให้คนอื่นเขี่ยให้...
>>>…ดังนั้น..เวลามีปัญหา..เพื่อนของเราก็พร้อมมีน้ำใจแบ่งปันให้เสมอ...
>>>…อย่าลืม..ปรึกษาผู้รู้บ้าง...ไม่มีใครรู้ทั้งหมดทุกเรื่อง..
>>>…เรื่องบางเรื่อง...ลองถามเด็กอนุบาลดู...เราคิดได้ตอบได้..(จริง ๆๆ)...

ที่มา : เรื่องเล่า...หลวงตา..น้อย

คนเราต่างคนต่างมีหน้าที่ ที่ต้องทำแต่ต่างกันไป เพราะฉนั้นคนที่ทำหน้าที่ของตนได้ดีที่ดีที่สุดคือคนที่ ประสบความสำเร็จสูงสุด ถึงเป็นหญ้า ก็มีประโยชน์อย่าง หญ้า เมื่อตัดแต่งให้ดีก็ดูสวยงามหน้านั่ง เป็นต้นไม้ใหญ่ก็คอยให้ร่มเงา เป็นดอกไม้ ก็ให้ความสวยงามสบายตา ทุกอย่างเป็นธรรมชาติมีประโยชน์และเกิดมาเพื่อเกื้อกูลกัน ขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งก็คงจะเสียสมดุล เพราะฉนั้นเรามาช่วยกันทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดกันเถอะครับ เพื่อธรรมชาติที่สมบูรณ์นะ:p

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ นะคะ

อนุโมทนาค่ะ:):)

เรื่องนี้ดีมากๆเลยครับ

ว่าแต่หลวงตาน้อย

นี่ไม่ทราบว่าอยู่วัดไหนเอย

รู้สึกคุ่นๆอ่าครับ

ไม่รู้ว่าเป็นพระที่ผมนับถืออยู่รึเปล่า

ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆ แบบนี้ ทำให้เห็นทางสว่าง จริง ๆ ด้วยทุกคนเกิดมีเพื่อเกื้อกูลกันเสมอไม่วันใดก็วันหนึ่ง

คุณคิดอย่างไร ถ้าเห็นคนทำผิด ?????????

มีคำสอนของพระอาจารย์รูปหนึ่งที่ผม นับถือเป็นอย่างยิ่ง สอนไว้ว่า
คนอื่นเขาทำผิดเพราะว่าเขาไม่รู้...................
แต่เรารู้แล้ว ว่าเขา เนี้ย ใครผิดกว่ากัน ????????

เปลี่ยนเป็นอย่างนี้ดีกว่าไหม....................

1.ถ้าเป็นคนที่พูดคุยได้ ก็บอกกล่าว ด้วยความเมตตา ไป ( เห็นมั้ย ได้แต้ม :p )
2.ถ้าเป็นคนที่พูกคุยบอกกล่าว ไม่ได้ ก็อธิฐานจิตไป "อะไรที่เค้าไม่รู้ ก็ให้เค้าได้รู้ด้วยเถอะ" (ได้แต้มอีกแล้ว :p ) แล้ววางอุเบกขา แล้วหลีกออกไปครับ

แค่นี้เอง เมตตาในตัวเราก็จะเพิ่มขึ้น โดยไม่ต้องไปหาจากที่ไหน ..................
และการว่ากล่าวที่จะทำให้เกิดเรื่องเกิดราวกันก็จะน้อยลงด้วยนะ ลองดูนะ ถ้าปฏิบัติได้.....:p

ปล. ส่วนใหญ่เวลาที่เราว่ากล่าวตักเตือนใคร เรามักไม่เห็นว่าจิตเราเป็นโทสะ(ความโกรธ) ซึ่งจิตนั้นมักสะสมความโกรธเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ โดยที่เรามักไม่รู้ตัว แล้ววันนึงก็ติดเป็นนิสัยโดยที่บางทีใครก็ไม่สามารถเตือนเราได้ แม้แต่คนใกล้ตัวเราเอง ..............

ลุงหมูเข้าใจคิดจริงๆ
ขอบคุณนะคะ ทั้งอ่านสนุก และได้สาระ

ขอบคุณมากค่ะ

ลุงหมูน่ารัก....

เราชอบบทความหรือกระทู้ของคุณ hut มาก ๆ เลยนะ มีแต่ดี ๆ มาตลอดเลยล่ะอ่านมาแล้วกีทุกทู้คร้าบบบ confirm !!!555

ลุงหมู ความคิดดีจัง เหอะๆๆๆ