พฤติกรรมแบบนี้ มีแค่ลูกเป็นคนเดียวหรือเป็นวัยของเค้ากันแน่

พอดีมีลูกคนแรก และคิดว่าเป็นคนสุดท้ัาย เนื่องจากอะไรหลายๆอย่าง เงิน การเลี้ยงดู ความอดทนของแม่ 555 เลยคิดว่ามีคนเดียวก็พอ เพราะรู้สึกว่า ตั้งแต่มีลูกมา แทนที่ยิ่งโตจะยิ่งเลี้ยงง่ายขึ้น กลายเป็นเลี้ยงยาก เอาใจยากมากก เหนื่อย บางครั้ง รู้สึกเบื่อลูก(พอดีความอดทนน้อยค่ะ แถมเป็นลูกคนเดียวของแม่ แม่ตามใจตั้งแต่เด็กไม่เคยทำอะไรเลย จนทุกวันนี้ก็ยังเป็นค่ะ) เลยรู้สึกว่า เรายังเป็นแม่ที่ดีไม่ได้ เลยขอมีคนเดียวดีกว่า แค่นี้คนอื่นมองก็คงคิดว่า แม่มันทำไมใจร้ายจังเนี่ย เด่วตี เด่วตะวาด เหอะๆๆ

อ่อ ลืมบอก น้องเดม ขวบครึ่งนิดๆแล้วค่ะ กำลังจะ 19 เดือนแล้วค่ะ

เลยจะถามเพื่อนๆดูอ่ะคะ ว่า ช่วงวัยนี้เด็กมีพฤติกรรมแบบนี้เองโดยธรรมชาติ หรือก้าวร้าวเพราะนิสัยแม่และคนรอบข้างในบ้านกันแน่คะ

น้องเดม เป็นเด็ก 2 อารมณ์ ที่มั่นใจ เพราะ เด่วก็หัวเราะ เด่วก็ร้องไห้ ในเวลาห่างกันวินาทีเดียว อารมณ์เอาแน่เอานอนไม่ได้เลย

พฤติกรรมที่เบื่อ และเห็นอยู่ทุกๆวันนี้นะคะ

1. ชอบร้องไห้ ไร้สาระ ไม่มีเหตุผล อยากร้องก็ร้อง บางทีหกล้มหัวเข่าเป็นแผลเลือดไหลซิปๆ ดันไม่ร้องซะนี่

2. จะเอาอะไรก็ต้องได้ ห้ามขัดใจเด็ดขาด ขัดเมื่อไหร่ วีนแตกเมื่อนั้น ดิ้นๆๆ แหกปาก แอ่นๆๆ จะลงพื้นท่าเดียว อุ้มก็ไม่เอา ทำตัวทิ้งตลอดเวลา

3. ชอบทำท่าทางไม่พอใจ เวลาใครมองหน้า จะชอบ ทำเสียง แข็งๆ อื้อๆๆ แบบ เหมือนตะวาดอ่ะคะ พอเลิกมองหน้าเค้า เค้าก็จะเงียบ พอทักหรือมองอีก ก็เป็นอีก ซึ่งเป็นกับคนทั่วไป(เวลาอารมณ์ไม่ดี) แล้วก็จะเป็นกับเด็กเล็กๆที่ อายุไร่เรี่ยกัน แล้วเค้า เฉยๆ จะชอบเบ่ง เหมือนข่มเค้าอ่ะคะ

4. จะชอบตี (แต่ไม่บ่อยมาก) เริ่มชอบ ตีผู้ใหญ่ ตีตัว ตีหน้าซะด้วย

5. กรี๊ดดดดดดดดดดด ร้องไห้ดังมากกกก เวลาไม่พอใจ เสียงจะลั่นบ้านเลย แล้วกว่าอารมณ์จะเย็นนานนมาก หลายนาที บางทีปล่อยให้ดิ้นๆที่พื้น 10 กว่านาทีก็ยังไม่เลิกร้องไห้ หรือเลิกดิ้น จนที่บ้านต้องอุ้ม เพราะคนแก่จะบอกเสมอ อย่าปล่อยนาน เด่วเด็กประสาทเสีย ผู้ใหญ่ จะตามใจพอสมควร โดยเฉพาะ คนเลี้ยงประจำ จะแทบไม่ให้ร้องเลย เพราะพอหลานร้อง พ่อแม่เราต้องว่าคนเลี้ยงก่อนว่า ทำไมไม่อุ้มมันให้มันร้อง เด่วเน้เลยไม่ปล่อยให้ร้องเลยตามใจก่อนเลย นี่คงเป็นเหตุหลักให้เด็กนิสัยเสีย เอาแต่ใจ เวลาเสาร์ทิตย์อยู่กับ เราและสามี ก็จะร้องบ่อย เพราะเรากับแฟนไม่ตามใจ ก็จะปวดหัว เพราะต้องทนกับเสียงร้องแทบทั้งวัน

6. นิดหน่อยร้อง นิดหน่อยร้อง ไม่ใช่เรื่องก็ร้อง ทำไรไม่ได้ ขอร้องแหกปากไว้ก่อน คนจะได้มาช่วย มาตามใจ

ที่นึกออกก็มีแค่นี้หล่ะคะ นี่ขนาดได้ลูกสาวนะคะ ใครๆ ก็บอกว่า มีลูกสาวดี น่ารัก เหอะๆๆ ตรงข้ามแบบ 100%เลยค่ะ ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองมีลูกสาว มีแต่ลูกแสบ อ่ะคะ กลุ้ม เลยไม่คิดอยากจะมีลูกอีกเลยยยยย เข็ดค่ะ

และเพื่อนๆ พอจะมีวิธีแนะนำ ในการสอน หรือหัดนิสัยเค้าไหมค่ะ พอดีหมอที่สมิติเวช บอกว่า บางทีก็ต้องให้พบหมอผู้เชี่ยวชาญ จะได้ฝึกนิสัยได้ทัน ซึ่งก็ต้องเสียเงิน ที่บ้านไม่เห็นด้วยค่ะ เพราะเค้าบอกว่า แต่ก่อนไม่เห็นมีแบบนี้ ก็เลี้ยงกันโตมาได้อ่ะ อะไรนิดหน่อยก็ต้องให้หมอจัดการ ปรึกษาหมอ คนแ่ก่ที่บ้านไม่เห็นด้วยอย่างแรง

แต่บางครั้งก็รู้สึกว่า บางทีปรึกษาหมอก็อาจจะได้เทคนิคที่ถูกต้อง เผื่อจะสอนเค้าง่ายขึ้น แต่ใจก็คิดว่า คงจะยาก เพราะพฤติกรรมคนที่้บ้านจะเลี้ยงแบบตามใจไปซะแล้ว เลยกลัวต้องเสียเงินฟรีค่ะ 55555

เพื่อนๆช่วยแนะนำหน่อยนะคะ ว่าเป็นวัยของเค้า หรือว่า เป็นนิสัยส่วนตัวของลูกเราคนเดียวเท่านั้น ขอบคุณค่ะ

เป็นพฤติกรรมที่ไม่ถูกค่ะ ลูกพี่ชายเพื่อนก็เป็นแบบนี้ เกิดจากการตามใจทั้งบ้านเหมือนกัน แต่นั่นแย่กว่าเพราะพ่อแม่ก็ไม่รู้สึกเป็นปัญหาเพราะรักลูกมาก ทำอะไรก็น่ารักไปซะหมด คนรอบข้างบอกก็ไม่เชื่อ จนไปสมัคร gymboree แล้วเขาไม่รับบอกว่าเข้ากับเพื่อนๆไม่ได้เลย เป็นเด็กมีปัญหา บอกให้ไปปรึกษาหมอก่อน คุณหมอบอกให้พาตายายมารักษาด้วย เพราะแก้ที่เด็กอย่างเดียวไม่ได้ ต้องแก้ที่คนเลี้ยงด้วย

อ๋องก็ดุนะคะ เวลางอแงไร้สาระ อาละวาด แกล้งคนอื่น แต่เวลาดุเราก็ต้องบอกเหตุผลด้วยว่าทำไมถึงดุถึงตี เช่น ลูกบอกว่าก็น้องมาแกล้งหนูก่อนนี้ หนูก็ตีกลับ แบบนี้แม่ตีนะ ทำน้องไมได้เพราะน้องยังเล็กอยู่ น้องยังไม่รู้เรื่อง ตอนหนูเด็กๆหนูก็เป็นแบบน้อง เราเป็นพี่น้องกันต้องรักกัน หากหนูไม่รักน้อง แม่ก็จะไม่รักหนู แล่วหนูอยากให้แม่รักไหม แล้วอยากให้รักมากไหม เพราะแม่จะรักหนูเท่าที่หนูรักน้อง แบบนี้เขาก็จะเข้าใจ

แล้วเวลาเล่นกับเพื่อนก็เหมือนกัน บางครั้งทะเลาะกันทุกห้านาทีเลย เราก็ต้องสอนทั้งคู่เลย ว่าเวลาเล่นด้วยกันก็ต้องมีโดนกันบ้าง เพื่อนไม่ได้ตั้งใจหรอก เป็นเพื่อนกันต้องให้อภัยกัน ต้องแบ่งปันกันเล่น แต่หากใครทำใครก่อนให้ไปบอกครู อย่าทำกันกลับ และหากหนูทำเพื่อนเจ็บต้องขอโทษ แล้วถ้าเพื่อนขอโทษหนูแล้วก็ต้องดีกันนะ หากใครนิสัยไม่ดีเล่นแรงก็อย่าไปยุ่งกับเขาจะได้ไม่เจ็บตัว

การสร้างนิสัยที่ดีไม่ใช่สอนเพียงครั้งเดียว ต้องบอกเรื่อยๆ แบบไม่ดุด่า หรือจำจี้จ้ำไช แบบนั้นมันน่าเบื่อนึกถึงเป็นเราเองก็ไม่ชอบใช่ไหมคะ แต่เราควรแทรกไปในชีวิตประจำวันจนเป็นนิสัย แล้วเราก็ต้องทำให้ดูเป็นตัวอย่างที่ดีด้วย เข่น ไม่ตะคอกคนอื่นแม้กระทั่งสัตว์ ทิ้งขยะลงถัง เก็บของเล่นเข้าที่ เอาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วไปใส่ตระกร้า ข้ามทางม้าลาย เข้าคิว ให้รถทางเลี้ยวไปก่อน ให้หมาข้ามถนนก่อน ฯลฯ เวลาที่ทำก็สอนลูกไปด้วยนะคะ ไม่ใช่ทำเฉยๆ เขาจะได้เข้าใจ เรื่องเหล่านี้ดูเหมือนเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ไม่ควรมองข้ามนะคะ มันเป็นการฝึกและซึมซับจนเป็นนิสัยให้ลูกเรามีระเบียบ มีน้ำใจ รู้จักแบ่งปัน แล้วเขาจะเข้าสังคมได้ง่ายเพราะรู้จักปรับตัว แล้วการเป็นคนนิสัยดีเพื่อนๆก็อยากเล่นด้วย จะไปต่างที่ หรือย้ายโรงเรียนก็มีเพื่อนง่ายค่ะ

ก็อยากฝากไว้แล้วกันว่าต้องเริ่มที่คนเลี้ยง ผู้ใหญ่ในบ้านก็เป็นปัญหาใหญ่ งั้นเสาร์อาทิตย์เวลาอยู่กับเรา เราก็ทำให้ดีที่สุดแล้วกัน

ขอยืนยันอีกครั้งว่าลูกสาวน่ารักค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ คุณ Ayu คิดคล้ายๆกันเลย ตรงที่ว่า หมอก็บอกว่า ต้องให้ตายาย คนเลี้ยงมาพบหมอด้วย ซึ่งคงทำได้ยาก ก็เลยต้องหัดกันในวันเสาร์อาทิตย์อ่ะคะแล้วก็จะได้ยินเสียงร้องอยู่เรื่อยๆ เพราะไม่มีใครตามใจ ก็จะพยายามทำให้ดีที่สุดอ่ะคะ เพราะว่า อยากให้เค้าเป็นคนอ่อนโยนมากกว่านี้หน่อย หรือไม่ก็สายเลือดเข้มข้นอ่ะคะ เพราะจิงๆ พ่อกับแม่ก็ เป็นคนอารมณ์ร้อนทั้งคู่เหมือนกันค่ะ มันคงซึมเข้ากระแสเลือดด้วย อิอิ ยังไงก็จะพยายามมากที่สุดเท่าที่จะหัดเค้าได้ค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำชมลูกสาวนะคะ เวลาเค้ายิ้ม ร่าเริง เราก็ยิ้มตามนะคะ เพราะเค้าน่ารัก เค้าฉลาดมาก แล้วก็เลยดื้อมากด้วยค่ะ เหอะๆๆๆ ขอบคุณค่ะที่แวะเข้ามานะคะ

ตำราโบราณว่า รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี พี่ว่ายังใช้ได้นะคะ และต้องร่วมด้วยช่วยกันกับทุก ๆ คนในบ้าน ไม่ใช่คุณพ่อรัก คุณแม่ว่า คุณตาโอ๋ คุณยายปลอบ คุณย่าห้าม คุณปู่ตามใจ เด็กจะแย่ค่ะ ตามที่คุณแม่บอกว่าน้องเดมมีพฤติกรรม
ชอบร้องไห้ ไร้สาระ ไม่มีเหตุผล
จะเอาอะไรก็ต้องได้ ห้ามขัดใจเด็ดขาด
เริ่มชอบ ตีผู้ใหญ่ ตีตัว ตีหน้าซะด้วย
พี่ว่าลองปรึกษาคุณหมอดีกว่า ขอโทษนะคะ บางครั้งเด็กอาจจะเป็นเด็กสมาธิสั้นก็ได้นะคะ เพราะลูกของน้องที่ทำงานพี่เคยมีพฤติกรรมแบบนี้ และไปปรึกษาคุณหมอ แล้วเด็กดีขึ้นมาก ๆ แต่ต้องเริ่มปรับตัวตั้งแต่คุณพ่อ คุณแม่ และทุก ๆ คนในบ้านด้วยค่ะ

Originally Posted by wawe

ตำราโบราณว่า รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี พี่ว่ายังใช้ได้นะคะ และต้องร่วมด้วยช่วยกันกับทุก ๆ คนในบ้าน ไม่ใช่คุณพ่อรัก คุณแม่ว่า คุณตาโอ๋ คุณยายปลอบ คุณย่าห้าม คุณปู่ตามใจ เด็กจะแย่ค่ะ ตามที่คุณแม่บอกว่าน้องเดมมีพฤติกรรม
ชอบร้องไห้ ไร้สาระ ไม่มีเหตุผล
จะเอาอะไรก็ต้องได้ ห้ามขัดใจเด็ดขาด
เริ่มชอบ ตีผู้ใหญ่ ตีตัว ตีหน้าซะด้วย
พี่ว่าลองปรึกษาคุณหมอดีกว่า ขอโทษนะคะ บางครั้งเด็กอาจจะเป็นเด็กสมาธิสั้นก็ได้นะคะ เพราะลูกของน้องที่ทำงานพี่เคยมีพฤติกรรมแบบนี้ และไปปรึกษาคุณหมอ แล้วเด็กดีขึ้นมาก ๆ แต่ต้องเริ่มปรับตัวตั้งแต่คุณพ่อ คุณแม่ และทุก ๆ คนในบ้านด้วยค่ะ

คุณหมออีกคนก็พูดแบบนี้เหมือนกันหล่ะค่ะ ว่าอาจจะเป็น เด็กสมาธิสั้น เค้าเลยอยากให้ปรึกษาหมอที่เชีี่ยวชาญทางนี้ดูอ่ะคะ เผื่อมีวิธี แต่จิงๆแล้ว พี่สาวเหมียวเค้าก็บอกว่า ไม่เป็นหรอก สมาธิสั้นอ่ะ เพราะบางทีเค้าก็นั่งเล่นของเค้าคนเดียว นานนๆ ก็ได้ หรืออ่านหนังสือ หรือทำอะไรที่เค้าสนใจเค้าก็จะอยู่นิ่งๆให้เราเล่า และอ่านให้ฟังอ่ะคะ ถามหมอประจำตัว ก็บอกว่า ไม่เป็นหรอก เพราะว่าเค้ายัุงสนใจในสิ่งที่หมอพูดหมอถาม ให้ทำไรก็ทำได้อ่ะ แต่อาจจะเป็นเด็กเอาแต่ใจตัวเองซะมากกว่า น่าจะเกิดจากการเลี้ยงดู บางทีเหมียวก็อยากพาไปปรึกษาหมอเฉพาะทางเหมือนกันนะคะ บางทีอาจจะมีวิธีเลี้ยงที่ถูกต้องกว่านี้ก็ได้เนอะ แค่ลองปรึกษาดูก่อน ก็ไม่น่าจะเสียหายนะคะ คุณ WAWE ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ จิงๆ กะว่าจะปรึกษาดูเหมือนกัน แต่หมอที่เคยแนะนำบอกว่า ต้องพา ตา ยาย และคนเลี้ยงมาฟังด้วย ไม่รู้จะยอมมากันรึป่าว เพราะแค่ไปบอกเค้าก็บ่นแล้ว ว่า จะหาเรื่องให้แต่เสียเงิน เหอะๆๆ คนโบราณอ่ะคะ แก่ๆกันแล้ว 70-80 อ่ะคะ เลยดูท่าจะยาก แล้วไม่รู้ปรึกษามา แล้วเรามาบอกให้เค้าทำ เค้าจะยอมทำรึป่าวก็ไม่รู้สิค่ะ แต่เด่วจะลองคิดทบทวนอีกสักนิดนึงว่าจะเอาไงดี ก็ไม่อยากให้สายเกินไปอ่ะคะ

พฤติกรรมน่าเป็นห่วงมากๆเลยค่ะ
บอกได้เลยว่า เป็นพฤติกรรมของเด็กที่คนรอบข้างเอาใจค่ะ

อย่างที่ทราบๆกันนะคะ พฤติกรรมของเด็กก็เกิดจากการเลียนแบบผู้ใหญ่เป็นหลัก เรื่องการตี น่าจะเห็นจากคนรอบข้างนะคะ เพราะเด็กคงคิดขึ้นมาเองไม่ได้อ่ะค่ะ

แอ้มเองมีหลานชาย ที่ซนมากๆๆ (สมาธิสั้น) แล้วแม่เค้าเลี้ยงลูกเองคนเดียว ซึ่งก็คงเหนื่อย แล้วลูกก็ซนมากกว่าเด็กธรรมดา เค้าตี หยิก ลูกตั้งแต่เล็กๆเลยอ่ะค่ะ (เตือนแล้วก็ไม่เลิก) ลูกก็เลยกลายเป็นคนที่ชอบเล่นรุนแรง ทั้งตี หยิกเวลาไม่พอใจ (กับแม่ตัวเองก็ทำค่ะ) ทำให้ไม่มีเพื่อนค่ะ ก็ต้องไปหาคุณหมอตามระเบียบเพื่อปรับพฤติกรรม ตอนนี้ก็ดีขึ้นมาก

แนะนำให้ปรึกษาคุณหมอค่ะ เรื่องแบบนี้ต้องใจแข็งนะคะ แล้วคนในครอบครัวก็ต้องช่วยกัน ถ้าปล่อยอย่างนี้ไปเรื่อยๆมันจะมีผลกับเด็กไปจนโต

เอาใจช่วยค่ะ

ลูกชายก็เป็นค่ะ ช่วงอายุเกือบ 2 ขวบ เอาแต่ใจตัวเอง
เนื่องจากเป็นลูก และ หลานคนเดียว ไม่มีพี่ไม่เพื่อนให้เค้าศึกษาหรือเลียนแบบพฤติกรรม
ตอนนั้นพยายามชวนเด็กๆ หรือลูกของเพื่อนมาบ้านบ่อยๆ ให้เค้ามีเพื่อนและเรียนรู้พฤติกรรม
รู้จักการเล่นกับเพื่อน คุณแม่ต้องใจเย็นๆค่ะ พูดคุยกับเค้า เล่นกับเค้าบ่อยๆ เราเองไม่ค่อยมีเวลา
เพราะทำงานประจำ แต่เมื่อมีเวลาเมื่อไหร่จะไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปเลยค่ะ ขนาดล้างจาน
ยังพูดคุยกับลูกไปเลื่อยๆ ให้เค้าช่วยหยิบบ้าง พูดไปเลื่อยๆอ่ะคะ แต่ก่อนก็อารมณ์เสียเหมือนกัน
เวลาลูกไม่ได้อย่างใจ แต่คิดว่าเป็นช่วงที่เค้าสามารถแสดงอารมณ์ของตัวเค้าเองมากกว่า
แต่หลังจากน้องไปโรงเรียนมีเพื่อนหรือพาน้องเค้าสังคมบ่อยๆลูกชายก็รู้เรื่องมากขึ้นเยอะเลยค่ะ
ตอนเล็กเราใช้วิธีเล่านิทานให้ลูกฟังค่ะ (ต้องเล่าให้สนุกนะคะ) แล้วเค้าจะคิดตามและจินตนาการไปกับเรา
ทุกวันนี้ให้แม่เล่าให้ฟังทุกวันจนหมดมุขแล้วอ่ะ

------------------------------------------------
แต่....จากพฤติกรรมของน้องเดมถ้าคุณแม่สงสัยปรึกษาคุณหมอไว้ก่อนก็ได้จะดีกว่า
เพราะ 1 ขวบ ครึ่งนี่ เป็นช่วงอายุที่เด็กจะแสดงพฤติกรรมผิดปกติให้เห็นได้ชัดเลยค่ะว่าปกติหรือป่าว
ลองปรึกษาคุณหมอก่อนดีกว่าค่ะ อย่าปล่อยไว้นานค่ะ..
ลูกของเพื่อนเราเป็นออทิสติก พฤติกรรมของเค้าตอนเล็กๆก็เหมือนเด็กทั่วๆ แต่พออายุได้ ขวบครึ่ง
เริ่มสังเกตุเห็นว่าเค้าไม่ค่อยพูด เล่นคนเดียว ไม่ฟังคนอื่น กรีดร้องอย่างไม่มีเหตุผล
มีโลกส่วนตัวอยู่คนเดียว
ไม่กลัวอันตรายใดๆ ตอนแรกคิดว่าซนค่ะ แต่ไปๆมาๆ กลายเป็นออทิสติกค่ะ
ตอนนี้เลยต้องพึ่งคุณหมอด้วยค่ะ

ขอบคุณ คุณ Kan และคุณ Amm มากๆนะคะ ที่เข้ามา แชร์อ่ะคะ

จิงๆ เดม ก็ไม่ถึงกับ ร้องไห้ ไร้สาระ หรือเอาแต่ใจตลอดเวลาหรอกค่ะ ก็เป็นเวลาไปขัดใจเค้าเท่านั้นเอง แต่แค่รู้สึกว่าลูกตัวเองจะ อารมณ์ร้อน และอารมณ์เสียนาน ก็เท่านั้นอ่ะคะ เลยรู้สึกว่าเลี้ยงลูกและเหนื่อย (วันธรรมดามีคนเลี้ยงให้) ยังรู้สึกว่า เบื่อเลยค่ะ แต่บางวันก็ดี๊ดี เล่น หัวเราะ น่ารักมากก เลยคิดว่า น่าจะเป็นช่วงวัยเค้าอ่ะคะ เพราะลูกเพื่อนๆที่เกิดเดือนเดียวกัน พฤติกรรมก็คล้ายๆกัน คือ ร้องไห้ ถ้าไม่ได้ของที่ต้องการ บังคับไม่ได้ถ้าเค้าอยากจะทำอะไรก็ต้องปล่อยไม่งั้นก็จะไม่พอใจ กัดแม่บ้าง ตีบ้าง (หมายถึงคนอื่นๆนะคะ) เดม จะน้อยครั้งค่ะ อาจจะเพราะเหมียวเองหล่ะค่ะ เวลาเล่นกับสามี ก็จะชอบแบบตีหยอกล้อกันอ่ะ เลยคิดว่า เค้าคงเห็นจากเรามากกว่า แต่แค่เค้ากะน้ำหนักไม่ได้ ว่าเราเล่นแบบเบาๆ แต่เค้าตีแรง ก็จะคอยบอกเค้าว่า เบาๆค่ะ ถ้าหนูจะเล่นแบบที่ป๊าม๊าเล่นกัน ก็แตะเบาๆ หยอกกันพอ เค้าก็จะทำเบาๆ ค่อยๆวางมือคะ เรื่องตีคน น้อยครั้งมากๆค่ะ แต่ก็ลองถามดูเผื่อมีคนอื่นๆเป็นบ้าง

สรุป เดม ก็ไม่ใช่เด็กที่ น่าเบื่อเลี้ยงยากจนอ่อนใจอ่ะคะ แค่อยากรู้ว่า พฤติกรรมแบบนี วัยนี้ มีเป็นกันบ้างไหม ไม่ใช่เค้าเป็นตลอดเวลา แต่แค่ว่า ก็เห็นอยู่เรื่อยๆเท่านั้นเอง แค่แบบว่า เหมียวคิดว่า จะได้ลูกสาว น่ารักก เลี้ยงง่ายๆ อารมณ์เย็นๆ พอดีเห็นเด็กข้างบ้าน เด็กผู้ชายอ่ะคะ แทบจะไม่ได้ยินเสียงร้องเลย น้อยครั้งมาก เลี้ยงง๊าย ง่าย ก็เลยแอบอิจฉาเค้าอ่ะคะ

ทั้งหมด ก็คงอยู่ที่การเลี้ยงดูมากกว่า เพราะคนแก่เลี้ยงทั้งหมด ถ้าพี่สาวมาช่วยเลี้ยงก็จะมีการสอนบ้าง แต่คนแก่ก็จะเลี้ยงๆ ไม่ให้มันร้องดีที่สุด เดม ก็เลยเป็นเด็กแบบนี้ด้วยอ่ะคะ รู้ว่า ร้องเด่วก็ได้ เด่วก็มีคนสนใจ เลยเป็นนิสัย จะแก้ก็คงยาก นอกจากลงมือเลี้ยงเองทุกวัน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ เพราะต้องทำงาน ก็คงต้องค่อยๆ พยายามแก้ไข เวลาที่เราเลี้ยงเองให้มากที่สุด

แวะมาเอาใจช่วยคุณแมวเหมียวจ้า เดี๋ยวจะหาเวลามาตอบยาวๆบ้าง ระหว่างนี้ สู้ๆนะคะ

ทู้นี้เป็นประโยชน์มากมากอ่ะค่ะ อ่านแล้วกลัว ๆๆๆ

ลูกเราก็เป็นเกือบทุกข้อเลยทำไงดีอ่ะคะ

บางตำราก็ว่าห้ามตี

บางตำราท่านก็ให้ตี

ลูกเราอยู่บ้านเป็นแบบนี้มากมาก แต่พอไปโรงเรียนไม่เป็นเลยเรียบร้อยมากมาก บอกครู ครูไม่เชื่อค่ะ (สร้างภาพแต่เด็กเจงๆ ^___^)

ปล. หรือว่าเป็นเพราะดูทีวีคะ แอบคิดอยู่นานมาก

ขอฟังผู้รู้ด้วยคนค่ะ กลุ้มมานานแล้วววววว

ลูกสาวนีน่าพึ่งจะมาเป็นเร็วๆนี้แหล่ะค่ะ อายุ 8 ขวบแล้ว ใครแตะต้องไม่ได้เลย อยากได้อะไรก้จะ วี้ดๆเอา อะไรนิดอะไรหน่อยก้กรี้ด เรียกว่าเอาแต่ใจตัวเองสุดๆ ถ้าไม่ได้ดั่งใจก็ร้องให้คร้ำครวญ เป็นที่น่ารำคาญและน่าตีของเราเป็นที่สุด นีน่าก็จะทำแบบนี้ตอนเค้าเล้กๆถ้าร้องให้มากๆ ก็จะจับเค้าแยกตัวออกมา พูดกับเค้าด้วยน้ำเสียงดีๆ บอกกับเค้าว่า "แม่รู้ว่าหนูไม่พอใจ และตอนนี้กำลังอารมณ์ไม่ดี เอาไว้ถ้าหนูอารมณ์ดีและอยากจะคุยกับแม่แล้วเราค่อยคุยกันนะจ้ะ นี่แม่อยู่ตรงนี้นะจ้ะ" แล้วปล่อยเค้าไว้จนกว่าเค้าจะใจเย็นลงและเลิกร้องให้ แต่เค้าสามารถมองเห็นเราอยู่อ่ะค่ะ คือทำให้รู้ว่าที่ เค้าทำลงไปคือ ร้องไห้ โวยวาย ทำร้ายตัวเองนั้นนะมันไม่มีประโยช์นหรอกนะ แต่ต้องพูดกับเค้าดีๆนะค่ะ ใช้น้ำเสียงที่นุ่มนวลที่สุด

ตอนนี้โตก็ทำแบบเดิมนี่แหล่ะ บอกว่าถ้าเลิกกรี้ดเลิกโวยวายเมื่อไหรค่อยมาคุยกันเพราะว่าตอนนี้ฟังหนูพูดไม่รู้เรื่องเลย แล้วพอเค้าใจเย็นลงถึงค่อยมาพูดมาอธิบายให้เค้าฟังอีกถึงเหตุผลที่ทำไมเราถึงจับเค้าแยก แล้วทำไมหนูถึงร้องไห้โวยวาย และอธิบายว่าพฤติกรรมที่ลูกทำอย่างนี้มันไม่น่ารักเลยนะ อย่าคิดว่าเค้าไม่เข้าใจ เค้าเข้าใจค่ะ พูดกรอกหูไปเรื่อยๆเดี๋ยวเค้าก้ซึมซับเอง พร่ำพูดพร่ำบ่น พร่ำสอนไป เชื่อเถอะค่ะว่าเค้าจะรู้เอง

ในกรณีที่คุณแม่อารมณ์ปรี้ดขึ้นนะค่ะ นี่น่าจะนับ 1-10 ในใจหรือไม่งั้นจะหนีเข้าห้องปิดประตูไว้จนกว่าเราจะใจเย็นพอแล้วค่อยออกมาคุยกับลูก ถ้าไม่งั้นยัยแม่ต้องฟาดลูกแน่ๆเลย อดทนไว้นะค่ะงานเลี้ยงลูกเป็นอะไรที่เหนื่อยและดีเทลเยอะ แต่ดอกและผลที่ได้ออกมามันคุ้มมากเลยค่ะ ของ จขกท ยังมีคนช่วยเลี้ยงของ นีน่านะเลี้ยงลูกเองคนเดียว (ตอนนั้นอยู่ต่างประเทศ) เพราะเราไม่อยากให้ใครมาเลี้ยงลูกเรา จนลูกอายุได้ 4 ขวบกับ 2 ขวบถึงได้มีพี่เลี้ยงค่ะ

Originally Posted by maewmeawja

ทั้งหมด ก็คงอยู่ที่การเลี้ยงดูมากกว่า เพราะคนแก่เลี้ยงทั้งหมด ถ้าพี่สาวมาช่วยเลี้ยงก็จะมีการสอนบ้าง แต่คนแก่ก็จะเลี้ยงๆ ไม่ให้มันร้องดีที่สุด เดม ก็เลยเป็นเด็กแบบนี้ด้วยอ่ะคะ รู้ว่า ร้องเด่วก็ได้ เด่วก็มีคนสนใจ เลยเป็นนิสัย จะแก้ก็คงยาก นอกจากลงมือเลี้ยงเองทุกวัน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ เพราะต้องทำงาน ก็คงต้องค่อยๆ พยายามแก้ไข เวลาที่เราเลี้ยงเองให้มากที่สุด

คิดถูกแล้วค่ะก็พยายามแก้ไขไป คิดซ่ะว่าเรายังโชคดีที่มีคนช่วยเลี้ยง ลูกชายของน้องสาวก็เป็น ให้อาม่าเลี้ยงกับพี่เลี้ยงที่บ้านแล้วโดนตามใจเพราะว่าน้องสาวต้องทำงานเหมือนกันไม่มีเวลา คนแก่กับพี่เลี้ยงรำคาญเลยไม่อยากขัดใจ แต่ตอนนี้อายุ 2 ขวบครึ่งไปโรงเรียนแล้ว ดีขึ้นเยอะเลยค่ะ

ขอบคุณพี่นีน่ามากนะคะ ที่มาช่วยแนะนำ เพื่อนที่ออฟฟิตก็บอกค่ะ หมอบอกว่า เด่วเด็กเข้า รร. จะดีขึ้นค่ะ เพราะเค้าจะรู้จักกลัวครู แล้วรู้ว่า ไม่มีใครตามใจเค้าได้ตลอดเวลา ตอนนี้ก็พยายามทำใจเย็นๆ เวลาลูกร้อง บางครั้งก็ปล่อยให้เค้าร้องสักพัก แล้วก็อุ้มเค้ามาปลอบ บอกว่า อย่าเป็นแบบนี้นะลูก มันไม่ดี โน่นนี่นั่น แล้วก็พาเค้าไปเดินเล่น 2 คนแม่ลูก แต่กว่าจะยอมสงบได้ นี่ก็นานพอสมควรนะคะ อุ้มแล้วก็ยัง อารมณ์เสียอยู่เลยคะลูกอ่ะคะ ยังมีครางๆอยู่ไม่สงบ จนเค้าลืมอ่ะคะ เฮ้อ เหนื่อยจิงๆค่ะ แล้วก็มีดีเทลเยอะ อย่างที่พี่นีน่าบอกด้วยค่ะ เพราะบางวันก็เป็นแบบนึง อีกวันก็เป็นอีกแบบนึุง เหนื่อยค่ะ แต่ก็ทำไงได้ ลูกเรา เราก็ต้องเลี้ยงใ้ห้ดีที่สุดเท่าที่จะทำอะได้อ่ะคะ ก็จะพยายามใจเย็นๆ แล้วก็ หาอย่างอื่นให้เค้าสนใจ เวลาเค้าโมโห ที่สำคัญ ตอนนี้ เหมียวพยายามใจเย็นที่สุด และพุดกับลูกเพราะๆเท่าที่จะทำได้ ทั้งๆที่ จิงๆ แม่พูดจากระด้างมาก 5555

Originally Posted by teerasak

แวะมาเอาใจช่วยคุณแมวเหมียวจ้า เดี๋ยวจะหาเวลามาตอบยาวๆบ้าง ระหว่างนี้ สู้ๆนะคะ

รอคำแนะนำจากคุณ teerasak อยู่นะคะ พิมพ์ยาวๆ ได้เลยนะคะ จะรออ่านอย่างเต็มที่ค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ สำหรับกำลังใจ เหนื่อยค่ะ แต่ก็ต้องทนเพราะเค้าก็คือลูกเรา

จริงแล้วเรามีคำถามอยู่ในใจตั้งนานแล้วค่ะ

เราอยากถามพี่ Amm มากเลยค่ะ เรื่องลูกดูทีวี มีผลหรือปล่าว

รอพี่ Amm มาตอบก็ได้ค่ะ

จะบอกว่าเมื่อกี๊เราเพิ่งรบกับเค้ามาเลยค่ะ

ไปแอบแกะถุงโอวัลตินทานปล่าว ๆ ตอน 9.30 กลางดึก

อยากจะกรี๊ด เราเลยแย่งออกมาจากมือค่ะ

ปรากฎว่าลูกกรี๊ดๆๆๆ ตีเราตอบใหญ่เลยค่ะ เหอ เหอ กลุ้ม ๆๆๆ

เป็นกำลังใจให้คุณแม่ทุกคนนะคะ

ยังไม่มีลูก และก็ยังไม่มีครอบครัวเช่นกัน แต่จะมาบอกว่า จากที่ดูพวกรายการ Nanny show ที่นี่ ซึ่งเป็นคล้ายๆกับรายการที่ให้ความช่วยเหลือ และคำแนะนำกับครอบครัวที่มีปัญหาเรื่องลูกมีอารมณ์รุนแรง ก้าวร้าว เค้าจะมีผู้เชี่ยวชาญไปสังเกตพฤติกรรมและให้คำแนะนำในการปรับแก้นิสัยของเด็กๆนะคะ ที่ทางอเมริกาเค้าจะใช้วิธีที่เรียกว่า time out คล้ายๆกับที่พี่นี่น่า ทำอยู่เลยค่ะ ถ้าเด็กเริ่มมีอาการงอแงแบบไม่มีเหตุผลขึ้นมา หรือเริ่มมีการเหวี่งทางทางอารมณ์และร่างกาย คุณพ่อคุณแม่ จะให้เด็กไปนั่งสงบอารมณ์ในห้องของตัวเอง หรือ ที่มุมห้อง แล้วต้องพยายามไม่ใช้อารมณ์ อธิบายให้เค้าฟังว่าที่เค้าทำอยู่ไม่ถูกต้อง ไม่น่ารัก ให้เค้าใช้เวลากับตัวเองตรงมุมห้องนั้น ทำอารมณ์ให้เย็นลง แล้วค่อยกลับมาพูดกันใหม่ ถ้าพร้อมที่จะรับฟังแล้ว อาจดูเหมือนยากสำหรับเด็กเล็ก แต่หมูน้อยว่า สามารถปรับใช้ได้นะคะ อย่างเช่นถ้าน้องตีคุณพ่อคุณแม่ ก็พยายามเลี่ยงที่จะดุ แต่ให้เปลี่ยนโทนเสียงเป็นแบบเรียบๆ แต่เน้นย้ำว่า ที่หนูทำอยู่ไม่ถูกต้อง เพราะหนูทำให้คุณแม่เจ็บนะ ถ้าหนูอารมณ์ไม่ดี หนูพูดดีๆ กับคุณแม่ก็ได้ หนูเข้าไปนั่งอยู่ในห้อง (ควรเป็นสถานที่ๆไม่มีทีวี และของเลานนะคะ เพราะมันจะดูไม่เหมือนการทำโทษนะคะ) แล้วถ้าหนูพร้อมที่จะขอโทษคุณแม่เมื่อไหร่ ค่อยออกมาคุยกัน แล้วให้ตบท้ายทุกครั้งว่า แม่รักหนู อะไรประมาณนี้นะคะ และก็ที่สำคัญ พยายามอย่าทะเลาะ หรือใช้เสียงดังให้เด็กเห็นนะคะ เพราะบางทีเค้าก็จดจำสิ่งที่เราทำมาใช้นะคะ

http://www.childdevelopmentinfo.com/.../timeout.shtml

ส่วนเรื่องดูทีวี ที่รู้ๆมาก็คือ ถ้าเด็กเล็กๆดูทีวีมากๆ จะมีผลต่อการพัฒนาของสมองค่ะ ส่วนเรื่องพฤติกรรม นั้นขึ้นอยู่กับลักษณะของเนื้อหาที่ให้ดูมากกว่า ที่ว่ามีผลต่อการพัฒนาของสมองนั้นก็เนื่องมาจากว่า การดูทีวีเป็นการรับสารข้างเดียว เด็กจะมีการพัฒนาเรื่อง active and creative thinking น้อยนะคะ เพราะฉะนั้นพวกวิดีโอต่างๆที่ตอนนี้พ่อแม่ฝรั่งให้ลูกดูกัน ก็จะเป็นลักษณะที่ว่่า ให้เด็กได้มีส่วนร่วม มีการให้นับเลข ชวนร้องเพลง กระตุ้นให้เด็กได้คิดได้พูดตลอดเวลาที่ดูนะคะ


เอาใจช่วยคุณแม่ทุกๆคนนะคะ

ตอบได้พอประมาณนะคะ^^
- การเลี้ยงดูบุตรขึ้นกับแต่ละช่วงอายุคะ เพราะเด็กแต่ละช่วงอายุจะมีพัฒนาการที่แตกต่างกันค่ะ
เช่นช่วงวัย 1-3 ขวบจะเป็นช่วงautonomy คือตัวเองเป้นหลัก ตังเองเป็นใหญ่ ชอบที่จะทำอะไรด้วยตัวเอง แต่เป้นช่วงอายุที่สำคัญทีจะเริ่มfixเป็นนิสัยในอนาคต ช่วงอายุนี้ต้องสอนให้ดีค่ะ(the young child's actual experiences through this stage have a deep effect on the unconscious and behaviours and preferences in later life.) การพูด การอธิบายเด็กยังไม่เข้าใจอะไรเป็นนามธรรมไม่ได้ เวลาสอนหรือบอกต้องเป็นคำสั้นๆที่เด้กเข้าใจง่ายค่ะ แต่ถ้าเป้นช่วงอายุที่โตขึ้นหรือ school ageถ้าเด็กทำผิดจะใช้time out ให้เวลาเด็กได้คิดค่ะ
- ส่วนมากพฤติกรรมของเด็กที่ผิดปกติจะมาจาก 1. การเลี้ยงดู 2. โรคทางพฤติกรรม โดยเด็กบางคนอาจจะดูแยกกันยากค่ะ แต่โดยมากแล้วจะเป็นการเลี้ยงดูเป็นส่วยใหญ่ค่ะ
- จากที่อ่านจาก จขกทแล้วนะคะ น่าจะเป็นจากการเลี้ยงดูมากกว่านะคะ เป็นลักษณะที่เริ่มมีพฤติกรรมแบบtamper tantamค่ะคือร้องหรือลงไปดิ้นกับพื้นเอให้ได้สิ่งที่ตนพอใจ เจอเยอะค่ะ โดยเฉพาะในช่วงอายุเท่านี้ ส่วนมากเป้นจากการตามใจเด็กโดยผู้เลี้ยงบางครั้งมักไม่ทันรู้ตัวว่าเป็นการส่งเสริมพฤติกรรมเด็กในทางที่ผิดนะคะ โดยมากต้องเริ่มจาตัวผู้เลี้ยงเองค่ะต้องทำความเข้าใจกันในบ้านก่อนนะคะ ว่าการเอาใจเด้กการชื่นชมทำได้ และครทำหากเด้กทำในพฤติกรรมที่ถุกต้องเช่นเข้าห้องน้ำเองได้ ปวดฉี่แล้วไปเข้าห้องได้ เล่นของเล่นแล้วเก็บเข้าที่ การชมในทางที่ถุกจะทำให้เด้กเริ่มมีself-confidenceค่ะ แต่หารเด็กเริ่มมีร้องโวยวายจะเอาให้ได้ถ้าไม่ได้ก็จะดิ้นอยู่กับพื้น--> ช่วงแรกให้ปล่อยเลยค่ะ ไม่ต้องสนใจ ให้ทำจนเด็กพอใจและเริ่มรู้ว่าวิธีนี้ไม่ได้ผล แต่ระหว่างที่ไม่สนใจจะต้องดูด้วยนะคะว่าสภาวะสิ่งแวดล้อมรอบข้างต้องปลอดภัยสำหรับตัวเด้กด้วย ไม่ใช่ดิ้นอยู่ใกล้เตาร้อน หรือวัตถุแหลมคม ช่วงแรกอากต้องเข้าใจว่าเด็กจะยิ่งร้องหากเราไม่สนใจและคงยังทำเหมือนเดิมเพราะคิดว่าทุกครั้งเคยได้ ครั้งนี้ก็ต้องเป้นเหมือนทุกครั้ง ช่วงแรกอาจใช้เวลาสั้นๆที่ไม่สนใจแล้วปล่อยให้ร้อง แต่หลังจากนั้นต้องคุยกับเด้ก เน่นว่าไม่ใช่ตามใจนะคะ คุยใช้คำสั้นๆเจข้าใจง่ายว่า ทำไม่ได้ เอาไม่ได้ ไม่ถูก ไม่น่ารัก และชวนไปทำกิจกรรมอย่างอื่น ซึ่งไม่ใช่ตามใจในสิ่งที่เด้กอยากได้หรือต้องการ เด้กก็จะเริ่มเข้าใจและซึมวับว่าทำอย่างนี้ไม่ได้ผล และต่อไปจะเข้าใจว่าทำอย่างนี้ไม่ควรทำ

- ส่วนมากจะแนะนำว่าลูกเราอยากให้เราเลี้ยงเอง เพราะในทางทฤษดีแล้วลูกระเรามีการเลียนแบบพ่อแม่เหมือนเป็นrole modelให้เค้า และจะเริ่มtrustค่ะ

- เห้อซะยาวเลยค่ะ จนเหนื่อย ถ้าไม่ไหวจริงๆแนะนำว่าพาไปพบคุณหมอพัฒนาการเด็ก แต่ต้องพาคนเลี้ยงไปด้วยโดยเฉพาะคนที่ตามใจเด็กค่ะ ซึ่งจะมีวิธีการปรับเปลี่ยนและส่งเสริมพํฒนาการได้อย่างถุกต้องเหมาะสมตามวัยค่ะ ลุกแต่ละบ้านไม่เหมือนกันค่ะ เราต้องปรับเปลี่ยนวิธีตามพื้นฐานนิสัยเด้กแต่ละคนด้วยแต่ต้องส่งเสริมไปในทางที่ดีนะคะ บางบ้านจะเป็นeasy childว่านอนสอนง่าย บางบ้านก็เป็นdifficult childไม่ใช่สอนยากนะคะแต่ดื้อหน่อย^^

เพิ่งถึงบางอ้อวันนี้เลยคะ
เราเคยใช้วิธีtime outกับลูก
ตอนเค้าอายูประมาณ1ขวบ
ผลที่ได้รับคือ
เค้าไม่ทำพฤติกรรมแบบนั้นอีก
1.ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง
แต่เค้าจะลองแหย่แหย่ดู แบบ
ลองดูว่าหม่าม้าจะว่ามั้ย
2.คืนวันที่โดนtime outเค้าจะนอนละเมอ
เป็นเสียงสะอื้น และมีน้ำตาไหลออกมา
เราเลยไม่กล้าใช้วิธีtime outอีกเพราะกลัวเค้าจะเก็บกด


เราเคยถามหมอเด็กตอนพาลูกไปฉีดวัคซีน
ว่าเวลาลูกไม่ได้ดังใจแล้วร้องไห้ กรี๊ด โวยวาย
จะทำยังไงดีคะ หมอบอกว่า ให้บอกลูกว่า
คุณแม่ไม่ชอบฟังแบบนี้นะคะ คุณแม่จะไม่ฟังไม่ดูนะคะ
เดี๋ยวหนูหยุดแล้วเรามาคุยกันนะคะ แล้วให้คุณแม่เดินหนีไปเลย
สำหรับลูกเราวิธีนี้workคะ กับเราถ้าเราทำถ้าเดินออกไปปุ๊บ
ลูกเราจะหยุดเลยคะ แต่คนอื่นในบ้านไม่กล้าทำนะคะ
เพราะกลัวหลานไม่รักคะ
อ้อ แล้วก่อนที่เราจะตีลูกทุกครั้งเราจะบอกเค้าก่อนคะ
วาาเค้าทำไรผิด หม่าม้ารักหนูเลยต้องตีหนูเพื่อลงโทษนะคะ
เราตีลูกไม่บ่อยนะคะแต่เจ็บแน่นอน. เราถือว่าตีไม่เจ็บอย่าตีดีกว่า

Originally Posted by cottonchef

จริงแล้วเรามีคำถามอยู่ในใจตั้งนานแล้วค่ะ

เราอยากถามพี่ Amm มากเลยค่ะ เรื่องลูกดูทีวี มีผลหรือปล่าว

รอพี่ Amm มาตอบก็ได้ค่ะ

จะบอกว่าเมื่อกี๊เราเพิ่งรบกับเค้ามาเลยค่ะ

ไปแอบแกะถุงโอวัลตินทานปล่าว ๆ ตอน 9.30 กลางดึก

อยากจะกรี๊ด เราเลยแย่งออกมาจากมือค่ะ

ปรากฎว่าลูกกรี๊ดๆๆๆ ตีเราตอบใหญ่เลยค่ะ เหอ เหอ กลุ้ม ๆๆๆ

เป็นกำลังใจให้คุณแม่ทุกคนนะคะ

น้องฝ้ายลูกพี่ก็เป็นชอบแกะโอวัลตินผงกินเปล่าๆ แต่พี่ก็ให้กินนะโดยมีข้อแม้ว่า เราแกะและเทให้เองทีละนิดๆๆ และก้บอกว่า "ลูกกินได้แต่ว่านิดหน่อยนะลูกเพราะว่ามันจะหวานเดี๋ยวฟันผุ แล้วลูกต้องดื่มน้ำตามเยอะๆ" ลูกๆพี่เค้ากลัวฟันผุกันนะค่ะเลยยอม

ลูกกรี้ดตีเหรอค่ะ พี่จะตีกลับทันที (แต่แค่แปะเบาๆ) แล้วถามเค้าว่า "หนูเจ็บไมค่ะ นี่หม่ามี๊เจ็บนะเพราะฉะนั้นเราอย่าตีกันเลยดีกว่า" ลูกพี่จะ งง ทุกทีเลยถ้าโดนแม่ตีกลับเนี้ย เค้าจะอึ้งๆและเลิกตีอ่ะค่ะ อิๆๆ ดูเหมือนโหดๆเนอะ แต่ของพี่ได้ผลนะ

ทีวีเหรอ โอ้ย...ลูกพี่ก็ติดนะ แต่พี่ก็ดูว่าถ้าเป็นอะไรที่ไม่รุนแรงก้ให้ดู แต่ส่วนมากลูกพี่จะเปิดไว้เอาเสียงเป็นเพื่อนมากกว่า ตอนหลังๆพี่เลยเปิดเพลงให้ฟังแล้วช่วยกันร้องช่วยกันแดนซ์กระจายมากกว่าแหล่ะ

แนะนำว่าให้มีอีกซักคน พอเค้าโตรู้ความแล้วเราจะสบายล่ะเพราะว่าเค้าจะเล่นกันเอง พ่อกับแม่ไม่ต้องเอนเตอร์เทนมากจ้ะ ฮิๆๆ

ยังคงได้ความรู้เพิ่มขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ นึกว่ากระทู้จะไม่มีคนเข้ามาตอบแล้ว ขอบคุณที่เข้ามาแนะนำสิ่งดีๆนะคะ

เรื่องลูกเป็นแบบนี้ไม่ขอโทษใครค่ะ เพราะที่บ้านนี่หล่ะคะ ผู้ใหญ่ คนเลี้ยง แม้แต่แม่มันเอง อิอิ ก็แย่ค่ะ ครอบครัวเป็นคนจีน จะพูดจาโผงผางค่ะ ห้วนๆ ไม่มีหางเสียง เหมียวเองทุกวันนี้ยังพูดจากับพ่อแม่ไม่อ่อนน้อมเลยค่ะ เป็นมาตั้งแต่เกิดค่ะ เหมียวก็เป็นลูกคนเดียว แม่ตามใจแต่เล็ก อยากได้อะไรก็ต้องได้ แต่พอดีถามแม่ว่า แต่ก่อนเหมียวเป็นเหมือนลูกเหมียวไหม แม่บอกว่า ยังไม่แสบเท่าคนนี้ แต่แค่เวลาจะเอาอะไรก็จะต้องให้ได้ ไม่ได้ก็ไม่พอใจ แสดงออกซึ่งเหมียวก็จำความได้นะคะ ว่า ทำแบบนี้จนโตเหมือนกันค่ะ เพราะไปห้างก็จะไม่พอใจถ้าแม่ไม่ซื้อให้ค่ะ

ทุกอย่้างก็ไม่อยากโทษลูกนะคะ แต่บางครั้งรู้สึกเหนื่อยกับเค้า แต่จิงๆก็ทราบค่ะว่าเกิดจากคนรอบข้าง เพราะเด็กก็เรียนรู้จากสิ่งรอบข้างนี่หล่ะคะ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง บ้านมีแต่คนแก่ๆ 70-80 ขึ้นอ่ะคะ จะให้เค้าไปนั่งฟังคุณหมอเฉพาะทางอธิบายก็คงจะยาก แค่พูดเค้าก็ไม่เชื่อแล้วค่ะ บอกว่า จะเสียเงินทำไม ก็เลยไม่รู้จะทำไง เพราะก็อยากไปปรึกษาเหมือนกันนะคะ แต่ก็แปลกที่แฟนก้ไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ เหอะๆๆๆ บอกว่า ปรึกษาไปก็เปลืองเงิน เพราะก็เลี้ยงแบบเดิมอยู่ ก็จิงค่ะ แต่เหมียวก็รู้สึกว่า บางครั้ง อยากจะลองปรึกษาดูบ้าง แบบเผื่อเค้ามี วิธี อะไรที่แนะนำเบื้องต้นไปก่อน ไม่ต้องถึงขั้นพาพ่อแม่เราหรือคนเลี้ยงไปอบรมด้วยอ่ะคะ แค่อยากรู้ว่า คุณหมอเฉพาะทาง เค้าจะมีวิธีแนะนำอะไรได้บ้าง แบบ ทั่วๆไป พอจะทำให้ดีขึ้นนิดหน่อยก็ยังดีอ่ะคะ

จิงๆ เดม ถือว่าเป็นเด็กฉลาดนะคะ ดื้อก็จิง แต่ว่าเวลาเค้าทำตัวดีก็น่ารักแบบยิ้มหุบไม่อยู่เลยค่ะ คือ ดีก็ดีใจหาย ร้ายก็ร้ายสุดขีดอ่ะคะ อิอิ แต่ก็ไม่ได้ร้ายตลอดเวลา แค่ว่า ดื้อซะส่วนใหญ่
พฤติกรรมหลักๆ ก็คือ จะร้องไห้ เมื่อมีคนขัดใจ หรือไม่ได้สิ่งที่้ต้องการ คือ ร้องก่อนเป็นหลักค่ะ ส่วนพฤติกรรมอย่างอื่น เช่นตี หรืออะไรนี่ น้อยครั้ง แค่ว่าตัวเองรู้สึกเบื่อ แล้วก็ปวดหัวเวลาได้ยินเสียงลูกร้องอยู่เรื่อยๆ เพราะเรารู้ว่า เค้าร้องเพราะเค้าอยากให้คนสนใจ ตามใจ ไม่ได้ร้องแบบเสียใจที่เราะจะได้เข้าไปปลอบหน่ะคะ มันก็เลยรู้สึกเหนื่อยๆ แล้วก็ท้อบางครั้งเท่านั้นเองค่ะ

ยังไงก็จะพยายามทำ แล้วก็จะพยายามปรับตัวเองก่อนเลย เพราะตัวเองก็เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีสำหรับลูก การพูดจา หรืออะไรอะคะ รู้ตัวค่ะ แต่มันก็เป็นนิสัยของเรามาตั้งแต่เล็ก ทุกวันนี้ก็พยายาม สะกดอารมณ์ให้มากๆๆ ใช้คำพูดดีๆคุยกับลูก ก็กำลังทำอยู่ค่ะ แต่บางครั้งก็ลืมตัว แฮะๆๆ โทษใครไม่ได้ นอกจากโทษตัวเอง ไม่โทษคนเลี้ยง เพราะเราไม่มีปัญญาเลี้ยงเค้าเอง เราก็ต้องยอมรับที่คนเลี้ยงจะตามใจเด็ก เพราะเค้าไม่อยากให้ร้องไม่อยากให้มีปัญหา หรือโดนคนอื่นบ่นว่า เข้าใจค่ะ แล้วก็ต้องทำใจ แล้วก็จะพยายามทำหน้าที่ให้ดีที่สุด จะพยายามบอกลูกเสมอว่า มาม๊า รักหนูนะ หนูอย่้าดื้อนะลูก ไม่ร้องนะ อันนี้ไม่ดี ทำไม่ได้ ก็พยายามอยู่แม้จะยังไม่เห็นผล 555

ขอบคุณสำหรับทุกคนนะคะ แต่ถ้ามีข้อเสนอแนะอะไรดีๆอีกก็ แนะนำต่อนะคะ ยังคงมาดูกระทู้นี้อยู่้เสมอค่ะ ขอบคุณทุกๆท่านจ้า

เลี้ยงลูกเนี้ยใครๆก้เลี้ยงได้ แต่เลี้ยงยังไงให้เป็นคนดีมีคุณภาพนี่ซิ "ยาก" นะพี่ว่า ตอนเล้กๆก็กลุ้มใจอีกอย่างพอ เริ่มโตก็จะกลุ้มใจอีกอย่าง เฮ้อ.....ถึงจะดื้อมั่งซนมั่งแต่ก็มีความสุขเนอะ

เฮ้อออ หัวอกเดียวกันเลยค่ะ T_T

ลูกชายคนโต 6ขวบครึ่ง เอาแต่ใจค่ะ ไม่ได้อะไรก็จะร้องไห้ตลอด ไม่รู้จักคำว่ารอ แต่เค้าก็ไม่ถึงกับกรี๊ด หรืออาละวดนะคะ แต่จะแสดงอาการไม่พอใจ หงุดหงิดงอแงอ่ะค่ะ เราว่าเกิดจากการเลี้ยงแบบตาใจอันนี้ถ฿กต้องเลยค่ะ เพราะลูกชายคนโตคุณยายตามใจมากๆ

คุณสาวคนเล็ก 4 ขวบครึ่ง คนนี้งี่เง่าสุดๆ ร้องได้ตลอดเวลา 555 นิดนึงก็ร้อง หน่อยนึงก็ร้อง เอะอะก็ต้องอุ้มๆๆๆๆ คนนี้คุณพ่อตามใจสุดริด T_T คุณตาคุณยายก็ช่วยกันตาใจด้วย เพาะที่บ้านเราไม่มีหลานเล็กๆเลย นอกจาก 2คนนี้

เราเหนื่อยมากกกกกกกกกก แก้ยังไงก้ไม่ค่อยได้ผล เพราะมีคนอื่นให้ท้ายอยู่ 555

ขออนุญาตเจ้าของกระทู้และเจ้าของกรุ๊ปครับ ทดสอบระบบการเชื่อมต่อกระทู้ระหว่าง Social Group และ Main Forum ครับ

ขอบคุณครับ